Ninja Clan Wars

Mijały chwile... Po którejś z nich chwyciłam Shinsaku za rękę, uprzednio zapinając koszulę i wyprowadziłam go z wody. Dopiero po wyjściu z niej można było poczuć ten mróz, który panował na wietrze. Szłam dość powoli, spokojnie wykorzystując chwile czasu na przespacerowanie się w stronę karczmy. Z moich ciuchów obciekały dość spore ilości wody, w podobnej sytuacji pewnie był też wyrzutek. Dociskając swoje ciało dłonią próbowałam pozbyć się płynów w mych ciuchach zawartych. Nie dawało to jednak zbyt dobrych rokowań. Po chwili wsadziłam dwa palce do buzi, dość donośnie gwiżdżąc w stronę tamtej ławki. Aki biegiem się zjawiła i szliśmy w stronę karczmy we trójkę, w ciszy... Z daleka widziałam już karczmę.

[Rin zt -> Karczma "Złoty Kunai"]

Długo siedziałam na tyłeczku swym małym i skromnym, więc pomyślałam sobie przez chwilkę, a może i dwie i stwierdziłam zgodnie w 100% ze swoim jestestwem, że czas trochę się rozwinąć, bo to co sobą reprezentuję obecnie zakrawa o pomstę do nieba lub innych istot wyższych, o ile istnieją. Wstałam szybko z ławeczki i poszłam w ciemny i o zgrozo bezpieczny zaułek, by mieć dla siebie prywatność.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

__________________

Akcept by Katsuro

Po momencie, a może jednak kilku godzinach, kto by liczył, wyszłam z czeluści mroku miasta i rozejrzałam się po okolicy. Nie wiedziałam, co ze sobą począć, więc wróciłam na swoje poprzednie miejsce. Nadal było, co wskazywało na to, że nikt nie odważył się zająć moje miejsce.

Ostatnio edytowany przez Katsuro (2012-11-06 22:40:17)

Okupowałam już niemały czas moją jakże dobrą miejscówkę, ale trochę dziwne bym tutaj siedziałam znów kolejny cały dzień w jednym miejscu. Choć ostatnio zaczęłam ruszać swoim korzeniami, by ludzie nie uznali mnie za posąg. Nabrałam znów siły na jakiś trening, więc ruszyłam w ciemne miejsce, by na jakiś czas zniknąć.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
_______________________

Akcept by Katsuro

Zadowolona z siebie wróciłam wychodząc cała, ale również ciutkę zmęczona z ciemności. Wróciłam na ławeczkę swoją ukochaną, którą okupowałam niczym nazistowski najeźdźca. Długo chyba nie musiałam czekać, bo o to zjawił się ten, za którym tęskniłam niemiłosiernie. Spojrzałam na niego z uśmiechem i może z małą łezką w oku. Podrapałam się po główce z zakłopotania i odpowiedziałam pewnie:
- Ichitsu? - chciałam go zbić z pantałyku i w pewnym sensie odpowiedzieć na jego dziwne pytanie, które brzmiało: "Czy to Ty, Nana?".

Ostatnio edytowany przez Katsuro (2012-11-07 23:10:51)

Uśmiechnięta siedziałam na ławeczce i cieszyłam się z tak doborowego towarzystwa. Czochranie moich pięknych włosów skwitowałam udawaną komicznie złością z dodatkiem efektów dźwiękowych. Zdziwiły mnie słowa o wojnie, więc spytałam szybko:
- Jaka wojna? Coś mnie ominęło? - byłam ciekawa, bo najwidoczniej tutaj żadna o tym wieść nie dotarła. Po chwili dodałam:
- Nic ciekawego się nie działo. Od naszego ostatniego spotkania siedzę tutaj. Ostatnio tak bardzo mi się nudziło, że aż zaczęłam trenować! Stanę się silniejsza od Ciebie, hahaha!

