Ninja Clan Wars

[Z Shisou]
Wędrowiec pojawił się przy granicach miasta handlowego. Nie bywał tu zbyt często, nie znał dobre tych stron. Więc też było to dobre miejsce na zebranie informacji - nikła szansa, że ktoś go rozpozna. Przy okazji chciał coś przetestować. Mogło to też się okazać użyteczne przy wyciąganiu informacji... z czym ostatnio mieli problemy.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

_______________________

Akcept by Katsuro

Później rozpytywał się jeszcze o parę informacji, głównie związanych z Basai'em. Choć nie bardzo wiedział o co powinien pytać.
Kiedy załatwił wszystkie sprawy, wyszedł poza granice miasta. Zamierzał wrócić do swoich towarzyszy. Miał tylko nadzieję, że nic w czasie jego nieobecności się nie stało.

[Logen zt -> Plac treningowy w Shisou]

Ostatnio edytowany przez Katsuro (2012-03-27 19:26:07)

Wyrzutek wbiegając do miasta zobaczył wszędzie zniszczenie, martwe ciała i w różnych miejscach walczących z ostatnimi obrońcami miasta. Na razie trafił do przedmieścia, które zostało już przejęte przez agresorów. W niekrótkiej chwili, atakujący spostrzegli obecność kogoś nie od nich i otaczając go całą grupą rzucili się do ataku z mieczami, toporami i maczugami. Wszyscy przeciwnicy wyglądali tak samo, ubrani w podobny strój nie pokazywali, żadnych kawałków pancerza (chyba, że ukryte były pod ubraniem), wszystko wskazywało na to, że od tak złapali za broń i postanowili spalić kraj ognia. Pierwszy przeciwnik atakował machnięciem z góry, na prawdziwego, jeden z klonów zniknął przez strzałę, która wystrzelił jeden z łuczników na dachu. Oto prawdziwy test dla Wyrzutka.

- Ech... Co on sobie myślał, przyłażąc tutaj samemu ? - powiedziałem przelatując wysoko nad miastem kiedy zauważyłem Anamariego. Z moich słów mogło wynikać, że czułem się od niego potężniejszy - jednak było inaczej. Wydawało mi się, że jesteśmy na takim samym poziomie. Mi przewagę dawało tylko i wyłącznie Kibaku Nendo. Kiedy zobaczyłem w jaką sytuację wpakował się współczłonek organizacji szybko zareagowałem. Z wielką prędkością pozyskaną na obniżaniu lotu, strąciłem łuczników za dachów uderzając w nich moim środkiem transportu. Nie chciałem ich zabijać, jednak jeżeli siła uderzenia była zbyt duża zapewne nic z nich nie zostało po uderzeniu w ziemię. Liczyłem tylko na to, że Takashi mnie posłucha i skieruje się w kierunku obozu, a nie miasta. Nara posiadał na tyle mocy, że spokojnie pokonałby tam każdego... A przynajmniej tak mi się wydawało. Moim zdaniem powinienem pomóc tutaj, w mieście. Ludność była najważniejsza, a właśnie tutaj była skupiona jej największa ilość. Wracając jednak do sytuacji w jakiej aktualnie się znajdowałem - oczywiście, nie pozostawałem w bezruchu. Cały czas latałem aby czasami nie stac się łatwym celem dla kolejnych łuczników jeśli tacy w ogóle się pojawią.

Gdy po lądowaniu zawaliłem się z dachem, usłyszałem płacz.
-Cholera
Mruknąłem cicho. Podniosłem się i podbiegłem do szafy.Co robić? Pytałem sam siebie. Nagle doszło do mnie, że klony się rozpadły. Otworzyłem szafę i wziąłem dziecko. Szybko wybiegłem na zewnątrz, unikając zawalenia. Niestety wrogów, było dużo. Zbyt dużo by walczyć, chroniąc jednocześnie dziecko. Stworzyłem klona, ten wziął płaczka, schował się, złożył pieczęcie, i wraz z chłopcem zamienili się w kamień. Ja póki co powinienem zostać niezauważony. Zauważyłem spadającego Rokutaro, niestety, nie mogłem nic zrobić. Zakradłem się na dach nie palącego się domu. Drugi wyrzutek zajął się już łucznikami, więc miałem wolny dach. Złożyłem pieczęcie i wystrzeliłem w kierumku bandy wojowników 200 igieł z chakry.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Anamari momentalnie chwycił dziecko i uciekł z walącego się pomieszczenia, cudem unikając śmierci. Następnie stworzył klona, który miał się zaopiekować małym podopiecznym. Przemiana w kamień się jednak nie powiodła. Może powodem był brak doświadczenia? W każdym razie ukrył się wraz z maluch tuż za jakąś stertą gruzów. Oryginał za pomocą igieł mocno poharatał ciała około 7 wojowników, którzy chwilę później biegli już w jego kierunku wymachując przy tym ostrzami.
Natomiast Rokutaro dosyć sprawnie poradził sobie ze swoimi dwoma natrętami, którzy towarzyszyli mu w dziewiczym locie. W następnej chwili już leciał wysoko na swoim gliniany tworze i znowu z dumą może się tytułować ninją posiadającym ptaka. Żeby nie było tak sielankowo, w stronę latającego dzieła zostały wystrzelone strzały z notkami wybuchowymi.

