Ninja Clan Wars

No i postanowione, bohaterowie opuścili salę pozostawiając tylko klona Ichitsu. Ten po chwili został sam z Mistrzem a raczej tym co z niego zostało, gdyż eteryczna postać także zniknęła. Uchiha powoli zbliżał się do wiszącej postaci i gdy był już blisko usłyszał ledwo dosłyszalne słowo z ust biednego człowieka.
- Dziękuję.- Po czym po pierwszym ciosie, klon wprost wyparował od natłoku chakry jaki spowodowała rana. Sala rozjaśniła się oślepiającym blaskiem tak, że bohaterowie będący już w korytarzu posiadali ogromne cienie. Zaraz za błyskiem przez całą materię przeleciał niebieski blask, to Ciało mistrza przebiło się przez skalny strop na powierzchnię i wzbiło się wysoko w powietrze tak, że blask jaki z siebie dawał był zauważalny z praktycznie każdego miejsca w kraju Wody, zaraz po nim biały blask zamienił się w zielone światło symbolizujące nadzieję i ciało wiszące zamieniło się w popiół. Bohaterowie w Sei już nie w towarzystwie Gityy, który pewnie ruszył za swoimi planami zostali już sami, w Siedzibie Mistrza nie było już nikogo, ani klonów sterowanych przez Aris'ę ani Szpiega Uzumaki ze swoją dziewczyną. Najwidoczniej to koniec...


Event się zakończył...

Patrząc jak Akihito gdzieś odchodzi, postanowiłem również wyruszyć. Raportu raczej zdawać nie trzeba było, wszyscy widzieli co się działo. Wyszedłem z gruzowiska na zewnątrz, aby odetchnąć wreszcie świeżym powietrzem. Czując chłodny, przyjemny powiew dał o sobie znać zew Sharingana. Czas na naukę czegoś prostszego niż techniki ostateczne.
_____________________________
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Masaru.
_____________________________
Gdy skończyłem trening, poczułem swego rodzaju... Ulgę. To będzie dobre określenie. Przypomniałem sobie o jednej osobie.
- Z Sei chyba muszę skoczyć na Wyspę Handlową... Trzeba uzupełnić zapasy. Być może zdobędę nieco informacji... - Powiedziałem sam do siebie, po czym ruszyłem w stronę brzegu i wziąłem najbliższy prom do Kraju Księżyca.
z/t -> Tsuku no Kuni/Miasto

Ostatnio edytowany przez Masaru (2012-11-07 18:57:46)

W oddali zauważyć można było, coś na kształt wielkiego potwora zbliżającego się na Tereny prowincji Sei. Ludność tutaj była znacznie mała, po niedawno stoczonej bitwie. O tak, tyle trupów, było by nawet co jeść, w naturze nie wolno wybrzydzać. Po przebytych kilkunastu kilometrach, spostrzec można było wielkiego, niebiesko białego ślimaka. Na nim zaś stał, długowłosy chłopak, z czarnymi oczami. Na jego plecach wisiał zielony zwój ze złotymi kantami. Jego płaszcz powiewał na wietrze, wytwarzany ciągłym ślizgiem summona. Za całą tą paradą, szedł prawdopodobnie młodzieniec z klanu Senju. Jeden z towarzyszy, jak nie patrzeć uczniów prawdopodobnie najsilniejszego medyka na świecie.

Po przybyciu na dogodne miejsce, jednym krokiem zsunął się z brzegu ślimaczanej królowej. Teraz przed jego oczami ukazało się wiele ludzi. A może raczej wojowników, tuż dopiero co po bitwie. Jak by nie patrzeć Ichuza też dopiero z bitwy wracał, więc po co tutaj debatować. Teraz sam mógł poszukać ludzi do stworzenia swojej przyszłej organizacji. Kanashimi.

- Któż mnie zwabił swoją chakrą, teraz tu jest ich tyle, lecz jedna była bardzo intensywna. Należała prawdopodobnie do młodej osoby, która dopiero co rozwija swoje zdolności. Któż to mógł być. - Eh... biedny Futago, nie mógł rozróżnić rodzajów chakry, więc pozostało jedno. Intuicja. Sam na wyczucie podszedł do jednego ze znajdujących się w pobliżu, do tego jeszcze młodego chłopaka. Możliwe, że i w jego wieku. Nie było by nic dziwnego, że by się nie przywitał, a co jeszcze do tego zaatakował !

Tak też zrobił, to jedyny sposób na ocenę przyszłych zwolenników tutejszej ziemi. Ichuza sięgnął pod pas, i wyciągnął mały niebieski zwój. Ruchem ręki rozciął palca i narysował na zwoju symbol przywołania. Złożył dwie pieczęcie, a w jego dłoniach znajdował się metalowy, długi rozkładany kij. Wyskoczył w powietrze, wybijając się na dwóch nogach i wycentrował prosty atak w stronę Genkiego.

