Ninja Clan Wars

Wsłuchiwałem się w słowa ichitsu ze zdumieniem wciąż bronił generała Gamatta jednak najwyraźniej zaczął dopuszczać także i tą drugą możliwość. Po raz kolejny łyknąłem trunku, a alkohol powoli zaczynał krążyć w moich żyłach. Pewnie dlatego nie chciałem tak łatwo odpuścić, uśmiechnąłem się sam nie wiem z jakiego powodu.
- Nawet jeżeli nie jest specjalistą od genjutsu z pewnością osoba o takiej władzy jaką posiada generał armi czy też lider klanu jest w stanie rozwiązać ten problem. Wystarczyło żeby towarzyszył mu jakiś specjalista od wychodzenia z Genjutsu na każdym kroku.  Znam wielu alkoholików którzy już nie piją, mają swoje sposoby unikają sklepów, imprez. Natomiast jeżeli faktycznie Gamatt był kontrolowany to można powiedzieć, że wszedł do sklepu.- nie byłem pewny czy zrozumieją moją metaforę szczerze mówiąc sam jej nie rozumiałem,ale chyba za dużo wypiłem bo wydawało mi się że widziałem białego smoka. Powszechnie wiadomo że nie był to dobry omen. Wydawała mi się że jeszcze daleko do mojego limitu, mimo wszystko odstawiłem napój i przetarłem twarz.-Chłopak nie jest taki słaby jak Ci się wydaję, większy problem leży w jego charakterze, co do mojego stanu to nawet jak się wykuruje, a ostatnio z jakiegoś powodu czuję się jeszcze gorzej. To wątpię by to starczyło, obecnie miałem w planach wędrówkę po świecie aby stać się silniejszym oraz odwiedzeniu miejsc związanych z bitwą, co może pomóc rozwiązać wątpliwości. Z resztą i tak nie wiemy gdzie jest Kiyoshi, a jeżeli udamy się do wioski jego klanu boję się że może z tego wyniknąć kolejna wojna

Patrzyłem na znikającego w przestworzach białego smoka, stworzonego z mojej własnej woli. Nie wiedziałem jednak, po co to uczyniłem, po prostu czułem, że może to pomóc podnieść mi się na duchu. Stałem tak i nasłuchiwałem gwaru tutejszej ludności, która gawędziła ze sobą jak gdyby nigdy nic, jakby nie dotarła tu wcale ta straszna plaga, zwana powszechnie wojną...
   Pozostając w bezruchu i przy zamkniętych oczach, pochłaniając kolejne dawki świeżego powietrza, relaksowałem się, starając zapomnieć o wszystkich tragicznych wydarzeniach, które wciąż tkwiły głęboko w moim sercu. Delektując się świeżością wieczornego wiatru, poczułem na swoim ramieniu czyjeś klepnięcie. Gdy tylko zorientowałem się, że był to Ichitsu, wbiłem do knajpy, krzyknąłem w stronę Akio, który ciągle siedział z naszym trunkiem przy stoliku, że wybieram się w podróż za nim, po czym wybiegłem za Uchihą,  starając się jednak nie zdradzić faktu, że podążam za nim...

[zt -> Tereny Yu no Kuni]

Ostatnio edytowany przez Shinsaku (2013-01-17 08:40:57)

Po dość długiej, choć wcale nie żmudnej podróży, w końcu dotarłem nad stały ląd. Nie wiedziałem może dokładnie, którędy leciałem, za to byłem pewien, że nie minąłem jeszcze kraju pól ryżowych. Nie leciałem bowiem na tyle wysoko, by nie dostrzec upraw tej rośliny, które miały mi zwiastować wtargnięcie właśnie na te tereny...

   [Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Masaru.
   
   Postawiwszy stopy na lądzie, rozkazałem smokowi oddalić się poza miasto. Nie chciałem przecież wzbudzać niepotrzebnych mi sensacji. Odnalazłem szybko w swoim plecaku coś do pisania i naskrobawszy parę słów, odnośnie celu mojej wyprawy, podałem chłopakowi, który wyglądał na kogoś w stylu listonosza. Wcześniej upewniwszy się, że rzeczywiście nim jest, nakazałem mu udać się z tą wiadomością do starszyzny mojej organizacji. Następnie przywołałem glinianą bestię i kontynuowałem podróż do Baigai...

   [zt - > Baigai » Klan Kiyoshi » Wioska klanu]

Ostatnio edytowany przez Masaru (2013-03-17 23:40:05)

    Biegnąc przed siebie, mijałem po drodze olbrzymie połacie pól ryżowych, z których tak słynął ten kraj i które dały początek jego nazwie. Bardzo spodobał mi się ich widok, gdyż do tej pory nie było mi jeszcze dane je ujrzeć. Dla człowieka pochodzącego z Kraju Ziemi jak ja zdecydowanie był to niezwykły obraz. Wiedziałem jednak, że nie przebyłem tej całej drogi, by podziwiać piękno natury, czy uczyć się uprawy ryżu. Dlatego też podążałem drogą prowadzącą do skupiska budynków, z daleka przypominających coś na kształt miasta.
    Dopiero po wejściu między zabudowania, poczułem, że na mojej skórze nie było już śladu po gęsiej skórce, która towarzyszyła mi podczas przemierzania kraju żelaza. Na samo wspomnienie tej krainy wzdrygnąłem się, jednocześnie dziękując niebiosom, że w końcu dotarłem do kraju, w którym pogoda nie stanowi zagrożenia dla zdrowia.
    Odnalazłem drogę, która zapewne prowadziła na wybrzeże, sądząc po słonym zapachu dochodzącym z jej strony. Ja tymczasem usiadłem wygodnie na jednej z ławek i odpalając papierosa, spojrzałem w niebo, daremnie poszukując choć promienia słońca.

