Ninja Clan Wars

- Ja proponował bym wam śmierć wy zasrańce - znowu ujawnił się ten głos. Czyżby teraz miał im się pojawić ? Tak to był on. Stal jakieś pięć metrów przed naszymi bohaterami, w ręku miał zwój i pędzel wraz z farbą. - Zwą mnie Tsukishima i to ja was zaraz zabije - powiedział zwracając się do młodych ninja. Tsukishima jest wysokim, młodym mężczyzną z długimi, ciemnymi włosami. Nosi koszulę z długim rękawem z kołnierzykiem, szelki i ciemne spodnie. Ma bliznę nad lewym okiem. Po tym jak to powiedział zaczął wykonywać charakterystyczne ruchy dłonią, która trzymała pędzel. Zaraz po chwili ujawniły się przed nim lwy. Było ich dziesięć. Przy tworzeniu ich wypowiedział dwa krótkie słowa - Choujuu Giga ! - kiedy to zrobił dodał jeszcze odrobinę chakry by je powiększyć dwukrotnie. Po tym zaczęły biec z ogromną prędkością na dwóch chłopców.

Zaśmiałem się cicho:
- Nie niszczę, nie to było moim zamiarem... Chciałem tylko pow.. - miałem ochotę dokończyć zdanie jednak przerwał mi ten "ktoś" kto zatruł nam życie trochę wcześniej. Tym razem pojawił się osobiście, robił postępy. Stałem w miejscu, kiedy stworzył swoje stwory, Daiki widać chciał się za nie zabrać pierwszy. Odpowiadało mi to bo miałem już przygotowaną całą taktykę na walkę. Kiedy nasz przeciwnik tylko je powiększył nie miał zbyt dobrego pola widzenia. Doszedłem też do wniosku, że skoro ja nie widzę poprzez swoje dzieła to i on także tego nie potrafi. Kiedy atramentowe lwy zostały zwiększone, złożyłem pieczęci i w mojej ręce pojawiła się elektryczna kula, która wydawała charakterystyczny dźwięk. Kiedy Daiki powstrzymywał stworzenia, ja wyskoczyłem nad nimi i szybko znalazłem się za Tsukichimą z Chidori i kunai'em w drugiej ręce. Oczywiście za pierwszym razem zamachnąłem się dłonią z jutsu, a gdyby pierwszy cios nie wypalił to kolejne wprowadzam kunai'em czekając aż nadarzy się okazja do zabicia go poprzez technikę Raiton'u.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Uważałem, że ta walka będzie choć trochę dłuższa i ciekawsza, a tu proszę - skończyło się na jednym skoku i jednym ciosie. Na swojej ręce odczułem ciężar ciała Tsukichimy kiedy ten wyzionął ducha. Powoli wyciągnąłem z niego swoją rękę i otrząsnąłem ją z krwi. Westchnąłem i powiedziałem cicho
- Liczę, że przynajmniej on dostarczy mi trochę więcej zabawy... - trzeba było ruszać dalej, kto wie co mogło nas teraz zaatakować. Spojrzałem się tylko na Aki'ego i Daiki'ego sprawdzając czy nic im się nie stało. Teraz czekałem aż młodzik wskaże nam drogę do swojej wioski, która i tak już strasznie się dłużyła.

Aki obserwował jak wyrzutek pozbył się przeciwnika w bardzo szybkim tempie. Wydawało mu się, że to właśnie Daiki załatwi go pierwszy. Najwidoczniej się pomylił, a młody Hyuuga źle zareagował na atak przeciwnika. Nie będziemy mu teraz wytykać błędów, ponieważ każdy w inny sposób by postąpił. W końcu młodziak wstał z ziemie po przewróceniu się przez atak lwów. Nie ma co mu się dziwić, były na prawdę przerażające. Wkrótce mogli już ruszyć w drogę. Po dwóch godzinach stanęli przed bramą do wioski o nazwie Tetsu - tak jak nazywany był kraj, w którym się owa wioska znajdowała. Tetsu to stara zamkowa wioska, usytuowane na wzgórzach. Otoczone jest lasem i górami, a w pobliżu przepływa rzeka. Wioska z pewnością ma długą historią, ponieważ znajdują się w nim liczne wieże i mury obronne. Jednakże nikt w wiosce nie jest do nich dopuszczany, ponieważ wieżą i murom grozi zawalenie. Po chwili młody Aki podbiegł do swojego ojca przytulając go.
- Spisałeś się. Pobiegnij do mamy po nagrodę - powiedział ojciec do młodego - Witajcie nazywają mnie Hikaru. Jestem przywódcą i założycielem tej wioski. Jak wiecie za niedługo zostanie wyprowadzony w nas atak. Najprawdopodobniej przez pięćdziesiąt dosyć silnych ninja i dwóch ich przywódców - wygnanych członków klanu Uchiha. Bardzo prosimy was o pomoc - powiedział składając razem ręce i klęcząc przed dwoma bohaterami tej misji..

