Ninja Clan Wars

Wreszcie nastała noc, która dała nieco wytchnienia człowiekowi. Temperatura znacznie się obniżyła, co było miło odmianą od skwaru, jaki panował przez cały ten dzień. Noc była całkowicie bezchmurna, a światło odbijane przez księżyc oświetlało lewy profil mężczyzny.


[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Basai

Teraz wydawał się jakiś nieobecny, a jednocześnie bardzo skupiony. Jakby odsunął wszystkie sprawy, które teraz go otaczały i rozmyślał nad czymś innym. Nikt do końca nie wiedział co siedzi w głowie tego osobnika. Pewne było jednak tylko to, że już za chwilę przekroczy granicę prowincji Dozuka i opuścił Debiruiyaa.

[z/t ---> Tereny Dozuka]

Ostatnio edytowany przez Basai (2012-03-18 10:16:13)

Debiruiyaa - Ostatnia prowincja, tuż za jej granicami znajdę się w Shisou.
- Jeszcze trochę... - Pomyślałem sobie biegnąc w stronę granicy Shisou. Teraz podróż trwa o wiele szybciej niż bym normalnie szedł. Wiedziałem, wolny styl życia nie jest dla mnie. Podczas podróży zacząłem rozmyślać o niektórych osobach, zwłaszcza o moim uczniu - Gisaku. Chłopak osiągnął wieczne światło, mógł być potencjalnym zagrożeniem dla mnie. Pomimo tych myśli nie przeszkadzało mi to zbytnio, zwykle walczyłem ze słabszymi, bądź silniejszymi, dobrze by było walczyć z równym sobie.. Niestety...
- Jest o 100 lat a wcześnie by się ze mną mierzył.... - Powiedziałem do siebie, po czym zwiększyłem tępo.
[z/t --> Shisou/Klan Ayatsuri/Plac treningowy]

Pojawiłem się na terenach Debiruiyaa, po walce miałem dość dużo straconej chakry, jednak zdążyłem zregenerować większość. Usiadłem na gałęzi dość dużego drzewa.
- Dalej jest za słaby... - Pomyślałem, po czym oparłem się o pień drzewa i z zamkniętymi oczami zacząłem rozmyślać nad różnymi sprawami. Siedziałem teraz w całkowitej ciszy, zlokalizowanie mnie było dość dużym wyczynem dla byle kogo, gdyż byłem naprawdę wysoko, do tego nie dawałem żadnych oznak życia, dlatego zwykli ludzie mogliby mnie po prostu minąć.

Kiedy Anamari wykrzyczał swoje nic się nie działo. Ciao, które widział dalej się nie ruszało dopiero po pewnym czasie jedyne co mógł ujrzeć to ciemny obraz i czerwone oczy (Mniej więcej coś takiego). Nagle wokół siebie z każdej strony mógł usłyszeć mój głos, jego namierzenie nie było możliwe z tego powodu.
- Naprawdę masz jaja... Wparować w nieznaną walkę, a teraz samemu ze mną zadrzeć... - Po tym wokół chłopaka zaczęły latać kruki, które szybko uformowały się w moją postać przed nim. Spoglądałem na niego swoimi czerwonymi oczami. Wszystko nagle ustało, czas i wszystkie obiekt wokół nas. Jedynie my dwaj mogliśmy się ruszać, cały świat przybrał szarych kolorów.
- ... Może powinienem cię zabić? - Zapytałem poważnym głosem.

Theme
Słuchałem słów chłopaka, kąciki ust wygięły się w lekki uśmiech. Zabawne co ludzie zaczynają robić i mówić, kiedy bliscy są śmierci. Po chwili chłopak znalazł się w wiosce, kiedy dłużej się przyglądał mógł dostrzec mieszkańców, dość cichych i nieprzyjemnych z wyglądu. Mnie nie było, chłopak mógł usłyszeć jedynie mój głos rozchodzący się z każdej strony.
- Jesteś... Jak jakiś wrzód na tyłku. Ale dobrze... Opowiem ci moją historię... - Powiedziałem, po czym nastała chwila ciszy, nagle chłopak znalazł się przed jednym z domów do którego własnie wchodziło dwóch ninja, po symbolach na plecach od razu mógł zorientować się, że jest to klan Uchiha. Tajemnicze osoby rozmawiały z kobietą, zaś za nią schowane było dziecko.
- Wszystko zaczęło się od tego momentu... Właśnie w tej chwili dowiedziałem się o śmierci mojego ojca, który zginął na misji w walce z jednym z Namikaze... Wiadomość, którą własnie otrzymała moja matka i ja, była niczym pieczęć, która zapadła nad moją przyszłością... - Słyszał mój głos, a po chwili miejsce znowu się zmieniło.

Tym razem były to skaliste góry w Hidari, młody Uchiha własnie stał przed wielkim kryształowym smokiem, a po chwili odważnie zaczął wspinać się ku jego głowie.
- W szybkim czasie moim marzeniem stała się zemsta na klanie Namikaze... Było to dziecinne marzenie, a raczej wytłumaczenie na złość, która gromadziła się w moim sercu... W tym momencie poznałem mojego mistrza - Gamatt'a. - Powiedziałem rozchodzącym się głosem, po czym chwilę Anamari mógł oglądać moją pierwszą rozmowę z Gamatt'em. Po chwili nastała ciemność, która zmieniła miejsce.

