Ninja Clan Wars

Sporo czasu zajęło mi dojście do lasu,mają uwagę skupiał dość niezwykły widok zachodzącego słońca nad pustynią którą doskonalę było widać z tego zakątku.Ale nie czas na podziwianie widoków postanowiłam bardziej zapuścić się w las w celu znalezienia dobrego miejsca na trening moich umiejętności.Okazało się to trudniejsze niż  na początku zakładałam to zdumiewające jak szybko tereny pustyni mogą stać się zwykłym bagnem.Co chwila napotykałam się na bajora czy wodospady.Szkoda że nie mam natury suitonu bo to miejsce nadałoby się idealnie do  tego typu treningu.Robiło się coraz później postanowiłam spędzić noc w środku lasu w tym celu wzięłam się za rozpalanie ogniska i przygotowanie miejsca do spania.

Ostatnio edytowany przez Arisa (2012-02-18 20:08:15)

Mimo że robiłam się już trochę senna wydawało mi się niepokojące że staruszka zdołała podejść do mnie aż tak blisko zanim zorientowałam się że jest w okolicy.Słysząc jej prośbę wiedziałam że nie zdołam jej odmówić i na sen trzeba będzie jeszcze trochę zaczekać.
-Oczywiście że Ci pomogę , jestem Arisa i mimo że nie wyglądam ukończyłam szkołę ninja i żadne dzikie zwierzęta nie powinny być dla mnie przeszkodą- powiedziałam spokojnym głosem.-Więc jak wygląda twoja wnuczka,kiedy ostatnio ją widziałaś?.
Następnie sprawdziłam zawartość kabury przygotowałam prowizoryczną pochodnie za pomocą wcześniej rozpalonego ogniska i udałam się wraz ze staruszką na poszukiwanie dziewczynki.

-Może faktycznie tak będzie lepiej -powiedziałam sama do siebie oglądając się za odchodzącą staruszką. Po czym upewniłam chwyt na  rozżarzonej gałęzi(prowizoryczna pochodnia) i udałam się w głąb lasu.Mimo że było jeszcze całkiem jasno nie wiedziałam jak długo będą trwały poszukiwania do tego moim przeciwnikiem mogły być dzikie zwierzęta a przy  szczęściu ta odrobina ognia wystarczy by je odstraszyć.
Powoli zaczęłam oddalać się od mojego ogniska rozglądając się  za dziewczynką ubraną na żółto.Po chwili zdałam sobie sprawę ze swojej głupoty.[i] nie spytałam nawet o imię skąd będę wiedzieć że to na pewno ta dziewczynka,po za tym mogłabym ją wołać...no nic to musi wystarczyć[i]-pomyślałam i wciąż uważnie rozglądając się po otoczeniu zaczęłam krzyczeć-Żółta dziewczynko gdzie jesteś twoja babcia się o Ciebie martwi!

Podążałam za śladem żółtej tkaniny jednocześnie ucieszona  faktem że wreszcie znalazłam jakiś ślad dziewczynki jak i przerażona ze względu na coraz częściej  pojawiające się kawałki materiału.
Czy jest po prostu tak przerażona że  nie zwraca uwagi na to gdzie idzie i w ten sposób niszczy ubrania czy też coś innego stało się powodem zniszczenia stroju.-Zastanawiałam się i już miałam kolejny raz wołać dziewczynkę gdy naglę ciszę przerwało mrożące krew w żyłach wycie wilka.Nieco wystraszona zamachałam się patykiem,pęd powietrza wzbudził w nim płomienie które dodały mi odwagi i ruszyłam dalej w ślad za częściami ubrania w nadziei że wkrótce odnajdę zagubioną dziewczynkę

Wreszcie usłyszałam jakiś ludzki głos niestety sytuacja była daleka od perfekcyjnej wciąż nie wiedziałam gdzie znajduję się dziewczynka do tego stałam nieopodal dzikiej bestii.Nie byłam pewna czy to ja jestem celem czy też krzycząca osoba.Drzewa oraz panujący mrok,mimo jasnego księżyca utrudniały orientacje w  terenie.Postanowiłam cisnąć  pochodnią w wilka,nie chciałam zadać mu wielkich obrażeń ale liczyłam że w te sposób zdołam wystraszyć albo chociaż odwrócić uwagę zwierzęcia.Następnie błyskawicznie poruszając się w kierunku zwierzęcia zwróciłam się do niezidentyfikowanej osoby-Gdzie jesteś?Wszystko w porządku-wypowiedziałam słowa nieco podniesionym głosem,jednocześnie przygotowując się do użycia techniki  Dainamikku Entorī na groźnym stworzeniu oraz wyciągając kunai w celu odparcia ewentualnej kontry ze strony zwierzęcia.

