Ninja Clan Wars

I w końcu znaleźliśmy się na terenie miasteczka w Sashigame, gdzie przyprowadził nas Kanashimi, który, jak się okazało, jest z klanu Aburame. Trochę musiałam sobie to wszystko przemyśleć, na przykład to, że walczy, używając robaków, więc jest dla mnie dobrym wsparciem. Sądzę, że uda mi się go wspomóc i pomogę mu w spełnieniu jego celu. Najpierw, w drodze, chciałam dokończyć temat.
-Nie muszę się obawiać, nie sądzę, by chciała mi cokolwiek zrobić. Jak już ci mówiłem - zostaniemy przyjaciółkami, nasze relacje z każdą chwilą tak naprawdę się polepszają. Poza tym jestem bardziej doświadczona od niej, umiem znacznie więcej. - wyjaśniłam Kanashimi'emu, patrząc przed siebie.
-Powiedz wszystko co wiesz, muszę wiedzieć na czym stoimy i podporządkować swoje zdolności do tych, którymi dysponują przeciwnicy, dobrze jest móc się przygotować przed walką, dlatego lepiej powiedz wszystko. - teraz skupiłam się, by wyłapać jak najwięcej potrzebnych informacji.

Słuchałam uważnie wszystkiego, co Kanashimi miał mi do powiedzenia, musiałam się bardzo skupić, skoro chciałam mu pomóc. Miałam pewne wątpliwości, ale już za późno na odwrót, zdecydowałam się mu pomóc i tego się trzymam. Nie wracałam już do tematu Miri, mógł mieć rację, mogę śmiało powiedzieć, że ma trochę racji, ale to nic, to moja sprawa, sama będę musiała sobie z tym poradzić. W każdym bądź razie wiedziałam już co mam robić.
-Rozumiem. A powiedz mi tylko, czy mogę zabić tego chłopaka? Pytam tak w razie czego... - powiedziałam w momencie, kiedy mężczyzna odchodził
Po otrzymaniu odpowiedzi udałam się w docelowe miejsce, w którym o określonej godzinie spotkać miałam jakiegoś kolesia, którego miałam schwytać. Zajęłam oczywiście jakieś miejsce w ukryciu, to w tym jestem przecież dobra, w ataku z zaskoczenia, do czego moje marionetki nadają się perfekcyjnie. Teraz czekałam na cel, który dokładnie opisał mi Kanashimi. Byłam już przygotowana do szybkiej reakcji, a jakaś ciemna uliczka dawała mi duże możliwości.

I w pewnym momencie zauważyłam jakiegoś chłopaka przemierzającego sprintem uliczki boczne, które rozgałęziały się od głównej ulicy, szerokiej i długiej, w przeciwieństwie do niej, te były mniejsze, węższe. Biegł szybko, a ja nie chciałam, by mnie zobaczył, dlatego wyskoczyłam w wysoko w przód, kierując się na ścianę budynku, odbiłam się od niego, w powietrzu wykonując przewrót, po czym użyłam chakry, by ostatecznie pozostać na ścianie w pozycji niby klęczącej, byłam na ścianie, wyglądałam raczej, jakbym na niej siedziała.
-Jest już trochę po ósmej, z tego, co się orientuję. Ten chłopak najwidoczniej się gdzieś spóźnił, widać to po nim. To na pewno on, no cóż, trzeba spróbować. - pomyślałam sobie.
Odpięłam jeden klips z specjalnego miejsca na zwój, wyjęłam odpowiedni, ten oznakowany dla specjalnej lalki, po czym rzuciłam go, doczepiając do niego nici z chakry, w skutek czego ładnie wisiał i powiewał w powietrzu, rozwijając się. Nie było czasu na przedstawienie, dlatego zwój szybko wrócił na miejsce, ja sama przejęłam kontrolę nad Karasu, którą się teraz posłużę. Musiałam się poruszać odpowiednio do ruchów chłopaka, łudziłam się nawet, że wybierze moją kolejkę. Podążałam za nim w zależności od jego poruszania się. W końcu lalka zaczęła lecieć za nim, bardzo blisko niego, pojawiła się błyskawicznie, skorzystałam z dogodnej pozycji. Znalazła się jednak przed nim, zagrodziła mu drogę, pozostawałam w ukryciu, lalka swobodnie niby wisiała w powietrzu, niby lewitowała, bo przecież nici z chakry są niewidoczne, dzięki odpowiedniemu ich użyciu. Musiałam zobaczyć co zrobi.

