Ninja Clan Wars

Zastanowiła się nad efektem, swoich działań. Zagryzła wargę, nie udało się. To nie tego się spodziewała. Co było dla niej najgorsze. Nie sądziła, że porywacz jest tak wytrzymały. Gdyby odpowiednio się zbliżył, by mogła za pomocą nóg wyrwać mu nóż, ale jednak nic z tego. Kolejny ruch też ją zadziwił. Została przywiązana grubą liną do półkola na płachtę. Chciała się wyrwać, ale nie mogła pomimo, że nogi miała wolne to lina na jej brzuchu utrudniła zadanie. Nie było jej komfortowo. Szczególnie, że nie mogła wstać. Spiorunowała wzrokiem porywacza, jedno wyszło jej dobrze. Odwróciła ich uwagę, dzięki czemu Suezo miał pole do popisu. Jednak nie dała za wygraną, postanowiła pomęczyć ich rozmową - Mogę gadać z waszym szefem? - powiedziała głośniejszym tonem, by wszyscy, którzy przebywali na wozie mogli jej pytanie usłyszeć. Nie czekając na odpowiedź, zaczęła mówić dalej - Chcę wiedzieć kto zlecił nagrodę za mnie - powiedziała poważnym tonem.

Ostatnio edytowany przez Yukina (2014-12-27 22:09:34)

Sesja drużynowa - Suezo i Yukina

Suezo postanowił dalej gonić powóz czekając aż jego wierzchowiec będzie biegł na równi z wozem aby następnie móc do niego wskoczyć i uratować swoją koleżankę. W sumie długo nie musiał czekać, konie, które ciągnęły wóz były tak wyczerpane uciekaniem, że prędkość z jaką się poruszały nie nie była już taka sama jak na początku. W tej chwili znajdował się tuż za wozem. Gdyby miał nie co dłuższą rękę mógłby bez problemu złapać się wozu a następnie wskoczyć na niego. Równie dobrze mógł zejść na którąś ze stron a następnie rzucić się na płachtę z nadzieją, że ta się zerwie, nie trafi przy okazji w Yukinę i trafi do środka aby móc się rozprawić z porywaczami.
Mimo takiej odległości możliwości było nie wiele, jednak był tak blisko, że słyszał całą rozmowę Yukiny z porywaczami. Mężczyzna, który do niego rzucał stał w miejscu i próbował go odganiać ale robił to dość nieudolnie i nic nie wróżyło, że mu się powiedzie.

Yukina w tym samym czasie próbowała coś wskórać rozmową, ponownie. Ostatnia akcja zamiast przynieść jakieś korzyści pogorszyła jej sytuację. Suezo był już blisko dlatego wystarczyło rozproszyć czymś porywaczy aby zmniejszyli czujność a wtedy chłopak może zacząć działać. Mężczyzna, który stał przy krawędzi wozu odwrócił się w jej stronę i odpowiedział. - Z szefem porozmawiasz sobie gdy dotrzemy na miejsce. Nie wiemy kto zlecił abyśmy Cię porwali, skoro dużo płacą to dlaczego mamy odmawiać? - Zakończył swoją odpowiedź pytaniem w jej stronę. Yukina spisała się na medal. Tyle czasu wystarczyło aby wierzchowiec Suezo zrównał się z wozem, jeden większy skok i chłopak mógł znaleźć siew środku.

Jednak stało sie coś czego nikt nie mógł przewidzieć, nawet sami porywacze. Droga była coraz trudniejsza do przebycia z dużą prędkością. Wóz kilkanaście razy podskoczył co Yukina mogła poczuć, również koń Suezo zaczął odrobinkę zwalniać z powodu drogi. Nagle wóz podskoczył ponownie a następnie zaczął przechylać sie na prawą stronę, zapewne w tej chwili porywaczom jak i dziewczynie całe życie przeszło przed oczami. Wóz coraz bardzie napierał w prawą stronę aż w kilka sekund znalazł się jednym bokiem na miękkiej trawie. Kolizja była tak mocna, że konie, które ciągnęły wóz odczepiły się od niego i zaczęły uciekać jak najszybciej, również lina, która trzymała Yukinę w niekomfortowej zerwała się uwalniając w ten sposób dziewczynę. Pozostawała jedynie cienka linka, którą miała związane ręce. Koń na którym jechał Suezo również nie wyrobił się i zrzucił chłopaka na lewą stronę drogi. Wszyscy leżeli na ziemi, porywacze próbowali wstać i ustawić wóz na drodze ale było ich po prostu za mało aby dać radę. Yukina nie została przygnieciona więc mogła bez problemu uciec o ile da radę wstać bez użycia rąk.

