Ninja Clan Wars

     Inuzuka przemieszczał się powoli do przodu. Minął całe Hidari, aż w końcu znalazł się tutaj - w Kouesumi. Nie wiedział, gdzie dokładnie zmierza, jednak czuł, że ta okolica nie jest w pełni bezpieczna. Być może to właśnie tutaj trafi mu się jakieś zajęcie, dzięki któremu powiększy swój zapas przygód, które mógłby komuś opowiedzieć.
     -Co mówisz Aomaru? Nie podoba ci się tutaj? Mi też, ale mimo wszystko jesteśmy silniejsi niż ostatnim razem. Ja nauczyłem się tego i owego, ale przede wszystkim ty jesteś prawdziwym psem bojowym, a nie zwyczajnym szczeniaczkiem. Teraz możemy nosić miano wojowników...-powiedział.
     Następnie usadowił się pod jednym z licznych wejść do jaskiń. Przypomniała mu się jego historia, którą odbył nie tak dawno temu w Airando. Przeszył go dreszcz podniecenia.

     Soh uśmiechnął się. Jeszcze niedawno on i Aomaru byli amebami jeśli chodzi o szybkie i sprawne korzystanie z węchu. Teraz mogli już robić to w dobrym i pasującym dla nich tempie.
-Teraz spokojnie mogę pozbyć się oponenta, jeśli to wróg. Z łatwością, ale najpierw wypada zapytać, zanim atakować. Jeśli to Bogu winny chłop, który pijany leżał po nocnej libacji? Trzeba to sprawdzić.
Inuzuka w sprawnym tempie doskoczył do przeciwnika dzierżąc w rękach kunai. Chciał, aby przeciwnik, który by atakował, ruszyłby się gwałtownie co z pewnością by wyczuł.
-Kim jesteś?-zapytał.

Ostatnio edytowany przez Soh (2013-04-05 19:47:12)

     Soh spojrzał na dziewczynkę. Nie wydawała mu się zbytnio groźnym przeciwnikiem. Przeniósł wzrok na Aomaru. W jego oczach dosłownie pojawiło się pytanie: "Co z nią zrobić?" Pies kręcił łbem. Tak, z pewnością nie mógł jej zabić. Pomagać? Też nie. Przecież sama tu przyszła, sama też pójdzie. Inuzuka odwrócił się na pięcie i zaczął iść przed siebie. W dłoni wciąż dzierżył kunai'a, tak profilaktycznie.
     -Jejku. Nawet w takich momentach przydarzają mi się podobne sytuacje. Widzisz Aomaru, dobrze, że mamy siebie. Mnóstwo ludzi potrzebuje towarzyszy, a ja? Ma ciebie i ty mi wystarczasz. Dodatkowo, chciałbym, abyś powiedział mi znowu jak wyczujesz kogoś, masz trochę lepszy węch. Mów mi też jak wyczujesz bardzo szybko ruszającą się woń. Ja w porównaniu do ciebie nie czuję tylu rzeczy na dalekiej odległości.-powiedział spokojnie.
     Chłopak szedł przed siebie w miarę pewny, że raczej nic go nie zaskoczy. No chyba, że tamta dziewczynka,ale ona dosyć mało interesuje Inuzukę.

      Soh załamał ręce. Nie wierzył we własną głupotę. Szybko usiadł na ziemi i sporzał swoje ręce. Machinalnie strzeliły one 'facepalma'. Chłopak czuł się tak głupio, jakby dorabiał jako wiejski głupek.
-Aomaru chodziło mi tutaj o zapachy ludzi i większych zwierząt w pobliżu, takich które mogłyby nam zrobić krzywdę. Rozumiesz?-zapytał.
Następnie powiódł wzrokiem do dziewczynki. Pewnie mógł ją jeszcze dostrzec. Inuzuka nie wiedział co konkretnie ma zrobić, dlatego milczał. Od chwili do chwili drapał Ninkena za uchem, lecz jego wzrok stale zmieniał położenie. Może wypada podejść do dziewczyny? Może odejść?

     Soh spojrzał podejrzliwie na jaskinię. Nie wiedział czy tam wejść. Właśnie w taki sposób zaczęła się jego ostatnia, niezbyt pozytywna przygoda, ze spotkaniem dużego psa. Tym razem chyba jednak nie miał wyboru. Z tego co było widać na dworze, deszcz lał tak mocno, że mógłby zachorować, tak samo Aomaru.
-Idziemy do tej jaskini Aomaru. Tutaj już będzie mniej stworzeń, które rozproszą nasze zmysły.-powiedział.
     Następnie wszedł ostrożnie do miejsca. Powąchał je, aby sprawdzić czy nie ma tutaj niczego niebezpiecznego. Następnie usadowił się na ziemi, z psem obok, drapiąc go za głową. Jak na razie sytuacja nie była zbytnio ciekawa.

