Ninja Clan Wars

Świątynia. Była to pierwsza myśl, jaka przeszła mu przez głowę, kiedy jego oczom ukazała się wspaniała budowla. Mimo swojego wieku, wciąż stała dumnie i pewnie, jednocześnie napawając strachem tych, którzy znaleźli się zbyt blisko niej. Co by tego było mało, Hakai miał tam wkroczyć. Jasnooki nie namyślał się zbyt długo, zrzucił z głowy materiał, po czym chwycił za drzwi budowli i pewnie popchnął, by dostać się do środka. Wiatr ucichł momentalnie, zaś temperatura wydawała sie niższa niż na zewnątrz, co miało by swoje dobre strony, gdyby nie fakt, że znajduje się tam gdzie się znajduje. Echo niemiłosiernie dawało się we znaki, kiedy Czerwonowłosy rozpoczął wycieczkę po budowli. Jego celem było odnalezienie zejścia prowadzącego do podziemi, które już dawno zostało odkryte, jednak mało który śmiałek był na tyle odważny, bądź na tyle głupi by tam wkroczyć. Pchany albo jednym albo drugim, trzynastolatek postanowił nie wycofywać się w tak kluczowym momencie, więc kiedy tylko odnalazł ów wejście, pogrążył się w jego czeluściach.

Hakai wkroczył więc do czeluści piekieł, zostawiając nad sobą świątynie oraz wszelaką nadzieję. Nie wiedział wszak czy wróci... Tak czy siak, czerwonowłosy już od początku zaczął czuć nieprzyjemności związane z pobytem w tym miejscu. Korytarze były bardzo, ale to bardzo małe i ciasne, przez co nawet drobna postura chłopaka, ledwo co się przecisneła wśród twardych skał. Podróż ta trwała i trwała... Nie wiadomo ile, może krótko, może kilka godzin. W ciemnościach pod ziemią, człowiek traci poczucie czasu. A cóż to... Zastanowił się, kiedy jego oczy dostrzegły piewrwszy robłysk światła. Pochodnie.. Tablice... Skomentował sobie pod nosem, rozglądając się wokół w tym dziwnym miejscu. Jego oczy po chwili przyzwyczaiły się do panującej tu jasności, więc bez problemu mógł rozczytać napisy zawarte na drewnianych deskach. Potęga... Klan.... To drugie mnie tu sprowadza i do tą drogą powinienem kroczyć. Powiedział pod nosem, wybierając drogę która skręcała na prawo. Miał nadzieję, że nie był to głupi żart bądź jakaś pułapka. Chociaż fakt istnienia takiej tabliczki, z takim zapytaniem.... W takim, miejscu, może trochę człowieka zdziwić. No po prostu zajedwabiście...

Ostatnio edytowany przez Sabaku no Hakai (2012-09-19 19:08:29)

To ciekawe... Powiedzial Sabaku, obserwując pomieszczenie w jakim się znalazł. Było ono identyczne... Z poprzednim? Coś tu nie pasowało i chlopak miał kilka pomysłów. Na początku ustawił kilka kamieni w charakterystyczny wzór, który miał sprawdzić czy aby nie krąży w kółko. Jedna kupka w kwadrat, druga w trójkąt, tak na wszelki wypadek. Następnie wziął ze ścian jedna z pochodni i ponownie wyruszyl tym samym korytarzem, rozgladajac sie uważnie dookoła by niczego nie przeoczyć. Była wszak mozliwosc, że w ciemności zatracił drogę, co spowodowało jego powrót do poczatku. Chłopak miał nadzieję że tym razem się uda... Oby.

Chłopak trafnie przewidział ów sytuacje. Po jakimś czasie żmudnej wędrówki, udało mu się znaleźć klapę, która prowadziła do niższych pięter. Super... Powiedział sam do siebie, otwierając ją i wchodząc do środka. Czerwonowłosy znalazł się w kolejnym korytarzu, który po chwili doprowadził go do kolejnego pomieszczenia. Jedynym co było tam warte uwagi, był staruszek, który na pierwszy rzut oka wydawał się martwy. Co jest... Przemknęło mu przez głowę, kiedy zauważył ruch trupa. Ten zaś wypowiedział kilka zdań, najwyraźniej skierowanych do Sabaku. Ten nie tracił więc czasu na myślenie, tylko odpowiedział od razu. Gdzie znajdę ołtarz na którym mam wysypać zawartość tego woreczka, jakie pułapki mnie czekają i jak je ominąć. Powiedział, ukazująć jednocześnie mały pakunek, jaki dostał od jednego z budynku rady.

