Ninja Clan Wars

Chłopak dokonał wyboru, ale czy był to wybór słuszny? Na pewno dość rycerski, bowiem zdecydował się sprawdzić co się dzieje. Wraz z każdym pokonywanym metrem odgłos stawał się coraz głośniejszy. W pewnym momencie Uchiha już mógł być pewny, że to faktycznie jest płacz. Czyli jego słuch, tym razem go nie zawiódł. Kolejne kilka kroków pozwoliło chłopaki zlokalizować, skąd dany odgłos dobiegał. Młodzieniec stał niemal w środku lasu a dookoła nie widać było nic, poza drzewami. Odgłos zdawał się dochodzić, ze znajdującego się 5 metrów na wprost, starego drzewa.
Słońce powoli chowało się a widoczność w lesie zaczęła pozostawiać wiele do życzenia. Widoczność spadała dość szybko. Już teraz chłopak nie widział tego, co znajdowało się 20 metrów na wprost. W takiej sytuacji niezwykle łatwo jest się zgubić, co zresztą już i tak chyba udało się młodzieńcowi, przed którym kolejny wybór. Jakieś pięć metrów dzieli go od źródła płaczu. Co wybierze młodziak?

Cóż, ruch chłopaka był bardzo mądry i roztropny. Gdyby za drzewem znajdował się ktoś, kto posiada pokłady chakry, jego pułapka na pewno by się nie udała. Jednak w tym wypadku chłopak widział .... nic. Płacz dochodzący zza drzewa wzbogacony teraz został o czkawkę, typową dla osób, które już dość długo płaczą.
-Dlaczego moje dziecko? Dlaczego!? - Dało się słyszeć zza drzewa. Te słowa przerwały płacz tylko na chwilę, bowiem po ich wypowiedzeniu ktoś znowu wpadł w straszny ryk.
Ściemniało się coraz bardziej, a temperatura niemiłosiernie spadała w dół. Młodzieniec powoli zaczynał odczuwać zmiany. Wcześniej piękny i spokojny las, teraz zaczął bić mrokiem. Nic dziwnego. Było już ciemno, ponuro, a płacz kobiety tylko wzmagał nieciekawą otoczkę. Sceneria nie była faktycznie zbyt przyjemna. Kobieta cały czas płakała a nasz młody bohater stał za drzewem i rozmyślał co robić. Powoli zbliżała się już godzina osiemnasta. Zwierzęta grasujące nocą powoli zaczynały budzić się do życia. Coraz bardziej upierdliwe zrobiły się chociażby komary, które zaczęły już dokuczać przedstawicielowi klanu Uchiha.

Gdy tylko Tsukuyomi wyjrzał zza drzewa, gałąź pod jego stopą dość głośno trzasnęła. Kobieta od razu podniosła głowę i spojrzała na zakapturzoną postać.
-Oddaj mojego synka ku*wi synu! - rzuciła przez łzy po czym zacisnęła pięści i od razu rzuciła się z nimi na chłopaka. Ciosy były dość chaotyczne, i na pewno nie zraniłyby chłopaka (siłą 1, szybkość 4). Kobieta byłą zrozpaczona, wiedziała że nie zrobi krzywdy przybyszowi, mimo tego heroicznie starała się walczyć. Ciekawe co takiego się stało, że wywarło to niej takie piętno? Cóż, nie da się ukryć, że coś było faktycznie nie tak.
Co do wyglądu owej damy, przedstawiał się on następująco.

Kobieta miała na oko około 35 lat. Była niezwykle wystraszona i przemarznięta. Dodatkowo na jej ciele widać było liczne zadrapania, a prawy policzek był delikatnie spuchnięty co mówiło o otrzymanym ciosie. Nawet mimo tego była dość urodziwa.

