Ninja Clan Wars

Gdy tylko Nana zaczęła na mnie chlapać, tylko przetarłem twarz. Oczywiście z uśmiechem. Czekałem aż mała skończy ubierać buty, po czym zacząłem zastanawiać się nad odpowiedzią na jej pytanie.
- Powinniśmy bardziej odpocząć. Może i ciągle byliśmy w iluzji, ale to męczy również fizycznie. - Powiedziałem, po czym położyłem się na plecach, wsłuchując się przy okazji w szum strumyka. - Przynajmniej ja. Jestem po tym wszystkim nie do życia. - Dodałem i zaśmiałem się.
- Muszę się skupić na rozwinięciu swych zdolności pod względem technik należących do mojego klanu i medycyny... Na razie jestem tylko wyszkolony w zakresie konwencjonalnego jej wykorzystywania, a nie w technikach... - Pomyślałem, po czym zasnąłem.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Basai

Obudziłem się po jakiejś godzinie.
- Aaaale mi się fajnie spało... - Powiedziałem na głos, przeciągając się i ziewając.

Ostatnio edytowany przez Basai (2012-06-11 21:20:06)

Siedziałam sobie na zielonej i wygodnej trawce i tak sobie bez celu grzebałam palcem po ziemi, aż tu nagle ni z gruchy ni z pietruchy pojawił się kryształowy typek znany jako Gamatt. Odwróciłam tylko głowę w jego stronę dalej grzebiąc tym paluchem bez celu. Spojrzałam na niego od góry do dołu i wtedy odpowiedziałam swoim bez emocji głosem:
- Cześćć - nie wiedziałam, po co on miałby tutaj przybyć. Pierwsze o czym pomyślałam to, o jakieś znowu misji w celu znalezienia dziwaków robiących lasy i od razu je niszczących, ale pewnie nie po to on tu przybył. Odwróciłam głowę w stronę Ichi-ni i poczekałam na jego reakcję. Jakoś nie miałam ochoty na wchodzenie w większe interakcję z krystalicznym kolesiem.

Z szerokim uśmiechem na twarzy poprosiłem Ichitsu na osobności, by mała dziewczynka o niczym nie usłyszała. Sam nie chciałem jej na razie w to mieszać. Ale jeżeli Uchiha zdecyduje inaczej to później ją wtajemniczy. W każdym razie zacząłem wyjaśniać mu półgłosem i najkrócej jak się na całą sytuację. Jednocześnie byłem odwrócony plecami do dziecka, by nie wyczytało nic z ruchu warg. Byłem jednak świadom, że jeśli będzie chciała to i tak podsłucha.
- Słuchaj Ichitsu, sprawa jest dosyć poważna. Dzisiaj spotkałem się z nowym Lordem Fedudalnym Kraju Ognia. Okazało się, że ogromna ilość jego obywateli została porwana do siedziby wroga. A tam stworzono z nich bezmózgie marionetki. Ja mam zebrać grupę ludzi, która wraz z wyszkolonym wojskie ruszy na siedzibę wroga. Czy mógłbym liczyć na Twoją pomoc? - Po ostatnim pytaniu, czekałem na reakcje chłopaka.

- Myślę, że wiem, gdzie mogła by przez ten czas przebywać. - Odpowiedziałem momentalnie Ichitsu. Po chwili dodałem:
- Może zostać nawet tutaj, jeżeli zechce. W każdej chwili jestem w stanie przysłać tu kilku moich zaufanych ludzi, by się nią zaopiekowali i jestem w stanie za nich poręczyć. Jeżeli pasuje Ci taki układ to róbmy tak: Ja zostanę tutaj z małą aż do przybycia nowych opiekunów. Ty w tym czasie wyruszysz by uruchomić swoje kontakty. W tej chwili każdy ninja, który posiada jakiś potencjał jest potrzebny. Ja również ruszę w dalszą podróż, gdy tylko będę mógł. Gdy już skończysz to zmierzaj do Tanechigai. A dokładnie do kwatery, w której wszyscy się spotkamy. Mieści się ona w posiadłości Lorda Feudalnego. - Następnie wyjąłem z kieszeni jedną z kartek i wręczyłem ją chłopakowi, mówiąc:
- Gdy pokażesz to strażnikom to na pewno Cię wpuszczą.

