Ninja Clan Wars

2/3

- No to próbujemy... - powiedziałem sam do siebie po kolejnej instrukcji Takashiego. Przyswajałem sobie to jednak chwilę dłużej. Teoretycznie wystarczyło złożyć pieczęci, na rękę dać trochę swojej krwi i... to wszystko. Jednak byłem więcej niż pewny, że coś pójdzie nie tak. W takim momencie po prostu zabrakło mi wiary w siebie czy czegoś innego, po prostu czułem że się nie uda. Rozgryzłem kciuk i machnąłem nim na drugiej dłoni zostawiając niedużą linię krwi, użyłem wcześniej nauczonych pieczęci i przystawiłem rękę do ziemi.
- Hmmm ? - wydałem dźwięk, który miał być pytaniem o mój postęp.

3/3 - Zakończenie treningu

Byłem mocno zdziwiony. Jakim cudem, mogłem przywołać żaby nie mając podpisanego z nimi paktu. Dopiero po chwili dotarło do mnie, że z tym będzie miała związek krew i narysowana pieczęć mojego Sensei.
- Spróbujmy...- odpowiedziałem zastanawiając się, czy coś z tego w ogóle będzie. Powtórzyłem sekwencję "krew -> pieczęci" i spróbowałem dobrac odpowiednią ilość chakry. Nie mogłem jej wziąć za mało bo wtedy technika by nie miała skutku... Bałem się jednak pomyśleć co by było, gdybym użył za dużo chakry. Kiedy uznałem, że w mojej dłoni znalazła się wystarczając ilośc energii, przyłożyłem je we wcześniej wskazane przez Takashiego miejsce i użyłem techniki.

Akcept by Basai

Ostatnio edytowany przez Basai (2012-03-16 18:18:55)

Spoglądałem na to wszystko z uśmiechem na twarzy. Połowa dlatego, że sytuacja z mojego punktu widzenia wyglądała trochę komicznie, ale również dlatego, że i ja mogłem już ruszać.
- Nah, nah.... Trzeba będzie zacząć te nieszczęsne poszukiwania, prawda ? - powiedziałem sam do siebie, by zebrać się jakoś w końcu do wymarszu. Postanowiłem jednak, że chwilę tu jeszcze zostanę - ze względu na Mei jak i na to, że chciałem mieć pewność iż opanowałem jutsu do perfekcji powtarzając sobie jego pieczęci. Odnalezienie zwoju było dla mnie ważne, dzięki temu będę mógł stać się silniejszy.

Z mojego transu ćwiczenia wyrwała mnie... małpka, co wywarło na mnie spore zdziwienie. Początkowo myślałem, że maluch chce po prostu przykuć swoją uwagę ale kiedy nie przestawała szarpać mojego rękawa zrozumiałem, że chodzi o coś innego.
- Jeżeli to jest tak jak myślę... - powiedziałem na głos powoli wstając. Nie miałem pewności co małpka chciała mi wskazać. Kiedy podniosłem się z ziemi, malec zaczął biec gdzieś przed siebie. Nie mogłem zmarnować takiej okazji, a jeśli by okazało się to nieporozumieniem, to przynajmniej nie będę sobie mówił, że nie próbowałem. Szybko udałem się w tą stronę w którą udała się mała małpka.

Zareagowałem pod wpływem emocji... Możliwe, że był to mój błąd, który za chwile będzie mnie kosztował życie albo dzięki temu zyskam zwój. Kiedy małpka mnie puściła, wyjąłem z torby metalowy kij i rozłożyłem go na wypadek gdybym musiał się bronic. Kiedy zwierzę wróciło używałem kija jako kostura i podpierałem się nim na każdym kroku. Kiedy wszedłem do domu od razu usłyszałem pytanie staruszka
- Uhm... Witam, jestem Rokutaro. Ta małpka mnie tu przyprowadziła... - odparłem wręcz automatycznie tak jakbym chciał się usprawiedliwić dlaczego wszedłem na teren jego domostwa. Bambusowa laska przypominała mi o moim domu... Gdziekolwiek się nie udałem, coś musiało mi o nim przypomnieć.

