Ninja Clan Wars

Tym razem odnalezienie właściwego miejsca nie zajęło mi aż tak dużo czasu. Sprawnie nałożyłem swoją miała opaskę na ramie i ruszyłem ku "swojemu" ringowi. Nawet nie spojrzałem na trybuny. Nie chciałem się rozproszyć. Nie przed pierwszą walką. Musiałem zachować całkowitą czystość umysłu, by móc podczas potyczki podejmować trafne decyzje.

Postanowiłem jednak rozejrzeć się po arenie. Okazało się, że oprócz mnie znajduje się na niej tylko sędzia. Zacząłem zastanawiać się gdzie jest mój rywal. W tym momencie w moim sercu zaczęła tlić się niewielka nadzieję, że nie przybędzie i uda mi się w ten sposób wygrać walkowerem. Niby mało satysfakcjonująca wygrana, ale mógłbym przynajmniej spojrzeć prosto w oczy liderowi. Najbardziej jednak martwił mnie wygląd areny. Kompletnie nie pasowała to mojego stylu walki. Czułem, że mogę mieć ogromne kłopoty, jeżeli mój przeciwnik się jednak zjawi. Nie posiadałem wystarczający predyspozycji by móc walczyć na tak otwartym terenie. Liczyłem teraz w duchu tylko na to, że on się nie pojawi.

Wszystko nagle pękło jak zwykła bańka mydlana. Marzenia o wygranej oddalimy się ode mnie maksymalnie, gdy tylko na horyzoncie zauważyłem mojego przeciwnika. Ale spójrzmy prawdzie w oczy, kto normalny nie przybyły na swoją walkę podczas turnieju?
- Witaj, tak jestem Gani. - odpowiedziałem rywalowi. Nie byłem zbyt rozmowny w tym momencie. W mojej głowie już widniała wizja sromotnej porażki. Tak na dobrą sprawę mogłem już zejść z ringu. Nie chciałem tego jednak zrobić ze względu na lidera. Przyniósłbym nie tylko wstyd sobie, ale i Shinsaku oraz całej organizacji.

Musiałem postawić wszystko na jedną kartkę i spróbować się przynajmniej postawić. Zacząłem składać pieczęci (szybkość - 98 ), w tym samym czasie powoli wycofywałem się, aby zwiększyć odległość między nami. Po chwili z moich ust zaczął wydobywać się ciemny dym, który w mgnieniu oka objął swoich zasięgiem całkiem duży kawałek terenu.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
Trzeba było przyznać, że wydarzenia na ringu 3 wzbudziły nie małe zainteresowanie na trybunach. Wszystko wskazywało na to, że walka zaczęła się bez oficjalnego wystartowaniu przez sędziego. Trudno powiedzieć czy wyrzutek był tak skupiony na swojej walce, że nie zwracał uwagi na resztę czy może żądza krwi tak na niego wpłynęła, że po krótkich słowach postanowił zaatakować gdy tylko pojawił się jego przeciwnik. Zapewne każdy inny sędzia przerwał by pojedynek ale nie Kioshi, jemu niezbyt zależało na formalnościach liczył tylko, na to że poleje się krew, a jeżeli ta krew będzie należeć do Hyuugi to tym lepiej. Wprawdzie chmura dymu który wypuścił  wyrzutek nie wpływała pozytywnie na widowiska jednak nie można było z tym nic zrobić. Wyrzutek pokazał już przy pierwszym swoim ruchu brak elementarnej wiedzy o zdolnościach klanu swojego przeciwnika. Daiki postanowił wykorzystać szansę daną mu przez przeciwnika i unikając kontaktu z jutsu przeciwnika, posłał w jego kierunku kunai. Gani miał szczęście, że odległość między nimi znacznie się zwiększyła i oboje znajdowali się w przeciwległych kontach ringu. W przeciwnym przypadku pozbawiony widoczności wyrzutek mógłby już odpaść z turnieju. Jednak kunai musiał pokonać spory dystans przed trafieniem w nie widzącym zagrożenia chłopakiem. W wyniku czego jedynie drasnął ramię chłopaka nie czyniąc mu większych przeszkód w kontynuowaniu walki. Dym wciąż utrzymywał się na arenie jednak już przestał poszerzać powierzchnię jaką zajmował.