Jechał dalej na koniu, zobaczył, że konie które ciągną wóz zaczęły wolniej się poruszać, dużo wolniej. Za chwilę powinni być na terenie wroga, a przynajmniej tak myślał, dlatego postanowił jak najszybciej coś zrobić, ale nic nie przychodziło mu do głowy. Po chwili wóz zaczął podskakiwać i jego koń zaczął się dziwnie poruszać. Przez chwilę nie wiedział o co chodzi, ale gdy spojrzał na ziemię widać było wyboiste tereny. Wiedział już o co chodzi, ale ku jego zdziwieniu za chwilę wóz podskoczył do góry i przechylił się na prawą stronę tak, że spadł, a konie, które go ciągnęły odczepiły się. On też za chwilę spadł. Jego koń także nie wyrobił się i zrzucił go na lewą stronę, tłukąc mu cały bark. Zasyczał z bólu, kiedy upadł na ziemię zaczął tarzać  się jeszcze trochę dalej. Po chwili złapał się za lewy bark. Strasznie go bolał, ale teraz, kiedy ma przeciwników już na ziemi nie musi przynajmniej dalej za nimi ścigać.
- Yukina! Chodź tu! - krzyknął do niej.
W tym momencie była wystawiona na pole rażenia jego technik, a nie chciał jej skrzywdzić. Wstał z ziemi dalej trzymając się za bark i spojrzał złowrogo na wóz aby sprawdzić co z resztą. Był pewien, że Yukinie nic nie jest, ponieważ wcześniej widział ją jak wyskakuje z wozu, ale co z resztą? Nie wiedział, dlatego zaczął się przyglądać czy wszystko jest okej z ich szefem i z nimi.

Ostatnio edytowany przez Suezo (2014-12-28 20:52:15)

Popatrzyła przed siebie, chciała jak najszybciej się wydostać z tego koszmaru. Na szczęście nie odniosła dużych obrażeń. Co było dla niej szczęściem, ponieważ teraz to była połowa sukcesu. Wóż był niezdatny do jazdy, więc muszą coś innego wymyślić. Usłyszała wołanie, co dodało jej otuchy. Postanowiła podbiec do Suezo nie miała do niego daleko, jednak porywacze wpadli na ten sam pomysł. Nie wiedziała co zrobić. Jednak zobaczyła masę różnych, ostrych drewnianych desek. Poczuła jak lina stała się odrobinę mniej wytrzymała. Może przy dobrych wiatrach uda jej się odwiązać, a wtedy będzie mogła uderzyć ich z nową siłą. Rzuciła się w stronę pierwszego lepszego, ostrego kawałka. Złapała go w wolne palce w końcu czubkami mogła ruszać, a tyle jej wystarczyło do utrzymania w pionie niewielkiej deski. Gdy już ją dorwała to lekko zaczęła jeździć nim po lince. Miała nadzieję, że szybko pęknie i zdąży odbiec, a w najlepszym wypadku kogoś porządnie uderzyć. Popatrzyła przed siebie w między czasie, rozglądając się czy nic jej nie grozi. Czuła jak linka jest naderwana teraz wystarczyło mocno szarpnąć, a będzie miała rozwiązane ręce. Podniosła się i zaczęła biec w stronę Uchihy ( szybkość = 6) Miała nadzieję, że któryś z porywaczy potknie się o porozwalane belki. Jednocześnie podczas biegu starała się uwolnić ręce. Niech tym razem stanie do normalnej walki, przeciwko nim. Do tego potrzebowała wolnych rąk.
- Czas zacząć działać - pomyślała skupiona na działaniu.

Sesja drużynowa - Suezo i Yukina

Yukina postanowiła użyć ostrych krawędzi desek aby zerwać linę, która blokuje jej dłonie. Mogła to też wykorzystać jako broń do zaatakowania, choć szansy były nikłe. Skoro wcześniejszy plan zaatakowania napastników nie wypalił to ten również nie miał dużo szans, choć kto wie. Wszystko możliwe. Dziewczyna powoli wydostawała się z uwięzienia a Suezo tylko czekał aż jej się uda aby móc włączyć się do walki. Chciał jeszcze wyciągnąć informacje od ich szefa więc musiał tutaj się streszczać. Mężczyźni ruszyli w stronę Yukiny, ale od razu jeden z nich przewrócił się a drugi osobnik, który biegł tuż za nim nie wyrobił się i również zaliczył glebę. To dało kilka sekund młodej Senju na ucieczkę i dostanie się do jej towarzysza, który czekał kilka metrów przed wozem. Porywacze powoli zaczęli wstawać więc chłopak postanowił zareagować. Użył na nich GenJutsu. Nie ukrywając był to bardzo dobry pomysł. Mimo takich twardzieli łatwo wpadli w iluzję i przez chwile nie wiedzieli co zrobić. Yukina miała teraz szansę aby dostać się do Suezo.

