Ninja Clan Wars

Trening zwykły (10) - Chodzenie po wodzie

Minęło całkiem sporo czasu - mój organizm potrzebował solidnej chwili, aby zrekompensować sobie moje ostatnie wysiłki i cały ten pot, który tutaj wylałem. Stawiałem sobie poprzeczki coraz wyżej, jednakże coś w mojej głowie podpowiadało mi, że wypadałoby wziąć pod młotek podstawowe zdolności ninja. Co prawda potrafiłem już wspinać się po drzewach przy użyciu chakry, aczkolwiek od zawsze miałem problem z chodzeniem po wodzie. Kiedyś byłem dużo młodszy, mniej doświadczony i miałem mniejszą motywację do nauki, tudzież własnie teraz pomyślałem, że tą zaległość mógłbym bardzo szybko nadrobić - korzystając z obecnego doświadczenia. Po dłuższej chwili przemyśleń, zeskoczyłem z drzewa, aby zamienić słowa w czyny - zabrać się do pracy i opanować zdolność, która chodziła mi dzisiaj po głowie. Złożyłem razem dłonie, w pieczęć tygrysa, aby się nieco rozluźnić, a także skoncentrować na swoim zadaniu - uformować chakrę w swoich stopach, zanim nadepnę na jedną z tutejszych wód, która znajdowała się obok mojej "kryjówki". Cały czas miałem na uwadze to, jak musiałem formować chakrę wchodząc na drzewo, pamiętałem, że woda ma inną gęstość i przede wszystkim twardość - łatwo było się zapaść i zamoczyć, a nie miałem ze sobą ciuchów na przebranie. W końcu nastał ten przełomowy moment - postawiłem krok, zaciskając usta i zęby, a także palce, które już nie formowały figur ninja. Ku mojemu zaskoczeniu, moje liczne błędy popełnione w dzieciństwie, nie poszły jednak w zapomnienie - nie zmarnowały się, a wręcz przeciwnie - przyniosły pozytywny rezultat. Po tym jak moja stopa znalazła się tuż nad wodą - ustałem, nie wpadając w ciecz i nie mocząc swoich ubrań. [10] Dla pewności, przystanąłem także drugą nogą i zrobiłem kilka-kilkanaście kroków po tafli wody, zanim mi się to znudziło. Trening był zakończony, długo nie potrwał, tudzież wiedziałem, że przed następnym nie będę musiał tak wiele odpoczywać... Wskoczyłem z powrotem na to samo drzewo, siadając i przymykając oczy - oddając się swoim myślom.

                                                 
Akcept by Ichuza

Ostatnio edytowany przez Ichuza (2017-05-13 22:52:17)

Sesja normalna
Narokishi
Post pierwszy

     Płynął dzień, a wraz z nim czas. Narokishi trenował, odpoczywał, po czym znowu trenował i odpoczywał. Koło trwało sobie aż do tego momentu, kiedy to los postanowił zepchnąć go do Enko, kompleksu oaz, gdzie z pozoru mogło być spokojnie. Jeśli jednak Uchiha liczył na taką właśnie atmosferę, grubo się przeliczył. Miejsce, w którym się znajdował, zdawało się być rajem dla wszystkich w okolicy. Lgnęły tutaj zwierzęta i ludzie, młody ninja powinien więc spodziewać się towarzystwa. Niezależnie od tego czy chciał, czy nie - usłyszał jakieś krzyki. W sumie to z niedaleka.
     Oaza! Widzisz? Mówiłem ci, że zaraz do niej dotrzemy. - krzyczał jakiś facet. Głos miał przeciętny, bardziej niski niż wysoki, ale basem trudno było go nazwać. Uchiha, który znajdował się bliżej serca oazy, pewnie był oddalony od mężczyzny o 15 metrów. Czy warto było się z nim spotkać? Pewnie tak, w końcu zawsze to jakieś doświadczenie.
     A gwoli opisu, bo w końcu to rola narratora: okolica dookoła Narokishiego zdawała się być wręcz bajeczna. Młodzieniec znajdował się od głównego źródła wody o niecałe 10 metrów. Dookoła niego rosły palmy, trawa była zielona, otaczały go bujne i gęste krzaki, które raczej utrudniały dostrzeżenie go. Ponadto drzewa rzucały cień, zwierzęta, które wypłoszone krzykiem uciekały, wydawały dźwięki.

