Ninja Clan Wars

   Czas było dowiedzieć się co tutaj się wyprawia. Słowa tego - martwego już - staruszka wydawały mi się dziwne ale nie mogłem też zostawić tego bez zbadania sprawy. Po krótkiej podróży byłem już przy pałacu. Budowla była ogromna i dodatkowo otoczona murem przy którym stacjonowali strażnicy. Nie sądziłem, że wchodząc frontowymi drzwiami i pytając czy czasami nie zmusza się tutaj ludzi do walki otrzymam jakąś konkretną odpowiedź. Strażnicy, którzy obchodzili mur też nie wydawali się skorzy do przepuszczenia mojej osoby.
   Postanowiłem, że czas ruszać, nie mogłem cały czas stać w miejscu. Chciałem zobaczyć czy w jakiś sposób da obejść się strażników pilnujących muru. Żeby nie marnować czasu stworzyłem jednego klona (Kage Bunshin), który od razu zaczął poszukiwania luki w obronie stworzonej przez kamienny mur i uzbrojonych ludzi, którzy chodzili wokół niego. Ja ruszyłem, mimo wszystko, na frontową bramę. Może cud się wydarzy i strażnicy w jakiś sposób mnie przepuszczą? Jeśli nie to po prostu się wycofam i poczekam na informacje od mojego klona.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

   W przeciągu sekundy w mojej głowie pojawiło się kilka scenariuszy jak rozwiązać tą sprawę. Problem tkwił w tym, że nie do końca wiedziałem, który z nich będzie najlepszym rozwiązaniem. Pierwszą rzeczą jaką chciałem wykonać było podanie się za jakiegoś pomocnika lorda feudalnego, który usłyszał o zmuszaniu ludzi do walki. Problem tkwił w tym, że na polityce bardzo się nie znałem, a sami strażnicy pewnie by wyparli się jakichkolwiek walk lub naprawdę by o nich nie wiedzieli.
   Kolejnym planem było po prostu ogłuszenie strażników. Mniej paplaniny, więcej działania - zaoszczędziłoby to trochę czasu. Jednak gdyby dowiedzieli się, że jestem ninja z klanu Senju taka akcja mogłaby zagrozić naszej reputacji. Zauważyłem jednak, że działania siłowe coraz częściej wchodziły do mojego wachlarzu rozwiązania problemu. Niemniej jednak postawiłem chyba na jedną z głupszych opcji. Niestety, nie byłem z tego powodu zadowolony ale miałem nadzieję, że jeżeli w połowie będę udawał głupa to strażnicy lekko przymkną na to oko.
   - I wy witajcie! Jestem wędrownym najemnikiem, któremu w życiu znudziło się wykonywać samą pracę. Słyszałem od kogoś, że gdzieś w tych rejonach organizowane są zwykłe walki w zwarciu, z chęcią chciałbym się przetestować. Nie wiecie panowie gdzie to się odbywa? - powiedziałem spokojnym tonem, drapiąc się w tył głowy udając lekkie zakłopotanie. Podczas mojej gadki klon zniknął, i tak już go nie potrzebowałem.

Ostatnio edytowany przez Tamotsu vel Chluba Senju (2015-01-06 14:28:29)

   Nie chciało mi się wierzyć, że tak łatwo mi poszło. Coś musiało być nie tak, nikt po prostu od razu nie zgodziłby się żeby wprowadzić nieznajomego do takiego tematu, chyba... Chyba, że sądzili iż nie wiem, że są to walki na śmierć i życie. To tłumaczyłoby oczko puszczone przez jednego do drugiego strażnika. Udając zaskoczenie, uśmiechnąłem się kiedy strażnicy potraktowali mnie jak jednego ze swoich towarzyszy. Miałem jednak dziwne poczucie niebezpieczeństwa kiedy to wezwali do siebie kolejnych dwóch strażników.
   Ostatecznie miałem chęć wyrwania się z ich uścisku. Nie podobało mi się, że kolejni się do mnie zbliżają, już nie wyglądało to tak jakby mój plan się powiódł. Na moje szczęście pozbawiłem się tego uczucia niebezpieczeństwa i uznałem, że i tak dam radę się uratować. Postanowiłem ciągnąć moją grę do samego końca. Okazało się jednak, że zebrali się tylko by odprowadzić mnie do pałacu. No właśnie, dlaczego czwórka strażników mnie odprowadzała jak jakąś ważną osobistość o taką pierdołę?
   Chwilę później byliśmy już w środku, a ja dalej musiałem tłumaczyć się z tego po co tutaj przybyłem. Przez sekundę chciałem użyć teraz siły, wąsaty człowiek pewnie wiedziałby co i jak. Niemniej jednak postanowiłem nie przesadzać, aż tak się jeszcze nie zmieniłem. Ukłoniłem się nisko by ukazać szacunek i zacząłem mówić:
   - Witam i jednocześnie przepraszam. Jestem Shoko, najemnik, który tymczasowo znudził się swoją pracą. Słyszałem, że gdzieś tutaj organizowane są walki, a że dawno już nie walczyłem to chciałem przetestować swoje zastałe kości.