Jednak obydwoje zobaczyli jak w mężczyzn lecą niewielkie kawałki desek i uderzają ich dokładnie w głowę. Po chwili byli już obecni i jedynie spoglądali na siebie drapiąc się po głowie. Okazało się, że to ich szef uderzył ich aby uwolnić ich z iluzji. Dobry ruch z jego strony, kto by się spodziewał, że zwykli porywacze, wiedzą jak walczyć z iluzją. Moze nie była to profesjonalna pomoc ale na pewno pomogła. Po chwili wszyscy słyszeli głos ich szefa, który wydawał rozkazy swoim podwładnym jednocześnie ocierając się z kurzu jaki panował na przodzie.
- Łapać ich idioci. Zapomnieliście ile nam Ryo obiecali?!

Kiedy była przy nim zaczął się śmiać. Z jednej strony nie mógł wytrzymać, że w końcu zada im ból, a z drugiej ze słów wypowiedzianych z ust ich szefa. Nie śmiał się jednak głośno, a po cichu tak, że Yukina mogła usłyszeć jego śmiech, ale oni już nie, mogli za to zobaczyć uśmiech na jego twarzy.
- W końcu się zabawię - powiedział.
W końcu po tak długiej podróży będzie mógł się zabawić. Zmęczyło go już to ciągłe gonienie za wozem, dlatego od razu po tym wszystkim postanowił solidnie potrenować. Spojrzał się jeszcze raz na tych dwóch mężczyzn, a później na ich szefa. Chciał ich spalić, dlatego musiał wiedzieć w jakiej są od niego odległości. Szef był dalej niż mężczyźni, dlatego mógł ich na spokojnie spalić, a przynajmniej tak myślał. Postanowił użyć najsłabszej średnicy kuli Gokakyu no Jutsu, dlatego właśnie chciał aby Yukina przeszła na jego stronę. Zaczął formować kolejno pieczęcie i po chwili wypuścił dużą ognistą kulę o średnicy 2 m (siła ninjutsu = 70, szybkość ninjutsu = 28 ). Miał nadzieję, że nie trafi ona ich szefa, przynajmniej tak to widział. Miał z nim do pogadania, bo chciał się dowiedzieć kilku rzeczy, które mu chodziły po głowie odkąd ich zobaczył. Jednak nie umiał opanować swojej żądzy krwi i mordu.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Suezo (2014-12-29 23:23:33)

Yukina przyjrzała się porywaczom. Nie byli za dobrzy, jeśli chodzi o łapanie kogoś. Patrzyła na to wszystko z uśmiechem na twarzy. W końcu nie miała skrępowanych rąk, jednak Suezo kazał jej się trzymać z tyłu. Miała nadzieję, że później się wykarze i odpowiednio pomoże. Usłyszała cichy śmiech chłopaka widać było, że lubił zabijać. Coraz bardziej ją fascynował, wręcz zadziwiał tyle się nie widzieli, że mają dużo do nadrobienia. W końcu zobaczyła jedną z ognistych technik. Widziała jak wcześniej z niej korzysta. Duża , płonąca kula poszybowała w ich kierunku. Jeden miał szczęście, choć i tak polegnie jako następny. Zerknęła na obrażenia drugiego. Prawa noga, była uszkodzona. Postanowiła przy bliskim kontakcie z nim dobić do końca ją, by nie mógł chodzić. Zaczęła się zastanawiać, ale cóż teraz nie było na to czasu.
- Suezo, zajmij się tym porywaczem, osobiście zadbam by drugi więcej nam nie przeszkodził - powiedziała pewnym tonem. Czekała na jego odpowiedź. Jeśli tylko się zgodzi, wtedy osobiście rozprawi się ze zranionym porywaczem.