Słuchałam opowieści młodego Uchiha z tak otwartą buzią, że muchy i inne owady mogły spokojnie wlatywać do niej. Wiele mnie ominęło, ale nie wiem czy bym dała sobie radę tam, gdzie wielu poległo. Chwilę po skończeniu słuchaniu odpowiedzi milczałam, by móc zebrać się do całości. Nie lubię, gdy coś mnie ciekawego omija, ale cóż mój pech życiowy chyba właśnie się odezwał z rechotem na domiar złego.
- Ważne, że ja żyję! Przeżyję wszystko i wszystkich, haha, więc nie musisz się o mnie martwić. Mamy w ogóle jakieś plany, bo trochę nudno na tej wysepce? W dodatku ta ławka zaczęła mnie nudzić.

Rozmowa nam się kręciła niezbyt szybko, ale przynajmniej nie dłużyło się nam. Przynajmniej ja tak odczuwałam, a jako dziecko szybko mi się zaczyna nudzić, więc mój rozmówca pewnie dobrze czuł się w tej pogaduszce. Zaciekawiła mnie wielce propozycja chłopaka, ale nie wiedziałam, co odpowiedź, bo praktycznie to sama trenowałam. Po chwili namysłu odpowiedziałam:
- Możemy ćwiczyć walkę, bo jako takiego doświadczenia bojowego nie mam zbytnio dużego. Powinno to nam pomóc zwiększyć nasze szanse na przeżycie w tym jakże okrutnym świecie. Tak w ogóle to jestem za, ale nie chce mi się już siedzieć na tej właśnie ławce. Jakieś propozycje?

- Ok. - odpowiedziałam krótko, a po chwili Ichitsu zniknął w ciemnym miejscu oddając się zapewne dumaniom. Nie musiał kazać na siebie długo czekać, bo nawet nie zdążyłam się zacząć nudzić. Gdy zostałam zaskoczona dwoma palcami w bok, zareagowałam dość spokojnie:
- Jeden palec byłby lepszym pomysłem, baka! - po czym zacisnęłam pięść i "sprzedałam mukę" mojemu "dobremu" znajomemu w ramię. Powtórzyłam jeszcze raz ostatnie słowo tak z lekkiej irytacji.
- Stare śmieci? Co tam chcesz znaleźć? Talerz po Twoim ostatnim ramen? - następnie wskoczyłam mu na plecy i wydarłam mu się słodko do ucha:
- Ruszajmy!

W końcu Matsuo dopłynął na wyspę handlową, czego tutaj szukał? Informacji, ważnych informacji, bo przecież bez odpowiednich informacji nie można działać. Wyspa handlowa słynęła z miejsca, gdzie można się wzbogacić o cenne informacje, jednak trzeba umieć szukać, nie często zdarzało się to za życia Matsuo, jednak kilka razy zdobywał tutaj informacje. Kiedy zszedł z pokładu statku od razu udał się na obrzeża miasta. Kiedy już znalazł się w odpowiednim miejscu wkroczył do jakiejś starej speluny, gdzie zwykle przesiadują największe szumowiny, jednak to właśnie takie miejsca bywają często skarbnicą wiedzy. Zamaskowany i okryty płąszcze w kaptrzue wkroczył do środka, gdzie stanął przy ladzie karczamarza. Odezwał się swoim "nowym" dziecięcym głosem.
- Dzień doberek. Przybyłem po kilka informacji, mam nadzieję, że interes się kręci...
Powiedział rzucając niewielkim mieszkiem pieniędzy na ladę. Jednak pieniążki zbliżone były do Uchihy, by móc je szybko spowrotem zabrać w razie nieodpowiedniej odpowiedzi karczmarza.

