Ninja Clan Wars

[Z Tetsu no Kuni]
Chłodny, orzeźwiający powiew wiatru od morza sprawiał Logen'owi przyjemność. Był ukojeniem po ostatnich przeżyciach w świątyni, gdzie czarne ognie trochę "opaliły" mu twarz. Prawda, bezpośredniego kontaktu z nimi nie miał... ale gorąc od nich bijący, zdecydowanie był zupełnie inny, niż techniki ognia które dotychczas spotkał.
- Na morzu też zapewne będzie przyjemnie... i będzie można odetchnąć. - powiedział pod nosem Uchiha, powoli wchodząc na pokład statku.
Kiedy łódź odbiła od brzegu, młodzieniec zaczął znów rozmyślać o tym, co czół w świątyni, zanim pojawiły się płomienie Amaterasu...

[Logen zt -> Miasto Portowe w Migiuesumi]

Przybyłem tu. Wyprzedziłem ich. Od razu udałem się do portu. Skoro tu przybyli, zapewne mają zamiar gdzieś popłynąć. Doszedłem do miejsca, z którego miałem widok na całą okolicę. Padłem na ziemię. Mimo, że leżałem wciąż wszystko widziałem. Chłopaki mam nadzieję, że tu przyjdziecie. Nie po to pół świata przeszedłem, by się z wami minąć. Poczułem głód. Jednak po chwili zniknął. Nie miałem siły być głodny. Odpoczynek czerpałem z każdej chwili wiedząc, że czeka mnie walka z Gisaku. Nie trudno było pomylić mnie z chorym. Wyglądałem słabo, a blizna po oparzeniu była jeszcze wyraźniejsza. Czekałem, Na nic innego nie miałem siły. Minęło sporo czasu, a ich nie ma. Trudno idę dalej.
(zt---->tetsu no kuni)

Ostatnio edytowany przez Anamari (2012-03-21 20:48:56)

Dość ciepły, a jednocześnie mieszający się z morską bryzą suchy wiatr, delikatnie muskał swobodnie chyboczące włosy. Powoli, bez żadnego bagażu zstąpiłam po dość sporej kładce, łączącej statek przycumowany do brzegu oraz sam port. Ludu jak się naturalnie można domyślić zabawiło tu ogrom, czemu się nie dziwiłam, w końcu odkąd przepędzono stąd potwora morskiego, kupcy zewsząd, a także i niechybnie Hidari bawili tu z wielką przyjemnością. Masa ludzka to nie najlepsza okoliczność, dość szybkim krokiem, nie zwracając na siebie niczyjej uwagi zboczyłam z widoku, by jak najszybciej wyruszyć do tetsu no kuni, graniczącego z Sashikan, a te było już o rzut kamieniem od samego Baigai. Tylko co zrobię gdy już dotrę na miejsce? kto wie, ale z pewnością jest to miejsce lepsze niż paszcza lwa na zachodzie kontynentu.

[z/t->Tetsu no kuni]

