Ninja Clan Wars

W końcu Takashi dotarł na miejsce, czyli Twierdzę Samurajów. W zimowym klimacie czuł się coraz lepiej, ponieważ teraz miał odpowiednie wyposażenie, które pozwalało mu przetrwać w tak surowej dla organizmu człowieka temperaturze. Trafnym stwierdzeniem było, że zużywało się tutaj o wiele więcej energii, niż w normalnych warunkach, a walczyć na otwartym terenie tutaj potrafiło niewielu, bowiem wyczerpać swoje siły szło na prawdę bardzo szybko. Nim się chłopak obejrzał, koło niego stały już dwie dziewczyny, które znał. Oczywiście była to Kasumi i Ayako, które uratowały mu życie. Odezwała się starsza z sióstr, mówiąc poważnym i zdecydowanym głosem. -Skoro tak lubisz pomagać, to chyba znajdzie się coś, w czym będziesz mógł nam użyczyć swych dłoni. Nie jest to czysta i zbyt legalna robota, ale o Twoją anonimowość po zadaniu już my zadbamy. - przerwała chwilowo, aby chłopak mógł się namyślić, a później dodała. -To jak, wchodzisz w plan? Gdy się zgodzisz, nie ma już odwrotu, a bez zgody nie ma szczegółów. - takie były jej ostatnie słowa skierowane w stronę członka klanu Nara, który wcześniej wyraził chęć pomocy dziewczynom w znalezieniu tegoż artefaktu. W okół nikogo nie było, ale i tak Kasumi zniżała swój głos podczas wypowiadania wszystkich tych słów. Teraz tylko do Ciebie należała decyzja, czy zgodzisz się na warunki, które postawiła siostra Ayako czy nie.

Ostatnio edytowany przez Strażnik 4 (2012-02-14 23:48:27)

Po oznajmieniu faktów przez dziewczyny, po Takashi'm było widać rządzę zabawy, krwi. Może wydawało się to dziwne, aczkolwiek właśnie to można było wywnioskować z jego tonu, spojrzenia i zachowania, a także mimiki twarzy. Ayako na fakt, iż Nara się zgodził, uśmiechnęła się, dość cicho śmiejąc się pod nosem.
-Cóż, po takim incydencie uwierz mi, że wolałbyś zachować jednak anonimowość poza tym krajem, ponieważ do właśnie do tej fortecy za nami będziemy musieli teraz wejść, aczkolwiek nie drzwiami, nie bramą. - w głosie Kasumi pojawiła się nutka tajemniczego tonu, który miał wprowadzić chłopaka w klimat zadania. -Musimy działać niepostrzeżenie, aby nie wszczęli alarmu. Każdy, kto nas zobaczy, musi zginąć. - przerwała na chwilę, następnie się śmiejąc i dodając do tego. -W sumie to Was... Ayako wie gdzie mnie szukać. - po tych słowach, oczy starszej z sióstr zrobiły się dziwnie jasnofioletowe, aczkolwiek tylko tyle zdołałeś zobaczyć, bowiem wnet "rozpłynęła" się w powietrzu, dosłownie. -Cała Kasumi. - rzekła Ayako, następnie przechodząc do rzeczy. -Działamy w duecie, bez współpracy nie wyjdziemy z tego cało. Naszym zadaniem jest wykradzenie bardzo ważnych dokumentów z głównego biura znajdującego się na czwartym piętrze. Będziemy musieli wejść od tylu, przez balkon na pierwsze piętro, a dalej dostać się wnętrzem budynku. Studiowałam konstrukcyjne plany tydzień, aby dokończyć naszego dzieła, tak więc znam drogę na pamięć. - tyle na razie powiedziała młodsza z sióstr, ale później coś "wyleciało" jej z ust... -Co do oczu Kasu... Ups! Nie powinnam o tym wspominać... Zapomnij. - słowa te były dość dziwne, biorąc pod uwagę to, jak wyglądały owe oczy, nim kobieta zniknęła z okolicy. Jedno było pewne - dziewczęta te posiadały nieprzeciętne umiejętności...