Taka była prawda, że początkowo lekko się załamałem. Myślałem, że cała ta sytuacja z małpką była jedną wielką pomyłką. Jednak kiedy usłyszałem, że ma możliwość wyczuwania chakry, coś mi powiedziało, że idę dobrym tropem. Podążałem powoli za staruszkiem. Bambusowy ogródek wywarł na mnie większe wspomnienia niż sama drewniana laska. Jednak kiedy staruszek się mnie zapytał o cel, szybko odpowiedziałem:
- Nie tyle co misja, a bardzie własne ambicje... Chciałbym odnaleźć pradawny pakt Małp, który pozwoli przywoływac mi je za pomocą jednego z NinJutsu. -

Dziadek spojrzał na Rokutaro, a po jego słowach uśmiechnął się. Spojrzał na małpkę, znowu się uśmiechnął, przeniósł wzrok z powrotem na chłopaka, a Miyori przeskoczyła zwinnie na ramię właśnie wyrzutka.
-Chłopcze, dobrze trafiłeś. Widzisz, jestem posiadaczem takiego zwoju... - powiedział wbijając bambusową laskę w ziemię.
W tym samym momencie złożył dłonie jak do modlitwy, a chakra wokół niego stworzyła podmuch powietrza, duży, ziemia pękała pod nim. Wyskoczył bardzo wysoko w powietrze, robiąc takie piruety i obroty, jakich świat chyba nie widział. Wylądował, chwycił laskę, podparł się nią i zaczął mówić, ciężko oddychając.
-Jednak długo nie pożyję, nie mam się co oszukiwać, a Miyori czuje, jak moja chakra słabnie z każdym dniem... Znalazła następnego dziedzica zwoju, mam nadzieję. Jednak nie oddam go ot tak, musisz mi udowodnić, że ci zależy... Zależy ci? - spytał się, najwidoczniej zbliżały się testy sprawdzające.

-To chyba logiczne, wychodzi na to, że ci zależy. - mówił swoim starczym głosem.
-Twoim pierwszym zadaniem, by udowodnić mi, że jesteś wart posiadania paktu z małpami, jest test sprawności. Widzisz te bambusy, to będzie to... - wskazał na ten bambusowy ogródek.
Bambusy wyrastały tam w odległościach równych mniej więcej pół metra od siebie, rosły nie inaczej, tylko pionowo w górę.
-Miyori... - powiedział, a małpka wskoczyła na któryś bambus i stanęła na nim na jednej rączce.
-Pokaż, że i ty potrafisz utrzymać równowagę, zaczynaj. - szturchnął chłopaka swoją bambusową laską i czekał na jego ruch.
W tym samym czasie mała małpeczka nawet skakała, zmieniając kończyny, bawiła się tym.

Ostatnio edytowany przez Strażnik 2 (2012-03-16 22:04:52)

Po jakimś czasie może i się udawało, na początku łatwo nie było, bo wiadomo, Wyrzutek chyba nigdy nie praktykował czegoś takiego. Ale wystarczyło poświęcić trochę czasu, by już wprawić się odpowiednio w utrzymanie równowagi, nawet na jednej nodze.
-Hmm, dobrze, dobrze, ale Miyori wciąż jest lepsza. Jednak wiadomym jest, że nie dorównasz jej, ale to nie koniec. - rzekł staruszek, spoglądając na małpkę.
Miyori w tym momencie sklonowała się i to kilkukrotnie, małpka potrafi wykonać technikę Kage Bunshin no Jutsu. Teraz wokół, na ziemi, znajdowało się dużo jej klonów. Warto teraz wspomnieć, że małpka ma jedną torbę odpowiednio przyczepioną do ciała, nosi ją jak plecak z tym, że jest przepięty wokół pasa. W torbie znajdują się kunai'e, tyle, ile wejdzie.
-Unikaj. - rzekł starzec, a małpy zaczęły rzucać kunai'ami w dwie postacie na bambusach.
Pierwsze rzuty skierowane były w małpkę, by pokazać na czym ma polegać, jakże oczywiste, zadanie. Małpka w różnoraki sposób unikała broni, pozostając na bambusie. Skakała, schylała się, robiła obroty wokół większych bambusów, w różnoraki sposób unikała i to samo miał zrobić Rokutaro.