Sesja drużynowa - Suezo i Yukina

Yukina postanowiła poczekać aż Suezo wykona swój ruch aby mieć czystą drogę do jednego z porywaczy. Sprytne, zachowanie typowej kobiety. Niech facet się pomęczy ze sprawnym osobnikiem a Ona zajmie sie tym rannym, no ale co by było gdyby świat rządził się innymi prawami? Nie wiadomo. Napastnik trzymając nóż w ręce zbliżał się coraz szybciej i szybciej a gdy był już przy dwójce Suezo wpadł na pewien pomysł, unik i atak w jednym. Początkowo miał mały mętlik w głowie, nie wiedział czy zrobić bezpośredni unik, czy zaryzykować i liczyć na szczęście podczas wykonywania manewru. Zdecydował się jednak na wysoki skok w górę a następnie użycie jednej z technik TaiJutsu, której nauczył się w akademii. Czy był to dobry wybór? Nie wiadomo, ale wreszcie jakaś nowość wyszła z arsenału Suezo. Odskoczył do góry na około trzy metry a następnie sprzedał solidnego kopniaka w prawy bark napastnikowi. Cios był tak silny, że mężczyzna przewrócił się na ziemie i przez chwilę nie wiedział co się dzieje. Wystarczyło teraz zadać decydujący cios i mieć jednego z głowy. Mężczyzna z ranną nogą przyglądał się temu zajściu, próbował wstać i dobiegnąć do dwójki ninji aby pomóc swojemu kompanowi ale ból był zbyt duży aby mógł sobie pozwolić na tego typu akcje. Mężczyzna znajdujący się z przodu wozu, który był szefem oraz mózgiem całej operacji zaczął czegoś szukać wokół siebie. Był nieobecny na polu walki.

Udało mu się uniknąć tego ataku a na dodatek jeszcze oddał mężczyźnie kopiąc go w bark. Upadł on na ziemię i przez chwilę nie wiedział on co się dzieje. To była jego szansa. Wystarczył jeden atak i by go wykończył,ale tutaj miał dylemat. Pobawić się z nim jeszcze przez pewien czas czy może zabić go od razu? Jego chęć zabijania była silna, ale lubił też patrzeć jak inni cierpią. Postanowił wkońcu, że go spali, a jak nie to go poparzy, tak czy tak miał zapewnioną w pewnym sensie zabawę. Popatrzył jeszcze na chwilę na pole walki. Poparzony wcześniej przez niego mężczyzna nie mógł chodzić co bardzo ułatwiało zadanie Yukinie. Mogła z nim zrobić co chciała a on nie miał jak się obronić. Popatrzył się jeszcze na ich szefa. Szukał czegoś i tutaj był trochę zaniepokojony. Czego teraz mógł szukać w częściach wozu? Chciał wiedzieć, żeby mógł podjąć decyzję jeśli zajdzie taka potrzeba. Wtedy czuł by się dużo bezpieczniej i wiedziałby czy Yukina jest bezpieczna. W razie co ochroni ją, ale chciał wiedzieć czego szuka. W sumie nie wiedział czy potrzebnie się martwi czy nie, bo to nie musiało być coś "strasznego", ale czego taki ktoś mógłby szukać na polu bitwy? Wszystko wskazywało na to, że właśnie szuka czegoś takiego co pomoże mu cało wyjść z tej walki. Postanowił,że już nie będzie się o to martwił. Odwrócił się w stronę leżącego mężczyzny i zaczął składać pieczęcie (składanie pieczęci =40), wziął głęboki wdech i wypuścił w stronę przeciwnika dziesięć ognistych kul (siła ninjutsu = 70, szybkość ninjutsu =42), zaczął obserwować co się teraz stanie z przeciwnikiem. Spali się czy może tylko zrani? Każda z tych opcji jest dla Suezo dobra, ale wolał żeby jednak zginą, ponieważ wtedy był by jeden mniej do zabicia, a chciał złapać ich szefa, żeby mu wszystko powiedział.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Suezo (2014-12-30 13:28:02)