Ostatnio edytowany przez Straznik 5 (2013-08-13 13:04:13)

Widać było, że Gani przechodzi do porządnej ofensywy, spodobało mi się to, miałem okazję przekonać się nieco o jego umiejętnościach, zbadać, co potrafi, a także wykazać się, broniąc się przed każdym jego atakiem. Nie miał pojęcia, że moje oczy są w stanie dotrzeć jego ruch, wyszedł poza dym, który ciągle spowijał środek pola walki, po czym stworzył dziesięć klonów, wnioskowałem, iż to jakiś rodzaj materialnych bunshin'ów. Dla widowni ciekawym zjawiskiem musiało być to, iż stworzyłem dokładnie tyle samo klonów, wyglądało to tak, jakbym przewidział ruchy Wurzytka i chciał je skontrować. Wróg dał prawie każdemu swojemu klonowi kunai z wybuchową notką, jeden stanowił wyjątek, trzymał bowiem łańcuch, który najprawdopodobniej miał mnie unieruchomić. Z pewnością Wyrzutek, po opuszczeniu dymu wraz z klonami, dzierżąc kunai oraz nunchaku, mógł czuć się nieco rozkojarzony, mógł się zastanawiać, jakim cudem u licha stworzyłem tą samą ilość klonów, co on? I w jaki sposób teraz zaatakuje? Postanowiłem, że moje klony zaczną biec do walki 1vs1 z klonem wroga, zaś ja udam się bezpośrednio na mojego wroga, jednak postanowiłem zrobić to w jakiś ciekawy sposób, nie od razu. Chciałem uniknąć sytuacji, w której klony wyniszczyłyby się jednocześnie, dlatego wyjąłem z pasa jeden mały zwój, który wyrzuciłem w powietrze. Ten od razu się rozwinął, po czym odpieczętowałem z niego 10 kunai'ów, te na chwilę zawisły w powietrzu, dając mi czas na schowanie zwoju. Pochwyciłem kunai'e tak, że każdy wisiał mi na jednym palcu, po czym zacząłem szybko biegać po polu bitwy (szybkość 80). W odpowiednich momentach zacząłem skakać po polu bitwy, wykonywać różne manewry, podczas których rzucałem po jednym kunai'u w każdego klona oponenta w czasie, kiedy parowały się one z moimi, to powinno dać przewagę i zwycięstwo moim. Kiedy już wyrzuciłem ostatni kunai i wylądowałem na ziemi, spojrzałem w stronę Wyrzutka i zacząłem na niego biec z większą szybkością (100). Wyciągnąłem jednocześnie 9 kunai'ów, które zacząłem pojedynczo w niego rzucać, zmuszając go do cofania się, jakiegoś uniku, po czasie zwolniłem (60), nie powodując do bezpośredniego starcia i zbliżenia na minimum 6 metrów. Oczywiście cały czas bacznie obserwowałem całe pole walki, uważając na klony, choć tymi chyba nie musiałem się martwić, jakieś zasadzki i tym podobne. Mój Byakugan dawał mi teraz ogromną przewagę.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Mój na pozór szczwany plan nie do końca się powiódł. Tak naprawdę to wcale nie zadziałał. Chciałem ograniczyć pole manewru przeciwnikowi, a wyszło na to, że znalazłem się 6 metrów od rywala, który na dodatek posiadał dwie podobizny w przeciwieństwie do mnie. Musiałem radzić teraz sobie sam. Nie posiadałem wystarczająco czasu, żeby stworzyć sobie pomocników. Daiki by mi na to nie pozwolił i od razu przeprowadziłby na mnie zmasowany atak.