Prawie dobrze... Rzuty były bardzo celne, chociaż nie za bardzo precyzyjne, nie, że klony małpki nie mają ku temu zdolności, robiły to specjalnie, wiedząc, że Rokutaro może mieć problemy z równowaga, to przecież oczywiste. Wszystko prawie dobrze, kilka ran ciętych, nawet obeszło się bez większych obrażeń, praktycznie rzecz biorąc, jedno ramie ucierpiało w dość dużym stopniu, ale nie tak, by przeszkadzać w ruchach, czy walce, żadnego poważnego krwotoku.
-Wystarczy. - powiedział staruszek, a na ten sygnał wszystkie klony zniknęły.
Z każdą chwilą Rokutaro czuł się pewniej na bambusach, to istotne.
-Miyori, walcz. - dopowiedział, a małpka podeszła do Wyrzutka z bojowym nastawieniem.
Kolejna część sprawdzianu, walka z małpką. Ta wyskoczyła, kręcąc się do przodu, robiąc tym samym szybkie fikołki do przodu, w formie kulki walnęła mocno w klatkę piersiową chłopaka, po czym rozwinęła się w locie i wylądowała na bambusie , trzymając którąś łodygę między łapkami.

Małpa była szybsza i zwinniejsza, nie ma co ukrywać. Mimo, że ataki Wyrzutka były wręcz precyzyjne, to jednak małpie odruchy nie miały tutaj sobie równych. Miyori unikał wszystkich ciosów, aż w końcu wylądował na kiju Rokutaro, odbił się od niego i odbił się nogami od jego klatki piersiowej, uprzednio na nią wyskakując, taki manewr odepchnął wojownika i wprawił go w zachwianie równowagi.
-On nie jest jakimś nie wiadomo jakim wojownikiem, do tego są inne małpy z paktu, jednak widać, że nie jesteś odpowiednio wyszkolony, musisz się więc bardziej postarać, Rokutaro. - powiedział starzec.
Nie wyglądało to za ciekawie, teraz małpa znajdowała się tuż przed Wyrzutkiem, złapała się jednego bambusa z tyłu, wyginając jeden z przodu, puściła go, w skutek czego siła spowodowała jego wygięcie w przeciwną stronę, bambus z dość dużym impetem uderzył w Rokutaro, nie dając mu szans na unik, przyjął spore obrażenia, ból wielki.

I rzeczywiście, plan Rokutaro się powiódł. Małpka nie nadążała wzrokiem za szybkim wojownikiem, oberwała, wylatując poza bambusowy ogródek, prawie, bo w ostatnim momencie złapała się bambusa na samym krańcu "lasku" i wykorzystała pęd, zmieniając jego kierunek, teraz to ona leciała w stronę Wyrzutka, nie dając mu szans na unik. Oberwał, mocno, w brzuch, tą samą kulką co wcześniej, ale siła była większa. Krew sama pociekła mu z ust, wypluł ją z impetem.
-Oh, nie da sobie za wygraną, taki już jest, cały Miyori. - rzekł staruszek, widząc zaistniałą sytuację.
Wiadomym było, że ból jest wielki, ale nie grozi nikomu śmierć, logiczne. Walka jest na poważnie, nikt by nie pomyślał, że małpka potrafi takie rzeczy, a tu proszę. Jeszcze chwila, a dla bohatera z organizacji Wyrzutków może się to źle skończyć.