Ostatnio edytowany przez Ichuza (2012-11-10 23:34:06)

Tak, unikł powiódł się w przypadku Genkiego. Raczej nie powinien mieć z nim jakichkolwiek problemów. W końcu to był tylko jeden, głupi atak z wyskoku. Nawet przesunięcie się, dało by takie same rezultaty, no cóż teraz mamy już inne zmartwienie. Przyszła kolej na atakowanie przeciwnika.

- No, pokaż co potrafisz! - Krzyknął pewnym siebie głosem, jakby był nie wiadomo kim. Stało się coś, co raczej widok każdego powinien zadziwić, przynajmniej ze wszystkich perspektyw. Kosa Genkiego, stało się, dosięgnęła ciała Ichuzy, rozszarpując je i przecinając w pół.

Wszystko działo się w spowolnionym tempie. Kosa jeszcze wisiała w powietrzu, dopiero co przecinała jego ciało, a dopiero po dwóch sekundach, zwłoki zamieniły się w wodę. Jak można się domyślić, w momencie ataku Ichuza zdeformował swoje kończyny w ciecz, by uniknąć ataku. Ale coś mogło pójść nie tak. W momencie powrotu do normalnego stanu, jego nogi lekko się ugięły. Teraz stał przed przeciwnikiem. Jego nogi jakby opadły ze sił, a ciało runęło na ziemię. Pamiętając, że teraz już nie jest przecięte.

Akcja serca, tak samo jak puls, została przerwana i to na poważnie. Serce nie biło swoimi rytmami, nie przepraszam ono w ogóle nie biło, a pulsu ? znikł, dosłownie był martwy. Mógłby to być dziwny widok, dla wszystkich ze stron, jeżeli by ktoś nie wierzył w zmartwychwstanie. On chyba umarł.

Katsuyu, nie pozostawiła tego wolno, jako wierny summon swojego pana. Wystrzeliła w stronę Genkiego trzy kwasowe kule. Leciały one z szybką prędkością. Oj, oby zdążył ich uniknąć.

[Skoro i tak to jest taka potyczka to nie ma sensu odejmować chakry za tą wodę i kule]

Song #1

Widać, sprytnymi technikami żywiołu ziemi, przeciwnikowi udało się uniknąć kul kwasowych. Na nieszczęście leżącemu na ziemi Ichuzie nie. Jego ciało leżało martwe na ziemi, więc jak miałby uniknąć ataku, który został już raz ominięty. Proste, kule trafiły samotnika, roztapiając powoli jego ciało. Katsuyu, została odwołana, jakby siłą wyższą.

Jak już powiedziałem, trzy duże kule zetknęły się z tkanką Futago. Na początku pokryły jego ciało i zaczęły wytapiać skórę. Potem resztki wsiąkły z ziemi, a jeszcze przez chwilę nad jego ciałem unosił się dym. Podsumowując był ze wszystkich stron obserwatorskich martwy. Tak po prostu sobie leżał. Do czasu... , aż stało się coś ponad siły natury.

Song #2

Jego ciało jakby zaczęło unosić się nad ziemią, po czym ruszać. Wstał jakby uniesiony przez wiatr, pchnięty do przodu. Cały w obdartych, wypalonych, teraz już niezdatnych ubraniach. Jego głowa cały czas zwrócona była do dołu, oczy zamknięte, chociaż i tak przez grzywkę widać ich nie było. Ręka uniosła się do góry i jednym szarpnięciem zerwała to co miał powyżej pasa. Stał teraz w samych spodniach i butach, z odkrytą górną częścią. Podatny na ataki, ale po co, było pewne iż przerażenie w oczach pozostałych było wielkie.

Stał nieruchomo przez jeszcze krótką chwilę, po czym zdarzyła się kolejna niepokojąca rzecz. Jego rany zaczęły znikać, dosłownie wyparowywać i goić się. Wyglądało to jak święte odrodzenie. Zmartwychwstanie.

Teraz już po tym co się stało, stał sam na sam przed przeciwnikiem, odsłonięty na każdy atak. Nie posiadał żadnego materiału, który chronił by jego klatkę piersiową. Głowa została uniesiona do góry, a wzrok oczu znacznie uległ zmianie. Teraz wyglądał jakby był zupełnie inny. Nie mroczny, był inną osobą, wyglądał ciepło. Jeżeli to tak można nazwać.

