Ninja Clan Wars

    Przemierzając biegiem dystans między wioską Hyuuga i terenem niegdyś tętniącym pracą górników, Koharō pogrążył się w myślach o ojcu. O tym, na ile znał tego człowieka... i czy w ogóle, oraz co to dla niego znaczyło. Dziwnie musiałoby to brzmieć dla kogoś, kto swojego ojca nie znał chyba wcale, więc białowłosy zachowywał te przemyślenia dla siebie i nie dzielił się nimi z przyjacielem. Okazało się jednak, że ścinka z partnerem wywołała u niego coś, co z braku czasu i miejsca na rozległe opisy można nazwać ewolucją.
     Rozmyślania powróciły do niego, kiedy docierali już na miejsce, jako że tereny kopalń przywoływały wiele wspomnień na temat ojca. Poza tym, minięcie ostatnich domostw rodzinnej wioski oznaczało, że Wyrzutek mógł przestać skupiać się na utrzymywaniu Henge no jutsu i wreszcie trochę odsapnąć.

- Tata wymyślił sobie kiedyś, że dałoby radę zrobić wyjątkową broń ze szczękoczułek skolopendromorfów, które żyją w kopalniach nieco nalej na zachód - zagadnął, zrównując się z Daikim - rozrysował to nawet. Kiedy się poznaliśmy, wracałem właśnie z Kraju Księżyca, od kowala któremu naiwnie przyniosłem ten schemat. Jak pewnie sobie wyobrażasz, patrzył na mnie jakbym oczadział. Swoją drogą, będę niedługo musiał pewno wybrać się tam znowu...
     Koharō przesadził tarasujący drogę konar zwalonego drzewa zgrabnymi nożycami.
- ... odłożyłem już tę absurdalną kwotę, jaką kowal zawołał za wersję ojcowskiego schematu bez uwzględnienia niedorzecznych komponentów. Eee... zaczekaj - urwał po chwili i przystanął, z lekkim niepokojem rozglądając się dookoła - nie byłem nigdy w tej części prowincji, ale nie mamy pojęcia, czy tutejsi strażnicy są naszymi sprzymierzeńcami, czy są w jakiejś zmowie z gangiem, który śledzimy. Abstrahując od faktu, że zapewne to ty jesteś największym zagrożeniem, na jakie można wpaść obecnie w tej okolicy, sugerowałbym jednak ostrożnie stawiać kroki. Cholera jedna wie, na co tu trafimy.

Na prośbę graczy sesja zostaje przejęta przez innego MG

Obaj panowie dotarli na miejsce w stanie nienaruszonym. Już trochę się znali, więc podróż minęła im niezwykle szybko i bezproblemowo. Dziewczynka została na miejscu w tak zwanym punkcie zbiorczym i czekała na powrót jej białych rycerzy. W istocie zachowanie dwójki shinobi było bardzo rycerskie. Wiedzieli oni bowiem ,że dziewczynka z racji na wiek i wygląd nie będzie miała jak zapłacić za ich usługi, no chyba że mówimy o zamianie usługa za usługę, ale o gustach i guścikach podyskutujemy przy innej okazji. Wracając jednak do naszych dzielnych wojowników. Panowie musieli znaleźć zgubę dziewczynki, ale żeby tego dokonać musieli znaleźć złodziejaszków. Troszkę zawiłe, ale taka już ich misja. Daiki przeszukiwał okolicę za pomocą swojego Kekke Genkai. Udało mu się wyśledzić kilka kilkuosobowych grupek. Będąc bardziej dokładnym dwie trzyosobowe grupki, dwie czteroosobowe i jedna pięcioosobowa. Wszystkie z nich znajdowały się wewnątrz opuszczonej kopalni i każda z nich mogła być waszym celem.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

- Daiki, poczekaj chwilę - poprosił Koharō, gdy byli już w środku. Rozejrzał się naprędce, by upewnić się, że nie zdarzy im się żadna niespodzianka, podczas gdy on będzie zwierzał się ze swoich spostrzeżeń - wiem, że prawdopodobnie moglibyśmy przelecieć przez tę jaskinię jak burza, wyciąć w pień wszystko co się rusza, trochę tego co się nie rusza też, a potem zaczęli zadawać pytania. Jednak prosiłbym cię, żebyś rozważył jedną kwestię. Wiem, że może jest to naiwne, ale czy mamy pewność, że ludzie w środku to ci których szukamy? Ba, mamy pewność, że nie złoimy dup ludziom, którzy w ogóle nie mają nic wspólnego z jakimkolwiek łamaniem prawa? Jeśli to jakaś przypadkowa szajka, to mnie to jeszcze nie boli, ale wgniecenie w ściany kopalni na przykład okolicznych mieszkańców, którzy chcieli dorobić sobie na boku wydobywając trochę rudy nie jest mi po myśli...
Koharō nerwowo podrapał się po głowie.
- Nie znam całego twojego arsenału, ale może dalibyśmy radę, nie wiem, złapać jednego i przesłuchać?