Szłam dalej wzdłuż ścieżki, nie spodziewałam się, że nogi tak daleko mnie zaniosą. Znalazłam się całkiem niedaleko od wybrzeża. To tutaj statki przypływały. W dodatku coś co mnie bardzo ucieszyło to nagła zmiana pogody. Było cieplej i nie padał deszcz. Jednak mimo wszystko nadal muszę nosić mój płaszcz. Nie chciałam, by jakaś niechciana osoba mnie zobaczyła. Poza tym nauczyłam się, by nikomu nie ufać.
        Szczerze mówiąc, to jak na razie zaufałam dwóm osobom. Ile jeszcze ich będzie? Szczerze powiedziawszy tego nie wiem, ale mam nadzieję, że jak najwięcej. Uśmiechnęłam się na myśl o nowo poznanych osobach, mieć wielu przyjaciół jest czymś miłym. Przynajmniej tyle będę mieć.. zostaną mi przyjaciele.
        Przed moimi oczami pojawiły się wszystkie najgorsze obrazy. Stanęłam w miejscu i spuściłam głowę.
- Nande?! Czemu akurat to tak musiało się potoczyć?! - myślałam gorączkowo.
Znowu to samo, brak odpowiedzi, czy ktoś wreszcie mi to wyjaśni?! Wiem, że niektórzy przeszli o wiele gorsze scenariusze, niż mój ale takie oszustwo... Może tutaj znajdę jakąś wskazówkę? Nie.. jeszcze za wcześnie, obiecałam sobie, że za rok dam radę. Teraz mogę jedynie dążyć do bycia jak najsilniejszą ninją.
        Na mojej buzi pojawił się smutek. Nikt go nie widział przez założony kaptur, ale radość zniknęła. Cały mój pogodny nastrój gdzieś się ulotnił. Chikusho, znowu to samo. Niepotrzebnie takie rzeczy wspominam, niepotrzebnie do tego wracam. Trudno stało się, a ja muszę temu sprostać. Przynajmniej uświadomiłam sobie jak szybko czas mi się kończy.
        Zaczęłam iść w kierunku statków. Chciałam po raz kolejny zobaczyć wodę. Ostatni raz widziałam ją w Chikai, więc tak się czują podróżni. Chyba za bardzo przywykłam do tamtego miejsca. Parsknęłam cichym śmiechem. Trzeba jak zwykle dawać z siebie wszystko. Jeśli bym została, nigdy bym nie zobaczyła tylu rzeczy, nie osiągnęła celu.
        Teraz mam szansę. Mogę pomagać innym ludziom i zapoznawać się z nowymi osobami. Mój nastrój szybko zmienił się ze smutnego na radosny. W końcu byłam sobą w pewien sposób, nie stoję w miejscu. Od ostatniego spotkania z starszym chłopakiem stałam się silniejsza.
         Wracając do aktualnej sytuacji. Znalazłam się w centrum portu. Widziałam wiele osób kupujących towary od okolicznych rybaków.  Znajdowały się tutaj różne statki, które nie jedną podróż odbyły. Zerknęłam w stronę wody. Cudowne wrażenie dawała, gdy nie padał deszcz, aż chciało się do niej wskoczyć.
         Pomyśleć, ze kiedyś to miejsce zaliczało się do najgorszych, ale na całe szczęście wszystko wróciło do normy po interwencji jakiegoś mężczyzny. Tętniło tu życiem. Chciałam zostać na dłużej, ale nie mogłam. Musiałam załatwić swoje sprawy i wracać.

Zaczęłam iść dalej, przechodząc od jednego statku do drugiego. Potrzebny mi taki, który płynie do kraju księżyca.. Ciekawe czy taki znajdę..
      Przyspieszyłam kroku i tym razem zatrzymałam się przy jednym z większych łodzi. Spojrzałam na jego rozpiskę i klasnęłam w dłonie. W takim razie wystarczy czekać na odpływ. Miał nastąpić w dość dalekim czasie, ale no cóż trzeba będzie poczekać.
      Chciałam to jak najszybciej mieć za sobą, ale niestety czasami życie działa na naszą niekorzyść. Rozejrzałam się po tłumie osób. W dali udało mi się dostrzec zapłakaną dziewczynę. Miała czerwone włosy i tak samo czerwone oczy. Można przyznać, że jest naprawdę ładna. Jednak co może taką duszyczkę dręczyć. Sama nie raz mam problemy, których nie potrafię rozwiązać. Szczególnie ten jeden. Nie mogę o nim nikomu powiedzieć, po prostu to tylko moje zadanie. Moja walka do której z pewnością dojdzie.
      Zaczęłam iść w stronę dziewczyny, w końcu udało mi się do niej dojść. Co prawda, trzeba przyznać, że nie wyglądała groźnie, ale mimo wszystko środki bezpieczeństwa trzeba zachować. Ustawiłam się pod takim kontem, by nie widziała mojej twarzy.
- Ohayo, czy mogę jakoś pomóc? - zapytałam spokojnym głosem.
      Nie pokazywałam jej moich uczuć, poza tym co taka dziewczyna tutaj robiła i to bez towarzysza. Może podróżuje samotnie tak jak ja? Tego nie wiedziałam, może dowiem się z biegiem wydarzeń.
      Czerwonowłosa mogła poznać, iż jestem dziewczyną.  Niech chociaż tyle wie. W sumie mam nadzieję, że nie przestraszy się mnie. Raczej nie często jakaś obca osoba zaczepia. Trudno, ja już taka jestem. Poza tym ustaliłam, iż będę pomagać i miałam teraz doskonałą okazję. Co prawda chyba ją zatrzymałam, bo zmierzała w jakimś kierunku. Spojrzałam na wcześniejszy kurs jej wzroku. No tak szła do Doku.
- Zauważyłam, że jest Ci przykro. Może uda mi się zaradzić Twoim problemom. - powiedziałam z lekkim, dziewczęcym uśmiechem. No tak ona go nie widziała, ale za to w głosie można było poznać, że mam dobre zamiary.
       Chciałam być jak najbardziej przyjazna. Poza tym ciekawiło mnie jak na to zareaguje. Sama siebie zadziwiałam, że chcę komuś pomóc. Przecież nie podchodziłam do wszystkich smutnych osób,a jednak do niej podeszłam. Przypomniałam sobie moją reakcję, gdy po raz pierwszy ją zauważyłam. Tak, to właśnie było to. Zobaczyłam w niej rozpacz i pragnienie wypłakania się komuś. Sama tak nie raz chciałam, ale życie obdarzyło mnie nie najlepszym scenariuszem.