Dotarliśmy w końcu do wioski, z której pochodzi Aki. Okazało się, że jej założycielem i jednocześnie przywódcą jest ojciec chłopaka, wyszedł przed tłum i się z nami przywitał. Jeżeli chodzi o samą wioskę, wydaje się dość ładnym, malowniczym i spokojnym miejscem. Otoczona górami, lasem z rzeką w pobliżu, sama jest zabudowana murami i wieżami, coś jak wioska w zamku, naprawdę niezwykłe. Jakby o tym pomyśleć, to ciekawe dlaczego chcą zaatakować tę wioskę... ? Postanowiłem się dowiedzieć.
-A ja mam jedno pytanie. Mianowicie dlaczego chcą zaatakować waszą wioskę? - po uzyskaniu odpowiedzi oczywiście zrobiłem to, co Rokutaro.
Nie dziwiło mnie zachowanie Wyrzutka, nie dość, że ten tutaj to przywódca wioski, to jeszcze ojciec tego dzieciaka, to dość dziwne i wręcz nieludzkie. No ale cóż, nie pozostało mi nic innego, dlatego udałem się w miejsce bramy, czy czegoś takiego, uznałem, że stamtąd nadejdzie atak, wyjdę przed szereg i będę walczył. Wiedziałem już jak będę przeprowadzał swoje ataki, na wszystko byłem gotowy, a przy wsparciu Rokutaro nie mam się o co bać.

- To nie jest powód... Każdy umie odróżnic ninja od cywila, stanowczo się różnimy. A Ty ? Posłałeś go tam samego, bez żadnej broni. Po prostu gratuluję... - dodałem zanim odleciałem smokiem trochę wyżej. Łzy mężczyzny na mnie nie zadziałały. Może ludzie z wioski pomyślą, że nie mam serca ale... Jakoś mnie to nie obchodziło. Wiedziałem, że Inuzuka walczą za pomocą swoich psów ale jego brak nie mógł zabronić chłopakowi rozwijać się w inny sposób. Bez psa był jak każdy Wyrzutek, a my mogliśmy wiele osiągnąć bez pomocy ograniczonych zdolności. Chwilę później zabrałem się do tworzenia wielu miniaturek, na które już nie będę tracił czasu w walce.

Do Daikiego i Rokutaro podbiegli trzej nie do końca umiejętni samurajowie. Chcieli poprosić ich o pomoc w treningu. Mało tego, że brakowało jeszcze parunastu minut do ataku to ta wioska miała tylko trzech wojowników, którzy nie potrafią się dobrze posługiwać mieczem.
- Bardzo was prosimy o pomoc przy naszym treningu. Chcielibyśmy wam pomóc w walce chociaż z tymi słabszymi ninja. Wydaję nam się, że nie jesteśmy aż tak beznadziejni by wpoić w nas trochę wiedzy o walce. Bardzo prosimy - cała trójka mówił to chórem. Byli bardzo do siebie podobni, praktycznie tacy sami. Najwidoczniej byli to trzej bracia bliźniacy. Co poradzić, może przyda się naszym bohaterom pomoc w walce z tak trudnym wrogiem ?