Ostatnio edytowany przez Matsuo (2012-11-20 21:02:12)

Słysząc słowa karczmarza Matsuo uśmiechnął się pod nosem za maską i zaśmiał się lekko pod nosem. Wyprostował się, po czym nachylił nad ladą zbliżając do mężczyzny, ściszył ton i zaczął mówić.
- Insygnia władzy klanu Sabaku - Zankokuna hyōtan... Słyszałem, że zaginęła. Wiesz coś na ten temat?
Zapytał prosto z mostu, po czym w tej samej pozycji czekał na odpowiedź karczmarza, mieszek z pieniędzmi nieco przysunął dłonią w stronę mężczyzny. Przechylił się na drugą stronę, po czym plecami do lady zaczął obserwować resztę pomieszczenia i osoby znajdujące się w środku. W spelunie było dość cicho, co właściwie było nawet dobre, jednak warto mieć się na czujności. Liczył na to, że karczmarz będzie coś wiedział na temat insygni.

Matsuo nie zdziwiła odpowiedź barmana, odwrócił lekko głowę w jego stronę, po czym wyciągnął kolejny mieszek. Odwrócił się i ponownie nachylił, na razie nie chciał zmuszać go do gadania, wiec postanowił rozwiązać sprawę dyplomatycznie.
- Jeszcze raz tyle, a jeśli informacje będą ciekawe dam jeszcze więcej... Zawsze możemy to również rozwiązać w inny sposób.
Gdyby Uchiha nie miał maski ujrzałby na końcu wypowiedzi szeroki, pewny siebie uśmiech. Odsunął głowę.
- Więc?... Oboje chcemy się tylko wzbogacić, nie utrudniajmy sobie życia...
Mówił spokojnie nie unosząc się, na razie sprawy chciał rozwiązać dyplomatycznie, siła ostatecznie. Oczywiście wszystko zależało od odpowiedzi i dalszego zachowania barmana. Matsuo co jakiś czas odwracał wzrok za siebie, to na wszelki wypadek, nigdy nic nie wiadomo.

Matsuo słuchał barmana nie wydając przy tym żadnych dźwięków, czy ruchów, a w masce, mógł wyglądać jak posąg, który wlepia w niego swe ślepia. Kiedy barman przedstawił swoją propozycję Uchiha westchnął, rozejrzał się dookoła, po czym wyciągnął dość duży mieszek pieniędzy.
- Ponad 2 tysiące Ryo... Ale ostrzegam, jeżeli informator okaże się bezwartościowy... - Nachylił się nad barmanem, tak że ten musiał lekko odsunąć się do tyłu, do tego na chwilę aktywował sharingan'a, by mężczyzna dostrzegł jego czerwone ślepia i poczuł respekt. -... Znajdę cię i osobiście wypatroszę zabierając co moje... Tej obietnicy nie rzucam na wiatr...
Ostrzegł barmana, po czym odsunął się, rozejrzał ponownie po pomieszczeniu i z uwagą wysłuchał tego co miał do powiedzenia jegomość.
~~2.500 Ryo odpisane z KP~~

Matsuo z uwagą słuchał barmana, kiedy ten wszystko mu wytłumaczył Uchiha wyprostował się, po czym odszedł.
- Zatem dzięki... Powodzenia w interesach... Obym nie musiał się tu wracać...
Ostatnie słowa dodał pod nosem, po czym wychodząc podniósł rękę i odwrócił głowę w stronę reszty plebsa będącego w środku.
- Żegnam panów...
Z uśmieszkiem na twarzy pod maską wyszedł z meliny i ruszył w stronę statku. Musiał jak najszybciej załatwić swoje sprawy.
[z/t --> Tanuza/Miasto]

