Ninja Clan Wars

Przybyłam w te okolice z krainy zwącej się Dokuza, która raczej zapadła mi w pamięci w neutralnych barwach.  Nieprzemierzona puszcza pewnie przez nikogo nie była zbytnio dobrze odbierana przeze mnie, ale jako dzielna wojowniczka sprostałam temu wyzwaniu. Nie wiedziałam teraz po tym małym psikusie od lasu, co mnie spotka w tej krainie. Debiruiyaa jakoś nie pamiętam za bardzo, więc będę miała nowie wspomnienia z tego co tu ujrzę. Doszłam do rzeki i teraz miałam zagwozdkę jak przemierzyć tą przeszkodę terenową. Zauważyłam w pobliżu wędkarzy, więc podeszłam do jednego z nich, który właśnie szykował się, by coś przewieźć jakiś bagaż przez tą rzeczkę. Dołączyłam do niego, a gdy już byłam na drugiej stronie, podziękowałam mu bardzo serdecznie i powędrowałam w stronę Shisou.

[z/t -> Plac treningowy/Shisou]

No i w końcu Mei znalazła się w Debiruiyaa, postanowiła odpocząć, nad brzegiem rzeki, okolica wydawała się jej wspaniała. Usiadła nad brzegiem, zamknęła oczy i postanowiła dalej medytować, starała się to robić zawsze kiedy miała okazję. Ostrożności nigdy za wiele, a nie byłoby miło, gdyby Mai się "wydostała". Dziewczyna siedziała sobie w pewnym stopniu odcięta od świata zewnętrznego zamykając się w "w sobie". Całkowicie wyciszona, słychać było jedynie szum rzeczki. Mei miała nadzieję pozostać tak jeszcze przez jakiś czas, musiała też trochę odpocząć.

Dziewczyna siedziała i medytowała, aż w końcu gdzieś w oddali, gdzieś poza jej wewnętrznym światem usłyszała swoje imię. Otworzyła powoli oczy i zaczęła się rozglądać, nie wiedziała kogo może ujrzeć, ale widocznie ten ktoś ją zna. Po chwili jej oczom ukazała się postać, był to Senti, dziewczyna wstała lekko się uśmiechając. - Senti... Witaj, trochę czasu minęło. Co cię tu sprowadza? - Zapytała uśmiechając się jak to miała w zwyczaju, podeszła na odległość trzech kroków do chłopaka i zaczęła mu się przyglądać. "Skakała" głową we wszystkie strony, z palcem na ustach, chcąc przyjrzeć się z każdej strony osobie, której dawno nie widziała. No w sumie trochę czasu minęło odkąd zniknęła bez słowa, przez ten czas ludzie mogli się zmienić, ona też...

Patrzył się na to jak dziewczyna omiata go wzrokiem, samemu zapominając, że robi zupełnie to samo. Po zadaniu pytania przez nią, "obudził się" z natłoku ostatnich zdarzeń. Wydarzyło się ich zbyt wiele, by móc je tak po prostu streścić w jednym zdaniu, czy dwóch. Na to trzeba poświęcić więcej czasu, dużo więcej.

Nie wiedząc od czego zacząć, uśmiechął się tak jak miał ostatnio w zwyczaju. Jego lisi uśmiech, wywierał przeróżne reakcje, tak i nie widział jak będzie w tym wypadku.
- Trochę czasu? - zapytał ironicznie, nie przestając się uśmiechać. - Działo się trochę u mnie, nie powiem. Namieszałem niemało i teraz muszę się z tym wszystkim uporać. W każdym razie nic nie jest takie jak kiedyś... - te słowa powiedział już z dużo mniejszym entuzjazmem. Poczuł, że ktoś się zbliża, lecz nie odwracał głowy. Zbyt mocno się bał, że zobaczy tam kogoś kogo nie chce zobaczyć.  Mimo wszystko, w końcu się odwrócił.

