Ninja Clan Wars

Kiedy już z korytarza zaczynałam dostrzegać światło dziennie, zwolniłam, chciałam bowiem wyjść na środek areny, godnie się prezentując. Szłam teraz bardzo powoli w stronę wyjścia na zewnątrz, a w zasadzie wejścia, na sam środek areny, na pole walki. Przeczesałam palcami włosy, poprawiając ogólnie fryzurę, wygląd, miałam jak najlepiej wyglądać. Jeszcze kilka kroków, kilka kroków dzieli mnie od rozpoczęcia turnieju. W końcu wkroczyłam na arenę, na chwilę się zatrzymałam, nie przez to, że oślepiało mnie światło, czy coś, bo pogoda nie była zbyt ładna, po prostu musiałam znaleźć swój sektor. Wiedziałam, że walczę na polu oznaczonym jako R6, musiałam je teraz znaleźć, a kiedy już to zrobiłam, podbiegłam i wskoczyłam na arenę. Widziałam, że mojego przeciwnika jeszcze nie ma, dlatego stałam na środku i starałam się trochę porozglądać. A to po arenie, a to po trybunach, najbardziej zależało mi na znalezieniu mistrza wzrokiem, jednak początkowo nie mogłam go spostrzec. A pewnym jest, że muszę go zlokalizować, muszę wiedzieć, gdzie się znajduję, przecież walczę głównie dla niego. Zależy mi na zwycięstwie, ale nie oczekuję żadnych korzyści, jedynie uśmiechu i zadowolenia Akio, to jest mi potrzebne do szczęścia i satysfakcji.

Szczerze powiedziawszy, to spodziewałam się kogoś innego. Starszego, przystojnego, umięśnionego mężczyzny, konkretnie, a dostałam kogo? Dziewięcioletniego chłopca, żenada, oczywiście nie, żebym wątpiła w jego siłę i zdolności, nie, po prostu nie tego się spodziewałam.
-Chłopcze, Alcor, masz słabą pamięć. Jestem Ayane. Przecież jeszcze przed chwilą spoglądałeś na tablicę pojedynków, by dowiedzieć się, jak się tu dostać, gdzie walczyć, no i z kim. Ehh, nieważne. - westchnęłam na końcu, po czym oddaliłam się od chłopca, łącznie dzieliło nas 10 metrów.
To było dziwne, że musiałam walczyć z dziewięciolatkiem, ale w sumie dla niego dziwnym mogło być to, że walczy z dziewczyną. Byłam ciekawa, czy na wiele go stać? Czy jest silny? Jak wiele umie?
-Rozumiem wszystko, jednak nalegam, byś rozpoczął pojedynek. - powiedziałam, w wolnym czasie rozglądając się na arenie.
Musiałam przecież znaleźć mistrza. Nie poradziłabym sobie, nie widząc go. Kiedy już udało mi się go zlokalizować na trybunach, na mojej twarzy zagościł szeroki uśmiech. Wiedziałam, że jestem gotowa.

Podejrzewając umiejętności użytkownika starałem się podejść do niego jak najbliżej, wyciągnąłem 2 shurikeny. Forma ataku z bliska była najbardziej bezpiecznym wyjściem. Postanowiłem obiec ją dookoła, aby rzucić w nią trzymaną bronią. W jednej chwili wykonałem rzut. [Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość] Wykonawszy tę czynność, wciąż biegłem w jej stronę. Dobiegłszy do przeciwnika wyprowadzałem proste ciosy (siła 50, szybkość 25).
- Ha ha ha! - ogarnął mnie śmiech, nie wiedzieć czemu. Zacząłem uśmiechać się jak chory. [Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Alcor (2013-08-13 21:57:54)