Leciałem cały czas nad Ichitsu, który przemierzał kolejne kilometry. Zastanawiało mnie, skąd chłopak znajduje w sobie tyle siły, aby ciągle biec naprzód. Ja stałem obecnie na grzbiecie smoka, oddając się uciesze, jaką było wystawianie się na promienie zachodzącego słońca, które już po kilku chwilach zauważalnie przyciemniły kolor mojej skóry. Położywszy się i oddawszy odpoczynkowi, oddawałem się rozmyślaniom, które szybko wprawiły mnie w błogi stan.
   Nagle poczułem delikatne szarpnięcie, które mogło wskazywać tylko na jedno - mój niczego nieświadomy przewodnik musiał się zatrzymać. Nie przejąłem się tym zbytnio, w końcu musiał kiedyś dać sobie odpocząć. Kolejny raz tego dnia wsunąłem dłoń do torby, po czym stworzyłem małego ptaka, który zaraz po tym, jak go ożywiłem, poleciał w dół i siadając na jednej z gałęzi miał obserwować, co robi Ichitsu.
   Choć chłopak sprawiał dobre wrażenie, nie wiedziałem jeszcze, czy mogę mu zaufać. Postanowiłem zatem nie wychylać się jeszcze i pozostać na szybującym w powietrzu smoku, teraz skrytym za białymi, puchowymi chmurami, z którymi zlewał się kolorem, co było dobrym kamuflażem. Po chwili, gdy wróbelek do nas wrócił, wiedziałem, że za chwilę będziemy kontynuować naszą podróż. Smok leniwie załopotał potężnymi skrzydłami i obniżywszy nieco lot, podążał za Uchihą...

   [z/t -> Wesuto Shimane / Kanka / Miasto]

Teraz moja podróż odbywała się w zupełnie inną stronę. Dostałem arcyważny list i muszę stawić się jak najszybciej w wyznaczone miejsce. Trudy podróży jednak mam zamiar sobie w jakiś sposób urozmaicić. Muszę trenować, bowiem tak ważne organy nie piszą, gdy chodzi o coś błahego. Szykuje się grubsza sprawa a ja muszę się przygotować.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Masaru.

Lekko zmęczony kontynuowałem swoją podróż. Wciąż jednak czekałem na to, by jak najszybciej pokazać światu swoje umiejętności. Już nie mogę się doczekać by usłyszeć od rady zadanie dla siebie. Mimo narastającego podniecenia, bo przecież taka misja to nie przelewki, starałem się wybrnąć myślami w stronę mojego mistrza. Ciekawe co on teraz robi...
[z/t ->Airando/Siedziba wspólnych obrad]

Ostatnio edytowany przez Masaru (2013-06-11 21:54:20)

     Nieznajomy ubrany w płaszcz i podpierający się znalezionym po drodzę wytrzymałym badylem przechodził przez miasto nie zwracając na siebie uwagi. Ot kolejny żebrak, utykał i nie odzywał się do nikogo. Kto by się nim zainteresował w takim dużym handlowym mieście? No właśnie nikt, dlatego Aio tak podróżował. Pochodził z klanu Uchiha, wszyscy znali cechy charakterystyczne czerwonookich, on nie różnił się za bardzo od reszty jego pobratymców. Jak by to wpłynęło na opinię o powiernikach tajemnicy Sharingana? Bardzo źle, więc Aio nie chciał jej zszargać spacerując sobie z rozszarpaną nogą i mówiąc, że nie mógł sobie poradzić ze zwykłym zwierzakiem, a może on nie był taki zwykły? Nikt tego nie mógł wiedzieć...
     Chłopak szedł przed siebie, nie wiedział gdzie zawędruje, chciał iść daleko. Dziwnie czuł się już w Hidari, w swojej ojczyźnie. On nie czuł się dobrze, sądził że jest inny od reszty jego braci i to było jako tako prawda. Zawsze chciał walczyć o dobro Uchiha i dumę tego klanu, ale teraz... po sytuacji z tym staruszkiem postanowił się oddzielić od nich na jakiś czas. Musiał wiele rzeczy przemyśleć. Ten klan potrzebuje zmian... - Ta myśl dręczyła go przez całą podróż.

