Ninja Clan Wars

Wszedł do środka. Prócz odgłosowi skrzypiących drzwi, buchnęło także gorące powietrze. Powodem tego była wysoka temperatura wewnątrz. Tam znajdowały się już osoby, czego oznaką stał się wyraźny gwar. Debatowali nad jakąś starą mapą. Wcześniej wrzucił na rzecz armii 4,400 Ryo.
- Stratedzy. - pomyślał, robiąc kolejne kroki po pomieszczeniu. Splótł ręce za plecami, z lisim uśmieszkiem obserwując całe zajście. Nie rozpoznał żadnych z twarzy, co oznaczało, że są pierwsi. No chyba, że to jacyś nowi ninja, o których nie miał pojęcia. Nie mogąc się powstrzymać, rzekł.
- Jejku, chyba jesteśmy pierwsi. Co za wyróżnienie. - mruknął z entuzjazem. Zwrócił się teraz w kierunku Mei.
- Co teraz? Czyżby nie miał tu na nas czekać, wielki wódz Gamatt Kyoshi? Straszne złe maniery, zostawiać gości na pastwę obcych ludzi... - udał zatroskany ton, czekając co nastanie.

Wciąż rozglądał się po kwaterze. Zrobiła na nim przyjemne wrażenie, przez co nie mógł oprzeć się pokusie spoglądania co chwilę na ładny kunszt architektury. Miał nerwy na wodzy, mimo tego co za chwilę się stanie. Wkrótce pojawi się więcej ninja, a jeśli wśród nich będą pewne osoby, to atmosfera się zagęści i to bardzo. Mei jak zwykle zadała pytanie, wytrącające chłopaka z czeluści jego własnego umysłu.

- Co u nich? Kto wie. Za pewne planują jak mnie sprzątnąć. - ponownie wyszczerzył zęby, wbijając wzrok w kominek, który również znajdował się w tym pomieszczeniu.
- Już ci wspominałem, że trochę namieszałem w tym świecie i nie długo przyjdą tego żniwa. Między innymi po to się tu zjawiłem...

Mei jeszcze raz bombardowała pytaniami. Co się dziwić, skoro nie było jej taki kawał czasu. Jednak odpowiadanie wprost na niektóre pytania może być jeszcze gorszym rozwiązaniem, aniżeli omijanie głównego tematu.
Szybko zebrał się na odpowiedź, ze spokojem, melancholijnym tonem rzekł.

- Mówienie ci czegokolwiek w tym momencie, okażę się tylko stratą czasu. Wkrótce nastąpi scenka rodem z najlepszych dramatów. Wystarczy poczekać, na Gisaku i jego nowego pupila, Kazunariego. Ich reakcja na mój widok powinna ci wiele powiedzieć. - podszedł do pieca, na który od dłuższego czasu patrzył. Ręce wciąż miał splecione.

- Ironia często przybiera realną materię. - odpowiedział na te drugie zdanie dziewczyny. Powinna zauważyć drugie dno tych słów.
- Naprawdę lubię teatr... - bąknął pod nosem.

Podejście Mei do Gisaku dało mi wiele do myślenia. Jeżeli tak bardzo go nie lubi, to będę mógł to wykorzystać i dostosować do nowego planu. W zasadzie to do zmodyfikowania, ponieważ cały rdzeń został już opracowany. W końcu powiedziałem Takashiemu, a ten z pewnością się tu zjawi, że Mei została użyta do Edo Tensei. Jednak ta jest tu ze mną, a jej obecność wywoła spore kontrowersje. Lecz mi wiatry sprzyjały, czego dowód przed chwilą otrzymałem. Ten za to jak najszybciej postanowiłem wyssać, aż do samych wiórów. W końcu taka okazja bokiem nie przechodzi.

- Chcesz być ze mną? - zadałem te pytanie z wyraźnym jadem w tonie. - Dobrze. Pamiętaj, że zadanie, które ci powierzę, ma bardzo duże znaczenie - zarówno dla mnie jak i dla ciebie, jeśli tak bardzo nie lubisz Gisaku. - uśmiechnąłem się do dziewczyny i zbliżyłem tak, że nasze czubki nosów się niemal stykały. Swój wzrok wbiłem w jej oczy.
- Powiesz Takashi'emu, że jakiś czas temu stoczyłaś walkę z Uchiha Gisaku i ledwo uciekłaś ze szponów śmierci. - oddaliłem twarz i odwróciłem się od Mei.
- Liczę na twój kunszt aktorski. Proszę, nie zawiedź mnie.