Ujrzał tam człowieka, którego wciąż doskonale pamiętał. Wyraźnie zaznaczył się w jego pamięci, a to nie przychodziło od tak.
- Gamatt-san? - zapytał zbity z tropu. Czyżby nasłał go Gisaku?

Ostatnio edytowany przez Senti (2012-06-17 17:34:02)

Kilka zdań, które usłyszałem przez tą chwilę nieco mnie zaniepokoiły. Mimo wszystko nie chciałem się z tym wszystkim ceregielić. Nie miałem na to stanowczo czasu. Postąpiłem identycznie jak w przypadku Ichitsu, na dodatek użyłem tych samych słów. Nie był to odpowiedni czas i miejsce na oratorskie przemowy. Najpierw jednak poprosiłem Sentiego nieco na bok, by tym razem nieznana mi dziewczyna nie usłyszała przypadkiem o czym rozmawiamy, następnie rzekłem:
- Sprawa jest dosyć poważna. Dzisiaj spotkałem się z nowym Lordem Fedudalnym Kraju Ognia. Okazało się, że ogromna ilość jego obywateli została porwana do siedziby wroga. A tam stworzono z nich bezmózgie marionetki. Ja mam zebrać grupę ludzi, która wraz z wyszkolonym wojskie ruszy na siedzibę wroga. Czy mógłbym liczyć na Twoją pomoc?

- Cieszę się. Jednak jestem tylko człowiekiem i nie uda mi się powiadomić o tym wystarczającej ilości osób. Dlatego też chciałbym, żebyś wyruszysz by uruchomić swoje kontakty. W tej chwili każdy ninja, który posiada jakiś potencjał jest potrzebny. Gdy już skończysz to zmierzaj do Tanechigai. A dokładnie do kwatery, w której wszyscy się spotkamy. Mieści się ona w posiadłości Lorda Feudalnego. - Następnie wyciągnąłem jednym, płynnym ruchem ręki z kieszeni  kartek i wręczyłem ją chłopakowi, mówiąc:
- Gdy pokażesz to strażnikom to na pewno Cię wpuszczą. - Po tych słowach momentalnie odwróciłem się i znajdując się plecami do chłopaka pomachałem mu dłonią na pożegnanie. Zacząłem zmierzać do kwatery, by zacząć obmyślać strategie.

[z/t ---> Kwatera w Tanechigai]

Ostatnio edytowany przez Gamatt (2012-06-17 18:00:34)

Senti słuchał uważnie Gamatta, który udzielał wskazówek dotyczących pomocy w Kraju Ognia. Problem polegał na tym, że Kaguya nie bardzo mógł teraz zebrać ludzi. Miał teraz więcej wrogów niż przyjaciól, lecz przysłowie "Jakość, nie ilość" doskonale tu pasowało. Na Ichuzę mógł polegać w każdym momencie.

Wziął kartkę do ręki, a lider klanu Kiyoshi za chwilę zniknął z pola widzenia. Senti uśmiechnął się na ten widok i dodał pod nosem.
- Jejku, jejku, ale zabiegany... - w tym momencie spojrzał na Mei, która zaczęła się wykręcać z całej imprezy.
- A może przetestujemy twoje siły? - jeszcze bardziej się uśmiechnął. - Hmmm... co powiesz na to... że jak mnie nie złapiesz, to będziesz miała ksywę... Deska? - po tych słowach zaczął uciekać, śmiejąc się na głos jak dzieciak, którym się teraz czuł. Spotkanie z przyjaciółką napradę go orzeźwiło i pozwoliło odpocząć nerwom.

Jego bieg jak i cała zabawa w berka nie trwała długo. Co z tego, że miał niesamowitą szybkość, skoro uciekał przed członkiem klanu Namikaze? Jak wiadomo złapanie stało się tylko kwestią czasu. Kiedy ręka Mei spoczęła na jego ramieniu, wzdrygnął się trochę, a widząc jej uśmiech, on także to zrobił. Doskonale zauważył jej nagłą zmianę gr