Kobieta od razu została unieruchomiona przed młodego Uchihe. W momencie, gdy chłopak złapał ją za nadgarstki dziewczyna chciała kopnąć go kolanem prosto w krocze, aczkolwiek młodziak uprzedził ją ... przytuleniem. Owa przedstawicielka płci pięknej stanęła jak wryta. Nie wiedziała co robić. Nie miała zielonego pojęcia co się dzieje. Wasze ciała się zetknęły. Poczułeś jaka jest wystudzona. Kobieta miała cała zapłakaną twarz, jej oczy były czerwone a cera wydawała się blada.  Przytulenie było dla niej zbawienne, kobieta ukradła Ci trochę ciepła, ale zaraz się wyszarpała nie chcąc by obcy facet ją przytulał.
-Oni....oni zabrali mi dziecko. Myślałam, że jesteś jednym z nich. Błagam, ocal moje dziecko!- kobieta mówiła, a raczej prawie krzyczała, bardzo, bardzo szybko. Tysiące myśli krążyło po jej głowie. Jednak najważniejsze jest, żeby odzyskała syna. To było dla niej priorytetem i gdyby nie pojawienie się  pewnego młodego shinobiego, pewnie sama rzuciłaby się na tych, którzy porwali jej synka. Była zrozpaczona i mocno zdesperowana.
-Poszli w tamtą stronę - powiedziała wskazując palcem kierunek, w których oddali się porywacze - Zrobię co zechcesz - dodała po cichu spuszczając głowę.

Kobieta była bardzo zadowolona z obrotu spraw. Zaraz po tym jak otrzymała płaszcz od razu chciała oddać go chłopakowi.
-Nie mogę tego przyjąć. Zamarzniesz bez płaszcza, tu jest cholernie zimno. - powiedziała.
W istocie robiło się  coraz chłodniej. W tym lesie nocą temperatura potrafiła spaść do naprawdę niskich wartości.
Młodzieniec postanowił pomóc damie w opałach. Cóż, zachowanie na pewno bardzo rycerskie. Jednak młodziak poza oczywiście honorem i chęcią pomocy, wykazał się także głupotą. Nie dowiedział się bowiem niczego o porywaczach, a przecież kobieta sama się w twarz nie uderzyła, prawda? Uchiha mógł zdobyć informacje, ale widocznie nie są mu one potrzebne.
Tsukuyomi szedł bardzo powoli i ostrożnie, starając się  wytropić przeciwników za pomocą swojej zdolności. Po przejściu kilometra powoli zaczął słyszeć ożywione głosy, dochodzące z oddali. Echo po lesie strasznie się niosło i utrudniało chłopakowi określenie jak dużo drogi pozostało mu do celu. W oddali jednak widać było źródło światła, którym najprawdopodobniej było dość spore ognisko. Było już przed dwudziestą. Temperatura nadal spadała  a niebo robiło się zachmurzone zmniejszając, już i tak niewielką, ilość światła, które przebijało się przez korony drzew.

Kobieta cały czas podróżowała za chłopakiem, ale robiła to w dość sporym odstępie. Widać było, że pomimo porwania dziecka, nie straciła zdolności racjonalnego myślenia. Nie chciała przeszkadzać chłopakowi, któremu zaufała. Cały czas chakra przeciwników była niewykrywalna. Gdy Uchiha zbliżył się na odległość 20m zauważył trzech jegomości siedzących i spożywających sake przy ognisku. Niestety nie widział za dużo. Zaledwie 3m od ogniska, które dawało światło umożliwiające zobaczenie czegokolwiek,  zasięg wzroku chłopaka się kończył. Nie widać było innych postaci. Jegomoście przekrzykiwali się wykrzykując swoje zasługi przy napaści. 
Niestety cel wyprawy nadal nie został zlokalizowany. Nie widać było żadnego małego chłopca w pobliżu.
-Al-aleee widziaaaaes jaka to byaa laskaaa? - rzekł jeden, już mocno podpity
-Była zdecydowanie ładniejsza zanim jej zajebałeś - odpowiedział drugi, ale nie wydawał się pijany
-Prz-przeeeż ona zaczea. Chlip.-czknął- chciaaaa mnie uerzyć. - z trudem powiedział.
Co zaś tyczy się otoczenia. W lesie jest już ciemno. Gdyby nie ognisko chłopak najprawdopodobniej nie widziałby zbójów. Co innego zaś tyczy się wykorzystania zmysłu słuchu. Cała trójka rozmawia przy ognisku dość głośno i jak widać co poniektórzy nie żałują sobie alkoholu.