-Co ?! - przez głowę przeszła mi od razu taka myśl.
-Znaczy to, że najprawdopodobniej przyjdzie mi się zmierzyć z kimś, kto tak jak ja korzysta z umiejętności lalkarskich. Może być ciekawie, o ile nie trafię na nie wiadomo kogo. Posiadam już duże umiejętności, ale przecież nie wygram z kimś, kto znacznie mnie przerasta. Karasu... Kuroari... Snanshouo... Polegam na was w razie czego. Teraz ty, Karasu... - spojrzałam na chłopca i wyszłam z ukrycia, przeskoczyłam kilka razu po ścianach bloków, biegłam, aż w końcu zeskoczyłam i wylądowałam 10 metrów przed chłopakiem, Karasu znajdowała się w połowie drogi między nami.
-Nie jestem żaden Mitoa, tylko Ayane. Wybacz, ale mam pewne zadanie. - wykonałam odpowiednie ruchy, trochę się pochyliłam, zaczęłam wymachiwać dłońmi, w skutek czego marionetka pędziła już w stronę osoby, która jest aktualnie moim celem.
Z każdego nadgarstka Kruka wyłoniło się po jednym ostrzu, więc razem są to cztery noże, które powinny sobie skutecznie poradzić. Chciałam go przestraszyć i przygotować się na kontrę, w razie czego, zamierzałam ewentualnie zanurzyć w nim ostrza, omijając z daleka punkty witalne, nie chciałam go zabić, a schwytać.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