Ciesząc się ze zwycięstwa nad zwierzęciem  omal nie zapomniała o płonącej pochodni na szczęście nie było chyba za późno,podniosłam pochodnie i i dokładnie zdeptałam otaczająca ją ziemie.
Jest tu ktoś-skierowałam pytanie do miejsca gdzie szeleściło ,starając się lepiej przyjrzeć otoczeniu-Nie zrobię ci krzywdy- kontynuowałam spokojnym głosem.Wciąż ściskając kunai w jednym ręku i oświetlając teren przed sobą pochodnią trzymaną w drugim ręku ruszyłam ostrożnie w kierunku dziwnych odgłosów przygotowana na to że wcale nie muszę spotkać się z człowiekiem.

Nareszcie ją zalazłam,szkoda tylko że razem z wilkiem,wygląda że jest w miarę bezpieczna na tym drzewie-pomyślałam po czym powolnym krokiem ,tak aby robić jak najmniej hałasu ,zaczęłam zbliżać się do dzikiego zwierzęcia. Licząc że będzie zbyt pochłonięty próbą pochwycenia dziewczynki i mnie nie zauważy.Otworzyłam kaburę na udo aby w swobodny sposób móc wyjmować z niej kolejne kunai i rzuciłam tym trzymanym w ręku.Starałam się trafić w głowę dzikiej bestii jednocześnie już wyjmowałam następne kunai aby zadać następny cios z dystansu.Drugą rękę wyciągnęłam przed siebie aby odgrodzić się od przeciwnika pochodnią a przy odrobinie szczęścia oślepić i zdezorientować zwierze.

-Tak jestem Arisa i przysłała mnie twoja babcia aby Cię odnaleść-odpowiedziałam na pytanie dziewczynki jednocześnie wyciągając kunai z drzewa-Twoja babcia bardzo się o Ciebie martwiła lepiej się pospieszmy.Jesteś w stanie iść?-kontynuowałam  chcąc jak najszybciej opuścić to miejsce gdyż dźwięk dochodzące z okolicy były podejrzane-Niestety nie mam nic do jedzenia,jednak mamy jasną noc i w dodatku światło z pochodni więc powinnyśmy znaleźć jakieś jagody czy grzyby.Zresztą dom twojej babci nie jest jakoś strasznie daleko.-starałam się pocieszyć dziewczynkę.Wciąż mając kunai w 1 ręku a pochodnie w drugiej zaczęłam  kierować się w stronę mojego obozowiska licząc że ognisko jeszcze nie zgasło i skutecznie odpędza dzikie zwierzęta,zresztą tylko stamtąd znałam kierunek do domu staruszki.

Dziewczynka rzeczywiście była roztrzęsiona postanowiłam dać jej prowadzić mimo że ograniczało mi to trochę widoczność,zwłaszcza jej cień w blasku pochodni co chwilę wzbudzał we mnie fałszywy alarm.
Wkrótce dotarliśmy do pewnego drzewa które dziewczyna zdawała się rozpoznawać.
-Jesteś pewna że to dobra droga- popatrzyłam z powątpiewaniem na  dziewczynkę-No dobra prowadź
Robiło się coraz jaśniej ale zarazem coraz głośniej jak najszybciej chciałam odprowadzić dziewczynkę do domu.Obawiałam się że może zrobić się na prawdę niebezpiecznie a mój pomysł z biwakiem w środku lasu nie był do końca trafiony.Z drugiej strony gdyby mnie tu nie było pewnie byłoby już po dziewczynce.Wciąż rozglądając się w około za potencjalnym niebezpieczeństwem powoli poruszałam się za dziewczyną licząc że zdążymy znaleźć bezpieczne schronienie zanim same zostaniemy odnalezione

-Zostań tu ja się nimi zajmę-zwróciłam się cicho  do dziewczynki po czym otwarcie zbliżyłam się do bandytów-Jesteście pewni że chcecie włamać się do domu który znajduję się pod opieką klanu Namikaze.Ja bym na waszym miejscu mocno zastanowiła zanim zaczęłabym walkę z ninja-przy wypowiadaniu tych słów nieco podniosłam głos jednocześnie  bawiłam się podrzucając kunai jedno ręką aby nadać mojemu wyglądowi  bardziej złowieszczy charakter.Liczyłam że to wystarczy aby  wystraszyć bandziorów jednak w