Kiedy tylko znaleźliśmy się w środku jaskini, Koharō zatrzymał mnie i poprosił o delikatność względem osób, na które się natkniemy. Jego słowa nie były mi obojętne, ale też nie zwróciłem na nie szczególnej uwagi, wszystko za sprawą tego, iż jego wypowiedź zgodna była z moimi przekonaniami, nie od dziś wiemy, że nasze idee są zgodne.
-Spokojnie, nie zamierzam nikogo ot tak zabijać, nie, dopóki nie poczuję zagrożenia. Nie musisz się o nic martwić. - uspokoiłem towarzysza, po czym kontynuowałem przeprawę.
Dzięki moim oczom byłem w stanie bezbłędnie określić odległość między mną, a piątką niezidentyfikowanych sylwetek. Wytężyłem wzrok, gdyż moje obawy zwiększyły się - im bliżej ważniejszych pomieszczeń się znajdowaliśmy, tym większe było ryzyko natknięcia się na pułapkę. Kiedy już dystans zmniejszył się do minimum, klon albo pojawił się z błyskawiczną prędkością na samym środku groty, albo po prostu wyważył drzwi kopniakiem (Siła: 40) i wówczas stanął w centrum.
-Dzień dobry. - mój oryginał wraz z Seki'm czekał przed pomieszczeniem, warto wspomnieć, że klon nie miał aktywnego Byakugan'a.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Daiki (2016-09-28 21:41:25)

Idąc, a raczej biegnąć, ciemnym korytarzem, obaj panowie natknęli się na drzwi. Doskonale wiedzieli, że za nimi znajdują się jacyś ninja i jak gdyby nic otworzyli drzwi kopniakiem. Te odfrunęły na kilka metrów i rozbił się o ścianę. Koharu i Daiki znajdowali się teraz w okrągłym pomieszczeniu wraz z piątką innych ninja.
- Co jest do chuja?! - krzyknął jeden z nich i puścił kilof, którym z uporem maniaka walił w skałę - Wytłumaczycie mi co daje wam prawo do niszczenia cudzej własności - rzekł bardzo gniewnie badając przybyszów wzrokiem. Reszta kompanii również odłożyła kilofy i spojrzała się na naszych bohaterów. Pomieszczenie było bardzo dobrze oświetlone licznymi pochodniami i znajdowały się tutaj jeszcze trzy pary drzwi. Każde z nich prowadziło gdzie indziej.
   Mężczyźni stali w pozycji gotowej do ataku. Nagłe wejście naszych dzielnych shinobi napędziło im stracha i w razie jakiegokolwiek zagrożenia będą się bronić. Nie wyglądali oni jednak na zbójów a na zwykłej łapance słabych shinobi usilnie szukających skarbów. KAżdy z nich jednak był delikatnie uzbrojony, kabura na broń, pochwa z kataną czy niewielki plecak stanowił ich element wyposażenia.

Ostatnio edytowany przez Straznik 3 (2016-09-29 09:52:59)

Koharō lubił styl Daikiego, przez większość czasu ta kłopotliwa efektowność była o tyle niezręczna, co w zawadiacki sposób sympatyczna. Jednak w chwili obecnej w dwóch, oddalonych od siebie o 3 metry miejscach kopalni dwie identycznie wyglądające osoby zrobiły tak:

(z przyczyn oczywistych, cielesna wersja białowłosego sięgnęła następnie po chusteczkę, żeby wytrzeć formujące się na dłoniach plamki krwi)

- Musisz mnie kiedyś tego nauczyć - szepnął do prawdziwego Daikiego i złożył pieczęć Tygrysa - Kirigakure.
Wilgoć otoczenia formować zaczęła pojedyncze obłoczki, leniwie rozlewające się pod stopami młodych mężczyzn oraz w pomieszczeniu z klonami i tymczasowymi rezydentami. Bo co do tymczasowości ich tu pobytu nie miał już łuskowaty ninja wątpliwości. Jedno trzeba było Daikiemu przyznać - złoczyńcy zazwyczaj nie ostawali się długo w jednym kawałku w miejscu, gdzie się znajdował. Mgiełka zaczęła unosić się z ziemi i niczym stęsknione dziecko objęła nogi obecnych do kolan, na razie nie wędrując wyżej. "A kij z tym, niech ma odrobinę dramatyzmu" pomyślał Koharō i złożył ręce za plecami.

Patrzyłem a to na Koharō, a to na pomieszczenie, kiedy tylko mężczyzna zaproponował informację za niewielką zapłatą, klon zniknął, uprzednio odwracając się powoli w stronę korytarza. Z mgły wcześniej utworzonej przez Seki'ego powinny wyłonić się teraz dokładnie dwie sylwetki, już prawdziwe. Nie starałem się nawet maskować Byakugan'a, nie widziałem takiej potrzeby, gdyż wierzyłem w szczere intencje tych mężczyzn. W ręku trzymałem widoczną sumkę pieniędzy.
-Trzymaj nawet 100 Ryo. - rzuciłem spięte banknoty w jego stronę. -To jak będzie? - przerwałem na chwilę i kontynuowałem. -Co w ogóle o nich wiecie? Mieliście z nimi jakikolwiek kontakt? Na czym to wszystko polega?

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]