Ninja Clan Wars

Akemi szybko obmyślał plan awaryjny gdy ogień już zmierzał w jego stronę. Było to bardzo mądre no i przemyślane. Stworzył dwa klony do ochrony, by osłonić swoje plecy, przy okazji odskakując, osłaniając się tym samym przed drugim atakiem. Jednak świat nie jest tak piękny na jakiego wygląda, na każdego w życiu czekają przeszkody. Pierwszy atak stopił dwa klony, po czym cały ogień w postaci miliona płomieni spadł na glebę, podpalając ją lekko. Drugi atak już był bardziej precyzyjny, ponieważ namierzany. Mimo, iż był bardzo szybki, Akemiemu udało się cudem otrzeć tylko o niego. Jego ubranie zostało podpalone, doznał poparzeń pierwszego stopnia w okolicy pleców. Ogień nie był bardzo obszerny, aż tak trudno zgasić go nie powinno.

Kobieta zaś po wyprowadzonym ataku, odskoczyła gdzieś w bok, lekko poddenerwowana, czekała na kolejny atak przeciwnika, a chakra już się kończyła.

Ogień ciągle tlił się na płaszczu samotnika parząc mu plecy. Ten szybko reagując ściągnął go z siebie i rzucił gdzieś daleko pod siebie. Następnie szybko odskakując wskoczył głęboko w las. W nim zaś pełno było zieleni, krzaków i innych różnych roślinności. Akemi sprytnie wykorzystując zalety przyrody, mykał pomiędzy krzakami, chowając się oraz myląc przeciwnika, czasami ówdzie szeleszcząc lub rzucając kamieniami w inne miejsce. Po kilku minutach zmylania przeciwniczki, udało mu się sprowadzić ją na pułapkę. Wnet wyskoczył wykonując mocne kopnięcie i odpychając ją do tyłu. Pod wpływem odrzutu, wpadła na drzewo lekko wybijając sobie kości w okolicy barków. Było to mocne kopnięcie, a tuż po tym mocne uderzenie w drzewo.

Łatwo, aż tak się po tym nie pozbiera, ale kto wie. Samotnik może teraz wykorzystać sytuację i wykonać jeszcze jeden atak, póki leży ogłuszona, bądź także przygotować się do kolejnej pułapki. Od koloru do wyboru, póki co wykazał się myśleniem i dokładnie analizując otoczenie zmylił przeciwnika. Brawo.

Akemi nie miał zamiaru dalej atakować. Postąpił nawet można by rzec bardzo szlachetnie, jego przeciwnik stracił na chwilę przytomność. A ten zamiast brutalnie dobijać, poczekał, a nawet nawoływał żeby się obudziło. Takie postępowanie bardzo mi się podoba. Swoimi słowami z powrotem wprawił dziewczynę w czucie, a tak lekko odzyskując świadomość, natychmiast wstała. Była zdenerwowana, nie wiedziała co się stało. To było tak nagle. Swoją ręką złapała się za brzuch, gdzie czuła ból, oraz za swoje barki, gdzie czuła złamania. Spojrzała na niego z rozgniewaniem i od razu przystąpiła do kolejnego ataku.

Tym razem wypuszczając wielki strumień ognia. Był on niski i sunął po ziemi, no lekko uniesiony, nie była to jakaś super technika, lecz od razu wykonana. Przeciwnik musi szybko zareagować by tego uniknąć. Inaczej jeszcze bardziej dostanie po tyłku.

Kula ognia, czy strumień ognia powędrował w stronę Samotnika. Ten zrobił ledwo co unik, znowu ledwo co nie przypalając sobie skóry. Ze skoczył panicznie z gałęzi wprost do krzaków. Potem szybko przemierzając naturę, znowu wbił się na drzewo, by dynamicznie zeskoczyć na przeciwniczkę prosto piętą w głowę. Niestety nie udało mu się. W ostatniej chwili dziewczyna zorientowała się, słysząc szelest na górze i zasłoniła swoją głowę rękoma.