Spojrzała na porywacza z którym obecnie walczyła. Sam atak był na tyle dobry, że przeciwnik był zdezorientowany. Uśmiechnęła się przebiegle, odwróciła na chwilę wzrok. Zobaczyła kule ognia, które posłane zostały w kierunku drugiego porywacza. Dobry atak. Jednego mieli z głowy, teraz potrzeba było zająć się jej przeciwnikiem. Zerknęła w jego stronę, była pod wrażeniem. Pomimo, że porywacze byli dość słabi to stawiali opór. Dla niej to było idealne, mogła się odegrać za wszystko, co jej zrobili.
- Nie brak Ci odwagi - zaśmiała się lekko, komentując jego ruch.
Postanowiła wykopać nogą broń i przeciąć go. Miała niewiele czasu, szef postanowił działać i ruszył powolnym krokiem w jej stronę. Nie wiedziała, czego się spodziewać szczególnie, że udało jej się zauważyć święcący przedmiot, który schował do kieszeni. Nie było to normalne, ale zaniepokoiło ją. W razie większych problemów, liczyła na drobną pomoc Uchihy. Zabrała się do działania i uderzyła nogą, w dłoń gdzie trzymał nóż ( siła = 11). Miała nadzieję, że broń powędruje do góry, a potem złapie ją w dłonie i wykona atak. Z nożem o wiele lepiej walczyła, w końcu do niego miała predyspozycje. Czekała na efekt, oby zdążyła inaczej szef szajki mógł sporo namieszać.

Sesja drużynowa - Suezo i Yukina

Ninja z klanu Senju postanowiła dalej kontynuować natarcie dlatego jej celem teraz stał się przedmiot, który trzymał w ręce. Może i mobilność mężczyzny była ograniczona ale ręce nadal miał sprawne jak wcześniej więc teoretycznie dalej był groźnym przeciwnikiem. Mimo to Suezo zaufał dziewczynie i postanowił zająć się ich szefem. Widząc jak zmierza w kierunku dziewczyny użył od razu na nim techniki GenJutsu aby kupić jej trochę czasu. Oczywiście technika chłopaka podziałała na mężczyznę. Widać było, że nie wiedział zbytnio co mógłby zrobić aby się uwolnić. Przynajmniej kontrolował w minimalnym stopniu swoje ruchy, aczkolwiek to nie wystarczyło aby uwolnić się z techniki. Udałoby mu się uwolnić gdyby mężczyzna zajęty walką z Yukiną w jakiś sposób zranił go, ale w tej chwili był zdany na łaskę Suezo. Natomiast uderzenie Yukiny nie było wystarczające silne, mężczyzna wykonał dość elegancki unik [reakcje=20] a następnie skierował ostrze w nogę dziewczyny.

Zostawił tamtego dziewczynie a sam zajął się ich wodzem postanowił, że już teraz go przesłucha, ponieważ nie chciało mu się czekać na dziewczynę, aż załatwi tamtego mężczyznę. Czuł coś, że pomimo stanu w którym znajdował się mężczyzna to będzie to jeszcze długo trwało zanim ona albo on wygra, dlatego nie zamierzał on czekać na nią, a sam postanowił, że przesłucha mężczyznę. Musiał on oczywiście przez cały czas utrzymywać z nim jakikolwiek kontakt i być skupionym na technice, ponieważ inaczej uwolniłby go spod działania techniki, dlatego musiał być ostrożny aby przypadkiem tego nie zrobić, ale używał już dużo razy tej techniki i nie było to dla niego problemem. Szedł cały czas w stronę mężczyzny, a kiedy był już przy nim mógł zerwać genjutsu, bo w tym momencie już mu nie było potrzebne. Chciał go najpierw pobić, żeby wyszczekał wszystko, dlatego nie myśląc długo podskoczył w górę (skoczność = 50), obrócił się dookoła i uderzył mężczyznę w głowę(siła taijutsu = 45), jednak zanim to zrobił, kiedy już miał podskoczyć to zanim to zrobił zerwał szybko genjutsu, a resztę zrobił najszybciej jak tylko mógł. Miał nadzieję, że to unieszkodliwi mężczyznę i będzie go mógł przesłuchać, a jednocześnie chciał sprawdzić co jest w tej szkatułce, ponieważ bardzo go to ciekawiło. Co mogło być w takiej szkatułce, że zamiast pomóc swoim towarzyszom to szukał tego w tym całym złomie? Nie wiedział i chciał to wiedzieć, dlatego najpierw postanowił zająć się szkatułką, a dopiero później szefem.