Zanim Mei zdążyła wyjść, ja podniosłem lekko głos i zwróciłem się do niej. Na twarzy wciąż towarzyszył mi ten podły uśmiech, a wraz z nimi, moja wypowiedź nabrała innego zabarwienia.
- Osoba, która kogoś nie zrozumiała, to ty, Namikaze Mei. - zacząłem się zbliżać powoli do niej, wyciągając w międzyczasie karteczki z pieczęcią, które wcześniej dostałem, aby powstrzymać przemianę.
- Chyba nie chcemy, aby Mai wyszła i narobiła bałaganu? Twoi znajomi mogą na to źle zareagować. W końcu nie było cię tyle czasu... nie wiadomo co się z tobą mogło dziać, prawda? Cholera wie, co im strzeli do głowy. Może się zdarzyć tak, że poobijają tą twoją ładną buzię... ajajaj nie dobrze., nie dobrze - po tych słowach przedarł jedną z kartek. - Ups... ale ze mnie niezdara, najmocniej przepraszam!

I w jednej chwili, w mgnieniu oka pojawiłem się między Mei oraz Senti'm. Kaguya został odepchnięty dosłownie dwa kroki w tył, zaś Mei była teraz obejmowana przeze mnie, pojawiłem się przodem do niej. Co jak co, ale szybkością mogłem zabłysnąć, przynajmniej na tym etapie. Jestem już chyba zbyt leniwy, może nie stary, bo bardzo młody, ale zbyt leniwy, by oddać się jeszcze innym treningom, dlatego to chyba moje maksimum, a i tak robiące wrażenie.
-Żadnego teatru nie będzie, nie odgrywajmy scen... Masz zamiar obejrzeć ciekawą sztukę, Senti? Udaj się do teatru, to proste. Mei, nie musisz się niczym martwić. - Senti dopiero teraz mógł spostrzec, że pozostałe pieczęci zniknęły z jego rąk, były już w moim posiadaniu.
-Dziwi mnie to, że jednak Mei się odnalazła, wcale nie walczyła z Gisaku, a twoja opowieść zawiera tyle luk. Jesteś tajemniczy, ale łatwy do przejrzenia... Ufam ci... Jeszcze... Lepiej coś wymyśl, jeśli chcesz zdobyć moje zaufanie, inaczej to nie Gisaku będzie ofiarą, a ty... Ze mną nie masz szans. - i także obydwoje mogli ujrzeć aktywny Tryb Mędrca co objawiało się przez obwódki wokół moich oczu, jednak jedynie Mei wie czym jest Sage Mode, Senti nie ma o tym zielonego pojęcia.
Notki z pieczęciami schowałem od razu w bezpieczne miejsce, puściłem Mei, patrząc jej głęboko w oczy, Samotnikiem się już nie przejmowałem.
-Gdzieś ty była przez cały ten czas? Martwiłem się? - nie dałem jej odpowiedzieć, za długo na nią czekałem, od razu wtuliłem się w nią, całując jej miękkie usta.

Ostatnio edytowany przez Takashi (2012-06-21 23:06:59)

Wraz ze swoim uczniem chwilę postaliśmy pod drzwiami by podsłuchać duża część rozmowy. Jednak w pewnym momencie stwierdziłem, że tego już za wiele. Drzwi otworzyły się szybko. Teraz wszystkie oczy skierowane były na mnie oraz na mojego ucznia. Już wiedziałem, że Senti tu jest.  Spojrzałem się na niego pełnym nienawiści wzrokiem. Byłem zły. W końcu, takie rzeczy robi mi mój uczeń. Po chwili mój wzrok przeszedł na Mei. Skoro trzymała się Sentiego to po niej mogłem się spodziewać wszystkiego. Na koniec zerknąłem na Takashiego. I w tym momencie mój wzrok się zmienił. Z mrocznego, chłodnego na bardzo ciepły i przyjazny.
- Och Takashi. Mam nadzieję, że nie przyporządkują mnie z nimi do drużyny. Bo najpierw bym musiał na nich stracić siły i dopiero wtedy zając się misją. Nie pozwolę na zamachy na swoją osobę oraz na, bliskiego mi, ucznia. - powiedziałem po czym przywitałem się z Takashim.

Ostatnio edytowany przez Gisaku (2012-06-21 23:22:57)