Byłem w kropce. Nie dość, że podczas próby przeprowadzenia tego ataku straciłem większość swojej broni to jakby tego było mało mi już mało chakry. Nie chciałem i nie chcę się oszczędzać. Chociaż moje szanse spadły do kompletnego zera i nikt o zdrowych zmysłach nie postawiłby na mnie nawet złamanej monety, to musiałem dalej próbować.

Większego pola manewru nie miałem. W tej sytuacji na pewno nie zdążyłbym się już wycofać. Szybkość, którą dysponował mój rywal była przynajmniej dwukrotnie większa.

- Zawiodłem. - szepnąłem najciszej jak się tylko dało składając pieczęci do techniki (szybkość - 98 ). Chwilę potem wyplułem z moich ust pokaźną ilość śmiercionośnego ognia (siła ninjutsu - 140). Użyłem najsilniejszego jutsu jakie mogłem w tym momencie wykonać. Dai Endan. Teraz mogłem liczyć tylko na to, że przynajmniej na sam koniec los się do mnie uśmiechnie i uda mi się trochę przypiec mojego rywala. Tym atakiem położyłem wszystko na jedną kartę. Nie będę w stanie wykonać kolejnej techniki, która mogła by w jakiś sposób wpłynąć na losy spotkania. Czułem, że moja walka zbliża się do końca.


[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Wyrzutek wydawał się przygnębiony rozwojem akcji, wyglądało na to, że zauważył różnicę w umiejętnościach. Kiedy wszystko wskazywało, że w zaistniałej sytuacji nie pozostaję mu nic innego jak podanie się, zaczął składać pieczecie, w celu wyplucia płomiennej techniki. Jednak ciężko zaskoczyć posiadacza legendarnego Byakugana, ten zdążył wykonać pieczęcie jeszcze przed wykonaniem techniki przez przeciwnika. Olbrzymia kula ognia ruszyła w kierunku Hyuugi chyba jednak nie spodziewał się, że będzie taka duża. Kawarmi najprostsza technika defensywna okazała się nie do końca tak skuteczna przeciwko atakowi wyrzutka. Owszem Daiki zdołał uniknąć poważniejszych obrażeń, ale fragment jego rękawa zaczął płonąć, zniknęły też oba klony które do niego należały.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Mój unik był na tyle skuteczny, iż nie doznałem żadnych obrażeń od kuli ognia, ta zdołała jedynie podpalić mój rękaw, który od razu ugasiłem, uderzając w niego dłonią. Po tym zwrocie akcji oponent postanowił zaatakować, drugi raz w ten sam sposób. To było pewne, że technika nie zadziała, zwłaszcza, że już raz jej uniknąłem i to bez żadnych problemów. Teraz zamierzałem wykonać zwykły unik, bowiem odległość była znacznie większa, nawet rozległość kuli ognia nie stanowiła dla mnie żadnego problemu. Po prostu wykonałem zwinny wyskok do tyłu w prawą stronę, jednocześnie robiąc obrót, podczas którego wyrzuciłem w stronę Gani'ego kunai z notką wybuchową (szybkość tych ruchów: 120), która zaczęła się palić, zdetonowała się dopiero po wbiciu w ziemię tuż obok lewej nogi Wyrzutka. Wnioskowałem, iż będzie miał on problemy z unikiem, gdyż zdążyłem zauważyć, iż jego ruchy są wolniejsze od moich, ponadto wykorzystałem jego jutsu jako swojego rodzaju zasłonę i oddałem rzut w ostatnim momencie. Tuż po tym wylądowałem bezpiecznie na ziemi.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Znalazłem się w dosyć osobliwej sytuacji, co mnie z jednej strony cieszyło, ale z drugiej i niepokoiło. Mogłem za chwilę nawet wygrać tej pojedynek, albo przegrać z kretesem. Musiałem zdecydować czy chcę zakończyć tą walkę teraz, czy może uniknąć zagrożenia i ciągnąć ją jeszcze dłużej.