Znowu to samo, było coraz gorzej szczególnie, że teraz miała jeden problem czyli nogę. Nie było to zbyt dobre, ale no cóż takie rzeczy się zdarzają. Przełknęła ślinę i odskoczyła od niego (skoczność= 20). Postanowiła działać musiała jakoś zmylić wroga, dlatego postanowiła użyć czegoś innego. Zaczęła szybko się zastanawiać i wpadła na pewien pomysł. Zaczęła składać pieczęcie (składanie pieczęci=12) trochę jej to zajęło, ale po chwili można było zobaczyć efekty. Bunshin no Jutsu (siła Ninjutsu =27) było dobrym pomysłem do odwrócenia uwagi, stworzyła dwa klony dla lepszego efektu. Spojrzała w stronę porywacza groźnym wzrokiem. Skoczyła razem z klonami w jego stronę (skoczność= 20). Pierwszy klon poleciał jako pierwszy za nim kolejny, a potem ona. Dwa klony miały kopnąć nogą, ale po to by zdezorientować przeciwnika. Ona zaś miała uderzyć z Konoha Senpuu (siła Taijutsu =29) i tym samym gdy tamten będzie chciał obronić się przed nimi to ona natrze z innej strony, łamiąc jego obronę. Postanowiła  poruszać się, według planu. Miała nadzieję, że wypali. Noga dawała o sobie znaki, ale nie tak poważne. Oby tym razem ten atak wypalił. Chciała szybko dołaczyć do Suezo w końcu on już zaczął swoją walkę. Miała udowodnić, że można jej zaufać, więc tym razem musi jej się udać.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Yukina (2014-12-31 09:03:08)

Sesja drużynowa - Suezo i Yukina

Yukina obmyśliła nowy plan, który teoretycznie był bardzo dobry i mógł przynieść pożądane efekty. Jeżeli wystarczająco dobrze zmyli swojego przeciwnika będzie mogła bez żadnych opóźnień udac się do Suezo, który męczy się z liderem grupy porywaczy. Swojej rannej nodze poświęciła kilka sekund, zbytnio nie przejęła się rozcięciem, w końcu to nie jest coś strasznego, każdy w swoim życiu choć raz posiadał tego typu skaleczenie.
Odskoczyła do tyłu aby móc wykonać swój plan. Mężczyzna mógł tylko patrzeć i czekać aż zaatakuje a ona w tym samym czasie składała pieczęcie aby wykonać Bunshin no Jutsu, które według jej planu powinno zmylić przeciwnika. Wykonała dwie idealne kopie siebie, które razem z oryginalnym ciałem ruszyły w stronę mężczyzny. Ten próbując odpychać klony całkowicie zapomniał o tym, że prawdziwa Yukina czai się tuż za nimi i może w każdej chwili z zaskoczenia zaatakować. Tak właśnie zrobiła, mężczyzna był tak zajęty klonami, że nie zdążył wykonać porządnej obrony i po twardym spotkaniu jego głowy z deskami wozu upadł na ziemie nie powodując żadnego ruchu swoim ciałem.

Suezo jedynie odrobinę był zawiedziony tym, że pierwszy plan nie zadziałał tak jak chciał, ale nie wszystko było stracone. Dlatego postanowił potraktować go ogniem. Szybko zaczął składać pieczęcie a następnie aktywował technikę. Szef porywaczy na początku uznał, ze formowanie potrzebnych znaków zajmie chłopakowi trochę więcej czasu dlatego nie przykładał się zbytnio do zrobienia uniku. Jednak gdy dokładnie dostrzegł ta prędkość zaczął powoli przechylać się w lewą stronę. W międzyczasie Suezo wystrzelił kule ognia, które leciały z dobrą prędkością w stronę mężczyzny. Przy jego rekacji oraz szybkości [reakcje=20/szybkość=50] udało mu się uniknąć połowę kul. Przyjął kilka ognistych pocisków prosto na siebie dlatego po tym jak wykonał unik w lewą stronę rzucając się na trawę odleciał tym samym lekko do tyłu. Nic nie zapowiadało tego, że chciał w jakiś sposób rozmawiać z dwójką ninja.

Kiedy skończył formować pieczęcie wypuścił dziesięć ognistych kul w stronę ich szefa. Leciały one dosyć szybko jednak takjak przypuszczał nie dał rady ich szef uniknąć wszystkich kul. Został zraniony lekko, nie zadał mi jeszcze żadnego pytania,  ale czuł, że i tak nie będzie chciał na nie odpowiedzieć. Zauważył jak Yukina skończyła z mężczyzną. Zajęło jej to trochę czasu, ale w końcu jej się udało. Teraz trzeba zmusić ich szefa do gadania. Chcąc mi się odpłacić za porwanie postanowił go trochę "pomęczyć". Chciał go zmusić do mówienia, ale nie tylko z tego powodu, że porwał on Yukine, ale też z tego, że uwielbiał patrzyć jak ludzie cierpią. Nie przestawał się uśmiechać choćby na chwilę. Cały czas był zadowolony z tego powodu, że w końcu ujrzy po raz ponownie tą przerażoną twarz pełną bólu. Słyszał co Yukina się go zapytała, dlatego postanowił jej odpowiedzieć a jego uśmiech w ogóle nie schodził mu z ust.
- Nic ważnego. Ciekawi mnie ta szkatułka, którą ma przy sobie, dlatego jak możesz to zabierz mu ją - powiedział do niej.
Nie ściszał swojego głosu tak jak ona, bo nie widział w tym sensu,  dlaczego to zrobiła też nie wiedział, ale postanowił się nie przejmować takimi błahostkami. Kiedy to powiedział Yukinie po raz kolejny użył na mężczyźnie Narakumi no Jutsu (siła genjutsu = 60). Teraz Yukina mogła mu z łatwością zabrać szkatułkę i nikt nie mógł przerwać jego iluzji, a przynajmniej tak myślał.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Suezo (2014-12-31 19:04:37)

