Ninja Clan Wars

     Uśmiechnął się do starego, kiedy ten podziękował im za wsparcie, jakby dając Samotnikowi znać tym gestem, że nie ma w ogóle za co dziękować. Bo w sumie tak było - złota sentencja sypnęła się sama, zanim Uchiha zdążył cokolwiek powiedzieć. Niestety, na ten właśnie moment stracił czujność, co, jak się okazało, miało fatalne skutki. Dobrze, że chociaż udało mu się odskoczyć w tył, mimowolnie chwytając Batsu. To był odruch bezwarunkowy - nawet nie wiedział, kiedy ręka mu wystrzeliła. Nie wiedział też, czy chłopak sam zdołał odskoczyć, czy też on mu w tym pomógł, na nic to się jednak nie zdało - oboje byli ranni. Bo wybuchowe notki mają to do siebie, że ich zadaniem jest jak najbardziej ranić, a nie zabijać. Przynajmniej w teorii...
     Kiedy poczuł, jak udo rozdziera mu spazm bólu, z ust uciekło mu kilka nieładnych, niecenzuralnych słów, mających za pewne na celu odciągnięcie uwagi od powstałego problemu. Zaraz jednak zacisnął zęby, sycząc jeszcze przez moment, a następnie milknąc. Medyk zareagował na szczęście natychmiastowo i leczył ich już teraz, a Uchiha spokojnie mógł zabrać głos:
     - Jak cholera! Ale zachowaj większość sił na potem - rzucił do starego. - Skoro tak zaczynamy, to kto wie, co czeka nas później... Musimy też mieć się na baczności i rozglądać w każdym kierunku. Zero myślenia, tylko działanie, bo inaczej znowu wpadniemy w takie gówno...
     Podczas gdy stary zajmował się pierwszą pomocą, on postanowił nie marnować tego czasu, tylko uważnie rozejrzeć się za kolejnymi niespodziankami, żeby sytuacje takie jak ta już się nie powtórzyły. Jak sobie pomyślał, tak i zrobił, mając nadzieję, że uda mu się natknąć wzrokiem na jakieś niebezpieczeństwa.

- Nie ma czego tutaj obiecywać drogi Samotniku. Też zostałbym ranny jakbym tylko nie stał z tyłu za wami. Taka moja rola. Pomagać towarzyszą - uśmiechnął się delikatnie do obu chłopców, którzy w tym momencie cierpieli. Rana po wybuchu to chyba jedna z najgorszych jaka mogłaby się jakiemuś ninja przytrafić. Ten nieczuły ból, jakby ktoś ciągle nas parzył zwęglonym drewnem. Na szczęście ich medyk znał się na rzeczy i wiedział jak tutaj zaradzić. Jakby przez ich rany przechodził chłody wiatr, który orzeźwiał ich ból. Trudno postawić się teraz na ich miejscu, bo każda rana jest inna tak samo jak ból. Yosuek miał ranę na udzie, a Batsu na ramieniu. Dwa różne miejsca, każda źle wyglądająca rana, inny poziom bólu - Jeszcze trochę. Nie martwcie się o moją chakrę - powiedziała, a ich krwawienia ustępowały. Już mogli odetchnąć z ulgą. Mężczyzna przestał używać już techniki medycznej i zaczął opatrywać ich rany bandażem, który wyciągnął z plecaka. Zaczął na początku od Yosuke. Rana na udzie jest niebezpieczniejsza, ponieważ zagraża natychmiastowej amputacji nogi, a przy okazji jeszcze może nie będzie wstanie wstać. Lepiej nie kusić losu. Kiedy skończył zabrał się za ramię Batsu. To jednak było mniej trudno, więc szybko się wyrobił - Dobra idziemy dalej. Teraz w lewo!

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Straznik 3 (2013-07-24 14:31:38)

     Gdy tylko stary skończył pierwszą pomoc, Uchiha powoli, uważnie śledząc przy tym zachowania rannej nogi i szacując, na ile będzie go ograniczać, dźwignął się z podłoża. Stał przez moment, w uszach usłyszał pisk charakterystyczny, związany zapewne z podniesionym ciśnieniem krwi, zamknął na chwilę oczy i głośno westchnął, zapewne nie mogąc się nadziwić, że wpadł w takie szambo. Kiwnął głową do Samotnika, wyrażając przez ten gest podziękowania za szybką reakcję, podreptał w miejscu, by przyzwyczaić się sytuacji i odezwał się:
     - Fakt, wybuchowe notki możemy uznać za te z przydomku Papierowego Chłopca, jednak co, jeśli jeszcze chowa jakiegoś asa w rękawie. Słyszałem kiedyś o ludziach, którzy ze zwykłym papierem potrafią wyczyniać cuda. I nie chodzi mi tu o kuglarzy zabawiających dzieci - rzucił do Batsu. - Narazie jednak nie jesteśmy chyba w stanie wydedukować, kim jest nasz cel, ani co potrafi. Co nas czeka w sumie też owiane jest tajemnicą...
     I ruszył za resztą, całą swoją koncentrację kierując na drogę, a także otaczające ich tereny. Rozglądał się za czymkolwiek, co byłoby niebezpieczne, nie chcąc dopuścić do następnego takiego wypadku, jaki przed chwilą miał miejsce. W każdej chwili był również gotów stosownie na dane niebezpieczeństwo reagować.