Jedna z nielicznych walk na arenie turniejowej, który wydawała się jakaś ludzka. Wszędzie indziej przeciwnicy wykorzystywali niesamowite zdolności ninja, specjalne bronie lub popełniali samobójstwo, aby przykuć uwagę publiczności i pokazać się jak z najlepszej strony. Tutaj nie działo się nic co  by mogło wskazywać na to, że jest to pojedynek ninja. Alcor postanowił rozpocząć pojedynek wyrzucając dwa shurikeny w stronę swojej przeciwniczki, rzut ten nie miał jednak większych szans powodzenia. Być może onieśmieliła go uroda dziewczyny być może był to brak umiejętności. W każdym razie Ayane potrzebowała zrobić jeden unik i oba pociski minęły ją w bezpiecznej odległości. Jeden z nich upadł nieznacznie za dziewczyną drugi zaś wylądował po za ringiem. Dobiegłszy do przeciwniczki rozpoczął zadawanie ciosów, śmiejąc się przy tym szaleńczo. Ta przystała na wymianę ciosów i chociaż mogła bez problemu uniknąć nawet skomplikowanej, podjęła decyzję o blokowaniu nadchodzących ciosów. Za późno jednak zorientował się, że to był błąd. Alcor od początku zamierzał wykorzystać pewność siebie dziewczyny, w tym celu użył zdolności klanowej. Za pomocą nici wypuszczonej z ręki zdołał związać prawą rękę Ayane. Problem w tym, że zaraz jak to zrobił  Ayatsuri wydawało się że zdołała znaleźć swoją okazje do ataku. Właśnie w tym momęcie dziewczyna, starała wbić ostrze w prawy bok chłopaka, jednak ten zdołał osłonić się przed poważniejszymi obrażeniami blokując cios za pomocą swojej dłoni, która została delikatnie zraniona.
Edit. Po pewnym nieporozumieniu

Ostatnio edytowany przez Straznik 5 (2013-08-15 11:53:26)

W pewnym momencie, kiedy miałam zaatakować Samotnika, zauważyłam, że z jego ciała wyłoniły się jakieś nici. Przestraszyłam się, sądziłam, że to może być pułapka, która pozwoli przeciwnikowi mnie przytwierdzić, dlatego instynktownie wycofałam dłoń wraz z kunai'em, nie dając się złapać (szybkość 40), na co powinien pozwolić mi mój styl walki. Z tą samą prędkością wyskoczyłam od razu w tył na kilka metrów i wyrzuciłam kunai w stronę wroga (siła 40), wiedziałam, że muszę trzymać go na dystans.
-To obrzydliwe... - skomentowałam jego słowa i jednocześnie nici, które wydobywały się z jego ciała.
Miałam nadzieję, że będę mogła się z nim odpowiednio rozprawić, musiałam jedynie unikać bezpośredniego starcia, które mogłoby mnie kosztować przegraną. Spojrzałam na chwilę w stronę mistrza, uśmiechnęłam się lekko, dając do zrozumienia, że jestem gotowa, po czym pochwyciłam jeden ze zwojów, które znajdowały się na moim pasie. Rozwinęłam go odrobinę, wystawiając w stronę Alcor'a.
-Karakuri Engeki: Karasu! - dałam do zrozumienia, że rozpoczynam swój teatr marionetek.
Starałam się ciągle utrzymywać odległość 12 metrów, nie pozwoliłam, by została ona zmniejszona, a nawet jeśli, to byłaby dla mnie lepsza sytuacja do ataku. W tym momencie lalka kruka zwisała na moim ciele (CLICK). Tuż po odpieczętowaniu lalki schowałam z powrotem zwój.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Ayane (2013-08-15 15:57:59)

Kiedy Ayane przyzwała swoją marionetkę było za późno na cofnięcie ręki. 10-metrowa kończyna powędrowała wprost na jej marionetkę, którą próbowała odepchnąć wraz z związaną dziewczyną ( siła 80, szybkość 3 poza ring. Aby działanie było bardziej efektowne postanowiłem zwiększyć prędkość ciosu, i trzymając dziewczynę i odpychając lalkę jednocześnie trzymając ją za ramię przyciągnąłem się do niej używając Dainamikku Entorī(siła, szybkość jak wyżej) i odpychając ich na daleką odległość. Po "wystrzale" odbiłem się od lalki i sięgając do torby rzuciłem 2 kunai w stronę dziewczyny.
-Jesteś strasznie uparta, Ayane. Masz coś jeszcze w zanadrzu? - zapytałem ironicznie.