[center]Song #3

Poczekał sam, aż jego dawny przeciwnik Genki wynurzy się z ziemi. Gdy tak się stało Ichuza obrócił się w jego stronę pierwotnie. Ruchem ręki przywołał wodnego węża, którego uformował z kałuży, znajdującej się po niedawnym jutsu podmiany. Wystrzelił on jak z armaty, szybując wprost na znajdującego się opodal Akihito. Oplótł go i zabrał ze sobą do dwójki towarzyszy. Oczywiście nie zrobił mu krzywdy, tylko zabezpieczył i przetransportował. Postawił młodzieńca na nogach, tuż przy Genkim. Teraz Ichuza stał prosto i nieruchomo przed dwójką wojowników.

Powolnym krokiem, zbliżał się do ich ciał, szedł i szedł. Jakby zostawiając za sobą długi i wyraźne ślady. Jego ciało wyglądało na zmęczone, ciągłym zużywaniem chakry. I to bardzo dużych pokładów chakry. Może i był młody, ale używanie tak potężnych technik w takim wieku, pogarsza zdrowie. A do tego jeszcze jego wcześniejsza choroba przez nieudane eksperymenty.

W końcu po swoich staraniach znalazł się przed ich obliczem. Upadł na kolana, a jego głowa znowu zwisała w dół. Teraz gdy tak bardzo ucierpiał po wcześniejszych wydarzeniach, jak bardzo dużo przeszedł, jak jego emocje uległy zmianie, a przyjaciele umarli w walce.

- Nigdy już nie zaznam wiecznego spokoju, nigdy nie będę mógł umrzeć... moje własne sumienie i grzechy nigdy mi tego nie wybaczą. Ile razy bym nie umarł.... zawsze znajdzie się coś co by mnie do życia przywróciło. Teraz gdy byłem tak słaby... gdy nauczyłem się tak wiele, znam tyle tajemnic do przekazania... Potrzebuję drużyny, która wykonała by wszystkie cele,  oczyścić świat z rozpaczy, a dusze przepuścić w zamęt. Nie gardzę złymi ludźmi, nie ma człowieka dobrego ani złego, są po po prostu ludzie.. i teraz gdy tak bardzo jestem blisko swojego celu.. mój stan zdrowia się pogorszył... lecz wasza chakra jest inna... twoja zła twoja dobra, jesteście jak yin i yang. Od teraz będziecie moimi dziećmi, jam zaś nazywany będę Yoshimaru... a was szkolił zacznę. Organizacja jest jak rodzina, jesteśmy by się łączyć w bólu. Każdy z nas tyle przeżył... potrzebujemy ludzi jak wy... nasza rodzina... Kanashimi... - Wykrztusił słowami, razem z krwią, która własnie upadła na ziemie. Wstał. Jego ręka odsłoniła ubranie obydwojga, obnażając ich z górnych ubrań. Własną krwią, która niedawno spoczywała na jego dłoniach, narysował na torsie obydwu, znak pieczęci. Jeden był pokojem, drugi życiem.


/Nie mam pojęcia, co napisałem, ale tak przynajmniej postanowiłem określić, iż mogę was szkolić, a razem zostaniecie przyłączeni do organizacji. Wzruszyłem się.../

Nie wiedziałem ani tego, co się dzieje, ani tego jak mam się zachować. Gdy tylko wyszedłem z ziemi zobaczyłem lewitujące ciało. Osobnik nie wyglądał najlepiej, jednak jego rany zaczęły się zrastać. Wszystkie obrażenia, jakich doznał były już po chwili niewidoczne, a ja stałem i patrzyłem. Nagle poczułem, że coś mnie oplątuje. Strach od razu mnie sparaliżował, nie mogłem nic zrobić. Wodny wąż nie atakował. Nie próbował mnie zabić. Wziął mnie w pewne miejsce a tam, czekał Akihito. Osoba, którą przecież znałem. Jak dobrze kogoś takiego zauważyć.
- Co tu się dzieje. O co chodzi z tą organizacją. Czemu ja !? - spytałem lekko zaniepokojony całą sytuacją. Strach opuścił mnie już. Poświęciłem się na łaskę i niełaskę. Jednak nie ludzi, tylko samego Jashina !

Ostatnio edytowany przez Genki (2012-11-11 13:13:06)

Akihito szedł spokojnie obok Ichuzy. Ominęły go wszelakie uczucia. Nie czuł się już sobą. Odkąd jego mentor go dotknął i uczynił go yangiem nie wiedział co czuje. Chciał być silniejszy. Czuł, że jest niczym bicz boży, stworzony tylko po to, by siać spustoszenie.

-Mistrzu, czy nauczysz mnie czegoś? Dobrze wiesz, że jako Yang muszę rozwijać się najbardziej i starać się zostać najlepszym wojownikiem. Inaczej nie będę godzien.-powiedział.

Yoshimaru, Ying i Yang. Dobrane z nich trio.