Ostatnio edytowany przez Tamotsu vel Chluba Senju (2015-01-06 18:26:03)

   Żyłka? Początkowo miałem wrażenie, że się przewidziałem jednak późniejsza reakcja tego obleśnego starca coraz bardziej upewniała mnie, że w słowa ofiary, która przybiegła do "Złotego Kunai'a" były prawdziwe. Nie dałem jednak poznać po sobie tego, że moje puzzle zaczęły się układać. Ot, na mojej twarzy pojawiło się zdziwienie gdy wąsacz zaczął się dusić. I tutaj początkowo dałem się zmylić, sądziłem, że zakrztuszenie nastąpiło przez nerwy. Tej reakcji nie mogłem być jednak pewien, wąsacz najprawdopodobniej dławił się swoją śliną przez ten "wymyślny" żarcik. Pozostawała jednak nerwowa żyłka, która jak na razie była moim jednym śladem, że coś było nie tak.
   - Nie pan pierwszy wpadł na ten żart. - odpowiedziałem udając lekkie zakłopotanie i irytację w głosie owym żartem, gdybym na to nie zareagował mogłoby wyjść na jaw, że w rzeczywistości brzmi ono zupełnie inaczej. Mogłem sobie jednak za ten czas wyrobić dość negatywne zdanie na temat szefa, który aktualnie znajdował się przede mną. Nie dziwiłem się też, że każdy opuścił to pomieszczenie - ja miałem go dość po kilku minutach, a wszyscy zebrani w tym budynku musieli widzieć tego oblecha codziennie.
   - Tutaj? Och, proszę mi wybaczyć. Już nie jeden raz zwracano mi uwagę, że nie powinienem ubierać swoich słów tak ogólnikowo. Chodziło mi oczywiście o Wyspę Handlową. Nie jestem w stanie jednak odpowiedzieć na ostatnie pana pytanie - wstyd się przyznać, ale usłyszałem to przy drodze, gdy podróżowałem z jedno kraju do drugiego. - mówiłem z lekkim zakłopotaniem by ukazać, że naprawdę wstydzę się ogólnikowego ułożenia zdania i podsłuchiwania zwykłych przechodniów. Rozmowa z tym człowiekiem dla mnie będzie chyba wiecznością.

Ostatnio edytowany przez Tamotsu vel Chluba Senju (2015-01-06 19:06:35)

   W tym momencie miałem wrażenie, że udaje mi się przekonywać tego starucha moimi kłamstwami. Jeżeli jednak on jest tutaj szefem i wie o tych walkach to głównym pomysłodawcą będzie właśnie on. Jego charkter sam zdradzał, że byłby w stanie posunąć się do czegoś takiego. Oczywiście, swojego "wyroku" nie mogłem wykonać posiadając tylko zamysły i założenia, bez dowodów się nie obejdzie. Same słowa wąsatego też nie wystarczą by przekonać kogokolwiek co on tutaj wyprawia. Jeżeli chciałem coś zrobić w tym temacie to muszę wziąć udział w tych jego igrzyskach, a przynajmniej udawać. Nie mam najmniejszego zamiaru pozbawiać życia niewinnego człowieka.
   Szybko jednak się przekonałem, że ten oblech ma związek z sytuacjami które miały w pałacu miejsce. Mało tego szczególnie się z tym nie krył, jego uśmieszek zdążył mnie zaintrygować. Jego opowiastki o tym, że pozwalają zmierzyć się z ninja... Oczywiście. Jeżeli wcześniej bym tutaj trafił może bym w to uwierzył, w tym momencie miałem spore wątpliwości na ten temat. Oczywiście, cały czas odgrywałem swoją rolę. Na moim twarzy pojawiło się zaciekawienie, gdy ten wspomniał, że w pałacu mają arenę.
   - Naprawdę? Nie sądziłem, że będę miał takie szczęście i od razu znajdę się w tym miejscu. Myślałem, że będę trochę błądził. Muszę przyznać, że nie obchodzą mnie zbytnio nagrody ale jak już są to o ile wygram to oczywiście je przyjmę. I tak, jestem zainteresowany. - odpowiedziałem, ciągnąc swoją grę aktorską dalej.

   Rozmowa z wąsatym szefem skończyła się o wiele szybciej niż zakładałem, widocznie tak był zadowolony ze swojej nowej zabawki, że nie mógł się doczekać i zobaczyć jej w akcji. Jak można było się domyśleć w żadnym stopniu nie bawiło to mojej osoby, trzeba było to jednak zrobić dla dobra misji. Oczywiście udawałem, że również się cieszę z przyjęcia do zawodów, ten kurdupel nadal mógł się czegoś domyśleć jeżeli tego bym nie zrobił. Kiedy przyzwał kolejnego strażnika domyśliłem się, że to już czas.
   Kiedy wąsacz życzył mi powodzenia, ja grzecznie podziękowałem i udałem się za strażnik, który po mnie przybył. Wydawał się roztaczać aurę, która od razu pokazywała, że jest o wiele silniejszy niż Ci, który przyprowadzili mnie do samego pałacu. Lekko mnie to zdziwiło ale już zdążyłem zauważyć, że wszystko co tutaj się dzieje jest w pewny sposób spaczone przez osobę władającą tym miejscem. Kiedy byłem już za drzwiami pozwoliłem sobie na lekkie westchnięcie. Mimo wszystko, że rozmowa nie trwała jakoś szczególnie długo to byłem nią w jakiś sposób zmęczony. Mało tego miałem dziwne wrażenie, że już kiedyś spotkałem tą osobę, która mnie odprowadzała.
   - Możesz mi powiedzieć w co zostałem własnie wpakowany, a ja odpowiem Ci czy o tym wiedziałem czy nie... Poza tym, czy my się już kiedyś nie spotkaliśmy? - odpowiedziałem spokojnie, kiedy zatrzymaliśmy się przy drzwiach. Muszę przyznać, że ta postać mnie zainteresowała, byłem ciekawy jakimi informacjami się ze mną podzieli.

Ostatnio edytowany przez Tamotsu vel Chluba Senju (2015-01-06 22:03:59)