Ostatnio edytowany przez Yosuke (2013-07-24 16:13:11)

     Na szczęście nasz medyk był o wiele bardziej przydatny niż początkowo sądziłem. Nie dość, że uleczył nas błyskawicznie, to dodatkowo dysponował ogromną wiedzą, a i był spostrzegawczy. Pierwszy dostrzegł notkę wybuchową, która znów mogła pokrzyżować nasze plany. Zastanowiłem się, czy może ją zaatakować, ale co by to dało? Jej eksplozja z pewnością zawiadomiłaby przeciwnika, że jednak ktoś go śledzi. Pojedyncza wpadka z w pierwszą z pułapek mogła ujść jeszcze za wejście jakiegoś zwierzaczka, ale druga i to po kolei? Nie byłem pewien, czy opłaca się od razu coś robić.
     - Mógłbym zniszczyć tą notkę ogniem, albo bronią, ale obawiam się, że wybuch, albo uruchomi jakąś reakcję i następne pułapki, albo po prostu da znać o nas przeciwnikowi. Druga pułapka z kolei uruchomiona to nie przelewki, możliwe, że zaczai się na nas i zaatakuje nas dla zabawy. Chyba najlepiej byłoby ominąć to coś, ale tak, żebyśmy nie wpadli w następnie notki. Macie inne pomysły? Jak nie to chyba nie mamy wyboru. - powiedziałem.
     Wiedziałem, że wyjście to nie będzie najlepsze, ale chyba najbezpieczniejsze. W końcu lepiej zaryzykować okrążeniem pułapki i stracenia odrobiny czasu, aby dostać się do celu. Było to z pewnością bardziej opłacalne niż kolejna wpadka.

Chłopcy najwidoczniej byli wpatrzeni w coś innego skoro nie zauważyli, że medyk własnie wyrzucił kunaia w wybuchową notkę, by ta sama wybuchła. Przecież byli daleko od niej. Jakieś dwadzieścia metrów od nich. Nic nie ma prawa im się stać. A może jednak? Wszystko przed nimi wybuchło. Cały teren zawalił się jakby było trzęsienie ziemi. Na ich szczęście nic szczególnego im się nie stało. Może medyk postąpił dobrze rzucając w tą notkę kunaia? Co by było gdyby któryś z nich wdepnął w nią. Pewna śmierć. Choć chwila.. Coś ich towarzyszowi się stało. Dosyć duży kawałek drewna wbił się w udo medyka - Musimy chwilę tu posiedzieć. Nie wiem kiedy będę wstanie się ruszyć. Brońcie mnie - powiedział spokojnie aktywując swoją technikę leczniczą. Chłopcy muszą go ochraniać.

     Yosuke puknął się lekko otwartą dłonią w czoło, wzdychając przy tym teatralnie, komentując tym samym czyn starego Samotnika. "Nie lepiej było pójść naokoło?" - zapytał sam siebie w myślach, nie chcąc wyjść na zbyt wielkiego snoba czy bufona. Szybko jednak zdał sobie sprawę, że ta eksplozja mogłaby ściągnąć nieproszonych gości. Dodatkowo ich medyk, tak, potrzebujący teraz opieki medycznej medyk, został dość mocno ranny. Orientując się, że takie sytuacje mogłyby kończyć się nieprzyjemnie, chwycił za miecz na plecach i oparł go o bark, przyjmując nieco nonszalancką pozę, trzymając miecz dość nieprofesjonalnie, by nie dawać po sobie poznać, że umie się takimi rzeczami obsługiwać.
     Gdy Batsu rzucił swoim tekstem, Uchiha potrzebował krótkiej chwili, aby połączyć wątki, nie spodziewał się bowiem po nim, że będzie próbował tak prostej sztuczki, jak rzucanie kłamstw na głos. Rzucił mu wymowne spojrzenie, dając do zrozumienia, że nie bardzo spodziewa się, aby to zadziałało. Stanął jednak tyłem do chłopaka, zostawiając starego po środku, by mógł na spokojnie się leczyć, a jednocześnie by oni mieli jak największe pole, nie tylko do ogarnięcia, ale i manewrowania w razie jakiegoś "wypadku".