Ninja Clan Wars

Wziąłem głęboki oddech opuszczałem właśnie granicę kraju wiatru jako członek klanu, jednak gdy tu wróce będę już oficjalnie liderem. Wiedziałem że w przyszłości nie będę mógł tak swobodnie podróżować dlatego postanowiłem zaznać wolności. Pierwszym celem mojej podróży miała być jej epickość sama w sobie. Miałem zamiar spróbować słynnych trunków ze wszystkich krajów i być może uda mi się spotkać jakieś ciekawe przedstawicielki płci przeciwnej. Jednak drugi cel był równie ważny postanowiłem opanować jedno równie epickie jutsu.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Masaru.

Stanąłem na rozstaju dróg długo zastanawiając się gdzie udać się dalej, wybór nie był łatwy słyszałem że Ayatsuri potrafią robić lalki niemal jak żywe chciałbym to zobaczyć. Z drugiej strony klan Senju powszechnie znany i szanowany ze względu na wybitne przechowywanie trunków też był miejscem które chciałem odwiedzić w pierwszej kolejności. W końcu postanowiłem podjąć decyzję odnośnie dalszej drogi dopiero w Tanuzie gdzie znów będę mógł wybrać między tymi dwoma klanami.
[z/t--->Tanuza]

Ostatnio edytowany przez Masaru (2013-03-12 20:05:56)

Brnąłem przez kolejny kraj jak najszybciej tylko potrafiłem. Żałowałem, że nie mam jakiegoś magicznego sposobu na szybką podróż. No ale cóż mogę poradzić w tak trudnych czasach jak te. Trzeba było sobie radzić nie zważając na nic. Biegłem mimo wszystko jak najszybciej mogłem. Nie mogłem teraz się zatrzymywać. Tym bardziej, że już tylko parę kilometrów dzieliło mnie od tego całego Enko. Ciekawiło mnie jak to wszystko będzie wyglądało. Czy arena już jest gotowa. Czy ktoś z mojej organizacji jest tam już obecny. Tyle pytań, tak mało odpowiedzi. Na sam początek stwierdziłem, że muszę na początku pobiec do ich klanowego sklepu. Słyszałem, że mają tam ciekawe przedmioty, które z chęcią sobie kupię. Parę nowych przedmiotów zawsze się przyda, a może nawet spotkam tam swojego kuzyna? Przekaże mu prezent i porozmawiam z nim troszkę. Tak to dobry pomysł. Tym bardziej, że dawno go nie widziałem..

z/t -» Enko -» Klan Namikaze -» Sklep

Kolejnym przystankiem na mojej epickiej wyprawie przez cały świat, stały się bujne lasy rosnące w Kraju Rzek, dzielącym Kraj Ognia i Wiatru. Zawsze lubiłem takie krajobrazy. Cechowała je swoista niepewność tego, co czai się za kolejnym drzewem. Tutaj trzeba być nieustannie przygotowanym, spodziewać się niespodziewanego. Taki drobny dreszczyk emocji zawsze pobudzał nieco człowieka i pomagał wyostrzyć zmysły. Niestety, tym razem obeszło się bez żadnych zdarzeń. O dziwo ta długa wyprawa okazała się niezmiernie nudna, żyłem jednak nadzieją, iż turniej zmieni ten stan rzeczy. Nie, byłem przekonany, że zobaczę tam dużo, bardzo dużo ciekawych zjawisk...

[z/t -> Enko]

W końcu dotarła do Kawa no Kuni. Czuła się zmęczona i zaczęły boleć ją nogi. Chcąc nie chcąc była zmuszona do krótkiego postoju. Zarządziła pół godziny odpoczynku.

- Ei, tylko pamiętaj. Nie będę Cię już dalej nieść. Ja też jestem zmęczona, zlituj się nade mną! - mówiła poważnie do suczki, na co ona tylko prychnęła. Obie usiadły pod jednym z drzew by chwilę odsapnąć. Niestety teraz już była pewna, że się spóźni na turniej, jednak lepsze to, niż paść z wycieńczenia gdzieś po drodze.

Gdy chwilę odpoczęły kontynuowały swoją podróż. Nie zostało im już dużo drogi.

