Ninja Clan Wars

Senti w szybkim tempie oddalał się od swojego ucznia. Po tym jak załatwił swoje obowiązki, postanowił poświęcić czas dla siebie. Znajdował się teraz w małym gąszczu, gdzie wszystko wypełniał dźwięk ptaków i innych zwierząt zamieszkujących tą okolicę.

Chłopak rzucił się pod jedno z drzew i rozciągnął leniwie. Chętnie udałby się w drzemkę, aby odespać okropną noc. Niestety, wstał równie szybko jak się położył. Uderzył pięścią z impetem w ziemię.
- Muszę trenować, nie mogę o tym zapomnieć. - powiedziawszy to, zaczął solidny wycisk.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Basai

Senti siedział, a żeby uprzyjemnić odpoczynek, wyjął jednego fajka i zakurzył go złośliwie. Zdenerwował się niepowodzeniem, a to spowodowało czarne pieczęci rozciągające się po ciele Kaguyi. Zadziałały niczym złość, która zalała umysł chłopaka. Nie mógł na to pozwolić, toteż zamknął oczy i dał ujście emocjom.

Ostatnio edytowany przez Basai (2012-05-02 12:22:38)

Senti zaparł się w sobie i postanowił, że nie odpuści dopóki nie opanuje jutsu. Taki już był, iż nie lubił niedokończonych spraw. Zmusiło to go do działania i dało kopa, który dał energię. Wykorzystał czas, w którym Tokito jest jeszcze daleko od niego i zaczął trenować, czyli coś co umie najlepiej.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
______________________

Akcept by Katsuro

Podniósł się powoli z ziemi. Deszcz wciąż padał i chyba nie miał zamiaru odpuścić. Do tego Senti słyszał dobiegające kroki Tokito, kóry znowu zacznie go nękać o trening. Zrozumiawszy to, że będzie o to proszony, usiadł zrezygnowany na ziemi i wyciągnął papierosa. Położył się na ziemi i zapalił go swoją zapalniczką. Ten jednak gasł co i rusz, lecz Samotnik miał to gdzieś....

Ostatnio edytowany przez Katsuro (2012-05-03 21:55:56)

Senti usłyszał kroki Tokito, oraz jeszcze jednej osoby, która mu towarzyszyła. Wzdrygnął się i wstał błyskawicznie, lekko zdezorientowany. Szybkim susem znalazł się na drzewie i podsłuchał rozmowę.
- Urushi... - mruknął pod nosem. Przestraszył się początkowo, że jego uczeń przyprowadził jakiegoś kolegę. O nie, jeszcze jednego gówniarza na głowie nie wytrzyma.

Odbił się od gałęzi i z pełną prędkością (nie ma szans, żebyś zrobił unik ) uderzył kolanem w twarz chłopaka. Ten odleciał niczym szmaciana lalka, dopóty nie zatrzymało go jedno z drzew. Na widok Sentiego, Urushi tylko puffnął.
- To, że możesz przywołać psy, nie oznacza, że będziesz ich używał do zawracania mi dupy... - warknął w stronę Tokito i poszedł w kierunku polany, gdzie wcześniej trenowali...
- Choć, nauczę cię czegoś. - krzyknął jeszcze, kurząc złośliwie fajka.

Kiedy odeszli w miejsce gdzie było więcej przestrzeni, Senti zatrzymał się gwałtownie i odwrócił do Tokito. Doskonale słyszał jego słowa, a że było w nich sporo goryczy, postanowił odpowiedzieć. Przywdziewając spokojny i niski ton, rzekł do niego.
- Nie zrozum mnie źle. Nie trenuję cię, bo chce robić za twojego tatusia. Masz być silny, aby mi później nie zawadzać i żebym nie musiał ci ratować tyłka, bo cię zaatakował byle piesek. Jeśli chcesz być użyteczny, to musisz coś potrafić. - zamilkł na moment. - Nienawidź mnie, brzydź się mną, chciej mnie zabić, żyj zemstą do mnie... to jest twój cel. Cel, który doda ci siły i pomoże stać się silniejszym. A jeśli szukasz miłości, to jesteś pod złym adresem, Tokito... - spojrzał teraz na niego zimnym wzrokiem - Mogę sprawić, że będziesz silny. Mogę sprawić, że mnie kiedyś przerośniesz. Ale to wszystko będzie na moich warunkach, czy ci się to podoba, czy nie. - usiadł jakby zmęczony na kamieniu i zaczął dalej mówić, lecz teraz z zupełni innej beczki.

- W każdym razie, opanujesz dzisiaj naprawdę potężne jutsu. Zwie się Rasengan. Jest to jedna z najbardziej groźnych kontaktowych technik. Jeśli masz odpowiednio dużo krzepy, możesz tym nawet zabić... Zainteresowany? - zapytał chytrze.
- Całość polega na skupieniu swojej chakry i uformowaniu z niej kuli. Musi mieć idealnie okrągły kształt, oraz sporą gęstość.

