Ninja Clan Wars

Nie trudno było zauważyć, że mężczyzna uradował się szczerze. Można nawet, że tryskał radością. Jednym słowem - był szczęśliwy.
-Nie wiem, jak mam ci dziękować. Mam tylko nadzieję, że wyprowadzanie ataków, podstawy obrony i ogólnie branie udziału w potyczkach nie są Ci obce? Ach, byłbym zapomniał. Nie przedstawiłem Ci jeszcze twojego zadania. Chodzi o to, że (jak pewnie zauważyłeś) jestem w tym mieście raczej znany. co więcej, mam niezbyt dobrą reputację; to dlatego wszyscy w Karczmie udawali, że są po mojej stronie. Po prostu nie chcieli się mi narazić. Poza posłuchem wśród ludzi, zrobiłem sobie jeszcze wielu wrogów. Dlatego też postanowiłem, że najbezpieczniej będzie dla mojej rodziny, jeśli przeniesiemy się do innego kraju. Mam chody u ludzi w przystani, mają mi tam podstawić łódź za godzinę, o której celu nikt ma nie wiedzieć. Na pokładzie będą moje zaufane osoby, jednak, jak zdołałem się dowiedzieć od moich informatorów, nieprzyjaźni mi ludzie mają zamiar napaść na moją rodzinę w drodze na przystań. Dlatego chciałbym, byś dołączył do ekipy eskortującej moją rodzinę na łajbę. To jak?

Mężczyzna nie miał zamiaru zmarnować ani chwili. Wiedział bowiem, że za chwilę jego rodzina opuszcza dom, przez co narazi się na atak ze strony nieprzyjaciół. Krzyknął szybkie: Za mną! i ruszył pędem przed siebie, nie oglądając się za siebie. Najwyraźniej nie obchodziło go to, czy jego towarzysz biegnie za nim, wystarczyło mu to, że dostrzegał kątem oka twoją osobę. Mimo pozorów, jakie stwarzał swoja posturą, był w stanie poruszać się naprawdę szybko. Pewnie niejeden początkujący ninja mógłby pozazdrościć mu takiego tempa biegu. Zanim dotarliście do dzielnicy mieszkalnej, zauważyłeś, że szczupły facet, który był z tyłu, nie nadążał. Po chwili całkowicie straciłeś go z oczu, ale byłeś zbyt zajęty bieganiem, by się tym przejmować. W końcu dotarliście w tę część miasta, w której nigdy nie byłeś. I pewnie nie chciałeś iść. Wąskie uliczki, pełne brudnych dzieci, bawiących się kamieniami. Wysokie budynki skutecznie utrudniały przedostawanie się w to miejsce promieni słonecznych, przez co było tu strasznie ciemno. W końcu mężczyzna, za którym podążałeś zatrzymał się przed jedynym normalnie wyglądającym domem w tej okolicy.

[zt -> Miasto]

Przebudziłem się, bo poczułem, że coś zbyt wygodna ta podłoga. Jeszcze zanim otworzyłem oczy, poczułem coś dziwnego - czyjś ciepły oddech na mojej klatce piersiowej.  Co więcej, coś mnie delikatnie łaskotało. Coś jakby... włosy?! Otworzyłem ślepia i zobaczyłem, że leżę w łóżku. Gdzie w takim razie była Rin...? Wtem coś przejechało delikatnie po moim brzuchu. Zdębiałem! To była ona! Półnaga dziewczyna leżała ze mną w łóżku! Najpierw byłem bardzo zmieszany, jednak szybko udało mi się przyzwyczaić do tej sytuacji. Nie miałem zamiaru niczego zmieniać. A może prawie niczego. Czułem, że mam na sobie zbyt dużo ubrań, co powodowało, że nieco mnie uwierały. Pozbyłem się wszystkich, zostając w samych bokserkach i z obwiązanymi dłońmi. Przejechałem jedną z nich i po włosach Rin i pocałowałem ją delikatnie w czoło.

Wyczułem ruch ze strony, na której spała Rin. Zdziwiłem się, gdyż myślałem, że śpi naprawdę twardo. Przez chwilę przysłuchiwałem się jej oddechom - chciałem w ten sposób odkryć, czy właśnie śpi, czy po prostu się nie rusza. Kiedy usłyszałem, że ruchy powietrza są zbyt płytkie, wiedziałem już, że się przebudziła. Postanowiłem jednak nie przerywać tej sytuacji, która (szczerze powiedziawszy) bardzo mi odpowiadała. Teraz już byłem pewien, ze ta dziewczyna nie jest mi obojętna. Zastanawiałem się, czy sam wszedłem do jej łóżka, czy może ona mnie zaprosiła. Przez to, że nic nie pamiętałem, gdyż widocznie byłem zbyt zaspany, nie mogłem się zorientować, czy jestem tu za czy wbrew jej woli. Pomyślałem, że może lepiej będzie, jak po prostu z nią porozmawiam. Odezwałem się miłym, cichym głosem, aby nie zaburzyć obecnej w pokoju ciszy i nie wystraszyć kobiety.
Śpisz...?

