Ninja Clan Wars

     Minęły dwa dni po przeszczepach. Ramiona obu braci zostały zdeformowane. W ich miejscach wyrosła twarz jednego z Senju, a skóra znacznie wyjaśniała. Gdy było już po wszystkim, trzeba było przejść do kolejnego etapu ich celu. Zostać liderem Samotników. To nie będzie należało do najprostszych wynikając z faktu, iż Akemi - Samotnik, wygrał dopiero co turniej. Mimo wszystko nie popisał się zbytnio siłą, dlatego też Ichuza oraz jego brat mogą ubiegać się również o to stanowisko, jako iż uratowali całą organizacją przed Uchiha. Słowem podróży, bliźniaki zabrali swoje rzeczy by zamknąć laboratorium i je opuścić. Ponownie musieli udać się w stronę turnieju. Tam dopiero zabrać garbatego barda no i samego Akemi'ego a wraz z nimi stanąć przed obliczem rady.

[z/t -> Enko - Turniej - Trybuny]

Eksperyment #1

      Jakby tak pomyśleć, to miejsce jest odwiedzane tylko przeze mnie.. To była myśl rzucona w pierwszej chwili powrotu do swego ulubionego miejsca. Od czasu mego ostatniego wyjścia nic się nie zmieniło, nawet zwierzęta wystawione na próbę nie poumierały z głodu. Swój czarny, długi płaszcz rzuciłem do pokoju tak zwanego socjalnego, choć nie mieściło się w nim zbyt wiele rzeczy. Idąc przez długi, ledwo oświetlony korytarz podwijałem rękawy koszuli. Wiedziałem, że dzisiaj czeka mnie brudząco ciężka praca przy eksperymentach. A fakt, że nie miałem pewności co do wyników dobijał mnie od wewnątrz jeszcze bardziej. Stres nie górował, jednak niepewność siebie ogarniała mój stan emocjonalny. Wszedłem do głównego pomieszczenia powoli, po prawej stronie rozpalając światła. Jako pierwsze mym oczom ukazały się zepsute ciała w formalinie. Tak dawno mnie nie było w tym miejscu, że zapomniałem zupełnie o porządkach. Biorąc w garść wszystkie pojemniki ze zwłokami, przeniosłem je do oddzielnego pokoiku gdzie gromadziłem wszystkie śmieci. Zepsute organy nie wydzielały specyficznego zapachu, iż były szczelnie zamknięte w swych pojemnikach. Gdy wróciłem na swoje miejsce, uruchomiłem niezbędne urządzenia oraz zrobiłem trochę miejsca na swym metalowym biurku, odgarniając graty na bok. Mej uwadze umknęła kolba z zieloną cieczą, która rozbijając się o podłogę zrobiła niemałą dziurę. Był to prawdopodobnie kwas Katsuyu, albo inna żrąca substancja, zupełnie o niej zapomniałem, lecz co mogłem zrobić? Wzruszyłem lekko ramionami i zająłem się swoją pracą. Odsuwając się od biurka nie niewielką odległość, sięgnąłem po białą tablicę i rozrysowałem na niej swój pierwszy pomysł eksperymentu. A wyglądał on tak:

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
/// Akcept, ale z ceną to przesadziłeś. Biorąc pod uwagę cenę z wyspy handlowej oraz to, że sam przygotowujesz wszystko, koszt jednej sztuki to 2.000Ryo. "To są drogie rzeczy, Panie!"