Ostatnio edytowany przez Ayamaru (2014-01-03 15:56:16)

    Spuszczając głowę, rozsiadłem się wygodnie na ławce, czemu towarzyszył głęboki buch nikotyny. Wypuszczając dym z płuc, ogarnąłem wzrokiem skromne, acz schludne otoczenie. Podobało mi się tu, w tym miejscu czułem się komfortowo i wiedziałem, że jest warte spędzenia w nim odrobiny czasu.
    Ku memu zdziwieniu wokół mnie nie dostrzegłem zbyt wielu rybaków, jak można by oczekiwać od miasta z dostępem do morza, co więcej będącego położonym na półwyspie. Zamiast nich wszędzie było pełno młodych ludzi, spośród których większość była nieznacznie młodsza ode mnie.
    Już na pierwszy rzut oka można było odgadnąć, że to początkujący ninja. Nie umiałem jednak określić, czy są jeszcze w trakcie swojego treningu w akademii, czy też już ją opuścili. Nie podejrzewałem, że uda mi się trafić do kraju, w którym znajduje się ta owiana tajemnicą instytucja, której lokacja jest jedną z najlepiej strzeżonych sekretów. Nie było jednak wątpliwości, że obserwowani przeze mnie nastolatkowie należą do nowicjuszy, ponieważ prezentowane przez nich umiejętności nie należały do najbardziej wyszukanych.
    Ledwo zdążyłem zgasić papierosa spodnią częścią mojego obuwia, kiedy po obu moich stronach znalazły się dwie hojnie obdarzone przez matkę naturę dziewczyny. Usiadły one bardzo blisko mnie, ocierając się swymi obfitymi biustami o moje ramiona. Zanim zdołałbym zareagować, zagaiły rozmowę, z której jasno wynikało, że moje imię i dokonania podczas Wielkiego Turnieju Ninja w Enko nie są im obce. One same zdawały się czerpać z tej całej sytuacji jeszcze więcej przyjemności niż ja sam, dlatego też postanowiłem nie protestować. Do głowy przyszły mi dość nieprzyzwoite myśli, zdawałem sobie jednak sprawę, że w chwili obecnej znajdujemy się w dość dużym gronie ludzi. Kątem oka dostrzegłem spojrzenia pełne zazdrości kilku chłopaków, które postanowiłem zignorować, po czym spoglądając raz na jedną, raz na drugą, odezwałem się:
    -Hej dziewczyny, bardzo mi miło, że mnie znacie. Powiedzcie, jesteście uczennicami Akademii Ninja?- spytałem, starając się, by mój głos brzmiał tak dojrzale, jak to tylko możliwe.
    -A wy jak się nazywacie?

    Dziewczyny coraz bardziej na mnie napierały, co z jednej strony było niezwykle przyjemne- dotykanie, choć mimowolne ich ciała, zapach ich perfum. Widać było, że i one mają ochotę na odrobinę zabawy, przynajmniej wskazywało na to ich zachowanie. Z drugiej zaś strony zbytnio mnie osaczyły, przez co coraz trudniej było mi swobodnie oddychać. Nie dając nic po sobie poznać, wstałem z ławki, zwinnie oswobadzając się z ich uścisku.
    - A więc chcecie mojej pomocy? - spytałem, chociaż doskonale wiedziałem, że siostrzyczki wyraziły się dość jasno. Myśl o tym, że ktoś chce się ode mnie uczyć jeszcze mocniej wpłynęła na moją samoocenę. Czułem, że nie mogę odmówić.
    - Szczerze mówiąc, pierwszy raz jestem w tym miasteczku. Niestety podczas mojego treningu w akademii nie dane mi było zbytnio rozejrzeć się po okolicy - powiedziałem, spoglądając na siedzące panny. Trzeba było przyznać, że z tej perspektywy ich walory wyglądały jeszcze korzystniej.
    - Jeśli wiecie, gdzie jest tu jakiś bar czy inne przytulne miejsce, to nic nie stoi na przeszkodzie w odrobinie zabawy, jeśli o takie właśnie szaleństwo wam chodziło. Po chwili relaksu oczywiście pomogę wam przygotować się na zajęcia do Kaguyi - dodałem, starając się, by ton głosu pozostawiał nieco niepewności co do jednoznaczności mojej propozycji. Zastanawiałem się tylko, czy siostry nie będą się czuły w swoim towarzystwie zbyt skrępowane.
    - To jak będzie?

    Po krótkiej chwili byłem już ciągnięty przez dziewczyny nieznanymi uliczkami. Trzeba było przyznać, że dobrze wiedziały czego chcą, skoro bez słów obrały odpowiedni kierunek. Mimo szczupłej postury były też dosyć silne. Nie wiedziałem czy to ekscytacja moją osobą tak na nie wpłynęła, czy też były tak wysportowane. W każdym razie dałem im się porwać do jednego z