Popatrzyła na efekt dość dobrego Genjutsu. Potem spojrzała zaciekawiona na chłopaka,
- Szkatułka.. -zamyśliła się-  Więc to jest ten świecący przedmiot- dokończyła myśl, ale nie wypowiedziała tego na głos.
Nie przyjrzała się wtedy za dokładnie, a teraz przynajmniej wiedziała co musi zdobyć. Sama była ciekawa, co jest w niej takiego ciekawego, że chce ją chronić. Noże którymi, chciał ich zaskoczyć nie poskutkowały, w końcu Uchiha był szybszy. Gdy tylko usłyszała rozkaz, zaczęła iść do szefa szajki. Doszła do niego i dla własnego bezpieczeństwa odebrała mu noże, a po chwili włożyła rękę do prawej kieszeni. Tylko tam przez spodnie było widać, że coś jest. Pochwyciła ciemno niebieską szkatułkę w swoje drobne ręce i zaczęła się oddalać. Miała nadzieję, że nic się nie wydarzy. W końcu wszystko robiła na tyle ostrożnie, by nie rozproszyć techniki.  Z niepokojem oglądała się na mężczyznę, nie wyglądał teraz na groźnego, ale pozostawała czujna.

Sesja drużynowa - Suezo i Yukina

Mężczyzna nie był w stanie wykonać żadnego ruchu z powodu działania techniki w jaką wpadł. Nie można było ukryć, że sytuacja w której się znalazł nie jest zbytnio mu na rękę. Gdyby tylko mógł popełnił by teraz samobójstwo aby darować sobie kontynuację tego co teraz będzie się działo. Yukina przewidziała tą sytuację i od razu odebrała mu broń, którą trzymał w dłoniach aby nie móc wykonać żadnych ruchów raniących siebie bądź ich. Mężczyzna zaczął się wiercić, chciał przezwyciężyć strach ale szło mu to bardzo powoli. Jednakże utrudniał zdobycie szkatułki, która leżała w jego kieszeni. GenJutsu rzucone przez Suezo powoli przestawało działać. Na szczęście Yukina zdążyła odebrać a może raczej skonfiskować własność porywacza aby móc przyjrzeć się jej bardziej. Szkatułka po chwili lekko się otworzyła, nie potrzebny był żaden ruch. Tak jakby miała wbudowany mechanizm samo otwierający się na dotyk. Troche skomplikowane, ale mniejsza z tym. Dwójkę ninji interesowała zawartość owego pudełka. Mimo swojej wielkości wydawało się dość lekkie, tak jakby zawartość nic nie ważyła. Tak też było, po otworzeniu zobaczyli niewielki skrawek papieru, na którym był widoczny dość dziwny znak, który zapewne dużo im nie mówił. Po chwili mężczyzna opadł na kolana z lekkimi drganiami ręki sięgał po coś do kieszeni. Widać było, że powoli opierał się technice Suezo jednak do płynności ruchów dalej mu brakowało.

- Wy małe smarkacze! - Wydusił z trudem słowa skierowane do Uchihy i Senju a następnie jego dłoń znalazła się w tylnej kieszeni. Oboje nie wiedzieli co on takiego może tam mieć, nikt go nie przeszukał w tamtej części. Po chwili usłyszeli jak porywacz krzyczy i wstaje o własnych siłach na równe nogi. Jedynie co zauważyli to to, że prawa noga całą mu drżała. Po chwili mężczyzna wyjął rękę a w niej trzymał niewielki nożyk z którego sączyła się krew. Można było domyśleć się co się stało. Jego twarz wyglądała okropnie, żyły powychodziły na wierzch, był cały czerwony oraz mokry od łez i potu. W końcu musiał się ciężko natrudzić aby sięgnąć po swoją ostatnią broń.
- Niczego się nie dowiecie! - Po tych słowach krótkie ostrze, które trzymał w dłoni skierował do swojej szyi i wbił je a następne przeciągnął pod szczęką. Krew zaczęła tryskać z taką siłą, że doleciała do pozycji dwójki ninja. Następnie szef grupki porywaczy, którzy zostali wybici po kolei padł a pod nim zaczęła rosnąć kałuża krwi wydobywającej się z jego szyi.