Chłopak spojrzał spode łba na mężczyznę. Jego jasnoniebieskie oczy świdrowały staruszka, zaś jego wargi złozyły się w chytrym pół uśmiechu. Pochodzę z rodu Sabaku, który od wieków związany jest z piaskiem i pustynią. Jesteśmy w świątyni, którą moi przodkowie odwiedzają od stuleci. My Dzieci Piasku jesteśmy związani tym miejscem, nie naszym przeznaczeniem jest tu zginąć, ale wszystkim tym, którzy ośmielili się wkroczyć na ten teren. To mówiąc zacisnął dłoń z woreczkiem, wycofał ją, zaś drugą, po uprzednim wyrzuceniu pochodni, złożył w pięść, po czym oddał jak najsilniejszy cios, wycelowany w splot słoneczny dziadunia. Był to jeden silny mocny cios, któremu Hakai poświęcił całą uwagę. Wyważenie ciała, lekki przekręt. Energia dostarczana od stóp, przez tułów i resztę ciała, prosto do barku a następnie do samej dłoni, której celem był ten jeden punkt. Dodatkowo wykorzystał siłę, jaką dostał przy wycofaniu pierwszej ręki, co wspomagało obrót całego ciała. Sabaku miał nadzieję, że cios się uda. Jeżeli nie, mógł mieć kłopoty, więc po prostu jak najszybciej starał się wykonać dodatkowe kopnięcie prawą nogą, prosto w jego udo. <low kick, nie wiem jak to dokładnie napisać>

Kuso... Przeleciało mu przez głowę głowę, kiedy palce staruszka zacisnęły się na jego gardle. To... Może być w tej sytuacji mały problem. Jego czerwone włosy miotały się wokół, wraz z głową Sabaku, który próbował się uwolnić. Nie wiedza tak...? Wycharczał jeśli zdołał. Jeżeli jest coś czego znam. Jego ręce zacisnęły się na dłoni faceta, po tym jak szybko schował woreczek do kieszeni, po czym podkurczył nogi by pociągnąć faceta w dół, całym swoim ciężarem. Jeśli to się jednak nie udało, chłopak stara się wykonać kopnięcie w biodro by wydostać się ze śmiertelnego uścisku i móc skontrować kolejnym uderzeniem. Hakai musiał się śpieszyć, zanim przeciwnik zdąży wykonać jakikolwiek ruch, chociaż wątpił by wszystko poszło po jego mysli.

Teraz mam szanse. Pomyslał czerwonowłosy, obserując reakcje nieznajomego. Chłopak natychmiast po kopnięciu, zamachnął się jedną ręką, po czym uderzył nią z całej siły w tą, która resztkami sił go trzymała. Wykorzystując tempo ruchu w dół, zakładając, że mu się udało, podnosi on szybko woreczek, po czym wolną pięscią próbuje uderzyć starca w szczękę. Zakładając oczywiście, że Sabaku do niej dosięga, bądź przeciwnik jest pochylony, po co bowiem próbować robić niemożłiwe? Tak czy siak, Hakai wiedział, że musi uważać. Odskoczył więc kawałek do tyłu, po czym skumulował chakrę w ustach i wystrzelił w przeciwnika grad igieł stworzonych z chakry. Chłopak strasznie w tej sytuacji żałował, że nie opanował jeszcze kontroli piasku, którą nosił w gurdzie. Co jak co, ale to mogło by mu się w tej chwili bardzo przydać.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Sabaku no Hakai (2012-09-20 17:25:13)

Cała akcja przebiegła... Prawie pomyślnie. Chociaż nie trafił on senbonami z chakry, dziadek jakimś cudem upadł na ziemie i walnął w kamień, co sprawiło że stracił przytomność. Hakai móg