Po tym jak zacząłem składać po raz kolejny pieczęci do Dai Endan, wyglądało na to, że przeciwnik je już zapamiętał i rozpoznał jaką technikę szykuję. Chciał wyraźnie wykonać przed nią unik w prawo. Na całe szczęście tym razem postarałem się o to, żeby zasięg i szerokość techniki był jak największy. Z tego powodu Hyuuga ciężko było tak naprawdę ocenić jaką odległość musi zachować, żeby uniknąć ognia. Nie skończył on jednak tak jak prawie przez całą walkę tylko na wykonywaniu uników przed moimi atakami, ale posłał też w moich kierunku kunai z doczepioną notką wybuchową, który przeleciał przez ogień stworzony przeze mnie i wbił się w ziemie tuż obok mojej lewej stopy.

W normalnej sytuacji zaczął bym uciekać gdzie pieprz rośnie, ale ta do nich na pewno nie należało. Widać było wyraźnie, że jeżeli jeszcze przez chwilę będę wypuszczał ogień z ust to sięgnie on mojego wroga i zada mu znaczne obrażenia. Zdecydowałem, że nie zaprzestanę wykonywania techniki. Włożyłem w to jeszcze więcej siły tylko, żeby to się udało. Nawet dałem krok na przód, by być pewnym, że wszystko się uda. Przy okazji przydeptałem kunai z notą lewą stopą tak by przynajmniej w minimalnym stopniu zamortyzować obrażenia jakie otrzymam.

W tej chwili po raz pierwszy w całej tej długiej walce poczułem, że mam jakieś iluzoryczne szanse za zwycięstwo. Jeżeli przeciwnik zostanie dosięgnięty przez mojego płomienie to z całą pewnością zapamięta to spotkanie na bardzo długo. Dai Endan to potężne jutsu, które przy normalnym kontakcie z ciałem może nawet spowodować śmierć. Nie mogłem jednak teraz o to dbać. Na arenie na pewno znajdowało się mnóstwo medyków, którzy już tylko czekali, żeby nam pomóc. Nie wyobrażałem sobie, żeby dali komukolwiek zginąć na tym ringu.

Natomiast jeżeli ja oberwałbym notką wybuchową to też na pewno bym to czuł. Wiedziałem jednak, że pancerz, który miałem założony na całym torsie oraz ochraniacze na przedramienia zapewniają mi ochronię i dzięki nim będą miał przynajmniej trochę mniej spaloną skórę. Byłem świadom tego też jak duża różnica jest między siłą zwykłej notki wybuchowej, którą w sklepie z powodzeniem może kupić praktycznie każdy a moją techniką, Dai Endan, która wymaga długotrwałego, ciężkiego treningu, ale jednocześnie przynosi zauważalne korzyści przy użyciu. Teraz pozostało mi zaufać opatrzności...