Wszystko się udało. W takich warunkach metalowa linka byłą niewidoczna, jest ona bardzo cienka, jak żyłka, a swoje właściwości mimo wszystko zachowuje. Tak więc małpka jest aktualnie oplątana przez metalową linkę i Wyrzutek ma ją jak na widelcu. Co by tu zrobić dalej?
-Hehe. - zaśmiał się krótko staruszek, słysząc słowa chłopaka.
Cóż, najwidoczniej się udało, a to co teraz zrobi chłopak, pozostaje już tylko i wyłącznie od jego samego. W tym samym momencie obok staruszka pojawiła się pewna młoda dziewczyna, dokładnie wieku Rokutaro. Wyskoczyła z okna w domu, z okna gdzieś na górze, z górnego piętra.
-Dziadku, kim jest ten chłopak? - spytała.
Była to dość atrakcyjna dziewczyna o brązowych, krótkich włosach, dużych oczach i proporcjonalnie małych ustach specyficznie "dzióbkowatych".
-Ah, on chce zdobyć pakt z naszymi summonami. - odpowiedział jej, najwidoczniej byli rodziną.
-Ale dziadku, przecież ja... - chciała coś powiedzieć, ale przerwał jej dziadek.
-Cicho. Za chwilę się okaże. - powiedział starzec, jego wnuczka uciszyła się.

-Tak, tak, heh. - zaśmiał się krótko staruszek.
Najwidoczniej Rokutaro zrozumiał zasady, przegra ten, kto jako pierwszy dotknie ziemi, to nie była zwykła walka, każdy ruch miał doprowadzić do zachwiania równowagi u przeciwnika, Rokutaro zrobił to w nieco inny sposób, zadziałał inaczej, ale skutecznie.
-Możesz uwolnić Miyori. - poczekali, aż chętny na zwój paktu i sam pakt to zrobi.
-To jest Ganya... - dziewczyna ukłoniła się. -Moja wnuczka. Niestety, nie może ona posiąść żadnego paktu, posiada specjalne, ograniczające ją więzi krwi. Mimo wszystko jest doskonałą wojowniczką. To ostatni etap twojej próby, sprawdzą nim waszą dwójkę. Widzisz, chłopcze, Ganya jest prawowitą dziedziczką zwoju, ale nasza rodzina, która od dawna zajmuje się zwojem, nie chce, by znajdował się on w rękach osoby, która nie ma podpisanego paktu. Dlatego właśnie chce was sprawdzić. Owszem, to rodzina, ale liczy się obietnica, zadanie rodziny. - rzucił starzec, odskakując kilka razy w tył praktycznie bez zmiany pozycji ciała, jedynie lekko uginał nogi, odskakując.
-Zaczynajcie. - powiedział z daleka, a Ganya, brązowowłosa, nie czekała na nic, złożyła pieczęci, a z jej ręki wysunął się bambus, cisnęła nim w Wyrzutka jak włócznią.

