Ninja Clan Wars

   Ayatane miał już coś odpowiedzieć, gdy dostrzegł stojącego nieopodal mężczyznę. Rozpoznał go niemal natychmiast. Tamotsu był uczestnikiem wielkiego turnieju ninja, w Enko. podczas którego w fazie eliminacji pokonał niejakiego Ichitsu. Samotnik doskonale pamiętał tę walkę, której zakończenia chyba nikt się nie spodziewał. Czego tak potężna postać może chcieć od dwójki przeciętnych ninja?
   Wyglądało na to, że Narisa również dostrzegła mężczyznę i podzieliła się tą wiedzą z Ayatane. Dziewczynka zdawała się być podekscytowana obecnością Senju. Yuki zmróżył oczy, rzucając Inuzuce pełne pogardy spojrzenie. Ta pewnie jakoś by na to odpowiedziała, gdy by nie fakt, że w tym samym momencie Eishu zerwała się z jej kolan i zaszarżowała na Tamotsu, wgryzając mu się w nogę. Reakcja Samotnika była zgoła inna niż Narisy, która natychmiast pobiegła przepraszać mężczyznę; Yuki w geście zażenowania przyłożył wewnętrzną część prawej dłoni do czoła i tkwił w tej pozycji przez kilka sekund. Następnie chłopak odgarnął włosy z oczu i wolnym krokiem podszedł do opartego o mur Senju. W połowie trogi dołączyła do niego zawstydzona Narisa oraz jej nieszczęsny pies.
   - Yo - rzekł obojętnie Samotnik do niewiele wyższego mężczyzny. po czym wskazał kciukiem na dziewczynkę. - Przepraszam za nią; dzieciak pierwszy raz jest w miejscu publicznym. - zażartował Yuki, uśmiechając się kpiąco. Chłopak patrzył prosto w oczy Tamotsu, próbując odczytać jakie emocje wywołał u niego incydent z Eishu. Złość?

    Niestety nie udało mi się całkowicie uciec z niezręcznej sytuacji. Niby głowa cała, nogi całe, ale ręce nie do końca. Poczułam delikatne szarpnięcie na swoim ramieniu, po czym zostałam wbrew swojej woli odwrócona przodem do Tamotsu. Spojrzałam na niego z przerażeniem, pomimo, że wcześniej się uśmiechał. Mój mistrz też się uśmiechał, gdy mówił jaki to ból jest wspaniały. Przerażające. Jednak w oczach Senju zauważyłam rozbawienie i cały stres trochę ze mnie uleciał. Tym bardziej, że Ayatane stanął przy nas.
    Spojrzałam na niego z zaskoczeniem i wyrzutem, pomieszanym z udawaną złością. Już chyba gorzej być nie może. Tym bardziej, że Eishu zaczęła szaleć, gdy Tamotsu zwrócił się do nas. Trzymałam ją na rękach, więc zaczęła mnie gryźć po dłoni, patrząc na "stolarza" i machała ogonem. Dziwny pies. To chyba znaczyło, że był smaczny, ale wolę mu tego nie mówić...
  - Wątpię, w końcu całe życie byłam trzymana w klatce. - pierwszą część zdania wypowiedziałam niepewnie, by następnie spojrzeć na Ayatane z wyrzutem i dokończyć wypowiedź z udawanym oburzeniem. Uśmiechnęłam się niepewnie, spoglądając ponownie na brązowowłosego. - Jestem Narisa, a to Eishu, moja przyjaciółka. - powiedziałam z delikatnym uśmiechem. Przedstawiłam również moją partnerkę, która tym razem próbowała złapać "nieznajomego" za rękaw. Uparła się pierona i co ja mam z nią zrobić? Przecież nie będę wspominać o tym, że poznałam jednego Senju, co go porwała jakaś grupa z Kraju Wody, a dokładniej z Airando i go niecnie wykorzystywali. To by się mogło nieprzyjemnie skończyć dla Samotników.
    Zrobiłam zakłopotaną minę. Znowu powstał taki niezręczny moment, w którym się na niego gapiłam, więc przeniosłam swoją uwagę na ziemię. Bardzo chciałam się teraz pod nią zapaść. Niestety nie znałam żadnego Jutsu z Doton'em. Bardzo by się teraz przydało.

Ostatnio edytowany przez Narisa (2014-05-20 12:57:29)

   Chłopak był o wiele bardziej spokojny niż jego towarzyszka. Dzięki temu nie czułem się aż tak niezręcznie gdy zazwyczaj ktoś mówił o walce na Wielkim Turnieju. Narisa sama nie odpowiedziała skąd zna moje imię ale skoro Ayatane usłyszał o mnie na turnieju to i ta Samotniczka pewnie dowiedziała się w ten sam sposób. Nawet po tak długim okresie moje "osiągnięcia" nadal tkwiły w głowach młodych wojowników, moja nadzieja że z czasem wspomnienia na temat tego turnieju zostaną zatarte coraz bardziej wydawały się niemożliwe. Co krok nowo poznana osoba wiedziała co uczyniłem na turnieju. Widocznie taka miała być moja klątwa i nic na to nie mogłem już poradzić, czas było przyzwyczaić się z tym żyć.

   Jak Ayatane nie sprawiał problemów to Narisa znów wprowadziła mnie w zakłopotanie. Kolejny raz była zapatrzona we mnie jak obrazek, a tylko gdy ja zwróciłem na nią swój wzrok ona opuściła głowę w dół. Cały czas nie byłem pewny czym było to spowodowane i na razie nie miałem zamiaru rozwiązywać tej zagadki. Jej pies jednak nie był aż tak nieśmiały i cały czas chciał jeszcze mnie ugryźć w rękaw mojej koszuli. Rozumiem, że zwierzak gdyby nie był trzymany przez dziewczynę znowu próbowałby przyczepić się do jednej z moich kończyn. Widocznie taki był urok tej suczki, nie próbowałem tego kwestionować więc po prostu ignorowałem jej zachowanie.