Ostatnio edytowany przez Yukina (2015-01-31 21:02:27)

Zobaczyłam jak się do mnie odwraca. To dobrze znaczyło, że przynajmniej nie ucieka i nie boi się. Całe szczęście. Odetchnęłam z ulgą. Postanowiłam poczekać na to, co mi powie. W końcu zaintrygowała mnie.
      W między czasie postanowiłam, iż jednak zrezygnuję z podróży do Tsuki no Kuni. Jakby nie patrzeć to bardzo daleko, a statki nie kursują codziennie. No trudno następnym razem zakupię interesujące mnie przedmioty. Na razie muszę się zadowolić własnym wyposażeniem. W końcu przed wyprawą specjalnie odwiedziłam sklep, więc wystarczy mi na jakiś czas.
      Myślałam również o tym, by zrobić kolejny trening, ale postanowiłam wziąć wolne. Skupie się na szybszym podróżowaniu, będzie o wiele przyjemniej jeśli nie będę zmęczona i zacznę normalnie sypiać. Takie życie mi się podobało. Jednak po przemyśleniu wszystkiego nie potrwa to długo, co prawda zanim wybiorę się do jakiegoś kraju zajmie mi to trochę czasu, ale musiałam iść dalej muszę znaleźć Uchihę. Poza tym potrzebowałam załatwić parę spraw.
       Z myślenia wyrwała mnie stojąca przede mną dziewczyna. To miłe, że dziękuje, ale nie potrzebuje tego taka już jestem. Ciekawe o jakie wspomnienia chodziło. Cóż, ze swoimi też mam problemy dręczą mnie notorycznie.
- Znam Twój ból - powiedziałam odległym głosem, nic nie poradzę, ze niechcący mi się to wyrwało. Jednak po chwili wróciłam do rzeczywistości- Znaczy się niektóre osoby również po złych wydarzeniach ciągle to roztrząsają - lekko sprostowałam.
       Powiedziałam tak, by potem nie było dziwnych podejrzeń, ale muszę przyznać, że całkowicie ją rozumiem. Sama tak miałam, nawet jak tutaj przyszłam. Wszystko co okropne wyszło na wierzch. Nadal się obwiniam za tamtą sprawę, jak mogłam być taka głupia i nie zauważyć. Lekko zmarszczyłam czoło, no trudno teraz nie czas na to.
- Rozumiem, postawianie sobie celów jest bardzo ważne. To one nadają nam sens. Jeśli toczysz walkę rób wszystko, by wygrać. Najważniejsza jest wola walki. - powiedziałam spokojnym tonem. Pamiętam jak ojciec mnie tego nauczył, poza tym wszystko co mnie spotkało, wkuło mi to na pamięć. Można przyznać, ze trafne jest określenie ,, Im bardziej doświadczona osoba, tym ciężej ją pokonać.
- Pamiętaj ni