Ganya nie zastanawiała się nad działaniem, musiała się obronić, a posiadała odpowiednie do tego Kekkei Genkai. Bambus to bardzo twarda roślina, nawet bardzo bardzo, a wzmocniona chakrą jeszcze bardziej zwiększa swoje właściwości. Element ognia, czy wody, to podstawowe żywioły, natomiast Mokuton, czy Shouton to żywioły otrzymywane z połączenia innych, to Kekkei Genkai, natomiast Kekkei Genkai tej dziewczyny jest niesamowicie rzadkim i jakże potężnym Limitem Krwi, niestety, nie wyszkoliła go ona jeszcze odpowiednio, jest młoda, nie posiada jeszcze odpowiedniego doświadczenia. Jednak tego wystarczy, by Ganya mogła sobie stworzyć ścianę z bambusów, które bez przeszkód sparowały atak dachówek, cześć się odbiła, część wbiła w materiał. Po tym dziewczyna wyszła zza ścianki, trzymając w rękach bambusowy kij, dokładnie takiej długości, jakiej jest kij Rokutaro. Walka w zwarciu? Chyba tak, bo dziewczyna biegła  stronę Wyrzutka. Nim cokolwiek zrobiła, podrzuciła kij do góry, tworząc pieczęci, a po tym pojawił się obok niej niesamowita ścieżka z bambusów, te zaczęły wyrastać pionowo z ziemi, mając zaostrzone końce, w końcu natychmiastowo zwiększały swoją długość do około metra. Wyrastały z ziemi chaotycznie, przyrastało ich coraz więcej, atak zmierzał ku wojownikowi Wyrzutków, szybciej niż biegnąca dziewczyna, z którą też przyjdzie mu się zmierzyć.

Bambusowe kolce, bo to najbardziej trafne określenie, wyrastały z ziemi w kierunku prostym, tutaj nie można było zmienić kierunku techniki, więc odskok umożliwił chłopakowi unik. Gorzej z atakiem, próba nie zakończyła się pomyślnie, atak został sprawowany.
-Witam na moim terytorium. - powiedziała z uśmiechem wyrażającym pewność siebie.
Co to miało znaczyć? Nie wiemy i zaraz się przekonamy, jedno jest pewne, teraz dziewczyna czuje się bardzo pewna siebie. Wokół niej samej zaczęła się pojawiać chakra, taka zielona, ciemnozielona, było jej jednak mało, całe to zjawisko było ledwo widoczne dla normalnych oczu, jednak coś tam dało się zauważyć. Teraz, kiedy odległość się zmniejszyła, wykorzystała to, atakując bambusem. Jedną ręką chwyciła pewnie przy początku, drugą natomiast gdzieś po środku, ale uścisk był luźny. Co chwila popychała bambus, co dawało efekt "kłucia", jednak to tylko porównanie,. jest bardzo szybka i taki atak jest na pewno skuteczny, ale po wyrzutku nigdy nic nie wiadomo.

Akcja prawie by się udała, gdyby nie to, że Ganya potrafi manipulować bambusem, tworzyć je w dowolnym nawet środowisku. Tarcza Rokutaro została zablokowana w ten sposób, że z ziemi, od boku chłopaka wyrósł jeden bambusowy kij pod pewnym kątem tak, że po prostu metalowy kij został zablokowany. Chwilę po tym, z ziemi wyrósł kolejny bambus, a co nadzwyczajnie, owijał się wokół pierwszego, aż w końcu dotarł do metalowej broni i owinął się wokół niej, blokując ją i odbierając Wyrzutkowi możliwość używania tej broni. Wyrzutek przyjął na siebie kija szybkich ciosów, o których wcześniej była mowa, przyjął je w brzuch, stracił na chwilę równowagę, a po chwili oberwał mocno od boku całą długością bambusa, w skutek czego odleciał na jakiś kawałek, większy.
-Hehe, mówiłam. - zaśmiała się krótko i pokazowo pomachała bambusem wokół własnej osi i w innych kierunkach, na razie czekała na ruch przeciwnika.

-Nie, nie jest to dla mnie dziwne. - uśmiechnęła się w ten sam sposób co Rokutaro.
Takie zabiegi nie działają w tego typu walce, młody Wyrzutku, niestety. Jeżeli chodzi o sam kontakt wzrokowy, trudno było go utrzymać, ciągły ruch to uniemożliwiał. Dziewczyna w końcu przestała atakować, właśnie w momencie, w którym Wyrzutek znajdował się w pewnej odległości od niej po udanym przeprowadzeniu ataku. Jeszcze chyba jednak nie koniec zmagać, staruszek wszystkim zarządza, a nie daje znać, by przerwać walkę, tak więc to jeszcze nie koniec.
-Dobrze, spróbuj tego... - powiedziała, bijąc ręką w powietrze.
W tym samym momencie z jej ręki wyłoniły się bambusy, pochłaniając właśnie tą kończynę. Bambusy zwijały się, skręcały, tworząc w końcu dość dużą formę nad wojownikiem, mianowicie sporej wielkości bambusową dłoń, która bez problemu go zmiażdży, jeśli oczywiście chłopak czegoś nie zrobi.
-A maaaasz... - wydała z siebie głośmy dźwięk, obniżając dłoń, a ta tym samym już prawie uderzyła w chłopaka, prowadząc do przygwożdżenia do ziemi.