Wyciągnął przed siebie dłoń, a w niej zaczęła wirować niebieska chakra. Szybko uformowała się w kulę i emanowała niesamowitą energią. Teraz Senti wstał i cisnął jutsu w drzewo, a te złamało się niczym zapałka.
- Widzisz jaka potęga? Teraz twoja kolej...

Nauka jutsu została rozpoczęta. Tokito zaczął skupiać chakrę w swojej dłoni. Robił to powoli, widocznie starał się nie sknocić czegoś. Na jego twarzy widniała koncentracja, co znaczyło, że nie chciał zawieść Sentiego.

Kilka chwil później, na jego dłoni zaczęły się pojawiać niebieskie smugi chakry. Były w chaosie, nie miały określonego kierunku. Tak jak podejrzewał Kaguya, to zajmie dużo więcej czasu niż poprzednie jutsu.

- Musisz nadać kierunek chakrze. Powinna wirować, w ten sposób nabiera mocy. Do tego powinno być jej więcej. W takiej strukturze nic nikomu nie zrobisz. Zapomnij w tym momencie o nadawaniu kształtu kuli. Skup się na zebraniu i nadaniu kierunku chakrze, tak aby powstał wir.

Tokito zauważył odejście Sentiego.
-Do zobaczenia, Senti.-rzucił.
Następnie zaczął trenować Rasengana. To jutsu było bardziej wymagające niż się spodziewał. Chłopak opanował wszystkie emocje, które nim rządziły i starał się je przesłać do ręki. Następnie uwalniał najwięcej chakry jak mógł i kumulował ją w tym samym miejscu. Dzięki swoim uczuciom i myślom, chciał przemienić kształt kuli chakry, która była dla niego, bardzo trudna do opanowania. Chłopak nagle zaczął wznosić rękę do góry i zamknął oczy. Na jego twarzy pojawił się ogromny grymas. Tokito z całej siły przesyłał swoją moc do dłoni. Męczył się przy tym niemiłosiernie. Chłopak odczuwał już największy ból, lecz nie prezstawał. Chciał opanować to jutsu.

Trening 3/5:

Tokito ocenił słowa Sentiego. Brzmiały rozsądnie.
-Dobra.-rzucił-Ale to nie jest proste. Sam to wiesz.
Chłopak wyciągnął przed siebie rękę. Wysłał tam najwięcej chakry ile zdołał. Następnie zaczął kumulować ją w wir. Nie było to proste, lecz on czuł się, że robi to najlepiej jak może. No, przynajmniej na razie. Tokito wyraźnie słabł z każdą próbą, a także z większymi ilościami chakry, które wysyłał do dłoni.
-Argh...-mruczał-Rasengan!
Chłopak w tym momencie skumulował najwięcej chakry i zamienił ją w wir.

Trening 4/5 :

Tokito usłyszał nowe instrukcje od Sentiego. Chłopak przerwał Rasengana, gdyż nie potrafił go wykonać i miał go poprawić.
-Dobra.-powiedział-Postaram się.
Chłopak szybko wyciągnął prawą rękę. Spojrzał na nią, a następnie wysłał tam dużo swojej chakry. Kiedy już była w ręce chłopak zaczął skupiać ją bardzo mocno. Chwilę później powtarzał doświadczenia z ostatniego ćwiczenia. Chciał, aby pojawiły się paski wiru, a następnie zacieśniły i przemieniły się w kulkę. Tokito bardzo uważnie myślał o tym. Wiedział, że mocna wola czyni cuda.
-Rasengan-powiedział.
Chłopak czekał na reakcję sensei;a.

Miri podnosząc się do pozycji siedzącej spytała
- co się ze mną działo i gdzie się znajduję ?
Hayato zachowywał się dość dziwnie , wolałam go kiedy był nieufny pomieszczenie było zbudowane w całości z drewna , mieszcząc jedynie kilka mebli tegoż budulca , czuła się dość dziwnie a ostatni zapamiętany przez nią moment to wyruszenie w drogę z Hayato i mistrzem , po krótkim zastanowieniu doszła do wniosku że jedyna możliwa przyczyna jej osłabienia to maska którą założyła w Ame no kuni , to miejsce na pewno nie było w mieście na wodzie , całkowicie inna architektura oraz dziwne zadowolenie Hayato były dość wymowne .

Dzięki Hayato Miri poczuła się lepiej to zapewne medyczne zdolności o których Miri nic nie wiedziała , przez chwilę Hayato zatrzymał jej wzrok na oczach Miri przykro mi Hayato ale w głębi dostrzeżesz tylko pustkę , i nic więcej .
- Nie wiesz czego może chcieć ode mnie twój mistrz , podejrzewam że jest to coś ważnego
Miri czując przypływ sił powoli wstała z łózka , przechadzała się po pokoju rozluźniając tak długo spoczywające mięśnie - więc jesteśmy w kraju rzek hmm... to dość daleko chcesz powiedzieć że ciągnęliście mnie taki kawał  z dobroci serca , przecież wiesz co ja bym zrobiła na waszym miejscu .
Miri choć krążąc po pokoju czuła na sobie wzrok Hayato , był uporczywy ale żądza mocy którą mogła zyskać była silniejsza od wszystkiego .