[z/t -> Enko -> Tereny starego Hidarishitasumi]

   W Kraju Rzek znalazła się szybciej niż myślała. Może to dlatego, że już tu była i czuła się pewniej. Spodziewała się, że zmęczenie będzie jej bardziej dokuczać, jednak nie chciała teraz odpoczywać. Ani ból w nogach, ani pulsowanie w skroniach, ani klejące się oczy nie powstrzymywały jej przed dalszym podróżowaniem. Mogła to potraktować jako trening wytrzymałościowy. Pewnie jak wróci do domu to padnie martwa na łóżko i będzie spała dwa dni. Jeszcze tylko musiała przejść przez Shisou i potem skierować się do portu. Da radę, musi.

[z/t -> Shisou -> Tereny starego Kanketsu]

     Dotarłem do Kawa no Kuni. W końcu. Chociaż kraj Rzek nie był moim ostatecznym celem, cieszyłem się, że go zwiedzam. Miałem w swojej duszy coś z podróżnika, być może właśnie dlatego moje podróże zawsze trwały tak długo. Nie chciałem pokonywać odległości w jak najszybszym czasie, bo chciałem obserwować okolicę. Było to czasem przydatne, chociaż często powodowało kłopoty. Nigdy jednak nie zmieniłem swoich nawyków, ani dla siebie, ani dla kogoś innego. Po prostu chciałem dalej oglądać nowe miejsca, najlepiej nieznane, albo leżące daleko od Kraju Błyskawicy.
     Kraj Rzek miał to coś w sobie. Być może był odpowiednio dziki, albo oddalony od mojej ojczyzny, jednak po prostu przypadł mi do gustu. Zdałem sobie sprawę, iż podobne lokacje nie znajdują się wszędzie. Wszechobecna cisza i małe zagęszczenie ludności świadczyły o jednym - miejsce to musiało być bardzo wyludnione. Z pewnością na skutek jakichś wojen, chorób, które zdziesiątkowały ludność. Nie było to optymistyczne, jednak musiałem przyjąć to do wiadomości. Zawsze chciałem mieć wiedzę pełną, albo chociaż przydatną. Informacje niekompletne, a co gorsza zawierające zbędne detale, po prostu mnie odrzucały.
     Całą drogę spędziłem na rozmyśleniach i wnikliwym oglądaniu okolicy. Być może dlatego w końcu minąłem granice tej dziwnej, fascynującej lokacji. Nie wiedziałem czy tutaj wrócę, chociaż miałem taką ochotę. Chciałem dokładnie zbadać to miejsce i poznać jego historię. Czy uda mi się to kiedykolwiek?

[z/t -> Shisou [Tereny starego Kanketsu]]

     Jako marna replika mej prawdziwej, pięknej osoby przemierzałem pustkowia w celu znalezienia zbiornika z wodą. Co chwila mijałem skały, piasek i gdzieniegdzie wybuchające gejzery, z których i tak niewiele bym miał korzyści. Prawdziwym celem tego spaceru było sprawdzenie okolicy przed ewentualnym niebezpieczeństwem. Yoshimaru znajdował się teraz w Wielkim Lesie, odpoczywając po ostatniej walce. Oczywiście ten prawdziwy. Czy świetnie się bawiłem w tym momencie? Lepiej nie pytać. Ciągłe chodzenie sprawiało, że nogi powoli zaczynały mi wchodzić w cztery litery. Do tego ta okropna pogoda. Słońce raziło po oczach, a spod nóg wydobywał się gęsty kurz. Plusy tylko takie, że skoro nic tutaj nie ma, to i prawdziwej mej osobie nie zagraża nic. Jeszcze chwilka i będę mógł ze spokojem wrócić. A może raczej zniknąć.

     W końcu. Moim oczom ukazał się wodopój, z którego mogłem zaczerpnąć łyku świeżej wody. Wyglądała krystalicznie czysto, nie wahałem się także przetrzeć nią swe spocone od gorąca czoło. Tyle ile wypiłem wystarczy mi spokojnie do końca dnia. Unosząc się usłyszałem dźwięk, jakby wołanie wydobywające się zza pobliskiej górki. Mój wzrok momentalnie przeniósł się w tamtą stronę, lecz nie zauważyłem nic szczególnego. Musiałem polegać na zmyśle słuchu. Bez zastanowie