Całą drogę z Tanechigai do Dokuzy Mei biegła. Czuła się wystarczająco na siłach, by to zrobić, po kilu chwilowych odpoczynkach, była w stanie dalej biec. Znajdowała się teraz już na terenach Dokuzy, daleko za jej granicami. Do Hidari jeszcze daleko, dziewczyna, aż wspomniała jej pierwszą wprawę, wtedy też zmierzała własnie do Hidari, tą samą drogą. Jednak tym razem podróż jest znaczne szybsza, po kolejnym dniu podróży, dziewczyna znalazła się niedaleko granic Debiruiyaa, następnej prowincji, która musiała minąć. Postanowiła tam odpocząć.
z[/t --> Debiruiyaa/Rzeka]

Akihito szedł powoli. Właśnie oddalił się od swoich rodzinnych terenów. Krew w jego żyłach buzowała nieznośnie.
-Cholera!-myślał-Jak zwykle opuszczam miejsce. Miejsce urodzenia też opuściłem. Miejsce moich przodków też opuściłem. To miejsce, nie znaczy dla mnie nic, bo zaraz je wyminę. Czuję się żałośnie. Czemu ja? Czemu nie inni? Czemu Uchihy żyją? Czemu mają się tak dobrze?  Nie to, że im zazdroszczę, ale ich klan jest taki silny! Taki liczny! Czemu Senju są słabi? Czemu jestem tylko ja? Cholera! Katsuro Senju. Katsuro Senju! KATSURO SENJU!!! On był bogiem Mokutona? A ja? Zwykłym idiotą! Czemu nie mogą być tak silny? Czemu muszę być zdany na łaski innych? Ostatnio przeżyłem tylko dzięki szczęściu... TO nie ma sensu! Muszę trenować, a potem odnaleźć sens mojego życia!
[z/t -> Tereny Tanechigai]

Moja podróż powoli dobiega końca. Na szczęście. Jak na razie nie dzieje się nic ciekawego. Ale świadomość tego, że niedługo stoczę walkę z silnymi przeciwnikami, pokrzepiała mnie. Moje umiejętności ostatnio znacznie się poprawiły. Miałem szczerą nadzieję, że trafię na gościa, z którym poszedłem w trakcie naszego ostatniego spotkania na układ. Nie zaatakowałem go w zamian za wypuszczenie z zaminowanej kryjówki. Nie chciałem ryzykować zdrowia towarzyszy. Wtedy, po raz ostatni widziałem Sentiego. Ale cóż. Tak musiało być. Znów w oczach pojawił się mój mistrz. Matsuo. Nie wiemn czemu, ale ostatnio widuje go często. Szkoda, że to tylko moja wyobraźnia

[z/t -> Tanechigai, Posiadłość Lorda]

Dokuza po raz kolejny. Podróżowanie jednym i tym samym szlakiem nuży nie dlatego, że męczy ciało. Jest to po prostu nudne. Za nudne. Nic się całkowicie nie dzieje, a jedyną rozrywką może być kopanie kamienia albo obserwowanie okolicznej flory, która jest aż nazbyt wysoka.
- Dobra Ichi. Skup się. Jeszcze tylko jedna prowincja i jesteśmy w domu... - Tutaj przerwałem swoją myśl. - W domu...
Po moich policzkach pociekły łzy. Przypomniało mi się Hidari. Czemu wtedy nie płakałem? Czemu, widząc w oddali powoli odbudowującą się wioskę nie odezwały się we mnie uczucia? Nie wiem. Wiedziałem jednak, że po raz kolejny świat potrzebuje naszej pomocy. Jednak nigdy nie dostałem nic więcej od świata jak możliwość życia...
z/t -> Tanechigai/Posiadłość Lorda