Niestety, nie udało się, nim Rokutaro zdążył cokolwiek zrobić, otrzymałby spore obrażenia mogące bardzo zagrozić jego życiu. Przecież na podstawie wcześniejszych ataków można było już określić, że przeciwniczka jest szybsza, chłopak nie skorzystał z tamtych okazji, chciał zdziałać, ale nie pomyślał nad konsekwencjami. Tak więc zamierzał zaatakować, jednak Ganya była szybsza. Rokutaro prawie zginął, otarłby się o śmierć, gdyby oberwał, bez pomocy medyka jego życie po prostu by się zakończyło, wisząc do ostatniej chwili na włosku. Na szczęście cale to zdarzenie oglądał starzec, wręcz natychmiastowo znalazł się przed Wyrzutkiem, wystarczyło mrugnąć okiem, by go tam zobaczyć. Dziadek zablokował wielką bambusową łapę swoją bambusową laską, zwyczajnie dotykając nią tworu swojej wnuczki. Z perspektywy obserwatora wyglądało to efektownie i niesamowicie, taka cienka broń obroniła tak potężne uderzenie.
-Dosyć, wystarczy... - odezwał się starzec lekko posmutniałym głosem.
-Chłopcze, możesz iść... Zawiodłeś mnie. Ganya, najwidoczniej musisz bronić zwoju, to niezgodne ze złożoną przeze mnie tajemnicą, a także z nakazami ze strony naszej rodziny, ale wygrałaś... - odezwał się.
-Może i tak, dziadku, ale nie mam już chakry. Zresztą nieważne, wygrałam. - cieszyła się, wyszło na to, że jest nieco szydercza, a czemu tak jej na tym zależy, skoro paktu i tak nie podpisze?

No i stało się, cóż, najwidoczniej inaczej być nie mogło. Rokutaro zawiódł, nie tylko staruszka, ale i samego siebie, dał ciała i nie ma o czym gadać. Najwidoczniej jest dla niego za wcześnie, by zdobyć zwój paktu i podpisać go, życie takim już bywa. Wyrzutek udał się w drogę powrotną, powoli wracając w swoje poprzednie miejsce przesiadywania. Idąc jednak, kiedy był w jakiejś odległości już za domem starca, mógł usłyszeć wybuch z tamtego miejsca. Nikt nie wie co się dzieje, co ma miejsce, jedynie ci, którzy się tam znajdują. Kilkuosobowa grupka bandytów zaatakowała, chcieli ukraść zwój paktu z małpami. Grupka liczy dokładnie 8 osób, ale nie są to ninja, prawdopodobnie, przy starciu ze starcem i Ganya'ą nie używali jutsu. Dziewczyna padła szybko, już nie miała chakry, leży nieprzytomna gdzieś koło domu, żyje. Starzec tak samo, wiek dał się we znaki, nie zdołał za dużo zrobić, zabił dwóch bandytów, na początku było ich 10, po jego działaniach zostało 8. Rokutaro, jeśli podjął się próby powrotu, mógł dostrzec ostatni moment, w którym bandyci uciekali już ze zwojem, właściwie to szli powoli. To chyba byłby odpowiedni moment, by udowodnić swoją wartość, złapać bandytów, póki to jeszcze możliwe.