Z/T ---> Ronin no Kuni -> Siedziba Wyrzutków -> Szpital im. Naokiego Namikaze

    Biegłam przez miasto. Straciłam wszystkich z oczu, zarówno złodziei jak i towarzyszy. W dodatku ludzie się na mnie dziwnie patrzyli. To chyba z powodu mojej smętnej miny i umazanej krwią twarzy. Przynajmniej schodzili mi z drogi i dobrze, bo miałam ochotę coś rozszarpać.
    Szłam ulicą między wysokimi budynkami, rozglądając się dookoła. Szukałam kogokolwiek znajomego. Uświadomiłam sobie, że sama nie dam rady tym dryblasom, więc jako pierwszą rzecz musiałam znaleźć Yuki i Senju. Tylko gdzie oni są i co robią. Mam nadzieję, że nic nieprzyzwoitego, bo moje pieniądze są o wiele ważniejsze. Przynajmniej ważniejsze od gotowania. Tylko skąd oni by wzięli kuchnie w środku miasta? No nieważne, o czym ja znowu myślę.
    Gdzieś mi mignęła postać Ayatane, tak mi się wydawało. Bo wielu siwych ludzi to tu nie ma. Ruszyłam więc w jego stronę.

    Ludzi było tu tylu, że można było zgubić samego siebie. Zauważyłam złodziei daleko przede mną. Widocznie bardzo chcieli, żebyśmy za nimi podążali/ Nie byłam jednak do końca przekonana czy powinniśmy to zrobić. Wpadłam na całkiem nieszablonowy i trochę szalony pomysł - postanowiłam obserwować swoje cele z ukrycia! Trzeba kiedyś w końcu zacząć być ninja.
    Rozejrzałam się dookoła. Tamotsu sam mnie znalazł. Złapałam go za rękę i porwałam w pobliski zaułek. Wysokie budynki chroniły nas przed wzrokiem złodziejaszków, a inni mieszkańcy nie byli zbytnio zainteresowani. Wypatrzyłam grupę młodych ludzi, zmierzających w przeciwną stronę do kierunku, w którym podążali złodzieje. Przypatrzyłam się dokładnie jednej z osób. Złożyłam trzy proste pieczęcie do techniki Henge no Jutsu. Po chwili z dymu wyłoniła się młoda kobieta, która wyglądem kompletnie nie wyróżniała się z tłumu. Proste czarne włosy upięte w wysoki koński ogon, ciemne oczy, jasna cera i sylwetka szczupła, ale i tak lepsza, bo bardziej "kobieca" od mojej.
    Po przemianie przyłożyłam palec do ust, patrząc na Tamotsu. W sumie teraz byliśmy zbliżeni wzrostem. Byłam tylko niewiele niższa. W sumie zrobiłam to tylko dlatego, żeby ktoś z nas wiedział jak wyglądam.
  - Będę ich obserwować wtopiona w tłum. W razie czego udzielę Wam wsparcia. Eishu zostanie niedaleko Ciebie. - powiedziałam ściszonym głosem. Moja przyjaciółka tylko pomachała uszczęśliwiona ogonem, zadowolona z sytuacji. Po chwili ruszyłam ulicami miasta w stronę złodziei, wtapiając się całkowicie w tłum.

Post za zgodą MG.
- Henge no Jutsu [D]

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Narisa (2014-05-22 18:50:43)

   Dziewczyna odciągnęła mnie w bok zaraz po tym jak do niej podszedłem. Zanim zdążyłem zdać jej jakieś pytanie ona już pospieszyła mi z wytłumaczeniem. Będziemy musieli teraz z Ayatane próbować nie dać się zaatakować. Narisa wpadła na bardzo dobry plan i kiedy tylko zrozumiałem co roki posłałem jej uśmiech. Widziałem w tym planie małą lukę jednak była mało prawdopodobna. Oczywiście i tak miałem zamiar się podzielić tą informacją z moimi towarzyszami.