Romawiałem teraz z Takashim, było to moment naszego pierwszego spotkania. Anamari mógł słyszeć całą rozmowę, a rozmawialiśmy o niczym ważnym. Wspominałem, że poszukuję przyjaciół, którzy pomogli by mi w mojej zemście, a on bardzo szybko rozprawił się z tym tematem.
- Pierwszy przyjaciel.. Osoba, dzięki, której zdobyłem największą moc klanu Uchiha... W tej chwili powstała druga więź, która bardzo się umocniła, mistrz i przyjaciel, mimo to nie zapominałem o gniewie do klanu Namikaze. - Mówiłem, po czym przeskoczyłem nieco w czasie.

Theme #2

Teraz nieco starszy i zamaskowany w nocy z jakąś osobą skradałem się po jakiejś wiosce. Następnie wszedłem do obojętnego domu i wykonałem akt mordu na nieświadmych mieszkańcach, zrobiłem to kilak razy, po czym udałem się na dach z zakrwaioną maską.
- Moment, w którym zerwałem pierwszą więź, był czymś... Niesamowitym. Zdobyłem moc przeklętej pieczęci, zdobyłem silnych przyjaciół dołączajac do organizacji mojego pobratymca Uchiha Eizo. Myślałem, że pomoc w zabiciu lidera klanu Kiyoshi - Gamatt'a będzie czymś co jeszcze bardziej zwiększy moją moc, dzięki, której zniszczę Namikaze. Jednak było naodwrót, pociągnęło mnie to w mrok... - Powiedziałem, po czym kolejna ciemność...

Klęczałem teraz nad grobem Takashi'ego. Po chwili mój sharingan zmienił kształt.
- Samobójstwo... Żałosny akt słabości, jednak dla mnie był on czymś innym, śmierć przyjaciela obudziłą we mnie Mangenkyou sharingan'a. Już dawno zapomniałem o zemscie na klanie Namikaze, mój umysł był już pogrążony przez ciemnośc, która ciągnęła mnie do coraz większej mocy, za wszelką cenę. A zdobycie oczu jeszcze bardziej wzmocniło to wszystko...

Po chwili powstał jedynie błysk, który od razu przeniósł nas do kanionu w Tsubo. Walczyłem z Eizo, osobą, która była mi niczym brat.
- Niezgoda i chęć mocy doprowadziły mnie d otego momentu... Walka z Eizo była z góry zaplanowana. Swiatło moich oczu powoli gasło, stawałem się słaby, moja rządza zmusiła mnie do zabicia przyjaciela, by mznów mógłwspinać się na szczyt. Pisane mi było wyjść z tej walki zwycięsko, dzięki temu zyskałem nowe światło dla oczu.

Nowe miejsce, było nieszzególne stałem podczas ulewy w płszcza i z kapturem na jednej z gór skalistych i spoglądałem na wioskę Uchiha.
- Ostatecznie zdobyłem moc, którą posiadałjeden z najpotężniejszych ludzi... Uchiha Masaru. Po walce z Eizo stałem się liderem mojego klanu, jednak większosc z nich nienawidziła mnie, po kryjomu chcieli mej śmierci za to, że zabiłem przyjaciela. Nie byłem dla nich liderem, lecz zwykłym potworem. W tamtym momecie zrozumiałem, że nasz klan jest bratobójczy, by zyskać moc musimy sie nawzajem mordować, postanowiłem to przerwać, a jedynym sposobem była eksterminacja całego klanu. - Znowu ciemnosć.

Tym razem pokazywałem chłopakowi pojedyncze sceny podczas mordowania osób z mojego klanu, widział śmierć dosłownie każdego z nich, a większosc nie była przyjemna dla oczu.
- Czy zrobiłem dobrze, czy moze źle? Stałem się tym, za co miał mnie mój klan? Przypieczętowałem swój los do końca? Z każdym dniem pojawiały się kolejne pytania, jednak dla mnie nie było odwrotu, stałem się przestępcą cigamyn na całym świecie. Jednak w głębi duszy cieszyłem się, miałem w tym bowiem swój drugi cel... Moc - Bałem się, że ktos inny może zyskać moc równą mi, bałem się, że kolejny Uchiha obudzi w sobie Mangenkyou, własnie dlatego ich wybiłem. Zostawiłem natomiast dwóch uczniów i Uchiha, których nie było w wiosce. Wiedziałem, że moje życie w końcu się zakończy, a moc, która posiadał mój klan nie może stać się legendą. Dlatego ostatecznie po długim czasie zrozumiałem, że muszę zostawić kogoś, kto odbuduje klan, zdałem sobie sprawę z błedów które popełniłem. Jednak na to już za późno, czego by mnie zrobił i tak wszyscy chcą mojej śmierci.

W tym momencie wróciliśmy do lasu, w którym się znajdowaliśmy.
- Reszta jest nieistotna... Nic ciekawego się od tamtego czasu nie wydarzyło... Jak widzisz, jestem dosc dziwnym człowiekiem, znasz teraz moją historię, jednak czy jesteś gotów na śmierć? - Zapytałem, a w ułamku sekundy, po mrugnięciu Anamari znalazł się na wielkim krzyżu.

Ostatnio edytowany przez Matsuo (2012-03-21 22:31:45)