Kiedy usłyszałem jej zmęczony głos, nie wiedziałem, czy mam kontynuować tę rozmowę, czy po prostu dać jej jeszcze trochę pospać. Pozostawiłem jej możliwość wyboru - po prostu nie odzywałem się. Jeśli zdecydowałaby porozmawiać - mogła zawsze odezwać się pierwsza. Kiedy tak leżeliśmy, zdałem sobie sprawę, że skoro nie pamiętam, jak znalazłem się w tym łóżku, to może również nie pamiętam, co w nim robiłem... Poczułem się dziwnie. Znałem tę dziewczynę dosłownie chwilę, a już byliśmy w takiej niedwuznacznej sytuacji. W sumie, nie miałem nic przeciwko. Nigdy wcześniej nie zawierałem żadnych poważnych znajomości, więc nietrudno zgadnąć, że i w takim położeniu nie znalazłem się nigdy. Od tego myślenia znów poczułem się nieco zmęczony, więc zamknąłem oczy i odpoczywałem, czekając na kolejną dawkę snu.

Ja również spożywałam chwilę, którą dane było mi przeżyć. Wsunęłam zwinnie ręce w okolice karku chłopaka, dosuwając swoje ciało do jego, nie przerywając przy tym dość przyjemnej dla mnie, i pewnie nie tylko, chwili. Rozkoszowałam się tym, co było mi dane, a pogłębiające się uczucie wywierało na mnie coraz większą presję. Nie mogłam się powstrzymać - pragnęłam więcej, a Shinsaku był w stanie mi to zapewnić. Równie powoli co wcześniej - zaczęłam się coraz bardziej wtulać w ciało chłopaka, obejmując go także swoimi nogami. Do najlżejszych nie należał, dlatego, aby uniknąć niepotrzebnych nieprzyjemności postanowiłam obrócić się na plecy, ciągnąc chłopaka za sobą, wciąż nie przerywając bardzo namiętnych pocałunków, których na chwilę obecną końca widać nie było...

Czułam się po prostu bosko, kiedy dochodziło do tego wszystkiego... Jakby po prostu los mi sprzyjał, kiedy do tego wszystkiego dochodziło... I stało się także to, czego obawiałam się przez połowę swojego życia, sama nie wiem czemu, gdyż było to wspaniałe uczucie. Nie miałam gdzie podziać rąk - same zeszły na poziom bioder chłopaka, dodając impetu do jego ruchów. Natomiast usta otwierały się coraz szerzej, a dźwięk z nich wydobywał się mimowolnie. Nie mogłam nad tym zapanować, a były to bardzo głośno wydawane oznaki życia, które spokojnie mogłyby wyciągnąć zmarłych z własnych grobów. Nogi coraz bardziej rozkładały mi się na boki, a głowa odchylała się jeszcze bardziej do tyłu, wypychając klatkę piersiową jeszcze bardziej do góry. Byłam tak wygięta, że moje piersi spoczywały na policzkach Shinsaku i wciąż, w dodatku nieustannie, się poruszały.

Powoli kończyły się momenty przyjemności, którymi rozkoszowałam się do samego ich końca, ale ten za szybko się nie zbliżał. Mimo, iż Shinsaku zakończył swoją robotę, emocje wciąż nie opadały, a wręcz przeciwnie - jeszcze przez chwilę rozkoszowałam się tym, czego już nie było... Po chwili jednak wzięłam głębszy wdech i dalej leżąc na plecach, patrzałam się przed siebie, nieco spoglądając w dół, na swoje ciało. Byłam cała rozgrzana, co było nawet widać po zabarwieniu mojej skóry. Nietrudno się dziwić... Nagle poczułam coś dziwnego z miejsca, które niedawno należało do chłopaka. Kojarzyło mi się to tylko z jednym - toaletą, aczkolwiek trwało to duuużo wolniej. Nie mogłam obyć się z ciekawości i mój wskazujący palec powolnie poleciał w tamto miejsce, a wsadzenie go do środka, spowodowało nagłe wyprostowanie mojego ciała. Jednakże nie było to już to samo, brakowało tego wspólnego ciepła. Moja ręką powróciła do pierwotnej pozycji, ale zauważyłam na niej coś niepokojącego. Owy palec był nieznacznie przybarwiony na biało... Zawstydzona czym prędzej wytarłam go o pościel i próbowałam zapomnieć o tym zdarzeniu, próbując przypomnieć sobie te uczucie... A było to tak niedawno...

Po kilku godzinach snu, ocknąłem się w końcu. Pierwszym, co poczułem zaraz po przebudzeniu, było przyjemne ciepło, świadczące o bliskości ciała drugiej osoby. Powoli otworzyłem oczy i spojrzałem na śpiącą Rin. Przypomniałem sobie zdarzenia z minionej nocy i uśmiechnąłem się. Po chwili zwlekłem się z łóżka i przeciągnąłem. Szybko odnalazłem moje rzeczy, porozwalane po podłodze i założyłem je na siebie. Odszukałem też ubrania dziewczyny i zebrawszy je wszystkie, ułożyłem na łóżku w miejscu, gdzie sam przed chwilą leżałem. Pochyliłem się nad kobietą i pocałowałem na pożegnanie. Wybierałem się bowiem do miasta, aby zakupić jakieś artykuły, w celach śniadaniowych. Po tych wszystkich doświadczeniach zrobiłem się strasznie głodny.

[zt->Miasto]

Ostatnio edytowany przez