Ninja Clan Wars

W końcu udało nam się dotrzeć do siedziby klanu Uzumaki. Nużąca podróż dobiegła końca, a teraz przyszedł czas na działanie. Jeśli generał mówił prawdę, będzie trzeba wykonać jakieś zadanie. Podobno złapać zbiega. Skoro cały klan nie dał sobie z nim rady, to za pewne jest jakimś koxem. Znowu będzie trzeba tracić czas na tą całą paplaninę i słuchanie przemowy nieznanego mi kolesia. Oby jednak czymś zaskoczył, w innym wypadku pożałuję tej misji.

Okolica wyglądała przyjemnie. Typowy, morski krajobraz napawał okiem optymizmem, a ja szukałem największego budynku w tym miejscu. W takich właśnie mieszkają najgrubsze ryby, nigdy się to nie zmieniało. I właśnie tym razem nie trzeba było nikogo pytać o drogę, gdyż właśnie taka konstrukcja rzucała się w oczy. Nie bacząc na partnera, ruszył w kierunku niej, czyli za pewne siedziby lidera klanu.

Nie miał trudności z dostaniem się do do środka. Widać, że klan nie bardzo słynął z dużej siły, tak więc nie wiadomo po co w ogóle pytać ich o pomoc. No, ale.. nie ja tu rządzę.

- To chyba tutaj. - mruknąłem do Miyagushiego, pchnąwszy największe drzwi. Byłem pewny, że to właśnie tam znajdę lidera.
- Ty zabierasz głos, czy ja? - zapytałem, z wciąż tym samym grymasem na twarzy.

Dwójka bohaterów po długiej podróży w końcu dotarła do siedziby klanu Uzumaki wprost przed oblicze czerwonowłosego przywódcy klanu. Ten odchodząc od swoich spraw podszedł do nich i sam z siebie zaczął mówić.
- To was przysłał kraj Ognia? Najwidoczniej jesteśmy im potrzebni bardziej niż myśleliśmy do tego waszego szczytu... Sprawa wygląda następująco, od kilku miesięcy przetrzymywaliśmy naszego członka, który ma powiązania z Basai'em i tym nowym przeciwnikiem. Niestety przez naszą nieuwagę ów osoba zbiegła, i mamy problem z jej schwytaniem. Proszę nie myślcie, że jesteśmy słabi czy coś po prostu on zna nasze metody poszukiwawcze i doskonale się ukrył. Oczywiście możecie go zabić jednakże najlepiej będzie jak przyprowadzicie go do nas my za to wesprzemy sojusz naszymi ludźmi.- Mówiąc to czerwonowłosy odszedł do swoich zadań przy ogródku przed domem.

Każdy z was musi napisać 10 postów w Terenach Uzu no Kuni.

Lider klanu Uzumakich przemówił i podał wszystkie informacje na temat zbiega, którego mamy podobno złapać. Właściwie to trochę dziwnie brzmiało. Cały klan, dość liczny, a nie może złapać jednego człowieka, kręcącego się cały czas w pobliżu. Jakkolwiek chciało się to interpretować, to i tak zawsze wychodziło na to, że to banda nieudaczników. Aczkolwiek co to mnie obchodzi? Odwale swoje i tyle.

- A więc w drogę. Wkrótce otrzymacie to co chcecie, a wasze oddziały wesprą naszą armię. Obyście tylko dali z siebie więcej na wojnie. Nie potrzebujemy kogoś, kto nie potrafi poradzić sobie z jednym człowiekiem.

Mówiąc to, udałem się do drzwi wraz z Miyagushim, dopiero w tym momencie czując coś śluzowatego na moim ciele. Moja ręka natychmiast powędrowała do tego miejsca, łapiąc coś obrzydliwego. Wyjąłem to i okazało się, że to... ślimak.

A więc Ichuza ma głowę do karku. To dobry znak.

z.t Tereny Uzu no Kuni.

Przerażony dostrzegł ostrze noża, zbliżające się prosto do jego źrenicy. Przez głowę przechodził mu tabun różnych, pędzących z wielką szybkością myśli. Zdał sobie sprawę, że nie jest to jednak najlepsza pora na takie dywagacje. Dlatego też odruchowo uformował pieczęć i szepnął: "Kawarimi no jutsu". W ułamku sekundy znalazł się na pobliskim drzewie, a w miejscu, w którym najpewniej straciłby teraz oko, pojawiły się kłęby białego dymu. Chłopak uśmiechnął się, gdyż wiedział, że napastnik był przekonany o dokonaniu trafienia. Zresztą, tak myślał każdy, kogo zdołało się uraczyć tą techniką. Postanowił, że najlepiej będzie, jeśli uda mu się uniknąć konfrontacji. W końcu nie przeszedł póki co dobrego treningu, które udoskonaliłoby jego umiejętności ważne podczas walki w zwarciu. Użył więc w tym celu Bunchin no Jutsu, mając nadzieję, że uciekające w 4 strony świata klony zdołają odwrócić uwagę przeciwnika. Sam natomiast postanowił pozostać, póki co, na drzewie i czekać, na najlepszy moment do ucieczki lub ewentualnie oddania ataku.