     Soh spojrzał przed siebie. Co prawda mógł widzieć mniej niż czuł, ale nie wiedział co się tam znajduje. Nie było to niczym dobrym, ale miał wrażenie, że byłby w lepszej sytuacji niż jakikolwiek inny ninja. Teraz pozostawało mu tylko powiedzieć swojemu kompanowi o zamierzeniach. Jakich? Przede wszystkim - sprawdzić okolicę. Jeśli tylko uda mu się dobrze to zrobić to będzie miał pewność, że jest bezpieczny.
-Aomaru, idziemy. Sprawdźmy tą jaskinię. Dzięki temu będziemy mieli pewność, że odpoczywamy w bezpiecznym miejscu. A poza tym... Mam dziwną chęć na przygodę, tak jak wtedy. Pewnie pamiętasz.-powiedział.
          Inuzuce wydawało się, że da sobie radę. JEst silniejszy niż ostatnio, ma dobry węch. Przynajmniej wyczuje przeciwnika. Oby...

     Soh spojrzał na Aomaru. Prawdopodobnie pies czuł jeszcze więcej niż on i mógł mieć jeszcze większy mętlik w głowie. Cała ta sytuacja nie była bardzo przyjemna. Jednak Inuzuka nie poddawał się. Szedł dalej, zastanawiając nad swoimi czynami i całokształtem sytuacji.
-Hm... Te wszystkie zapachy trochę mnie irytują i rozpraszają. Mimo wszystko powinienem wyczuć też osoby z bliska. Ale czemu jest tutaj tak wiele woni? Gdyby była to opuszczona wioska to z pewnością czułbym coś innego niż obecność wielu stworzeń, ich odchodów i przede wszystkim - świeżego jedzenia. Stare mogłoby się rozłożyć i zgnić. Natomiast te ma inny zapach. Idąc dalej, możliwe, że zatrzymała się tutaj jakaś grupa ludzi. Oby nie tych, na których ślady trafiłem przy dziewczynce. Dziewczynce...-pomyślał.
     Następnie zaczął iść dalej.

     Soh spojrzał na kobietę. Starał się udawać, żę wszystko jest w porządku, ale w zaistniałej sytuacji tak nie było. Wpieprzył się do czyjegoś "mieszkania", natomiast jego właścicielka nie była tym zadowolona. Inuzuka spojrzał na psa, a on na niego tak, aby obaj "wymienili się myślami". Wiedzieli, że w razie ataku odskoczą, a potem zastosują inne taktyki. Na razie jednak trzeba było przejść na drogę dyplomacji.
-Przepraszamy. Jestem Soh i dotarłem tutaj, z powodu ogromnego deszczu. Wszedłem z moim psem do jaskini. Kiedy tutaj dotarliśmy, mój towarzysz był zaintrygowany zapachami, a ja chciałem zbadać tą jaskinię. Weszliśmy do niej głębiej i trafiliśmy tutaj. Przepraszamy, nie mamy złych zamiarów. Chcemy tylko przeczekać burzę.-powiedział.

     Soh spojrzał na kobietę. Wydawało mu się, że gdyby tylko chciał to mógłby ją bez problemu zabić. Jednak teraz wydawało mu się coś dziwnego. Spotkał pewną dziewczynkę. Była mała. Mogła być jej wnuczką... O cholera. To ona? Inuzuka czuł się trochę winny.
    -Znajdę ją. Idę.-powiedział-Chodźmy Aomaru. Mamy robotę do wykonania.
     Chłopak wybiegł razem z psem. Następnie dał mu instrukcje, aby szukał zapachu dziewczynki. Może poczuje go gdziekolwiek... Zatrzymał się jednak przed wyjściem z jaskini. Przypomniało mu się pewno wydarzenie, a w zasadzie trening z Ninkenem...
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Masaru.

     Inuzuka powoli wygramolił się z jaskini. On i jego Ninken przeżywali teraz ważną dla nich retrospekcję, ale teraz należało powrócić do zadania. Obaj byli zwarci i gotowi. Gotowi oddać maksymalne możliwości, aby udowodnić innym, że są silnymi ninja.
     -Aomaru, nieźle wpadliśmy. Sory, że jej wtedy nie uratowałem. Co prawda, czuję się teraz winny, ale tyle dobrego, żę ją znajdziemy. Chyba.

Ostatnio edytowany przez Masaru (2013-04-14 22:01:56)