-Nie obchodzi mnie to, mam zadanie i muszę je spełnić. - rzuciłam, a Karasu ciągle gnała do przodu, chłopak był już zagrożony, noże prawie zanurzyły się w jego ciele.
Oczywiście musiałam coś zrobić, kolec wodny zmierzał w moim kierunku, odskoczyłam więc skutecznie dwa razy w tył, a w pewnym momencie atak ustał, a to dlatego, że osiągnął maksymalny zasięg. Znałam teraz maksymalną odległość, na jaką działa ta technika, mogłam czuć się bezpieczna. Jeżeli chodzi o moją marionetkę, posługuję się nią bardzo dobrze, wszelkie szybkie manewry i zwroty, uniki lalki są jak najbardziej możliwe, trenowałam dużo i się opłaciło, moje zdolności lalkarskie są na bardzo wysokim poziomie. Tak więc ataku wodnego powinnam uniknąć bez problemu, zaś marionetka prawie wbijała dość długie noże w ciało chłopaka. Byłam pewna, że mam przewagę nad przeciwnikiem, chociaż nie wiedziałam co potrafi. Przejęłam nad Krukiem kontrolę jedną ręką, drugą dobyłam zwoju z użyciem nici z chakry, zwój wsadziłam sobie do kieszeni, by mieć do niego szybki dostęp, po chwili Karasu znowu była manipulowana z pomocą dwóch rąk.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Może i mi się udało, ale co z tego, skoro teraz kolec wodny zmierzał w stronę mojej lalki? Musiałam coś wykombinować i to szybko, dlatego szarpnęłam dłońmi, a Karasu natychmiastowo zrobiła unik, wycofując się do mnie, jej drobne, a jak uzbrojone ciało mogło bez problemu manewrować między nawet setką takich kolców, z tym akurat nie powinno być problemów. Wykonałam takie ruchy, by ostatecznie marionetka zwisała mi z pleców.
-Nie obchodzą mnie tego typu słowa, w ogóle do mnie nie trafiają, jesteś knypkiem, który nic nie wie i bezpodstawnie obrzuca innych... Ale nieważne, nie jestem tu po to, by z tobą rozmawiać. - z drugiego zwoju wyłoniła się Kuroari, którą od razu przywołałam.
-Karakuri Engeki: Karasu, Kuroari... - te słowa zapoczątkowały moje przedstawienie, pora pokazać na co mnie stać.
Lalki z dużą prędkością zaczęły lecieć w stronę chłopaka  zmiennym szyku, ciągle zmieniając pozycję, skręcając, manewrując, robił to ciągle, nie chciałam, by zostały chociażby draśnięte, stąd taka akcja. Kukiełki zaczęły ruchem okrężnym poruszać się wokół przeciwnika zmiennymi torami lotu. W stronę chłopaka zmierzała duża ilość senbon'ów, nadlatywały one z każdej strony. Łącznie było ich mniej więcej 50, ale leciały tak po 3 seriami. Cała ta akcja, ruchy lalek... Wszystko to wygląda jak wspaniały teatr marionetek.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Musiałam coś zrobić z tą kulą, może kolce z niej nie dawały rady moim marionetkom, ale co z tego, skoro nie mogłam go trafić? Skutecznym rozwiązaniem byłby atak, który pozwoliłby mi pozbyć się tej kuli, niestety teraz nie mogę podjąć się takich działań, chyba, żee...
-Nie obchodzi mnie to, już ci mówiłem, że nie będę z tobą rozmawiała, pokonam cię. - powiedziałam do niego, po czym szarpnęłam dłońmi.
Karasu oraz Kuroari w jednym momencie zostały do mnie przyciągnięte pod pewnym kątem, towarzyszył temu charakterystyczny dźwięk wydawany przez nici z chakry. Od razu zaczęłam składać krótką serię pieczęci. W skutek tego ataku z ziemi zaczęły wyłaniać się kamienne kolce, podłoże nadaje się tutaj do użycia Doryuusou, dlatego to zrobiłam. Technika jest szybka i w tym momencie powinna poskutkować, jeśli będzie musiał się ruszyć, kula zniknie, zaś jeśli nie uniknie, dokładnie cztery kolce wbiją się z niego z czterech różnych stron, dwie w nogi i dwie w brzuch. Tuż po tym znowu machnęłam rękami, ruszając palcami, marionetki z powrotem nacierały na przeciwnika, Kuroari trzymała się z tyłu, zaś Karasu miała zaatakować ostrzami z nadgarstków.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Udało się, chociaż nie tak, jakbym tego oczekiwała. Chłopak zamierzał chyba popełnić samobójstwo, albo coś,, dał się zranić kolcami, a potem wyjął kunai'a, na którego spoglądał w dość dziwny sposób. Na szczęście nie miał już sił, co wręcz musiałam wykorzystać. Karasu, czegokolwiek by nie zrobił, zablokowała kunai' zwyczajnie uderzając w niego swoimi dwoma ostrzami, zablokowała broń. Doczepiłam w tym samym momencie nici z chakry do tego kunai'a i szarpnęłam linkami, by wytrącić ostrze z ręki przeciwnika. Karasu w tym czasie odcięła mu torby i inne ważne części ekwipunku ninja, co by to przypadkiem nie powtórzył czynności. Chwilę potem obok niego znalazła się Kuroari z otwartym brzuchem, że tak go określę, po czym Kruk wepchnął chłopaka do środka i brzuch się zamknął. Bałam się, że coś może się wydarzyć, dlatego od razu uciekłam z tamtego miejsca, do hotelu, który wskazał Kanashimi. Może dziwnie wyglądało to, że posiadałam ze sobą dwie lalki, ale to nic, żyjemy w końcu w świecie ninja. Udałam się do recepcji hotelowej, następnie udałam się do wskazanego pokoju numer 6. Oczywiście wszystko to, jeśli wcześniejsze akcje się udały.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]