Alcor postanowił użyć chwytu na dziewczynie aby zwiększyć skuteczność swojej techniki. W zwyczajnych okolicznościach technika ta działała jedynie z zaskoczenia. Jednak teraz miała szanse na powodzenie w związku na okoliczności i ograniczoną ruchliwość dziewczyny za sprawą nici. Ayane jednak nie potrzebowała wiele swobody aby skorzystać ze swojej lalki i wysuwając śmiercionośne ostrza w chwili, kiedy przeciwnik znalazł się w powietrzu bez większych szans na unik. Ostrze wbiło się w nogę samotnika w momęcie kiedy ten uderzył w marionetkę. wypuścił on ze swojego uchwytu dziewczynę, która uniknęła bez większych problemów swojej własnej marionetki. Sytuacja Alcora nie była łatwa nie dość że wyniku swojego ataku otrzymał krwawe obrażenia to jeszcze ostrza marionetki rozpoczęły dalszy atak przy pomocy pozostałych ostrzy. Ayane w tym czasie odzyskała pełnie swobody, a w jej ręku pojawił się kunai.

Ostatnio edytowany przez Straznik 5 (2013-08-17 14:45:16)

Moja kontra była na tyle skuteczna, że udało mi się ją przeprowadzić zgodnie z oczekiwaniami, nie doznałam żadnych obrażeń, z kolei oponent owszem. Już miałam zadać ostateczny cios, kiedy nagle Alcor poddał się. Ostrza marionetki zatrzymały się tuż przed nim, dzieliła nas spora odległość, miałam wygrać normalnie, a wygrałam, gdyż chłopak się poddał. Tak?
-Poddał się, czyli...? - spytałam, rozglądając się, spoglądałam a to na sędziego, a to na Samotnika, a to na mistrza.
-Wygrałam! - krzyknęłam podekscytowana.
Lalka zniknęła, schowałam mój kunai, zbierając pozostałe, po czym zaczęłam skakać ze szczęścia, krzycząc ciągle w kółko wcześniejsze słowa. Wygrałam. Udało mi się zwyciężyć, pierwsza walka za mną i pora na następne. Bardzo się cieszę, że udało mi się zwyciężyć, że pokazałam, iż potrafię wygrać, wprawdzie nie pokazałam zbyt wiele, to była słaba wygrana, jednak... Przede mną następna walka!
-Szkoda, że się poddałeś, ale i tak bym wygrała! - mówiłam, zyskując odrobinę pewności siebie.
Teraz spojrzałam na mistrza i uśmiechnęłam się, czekając na ostateczny werdykt sędziego.

Ostatnio edytowany przez Ayane (2013-08-17 18:28:07)

Po wydaniu werdyktu przez Strażnika postanowiłem udać się na trybuny w celu obejrzenia reszty walk. Nabyte tutaj doświadczenie jest bezcenną przygodą. Widząc uradowaną przeciwniczkę i jej uśmiech zaczęło zbierać mi się na wymioty. Ale aby to ukryć, postanowiłem zacząć się śmiać.
- Ha ha ha ha! - śmiałem się nieprzerwanie, aż brakło mi tchu. Chwyciłem się za brzuch z bólu, gdyż nie mogłem się powstrzymać, myśląc: Co za naiwna istota. Cieszyć się z tak łatwej wygranej? Miała przewagę, to była moja pierwsza prawdziwa walka, co ona sobie myśli...
Następnie zupełnie obojętny, zmieniłem minę i bez żadnego wyrazu twarzy udałem się na trybuny.
- Skoro jest tutaj tyle uczestników, to może poznam kogoś... wartego mojej uwagi. - pomyślałem.
z/t -> Trybuny