Wnet Akemi odskoczył do tyłu, ona także nie zamierzała już teraz stać i tylko się patrzeć. Zaczęła biec, a gdy była już blisko, wyjęła z kabury kunai by wykonać kilka cięć w jego stronę. Gdyby jednak zrobił unik, wypuściła w jego stronę tego kunai celując prosto w oczy. Chciała go pozbawić jakiegoś zmysłu, w końcu w tej dziedzinie była dobrze wyszkolona. Gdyby jej się udało, Akemi pozbawiony by został przynajmniej jednego oka. Bo jak wiadomo kunai raczej nie zetnie dwóch oczu, chyba, że rzucony poziomo, wtedy może gdyby dobrze wycelowała. Lecz teraz tak nie było. Jeżeli zaś Akemi skontruje atak, to ona i tak tego kunai z ręki nie wypuści, to jest teraz jej jedna z ostatnich broni. Chakry także za wiele jej nie zostało. Trzeba było coś, póki co wymyślić. Improwizowała w tej walce.

Ataki przeciwniczki zostały wyprowadzone i choć Akemi starał się ich uniknąć, niestety nie udało mu się wszystkich sprostować. Dwa pierwsze cięcia po prostu fartem uniknął kiwając się na boki, potem zaś nieoczekiwanie, kunai przeskoczył do drugiej ręki, a cięcie zadało mu obrażenia. Na twarzy pozostawiło rysę, z której powoli zaczęła spływać krew. Nie była ta rana jakaś obszerna i straszna, no ale zakażenie może się wdać, a krew i tak czy siak spływa.

Potem, bohater mimowolnie złapał się za twarz, ciągle patrząc na przeciwniczkę. Ta rzuciła w niego swoją bronią, lecz ostatecznie udało mu się upaść do tyłu i przeturlać kilka metrów w bok, po czym znowu wstać i odskoczyć do tyłu. Ta walka nie wyglądała na jakąś bardzo ciekawą, ale czego można się spodziewać. Przecież po prostu dziewczyna regenerowała powoli chakrę by zrobić coś mocniejszego, o innych ruchach tutaj na razie nie było mowy. Akemi po ataku stał już lekko przecierając ranę, a przeciwniczka, wyjęła kilka shurikenów i od razu cisnęła w jego kierunku, przy okazji używając lekkiej techniki ognia, podpalając je. Znowu wyzwanie.

Shurikeny nie były jakimś wielkim wyzwaniem, tylko do tego że były lekko podpalone co stanowiło wyższe zagrożenie. Ciało Akemiego zaczęło już odczuwać zmęczenie ciągłymi skokami i unikami, jego reakcje spadły o 10 pkt, a szybkość o 15pkt. To samo praktycznie tyczyło się przeciwniczki, lecz ona nie robiła z siebie rambo. Rany zostały zszyte przez Samotnika kilkoma nićmi i to było w porządku, krew przynajmniej przestała na razie lecieć.

Potem zaś stworzył trzy klony i znowu zaczął szarżować, teraz niestety już trochę wolniej. Wyskoczyły klony w górę, a on tuż za nimi. Sayoto wyciągnęła kolejny kunai i cięciami pozbyła się klonów. Gdy jej ręka znajdowała się w dole odsłoniła się na atak i oberwała znowu w bark silnym kopnięciem Konoha Senpuu. Nie dość, iż wcześniej był już naruszony to teraz jeszcze znowu w to oberwała. Poczuła ogromny ból, praktycznie zaczęła płakać, czyżby był złamany ? Co teraz przecież nie będzie mogła poruszać rękoma ?

Nie zamierzała ustąpić, jak prawdziwy ninja ! Patrzyła na niego z pod oka, a potem szybkim odkręceniem wypuściła z ust kilka igieł stworzonych ze śliny.