   - Po pierwsze - bardzo prosty, a zarazem dobry plan. Jeżeli nie posiadają jakiś umiejętności tropiących to nie powinni zdemaskować Twojego kamuflażu, Nariso. A Ty Ayatane masz dobre wrażenie, widać to od początku. W końcu jeżeli by chcieli już dawno by nam uciekli... No nic, jakoś musimy sobie poradzić. - powiedziałem cicho.

Zabrany ekwipunek: wszelkie pigułki, lusterko i 9 shurikenów

   Wszystko było ustalone; przemieniona Narisa miała śledzić bandytów, przy okazji podsłuchując, jaki jest ich plan działania i w jakim celu prowokują trójkę ninja do walki. W tym czasie Ayatane i Tamotsu mieli obserwować dziewczynę, by, gdy zajdzie taka potrzeba, wkroczyć z odsieczą. Plan prosty, ale dający wojownikom rozeznanie oraz znaczącą przewagę nad przeciwnikami.
   
   Yuki złożył trzy pieczęci, korzystając z tej samej techniki co Narisa. Nagle jego wygląd zmienił się diametralnie; przede wszystkim włosy stały się o wiele krótsze oraz przybrały czarną barwę. Rysy twarzy chłopaka wyostrzyły się, zaś odzienie zmieniło się na niczym nie wyróżniające się ubrania chłopa. Ayatane wyglądał teraz jak typowy mieszkaniec Kraju Księżyca.
   - Ruszaj. - rzekł Samotnik do towarzyszki, kiwając głową, po czym z przyzwyczajenia chciał odgarnąć włosy z oczu.

   Jak tylko Narisa wyszła z zaułka, Yuki wyjrzał zza węgła, obserwując jej poczynania. Był gotów by w każdej chwili zareagować, gdyby dziewczyna wpadła w tarapaty, choć szczerze mówiąc wolałby tego uniknąć. Kolejne otwarte starcie mogłoby się źle skończyć dla drużyny, szczególnie, że do bandziorów dołączyła jakaś kobieta. Ayatane zatrzymał wzrok na jej tyłku, ale natychmiast się opamiętał. Nie mógł dać się omamić wrogowi, nawet tak urodziwemu.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

   Plan już był ustalony, bardzo dobrze. Narisa ruszyła na przeszpiegi, a my musieliśmy się nią zaopiekować. Wychylając się lekko za rogu budynku przy którym byliśmy zauważyłem, że Samotniczka już zdążyła się zbliżyć do naszych "znajomych". Nie widziałem by w jakikolwiek sposób zareagowali na to, że przeszła obok nich więc w tym momencie byłem trochę spokojniejszy. Teraz tylko trzeba było cały czas w jakiś sposób pilnować aby to bezpieczeństwo się nie zmieniło.

   Zauważyłem też, że Ayatane również zmienił wygląd swojej postaci. Teraz przyszła pora na mnie ale miałem nieco inny plan, ta dwójka dobrze poradzi sobie w obserwowaniu naszych przeciwników. Siadłem więc w samym kącie zaułku w którym się znajdowaliśmy i ułożyłem się w pozycji w jakiej zazwyczaj siedzieli żebracy zdejmując swój płaszcz i zakładając go na głowę. Moi towarzysze mogli uznać to za dziwny ruch jednak ja miałem swoje pobudki by to uczynić. Musiałem mieć nadzieję, że Ayatane szybko mnie zawoła kiedy coś zacznie się dziać.

   W tym momencie wyglądałem jak pospolity żul. Wcześniejsza potyczka dość mocno zanieczyszczała mój strój, a ostatnie wydarzenia związane ze ślubem nadal pozostawiły po sobie ślady w postaci podarć materiału. Złożyłem swoje dłonie i skupiłem się na tym co miałem w planie. Rozumiałem co może się tutaj stać więc pole walki wolałem już wcześniej przygotować...

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]