Koniec Sesji - Myślę, że jakoś wyszło.

Jego cierpienie coraz bardziej go cieszyło i nie mógł się powstrzymać od choćby chwilowego zatrzymania techniki. Patrzył się na niego cały czas, na jego wykrzywioną twarz pełną bólu i był z tego powodu naprawdę zadowolony. Uśmiechał się cały czas a czasami nawet śmiał się po cichu. Nie zależało mu już nawet za bardzo na wyciągnięciu jakich kolwiek informacji z mężczyzny. Kiedy Yukina dostała szkatułkę w swoje ręce naprawdę go ciekawiło co znajduje się w środku i ku jego zakończeniu nie było tam po prostu nic oprócz karteczki z jakimś dziwnym symbolem. Kiedy zobaczył ten symbol starał się go sobie przypomnieć czy kiedykolwiek taki widział a jeśli tak to gdzie. Niestety nic mu nie przychodziło do głowy. Jednak kiedy zobaczył ten symbol coś mu tu nie pasowało i to naprawdę mu nie pasowało. Dlaczego on przez całą bitwę Szukał tej szkatułki, skoro był w niej tylko symbol? To było bardzo dziwne, chciał się go już pytać o co chodzi, ale nie zdążył. Mężczyzna wziął nóż, który do tej pory leżał u niego w kieszeni i popełnił samobójstwo po czym padł na ziemię w kałuży krwi. W tym momencie, kiedy umarł genjutsu SAP się dezaktywowało. Teraz już kompletnie nie wiedział o co z tym wszystkim chodzi. Nie miał się tego skąd dowiedzieć, dlatego zrobił mu się mętlik w głowie. Starał się tym nie przejmować i zająć się Yukiną. Odwrócił się w jej stronę uśmiechnięty, ale juz nie tak jak gdy ktoś cierpi na jego oczach, a już normalnie. Spojrzał jej głęboko w oczu uśmiechnięty.
- Dawno się nie widzieliśmy - powiedział do niej.
Teraz najwyższy czas z nią pogadać. Udało mu się ją uratować,  dlatego chciał ustalić z nią kilka rzeczy.

Ostatnio edytowany przez Suezo (2014-12-31 18:57:42)

Cały czas się do niej uśmiechał i patrzył na nią. Chciał z nią porozmawiać, ponieważ bardzo długo się nie widział z nią. Nie dawno jeszcze chciał ją uratować, a teraz już mogą na spokojnie porozmawiać. Ciekawe czy ona go rozpoznała jeszcze zanim ją porwali. Słuchał ją uważnie, a kiedy go pocałowała zarumienił się lekko.
- Nie musisz mi dziękować, zrobiłem to co należało -  do niej.
- I co teraz? Co z naszą obietnicą? Skąd się tu w ogóle wzięłaś? - Wypytywał się jej.
Ciekawiło go w jaki sposób trafili na siebie i skąd się tu wzięła.  Nie tylko na te pytania, ale chciał znać też odpowiedzi na inne, które go ciekawiły.

Ostatnio edytowany przez Suezo (2014-12-31 21:36:24)

Posłuchał wszystkiego co ma do powiedzenia. Dawno się nie widzieli, dlatego postanowił, że odpowie jej na wszystkie pytania na które chce znać odpowiedź. Słuchał uważnie wszystkiego co ma mu do powiedzenia. Słuchał ją uważnie i szczerze powiedziawszy wiedział z miny na jej twarzy o czym myśli.  Postanowił odpowiedzieć na jej pytania.
- Rozumiem. Nie narzucasz się, chciałem wiedzieć co o tym myślisz. Ja wcześniej byłem w górach, ale nie będę opowiadał o co bo to długa historia. Co do obietnicy... Szczerze to jeśli chcesz ją nie mam nic przeciwko. Decyzja zależy od ciebie - powiedział jej.
Wiedział raczej co odpowie, ale chciał sprawdzić czy będzie się umiała do tego przyznać.

Ostatnio edytowany przez Suezo (2014-12-31 22:32:45)