Chakra:
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Shinsaku był przerażony, jak chyba jeszcze nigdy dotąd. Totalnie nie wiedział, co powinien zrobić, aby wyjść cało z opresji. A w dodatku włączył się dobrze już znany "tryb rozkminiający". Już miał się otrząsnąć z tego transu, gdy zauważył, ze napastnik wcale nie kwapi się do tego, by ściągnąć go z drzewa. Zaczął więc dogłębnie analizować, co powiedział jego potencjalny oprawca, mając nadzieje, że on sam odkrył przed nim jakąś swoją tajemnicę...
Nie dał się nabrać na moje klony... Ale dlaczego? Normalnie wszyscy się na tym łapią... Zaraz, zaraz... Czy on nie mówił coś o zapachu? O krwi...? Przecież nawet mnie nie trafił!
Młody ninja przyjrzał się sobie dokładnie i dopiero wtedy dostrzegł, że jego strój jest poplamiony krwią.
Że też wcześniej tego nie zauważyłem! Jeśli dobrze to rozegram, mogę ten fakt wykorzystać przeciwko niemu!
Po raz kolejny użył Bunshin no Jutsu, tym razem tworząc aż sto klonów, mając nadzieję, że choć trochę skonfunduje to przeciwnika. Wiedział, że nie załatwi to jednak sprawy, gdyż napastnik niewątpliwie dysponował niezwykle czułym węchem. Postanowił więc zostawić płaszcz u góry, by był jednym ze źródeł zapachu  tak, aby szaleniec myślał, iż on naprawdę dalej się tam znajduje. Shinsaku natomiast podczas opuszczania kryjówki wraz z innymi klonami użył Henge no Jutsu, aby przemienić się właśnie w ten płaszcz. Wcześniej obtarł z niego krew, by przeją trochę tego powonienia. Wiedział, że nie ukryje swojego zapachu, ale przecież i nim przesiąknięte było prawdziwe odzienie młodzieńca. Chciał w ten sposób sprawić, by napastnik pomyślał, że młody był pewny, że wyrzucenie tej części garderoby załatwi sprawę zapachu. Wiedział, że jest niezwykle podejrzliwy, więc i ten ruch mógł wziąć jako podpuchę. Leżąc pod postacią płaszcza na ziemi wśród hordy klonów, zastanawiał się tylko, czy jego podstęp da radę...
Chakra:
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Shinsaku (2012-09-08 13:04:53)

Kolejny raz przerażenie chłopaka sięgnęło zenitu. I znowu nie wiedział, co ma począć. Kiedy zobaczył, że napastnik odkrył jego zamiary i pomysł ucieczki spalił na panewce, wiedział, że musi zareagować szybko. Gdy pierwszy cios nożem był w niego wymierzany, uwolnił się z postaci płaszcza i niemal jednocześnie użył po raz kolejny Kawarimi no Jutsu. Leżał teraz na ziemi w miejscu, gdzie wcześniej znajdował się kawałek drewna, który już raz ocalił mu życie, gdy ostatnio użył tej samej techniki. Znajdował się teraz za plecami napastnika, w dodatku był zewsząd otoczony przez podobizny swojej własnej osoby. Choć nie czuł się za bardzo na siłach, aby zmierzyć się z tym cholernym maniakiem zabijania w zwarciu, postanowił postawić wszystko na jedną kartę. Rozpędził się i z dużą prędkością wymierzył w kark przeciwnika znaną sobie techniką TaiJutsu. Ciszę pełną napięcia rozdarł okrzyk:
Dainamikku Entorī!
Chakra:
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Dopiero teraz Shinsaku dostrzegł dość głęboka ranę na nodze. Choć bolała go niemiłosiernie, wiedział, że musi o niej na chwilę zapomnieć, a skupić się na walce.W końcu od tego zależało, czy wyjdzie z potyczki cały, czy poćwiartowany. Mimo tego, że nie udało mu się wykończyć przeciwnika, jak to zamierzał uczynić, za pierwszym ciosem, był wdzięczny niebiosom, że chociaż udało mu się wytrącić ten niebezpieczny przedmiot z rąk napastnika. Poczuł wreszcie, że ma jakieś szanse, w końcu stoczył kilka potyczek wręcz, gdy znajdował się w akademii. Teraz, kiedy oponent nie miał już przewagi, młodzieniec nie bał się stawić mu czoła. Co więcej, czuł, że nie ma innego wyjścia. Przecież, gdyby chciał po raz kolejny spróbować ucieczki, nie dałby rady zwiać w pełni sprawnemu przeciwnikowi z noga, która była w kiepskim stanie. Trzymając gardę, przesuwał się wokół przeciwnika, aby ostatecznie ustawić się z takiej strony, by stać na linii morderca - narzędzie zbrodni. Dzięki temu zamierzał uniemożliwić mu ponowne pochwycenie broni.
Chłopak zacisnął zęby, zmarszczył czoło i rozpoczął atak na mężczyznę. Wycelował z kolanka w jego brzuch, stojąc na zdrowej nodze, a atakując tą zranioną. Nie spodziewał się po tym ciosie żadnego wielkiego efektu, jednak liczył, że pozwoli mu on na wyprowadzenie innych - szybszych i dokładniejszych.