Ostatnio edytowany przez Strażnik 4 (2012-02-14 23:48:07)

Plan działania został przedstawiony, a chłopak był już wtajemniczony we wszystko, co powinien wiedzieć. Kasumi zniknęła, więc został już tylko on i Ayako, młodsza siostra. Sprawa przedstawiała się następująco:
na razie zamiary duetu nie były znane strażom - samurajom, co dawało im [Takashiemu i Ayako] przewagę. Musieli oni obejść cały zamek, który wcale mały nie był i następnie po murze wedrzeć się od tyłu. Według planów rozstawienia straży powinni stać tam tylko dwaj samurajowie. Po zneutralizowaniu swych celów musieli przejść niepostrzeżeni przez dziedziniec, który dzieliłby ich od twierdzy głównej. Następnie wskoczyć/wspiąć się na pierwsze piętro i wejść do środka przez balkon, który cały czas zostawał otwarty, mimo chłodu na zewnątrz, ponieważ na tym piętrze nikt nie przebywał. A raczej nie powinien... W końcu, po chwili milczenia odezwała się Ayako. -Teraz. - tylko tyle wyleciało z jej ust, a następnie skinęła głową w kierunku, w którym powinni się udać. Kroczyła wolno, obchodząc całą fortecę aż do jej tyłów, po drodze zapoznając Takashi'ego z sytuacją. -Muszę wtajemniczyć Cię w owy plan, ponieważ gdyby coś mi się stało, będziesz musiał go dokończyć. Mimo, iż powinniśmy cały czas działać w duecie - ta sprawa jest ważniejsza, a te dokumenty mogą odmienić nasz świat... - oznajmiła najważniejszy fakt, po czym od razu przystąpiła do prawdziwego planu budynku. -Idziemy teraz na tyły murów. Gdy się po nich wespniemy powinno tam być dwóch strażników. Tych trzeba wyeliminować, a następnie w szybkim, ale niezauważalnym tempie przedostać się na drugą stronę dziedzińca i tam wejść na balkon znajdujący się na pierwszym piętrze. Jak wcześniej zostało wspomniane - dokumenty znajdują się na czwartym. Schody na owe piętro są w jednym miejscu, więc z tym nie będzie problemu. Gdy już dotrzemy na czwarte piętro z jednego ze stołów będzie trzeba zabrać teczkę dokumentów podpisaną "Toppu shīkuretto", która będzie zabezpieczona przy pomocy jutsu. Znajduje się ona za szklaną osłoną, którą wystarczy wbić, aczkolwiek wtedy... Załącza się alarm i straż bardzo szybko się zbiegnie. Sama teczka zabezpieczona jest przy pomocy jutsu, tak więc pod żadnym pozorem nie próbuj jej otwierać, bo zginiesz. - po bardzo długiej przemowie, dziewczyna odetchnęła, dodając jeszcze parę słów. -Gdyby coś się stało i musiałbyś sam szukać Kasumi, wróć przed zamek, a Tetso Cię doprowadzi w odpowiednie miejsce. Zrozumiano? - jej głos był stanowczy, najwyraźniej stawiała całą tą sprawę na pierwszym miejscu.