Z każdym kolejnym krokiem zagrożenie wykrycia przez zbójów rosło. Tsukuyomi jednak, jako szpieg miał w miarę cichy chód. Gdy jednak zbliżył się na odległość pięciu metrów ptak, który aktualnie przesiadywał na gałęzi obok przestraszył się i odfrunął robiąc przy tym masę hałasu.
C-cooooo oooo byoooooo - spytał pijany
Ptak głąbie. Nie pi więcej - odparł ponuro drugi.
Tym razem nasz młody Uchiha miał szczęście. Przeciwnicy zignorowali to, co się stało i zajęli się dalszą, nie mającą żadnego sensu, dyskusją na temat wpływu faz księżyca na rozmnażanie pingwinów. przekrzykując się przy tym niemiłosiernie.
-A może byście się tak przymknęli? Co to za pijaństwo? Mieliście trzymać wartę na wypadek, gdyby ta suka poszła po pomoc. - powiedział ktoś, kto znajdował się kilka metrów za oprychami. Niestety oświetlenie nie pozwoliło chociażby na ujrzenie konturu tejże postaci, a szkoda. Cechowała ją bardzo specyficzna barwa głosu, który sam w sobie wydawał się dość mroczny.
Zapadła już noc a racji pochmurnego nieba niewielka ilość światła przebijała się przez drzewa. Chociaż tutaj wydawały się one być już nieco rzadsze.

Wiatr przegonił chmury i powoli coraz większe ilości światła zaczęły się przedzierać przez korony drzew.
Tsukuyomi postanowił więc zakraść się do obozu. Gdy tylko znalazł się w środku usłyszał dzwonek. Po chwili zorientował się, że napięta żyłka delikatnie uwiera go w kostki. Cóż, nieostrożny chłopak wdepnął w żyłkę, która połączona była pewnie z dzwonkiem co wywołało alarm. Chyba ktoś tu wpadł w kłopoty.
-Ktoś tu jest! - dało się słyszeć. Mężczyźni, którzy stali przy ognisku dobyli swoje drewniane pałki.  Jeden z nich owinął materiałem swoją i wsadził do ognia, dzięki czemu miał pochodnię. Cała trójka skierowała się w stronę chłopca, którego jak widać nie mieli zamiaru oddawać. Jeżeli Tsukuyomi czegoś nie zrobi jego lokalizacja zostanie dość szybko odkryta.

Ostatnio edytowany przez Straznik 9 (2016-09-10 00:21:38)

Młodemu chłopakowi udało się wycofać. W trakcie biegu jednak wszyscy słyszeli strzelające pod nim gałęzie. Teraz już na sto procent wiadomo, że ktoś tu jest. Największy z nich wziął dzieciaka w jedną rękę i podniósł go do góry. Drugą natomiast podstawił mu katanę pod szyję
-Gówniarz nie ma dla nas zbyt dużej wartości. Wzięliśmy go dla okupu. Jeśli się nie ujawnisz młodemu może stać się krzywda - powiedział napastnik. Widać, że był zadowolony z siebie. Teraz trzeba czekać na ruch młodego Uchihy.
Kilak słów o ustawieniu przeciwników. Osiłek trzymający chłopaka znajduje się w środku, a pozostała trójka tworzy trójkąt niejako otaczający dowódcę. Cóż, można to porówać do trójkąta wpisanego w koło. Trójkąt tworzą zwykli zbóje, natomiast środek okręgu to właśnie ich dowódca trzymający chłopaka.