Wyrzutek  postanowił kontynuować atak, mało tego postąpił pół kroku do przodu zwiększając nieco swój zasięg i znajdując się w samym centrum wybuchu. Jego akcja zdawała się mówić, zwycięstwo albo śmierć z pewnością wszyscy mogą podziwiać jego odwagę.  Mimo szybkości nagłe przybliżenie się źródła płomieni wystarczyło aby te dosięgły lewej ręki Daikiego, jeszcze trochę i objęły by całe jego ciało. W tym właśnie momęcie nastąpił wybuch udowadniając, że odwaga to nie wszystko. Gani postanowił zaufać swojej zbroi ta jednak nie chroniła jego nóg, a ta przyjęła główną siłę wybuchu. Właściwie ciężko określać tym mianem dalej jego nogę, która obecnie przypominała bardziej kawałek mięsa. Daiki tymczasem pochwycony  śmiertelne płomienie był w zdecydowanie lepszej sytuacji. Mimo całej mocy i starań włożonej w jutsu przez wyrzutka wciąż brakowało mu do osiągnięcia śmiertelnej siły ataku. W gruncie rzeczy technika tylko drasnęła przeciwnika, parząc mu lewą rękę od dłoni po łokieć. Hyuuga ruszył w kierunku przeciwnika z zamiarem dokończenia pojedynku za pomocą swojej szybkości. Naglę jednak poczuł uderzenie w okolicach klatki piersiowej i mimo że nie było zbyt mocne na chwilę pozbawiło go tchu.
- Walka skończona. Wygrany Daiki Hyuuga. Gani stracił przytomność! - oznajmił sędzia powstrzymując przed atakiem członka klanu o niezwykłym doujutsu. W tym momęcie Hyuuga miał okazję zobaczyć, że jego pojawienie się miało jakiś związek z opaską, którą otrzymał każdy z uczestników. Oczywiście jeżeli tylko mógł odwrócić wzrok od przedmiotu którym Kioshi nonszalancko podrzucał drugą ręką, a był to palec wyrzutka. Gani w wyniku obrażeń poniesionych przez wybuch stracił przytomność i wiele fragmentów stopy, miał w tym trochę szczęścia że ich walkę sędziował medyk. Gdyby nie otrzymał natychmiastowej pomocy za pewne jego stopa nie mogłaby pełnić dotychczasowej funkcji już na zawsze.
Kiyoshi jednak błyskawicznie poprzyszywał brakujące fragmenty i przy pomocy jutsu medycznych zregenerował uszkodzoną tkankę. Oczywiście przez jakiś czas wciąż nieprzytomny wyrzutek nie będzie mógł z niej w pełni korzystać. Po leczeniu Ganiego, które trwało dobrą chwilę podszedł Do Hyuugi i bez słowa zajął się jego poparzoną skórą, która wróciła do swojego poprzedniego stanu. Po czym opuścił arenę udając się do szatni zawodników, pozostawiając zarówno nieprzytomnego choć w znacznym stopniu wyleczonego wyrzutka jak i Daikiego własnemu losowi.

Ostatnio edytowany przez Straznik 5 (2013-08-17 11:39:40)

Okazało się, że posiadałem lepsze umiejętności od tych, którymi dysponował Wyrzutek. Oprócz tego mogłem więcej wycisnąć ze swojego organizmu, pewnym było, że jestem szybszy. Technika ognia była na tyle silna, że zdołała oparzyć morą lewą rękę pomimo odległości, jaka mnie z nią dzieliła. Jednakowoż moja szybkość była tutaj decydująca i pozwoliła mi na błyskawiczne ominięcie techniki i dostanie się tuż przed Gani'ego. Wtem miałem okazję do zadania mu ostatecznego ciosu, bowiem wybuch notki był skuteczny. Po ogłoszeniu werdyktu przez sędziego miałem zamiar pomóc Gani'emu, niestety wyprzedził mnie inny Wyrzutek, tak podejrzewałem. Wyglądało na to, że nie jest wobec mnie przyjaźnie nastawiony, ale co mogłem w tej sytuacji poradzić?
-Dziękuję. - odpowiedziałem krótko, bez zbędnych emocji, akcentów.
Poczekałem, aż medyk, sędzia zajmie się naszymi ranami, po czym udałem się prosto do szatni uczestników, musiałem zregenerować swoje siły, utraconą chakrę. Dezaktywowałem Byakugan'a wcześniej, tuż po słowach sędziego ogłaszających moje zwycięstwo.
-Gani, byłeś godnym przeciwnikiem. - powiedziałem do byłego oponenta w ostatnim momencie, na chwilę na niego spoglądając.

[zt -> Enko, Arena turniejowa, Szatnia uczestników]