     Gdy pomysł został zarysowany, mogłem skupić się na jego prawdziwych właściwościach. Nie wiedziałem dokładnie jak długo przebiegnie moje badanie, lecz miałem świadomość wysiłku jaki w to będę musiał włożyć. Sięgnąłem do kieszeni po czynnik podstawowy, taki sam jak pierwowzoru. Nie bawiłem się w naukowca i nie założyłem specjalnych okularów do tej 'zabawy'. Małą kuleczkę wpuściłem do specjalnego roztworu, powodującego zacisk każdego ciała stałego będącego w jego obrębie. Pozostawiłem całość na kilka godzin, skupiając się teraz na upuszczeniu sobie trochę krwi. Tak, dokładnie. Zmuszony, podszedłem do stolika przy którym znajdowała się strzykawka, wysterylizowana igła oraz kilka, może kilkanaście wacików. Upuściłem sobie z żył trochę krwi, będzie ona niezbędna do dalszego przebiegu mego doświadczenia. Chciałem już wrócić do kolby, w której zanurzony był podstawowy składnik, jednakże nie był on jeszcze gotowy. Postanowiłem więc wrócić do pierwszego pomieszczenia tego laboratorium, do swojego własnego, oddzielnego pokoiku. Tam natomiast zasiadłem na swym ulubionym miejscu i zaparzyłem wolno herbatę. Była to mała przerwa pomiędzy pracą. Co kilka minut spoglądałem na zegarek, a gdy uznałem, że formalina dokładnie scaliła eksperyment, wróciłem do metalowego biurka. Pierwszy krok mego eksperymentu przebiegł bez żadnego problemu. Niestety coś uległo małej zmianie, podstawowy składnik zmienił swój kolor z czerwonego, na biały, stał się także nieco mniejszy, niż się tego spodziewałem. Za pomocą specjalnych szczypiec wyciągnąłem z wnętrza kolby malutką kuleczkę oraz położyłem ją delikatnie przede mną. Nacisnąłem na nią delikatnie drewnianym patyczkiem chcąc przetestować wytrzymałość. Niestety jak się okazało była jeszcze mniejsza, niż pierwowzoru, niedobrze.

     Kolejnym krokiem było nasączenie małej, białej kuleczki swoją własną krwią. Miało to wzmocnić podwójne działanie pojedynczej dawki. Jak postanowiłem tak zrobiłem, przychylając igłę ze strzykawki prosto na małą, kruchą rzecz. Wypuściłem dosłownie kilka kropelek, które dość szybko wsiąkły. Wniosek? Mój nowy eksperyment jest bardzo higroskopijny. Nie miałem jednak zbyt wiele czasu, bo krew, którą udało mi się wpuścić mogła dość szybko ujść z nowego przedmiotu. Sięgnąłem więc ponownie po szczypce i białą kuleczkę przeniosłem do wąskiego, metalowego pojemnika postawionego nad palnikiem. Nie był to jednak zwykły termos, czy coś na wzór czajnika. Wewnątrz tego pudełeczka znajdowało się małe rusztowanie, ułożone idealnie w samym centrum. Gdy nacisnąłem zielony guzik, pojemnik zaczął się nagrzewać równomiernie ze wszystkich stron. Dzięki temu, eksperyment utwardzi się bardziej. Będzie lekko bardziej podatny na kruszenie się, lecz za to mocniejszy. Słysząc specyficzny dźwięk ukończenia podgrzewania, uchyliłem metalowe drzwiczki i wyciągnąłem pastylkę na zewnątrz. Nie zmieniła swojego koloru, czyli zachowała śnieżno biały. Pod wpływem ognia lekko spłaszczyła się, teraz bardziej przypominała pastylkę, niżeli jakąś kulkę. Czy eksperyment powiódł się? Niestety tego nie wiem. Dobrze byłoby przetestować to na sobie, lub jakimś zwierzęciu.