   - Miło mi was poznać. Dziękuję Ayatane, uwierz że wtedy zaskoczyłem sam siebie. Prawdą jest, że swoje zwycięstwa w turnieju zawdzięczam liderowi mojego klanu, który poświęcił mi chwilę i podczas jednej walki sporo mnie nauczył. Odpowiadając na Twoje pytanie - chciałem sprawdzić ceny i przedmioty jakie tutaj mają. Okazuje się jednak, że wszystko co mi do szczęścia potrzebne już dawno kupiłem. A wasza dwójka? Przygotowujecie się do zadania? - zapytałem, próbując za wszelką cenę nie zwracać uwagi na szalejącą Eishu

Ostatnio edytowany przez Tamotsu (2014-05-20 15:55:47)

    Dzięki Ayatane sytuacja zrobiła się mniej napięta. Wszyscy trochę poluzowali, kiedy okazało się, że w sumie nikt z nas nie ma złych zamiarów, nie licząc Eishu. Wsuchałam się w ich rozmowę, z każdym momentem coraz bardziej upewniając się w fakcie, że ten Senju to straszny słodziak. Jak tu takiego nie ugryźć? Już chyba wiem, czemu Ei go polubiła.
    Uśmiechnęłam się nieśmiało do brążowłosego mężczyzny, słysząc pytanie. W sumie przecież nie mogłam mu powiedzieć, że przygotowuję się na wojnę. No chyba, że by mi bardzo dużo zapłacił.
    Nie dane było żadnemu z nas odpowiedzieć, gdyż w pewnym momencie poczułam i zobaczyłam coś dziwnego. Nim się zorientowałam co się dzieje - zostałam bez kasy.
  - MOJE PIENIĄDZE! - wydrłam się tak, że wszystko się zatrzęsło i pewnie mnie nawet w Airando słyszeli. - WAAAAAAAAAH! - zaczęłam krzyczeć rozwścieczona jak jakieś dzikie zwierze. Co jak co, ale moich pieniędzy nie ma nikt prawa dotykać. Ten ktoś jest już martwy. Nasikam na jego gnijące zwłoki!
    Nie interesując się w ogóle dwójką do niedawna towarzyszących mi mężczyzn, ruszyłam za złodziejem [szybkość 70]. Byłam rozwścieczona. Ktoś właśnie stał się moim wrogiem i nawet mnie nie obchodziło jak szybki był przed chwilą.

   Yuki zamierzał właśnie odpowiedzieć na pytanie zadane przez Tamotsu, gdy między trójką ninja przemknęło coś tak szybkiego, że dla oczu każdego normalnego człowieka przypominało to jeno ciemną smugę. Ayatane nie był tutaj wyjątkiem. O tym co dokładnie się stało, zorientował się czując, jak jego sakiewka staje się znacznie lżejsza. Został bezczelnie okradziony w biały dzień.
   Samotnik szeroko otworzył oczy, rozglądając się w celu zlokalizowania złodzieja. Zadanie okazało się bardzo proste, gdyż rzezimieszek zatrzymał się nieopodal. Białowłosemu wystarczył jeden rzut oka, by stwierdzić, że ów szybki osobnik nie wygląda zbyt okazale. Był wysoki, wątły i łysy; Ayatane przypominał on trochę kanałowego szczura, który węszy w poszukiwaniu pożywienia.

   O ile Yuki przyjął niespodziewane wydarzenie dość spokojnie, jak miał w zwyczaju, tak o Narisie można powiedzieć coś zupełnie odmiennego. Dziewczynka zupełnie oszalała gdy dowiedziała się, że została okradziona; zaczęła przeraźliwie krzyczeć i od razu zaszarżowała na szczupłego chłopaczka. Czy Samotnika zdziwiła taka reakcja Inuzuki? Ani trochę.
   Senju zachował trochę więcej spokoju. Mężczyzna nic nie powiedział. Westchnął tylko, po czym również przystąpił do ataku, używając drzewnej techniki, którą Yuki miał przyjemność widzieć podczas turnieju.

   Jak na to wszystko zareagował sam Ayatane? Samotnik również skierował się w stronę rzezimieszka, ale nie tak szybko jak jego towarzysze [szybkość 50], trzymając się z tyłu. Nie oznaczało to jednak, że nie zamierzał dorwać złodzieja, który okradł go ze wszystkich pieniędzy. Wręcz przeciwnie - będąc jeszcze w ruchu, Yuki nieznacznie skierował dłoń w kierunku „szczura”. Gdy tylko to uczynił, za chłopakiem, bezszelestnie wyrosła lodowa ściana [szybkość tworzenia 115], blokując mu drogę ucieczki. A ponieważ złodziej patrzył się w stronę trójki ninja, nie miał szans dostrzec co się dzieje za jego plecami. Ewentualna próba szybkiego odwrotu, zakończy się zatem bolesnym uderzeniem w lód.

   Ayatane zatrzymał się tuż za plecami Tamotsu, gdzie w milczeniu oczekiwał na rozwój wydarzeń. Nie musiał nic mówić, gdyż Senju zadał dokładnie takie pytanie, jakie nasuwało się na język Samotnika.
   Pozostawało czekać.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Ayatane (2014-05-21 17:48:01)