Stałem tak sobie przy bramie, aż w końcu podbiegli do mnie samurajowie. Rokutarem znajdował się w pewnej odległości nad ziemią, ale usłyszał wszystko i zleciał na dół. Wojownicy mieli dość nietypową sprawę. Poczekałem na Wyrzutka, po czym sam zamierzałem dodać swoje kilka słów, choć nie wiedziałem, czy wgl jest sens, bym się odzywał, no ale skoro zwrócili się do nas...
-Jesteście samurajami, wątpię, bym mógł was czegoś nauczyć. Mój styl walki polega na atakach wręcz, rzadko kiedy korzystam z broni do ataków w zwarciu, zazwyczaj jest to zwyczajny kunai, którym się bronię. Gdyby chodziło wam o ataki dystansowe, mógłbym pomóc, specjalizuję się, oprócz walki wręcz, doskonałymi umiejętnościami w walce na dystans, posiadam szeroki asortyment broni i tym podobnych. Rokutaro niech wam pokaże co umie, na więcej chyba nie możecie liczyć. - powiedziałem wprost, by nie tracić czasu, po czym udałem się gdzieś na bok, gdzie nikt nie będzie mnie widział, chciałem skorzystać z chwili wolnego czasu i ostatnich momentów przed walką.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
_______________________

Akcept by Katsuro

Wróciłem dosłownie po kilku minutach, poszło wręcz bardzo szybko, Rokutaro powinien skończyć z tamtymi niedoświadczonymi samurajami, co oznaczałoby także, że walka się zbliża. Przyjąłem moją poprzednią pozycję i stanąłem w gotowości bojowej, wiedziałem, że zaraz zacznie się sielanka. Roku zapewne znajduje się na swoim gigantycznym ptaku z gliny, dlatego nie będę mu przeszkadzał, będzie walczył z góry na dystans, ja zajmę się naziemnymi atakami zarówno dystansowymi, jak i walką w zwarciu, wygramy !

Ostatnio edytowany przez Katsuro (2012-08-26 00:45:40)

I nagle dźwięk upadających murów oraz nazwa techniki uniosły się głośnym echem w powietrzu, wygląda na to, że zaczęło się. Armia pięćdziesięciu wojowników zaczęła nacierać na miasto, dowodził nimi jeden członek klanu Uchiha, którego Sharingan różnił się od tego, którego do tej pory widziałem, miał inny wzór, czyli to jest Mangekyou Sharingan... Od razu aktywowałem swojego Byakugan'a i przyjąłem odpowiednią pozycję.
-Rokutaro, proszę, pozwól mi zająć się tym Uchihą. To dla mnie bardzo ważne, by sprawdzić się w walce z jednym z nim, a on posiada Mangekyou Sharingan'a, wokół którego krąży dużo opowieści. Dlatego bardzo chciałbym się z nim zmierzyć sam. Jeśli to nie problem, ty usuń wszystkie te pionki. - powiedziałem głośno do towarzysza.
Bez względu na odpowiedź stanąłem jakieś 7 metrów od dowódcy wrogiej armii.
-Ja jestem twoim przeciwnikiem ! Nadchodzę ! - dobyłem dokładnie dwóch zwojów z mojego paska, po jednym do każdej ręki, następnie zacząłem zwiększać nieco dystans, obiegając przeciwnika w koło bez przerwy.
W pewnym momencie wyskoczyłem w powietrze po tym samym torze poruszania się, robiąc rozmaite przewroty i fikołki w powietrzu, po czym zwoje rozwinęły się. Co chwila pojawiały się obłoki dymu, czemu towarzyszyły charakterystyczne *puff'nięcia*, salwa dokładnie dwudziestu broni została posłana na oponenta, dziesięć kunai'ów i dziesięć shuriken'ów. Oczywiście ataki były odpowiednio rozłożone w czasie, jeden nastąpił chwilę po drugim, chciałem zmniejszyć szansę na unik u mojego oponenta, a wiedziałem, że na pewno trafię, potrafię dość dobrze posługiwać się bronią dystansową. Po wystrzeleniu upuściłem zwoje na ziemię, a te bezwładnie na nią opadły, wykorzystując swoją pełną szybkość znalazłem się tuż za wrogiem.
-Jūken ! - specjalny cios zamierzałem wyprowadzić w plecy przeciwnika, chcąc wprowadzić chakrę do jego organizmu, by zadać mu oczywiście duże obrażenia wewnętrzne.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Daiki (2012-08-26 15:48:17)