Ostatnio edytowany przez Katsuro (2014-06-18 17:40:02)

     Wszedłem do środka. Kurz, śmieci, pełno brudu, czyli dawno nieodwiedzane miejsce. Rozpaliłem źródło światła i skierowałem swe kroki do ostatniego pomieszczenia. Przydałoby się także posprzątać, lecz nie było na to czasu. Ogarnąłem to, co było najpotrzebniejsze i wszedłem do miejsca, gdzie z reguły przeprowadzałem eksperymenty. Sięgnąłem po stertę kartek, która leżała na wierzchu, oznaczona specjalnymi literami, oraz cyframi. Zajrzałem do środka i uświadomiłem sobie, że pamięć w porównaniu do ogólnego zdrowia mam całkiem dobrą. Z nutą pewności siebie podszedłem do probówek i chwyciłem strzykawkę. Zacisnąłem opaską ramię i spuściłem kilkadziesiąt mililitrów krwi do probówki. Tuż po tym odstawiłem ją do specjalnej tuby i czekałem, aż cała reszta zostanie ukończona. [Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
     Gdy tworzenie zostało ukończone, podszedłem do schowka i wyciągnąłem sprzęt do sprzątania. No nie mógłbym tak po prostu wyjść. Ogarnąłem kurze i śmieci, by tuż po tym skierować się w stronę wyjścia. Zgasiłem pochodnie i opuściłem laboratorium.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

[z/t -> Siedziba Samotników - Chatka Rodzinna Senshi'ego.]

     Wszedłem do środka. Na miejscu znajdował się mój brat. Zabrał on ciało wyrzutka, kładąc je na jednym ze stołów operacyjnych. Gruba igła przeszyła szyję czarnowłosego, wpuszczając środek usypiający. Następnie sobowtór zadbał, by odpowiednie aparatury zajęły się leczeniem Yoshimaru. Gdy tylko proces leczenia się zakończy, zostawię go gdzieś na obrzeżach. Brat ściągnął z niego ostatnie spojrzenie, wychodząc z pomieszczenia do badań, przechodząc do pokoju, gdzie siedział zastępca Samotników, a także i ja. Nasza trójka odpoczywała przez dłuższy czas w milczeniu, wyczekując Ayatane, lecz ten nie nadchodził. Postanowiłem więc zająć się ostatnią, ważną dla mnie kwestią. Podałem jakiś trunek Kakukoro, by nie siedział o suchym pysku. Sam zaś udałem się do bocznego pomieszczenia, by tam przejść do dalszej części mego pomysłu. Odłożyłem płaszcz Samotników na bok, odrywając wzrok. Moje słowa były już przesądzone. Nie będę pełnił funkcji, której w prawdzie i tak nie potrzebuję. Z pewnością mój przyjaciel sprawdzi się lepiej na tym stanowisku. Niemniej, poprosiłem brata o pomoc. Rozpoczęliśmy długo oczekiwany proces.
      [Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
____________________

Akcept by Katsuro

      Nikushimi.
     Stanąłem w progu. Uniosłem podbródek nieco wyżej, by światło z pochodni idealnie ukazywało me nowe oblicze. Wymieniłem spojrzenie z zastępcą Samotników, a ten mógł spostrzec jak bardzo się zmieniłem. Każdy detal mego ciała przeszedł niesamowitą metamorfozę. Nie wyglądałem już tak, jak przed tem. Oprócz siwych włosów, całkowicie zmieniła się ma twarz, a nawet moje ciało. Prawda, bolało jak cholera, lecz zupełnie ignorowałem ból. Liczyły się dla mnie tylko cele.
      Ichaza, idź zobacz, czy wyrzutek dobrze się już czuje. Jeżeli wszystko z nim w porządku, wiesz co masz zrobić. Byleby nie dowiedział się, gdzie jest nasza kryjówka.
     Podszedłem do małego stoliczka, siadając obok Kakukoro. Momentalnie chwyciłbym za alkohol, lecz po łyknięciu środków znieczulających nie mogłem. Przeniosłem więc spojrzenie na przywódcę Samotników i rozpocząłem z nim rozmowę.
      Czy czujesz to, co ja?
     Na mej twarzy pojawił się niewielki, szyderczy uśmieszek.

Ostatnio edytowany przez Katsuro (2016-01-18 16:07:36)