Dochodziła do mnie jedna myśl - "Nie mamy szans". Dlaczego ? Nas było dwóch, a przeciwników setki. W końcu jakimś sposobem musieli przebić się do miasta. Jednak nie zamierzałem się poddać... Umierali tutaj bezbronni ludzie i musiał jakoś temu zaradzić. Chwilę później, z mojego zamyślenia wyciągnął mnie świst strzał. Dodatkowo dochodził szelest papieru co mogło tylko oznaczać wybuchowe notki. Cała ta sytuacja była dobra tylko dlatego, że szybko obniżając wysokość lotu mogłem uniknąć strzał jak i eksplozji.
- Do mnie z notką ?! Zobaczycie co to prawdziwy wybuch... - powiedziałem cicho do samego siebie wkładając rękę do torby z gliną. Stworzyłem kolejny raz miniaturkę mojego środka transportu i powiększyłem ją do niewielkich rozmiarów. Chwilę później poleciała w stronę z których przyleciały strzały i moja bomba została zdetonowana. Szybko uniosłem się do góry bym mógł zobaczyć jak wygląda sytuacja w mieście.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

- To się może naprawdę źle skończyć... - powiedziałem, widząc co zamierzają zrobić przeciwnicy. Chatka z której wystawały katany - chcieli zdobyć nową broń. Przekląłem pod nosem widząc całą tą sytuację. Podleciałem tak, że znajdowałem się centralnie nad nieszczęsnym budynkiem. Włożyłem ręce do torby, pobrałem glinę i stworzyłem dwa niewielkie pająki. Zrzuciłem je, a kiedy wylądowały na budynku zostały zdetonowane. Nie wiedziałem co dokładnie działo się z Anamarim. Dobrze wiedział jak walczę, wiec raczej nie będzie podchodził pod miejsca w których mogą znaleźć się moje bomby. Odleciał od miejsca mojego ataku i raz jeszcze zacząłem rozglądać się po mieście. Nie mogłem przeoczyć niczego - jedna pomyłka mogłaby dać przeciwnikowi zbyt dużą przewagę.
- Hm... jak tak dalej pójdzie będziemy potrzebowali posiłków. Idzie nam nieźle ale... - w mojej głowie pojawiła się taka myśli. Nie mogłem jednak teraz przejmować się takimi rzeczami - musiałem skupić się na obserwacji

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Dzięki umiejętnościom, talentowi oraz doświadczeniu Rokutaro w bardzo krótkim czasie cały zapas broni eksplodował, a w raz z nim praktycznie wszyscy wrogowie. Mieszkańcy widząc swoją ogromną przewagę, zmobilizowali się do jeszcze bardziej zaciętej walki i wygnali z tych terenów ostatnich niedobitków, którzy i tak uciekali w popłochach widząc swoją patową sytuację. Krótko mówiąc miasto zostało oswobodzone. Po jakimś czasie do Anamariego, który jako jedyny przebywał na ziemi, przybyło kilkoro mężczyzn w średnim wieku. Zaczęli składać mu pokłony, jednocześnie głośno dziękując. Na koniec odezwali się jednym chórem:
- Jesteśmy jedynie szarymi mieszkańcami i nie mamy zbyt wiele. Mimo wszystko władzę Kraju Ognia niedługo powinny z Wami się skontaktować. - Niedługo po tym odeszli. Niespodziewanie jednak do Wyrzutka przybał jeszcze jedna osoba, tuż obok siebie miała dziecko, które młodszy z bohaterów mógł znać. To on uratował je przed śmiercią. Najwyraźniej był to ojciec, który wręczył bogato zdobiony szal oraz katanę z uciętą 1/2 ostrza i wyszczerbioną pozostałą. Z pewnością nie nadawał się do walki.
- To w ramach wdzięczności. Podziel się ze swoim bratem. - Były to jedyne słowa mężczyzny. Na sam koniec dziecinna rzuciła się z łzami na ustach prosto w ramiona niebieskookiego, mocno go ściskając. Zadanie zostało definitywnie skończone. Dom czeka na powrót właścicieli.