Plan toczył się dalej, oboje powoli zmierzali w stronę miejsca rozpoczęcia całej akcji. Zabawa powoli miała się zacząć, ale Takashi najwyraźniej miał inny plan - musiał coś zrobić. Co? Tego nie wie nikt, poza nim... Ayako nie miała wyboru i musiała poczekać, skoro działali od teraz w duecie... Minęło raptem kilka minut, a chłopak już się pojawił. Szli teraz obok siebie, co mogło jednoznacznie zostać skomentowane przez obserwatorów, na miejsce rozpoczęcia działań. Dziewczyna trwała teraz w milczeniu, ponieważ przechodziliście obok muru, na którym znajdowała się strażnika samurajów. Jak już wydostaliście się poza obszar zagrożenia, spokojnym i cichym głosem zaczęła mówić. -Czego dotyczą te dokumenty? Sama nie wiem. Już od kilku lat przemierzam świat szukając czegoś, o czym nawet nie mam pojęcia. Do tego czasu nie zwątpiłam ani razu, aczkolwiek teraz mam dziwne przeczucie. Nigdy Kasumi nie znikała tak bez słowa, a raczej w ogóle. Właśnie dlatego wszystko to wydaje mi się zasadzką i sama nie wiem, czy powinniśmy tam iść. Na prawdę... - przerwała na chwilę mowę, a z jej oczu wypłynęła łza, za którą polały się następne. Jej głos także zmienił się pod tym wpływem, przede wszystkim diametralnie zmiękł. -Ciężko przechodzi mi przez myśl, że moja własna siostra mogłaby się mnie pozbyć, aby móc w końcu korzystać ze swych mocy w stu procentach. Nigdy tutaj nie było tak cicho, zawsze, ale to zawsze jakiś strażnik przyczajał się po drodze i trzeba było się z nim uporać, a teraz? Nic, cisza. Nawet obok strażnicy jak przechodziliśmy to tyle samo z tego było. - dziewczyna w końcu nie wiedziała co ma robić. Padła na kolana, zakryła dłońmi twarz, wycierając łzy w rękawiczki, które miała na rękach. Najwyraźniej cała ta sytuacja ją przerastała, a w zbiegi okoliczności raczej nie wierzyła. Wyglądało na to, że moc o której wspomniała Ayako mogła mieć związek z kolorem oczu, jaki wtedy wystąpił u Kasumi... -Już nie... Wiem, co mam robić. - mówiła jeszcze raz, coraz bardziej zapłakanym i zmartwionym głosem...

Ayako była mocno podłamana. Nietrudno było to zauważyć i nawet największemu idiocie, pacanowi przyszłoby to od razu do głowy. Takashi tym razem stanął w roli pocieszyciela i z pewnością dobrze mu szło, ponieważ dziewczyna czuła się coraz lepiej, co nie znaczyło, że te myśli poszły w niepamięć, wręcz przeciwnie - one ciągle wracały i zadręczały głowę tej dziewczyny. Jeszcze raz starła ona łzy ze twarzy, wycierając je o rękawiczki. Na jej policzkach pozostały zaczerwienienia, głównie z powodu mrozu, który panował, bowiem łzy szybko przymarzały, wyziębiając organizm. -No, dobrze... - powiedziała Ayako, zastanawiając się co odpowiedzieć na resztę pytań. W końcu się wezbrała, jej głos powoli wracał do normy i zaczęła swoją opowiastkę. -Część moich możliwości już widziałeś. Władam żywiołem Fuuton'u i Katon'u. Dodatkowo potrafię w dowolnej ilości wytworzyć metal, a także kontrolować go - działa to na podobnej zasadzie co Mokuton, o którym powinieneś słyszeć... Przecież Kraj Ognia nie leży daleko od Kraju Błyskawicy, z którego wywodzi się Twój klan, Nara. Znam niejedną technikę i... - tutaj dziewczyna przerwała, rozpinając płaszcz i ściągając kaptur. Odchyliła także pozostałą część odzieży, odsłaniając tym samym szyję. Długo nie zwlekała i natychmiastowo się odezwała. -Jako medyk powinieneś kiedyś o czymś takim słyszeć. W sumie to nie posiadam wielkich zdolności medycznych, ale moja chakra ma ponoć właściwości uzdrawiające... Może Ci się to do czegoś przydać. I to... Chyba byłoby na tyle. - po tych słowach, Ayako ponownie się ubrała, tak jak wcześniej. -Co do pozbycia się strażników.. Nie mam pomysłów, ale gdy już to zrobimy, musimy ich wyrzucić za mur. - po zakończeniu czynności z odzieżą, dodała także te słowa, czekając na odpowiedź ze strony Takashi'ego