Specyfikacja:
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Sesja normalna
Narokishi
Post drugi

     W krzakach działa się cała akcja i niestety nie było to nic związanego z seksem, albo chociaż samogwałtem. Narokishi, który znikąd postanowił zaatakować nieznajomych, wyłonił się, wykonał banalną techniką, którą miała przestraszyć przybyszy, a następnie udawał groźnego. Cały manewr pewnie w jego głowie wydawał się być cudowny i doskonale opracowany. Problem w tym, że rzeczywistość zweryfikowała jego wykonanie.
     Kiedy młodzieniec wypluł kulę ognia i schował się zaraz po tym, zaobserwował jedynie, że mężczyzna, w którego stronę zmierzała kula, niezdarnie uskoczył. Uniknął pocisku w kiepskim stylu, a następnie dało się słyszeć jego krzyk, ponownie.
     Co do... - ryknął zdziwiony. Następnie bez najmniejszej wątpliwości skierował się w stronę krzaków, w których siedział Narokishi. Uchiha co prawda tego nie widział, ale słyszał zbliżającego się mężczyznę. - Wody, kretynie. Czego innego kupcy mogliby szukać w oazie?
     Ninja mógł poczuć się bezpiecznie, ale znając jego przezorność, równie pewnym dla niego był fakt, iż to kłamstwo. Narokishiego nachodziły rozmaite myśli, z których nie wychodziło nic. Musiał odpowiedzieć, albo jakoś zareagować, bo facet dalej się zbliżał.
     Z tego co wcześniej zaobserwował, mężczyzna był wysoki, miał włosy i brodę w kolorze brązowym, a cerę śniadą. Ubrany był raczej zwyczajnie, chociaż jego wzrok mógł go mylić.

Na przyszłość:
-> podawaj linki do technik
-> podawaj statystyki jutsu twojego jutsu

Sesja normalna
Narokishi
Post trzeci

     Uchiha wciąż był nieufnie nastawiony do nieznajomego. Siedział ukryty w krzakach i kiedy mężczyzna odezwał sie, aby zainicjować kontakt, Narokishi od razu go zbył. Żądał dowodu potwierdzenia przynależności do rzemiosła kupieckiego. Kiedy młody ninja wypowiedział te słowa, usłyszał tylko śmiech. Warte do odnotowania było to, że dźwięk dochodził z bliższej odległości niż ostatnio. Czyli kupiec znajdował się parę metrów oddalony od ninjy.
     Dobre sobie. Najpierw nas atakujesz, a teraz pouczasz. Jak mam ci udowodnić, że jestem kupcem, skoro siedzisz w krzakach? Może wyjdziesz, przywitasz się, przeprosisz za atak i się rozejdziemy? - powiedział brodaty jegomość. Brzmiało to wszystko pokojowo, ale kto go tam wie, po co on tu przybył. Niepokojący również zdawał się być fakt, że jego towarzysze przestali wydawać niepotrzebne odgłosy. W oazy panowała cisza jak makiem zasiał i Narokishi wiedział tylko, że jego rozmówca jest całkiem blisko.

Sesja normalna
Narokishi
Post czwarty

     Było gorąco, ale schronienie Narokishiego dawało przyjemne poczucie. Młodzieniec nie mógł narzekać na swoje obecne miejsce pobytu - było tutaj dużo przestrzeni, dało się łatwo ukryć, a samo przebywanie należało do przyjemnych. Smutny jedynie zdawał sie być fakt ciszy, która towarzyszyła temu miejscu od kilku minut. Od stworzenia kuli ognia, wszystkie spłoszone zwierzęta umknęły w inne zakątki oazy. Na moment obecny dało się słyszeć jedynie delikatny szum wiatru. Poza tym - nic.
     Odpowiedź mężczyzn wydawała się być fałszywa. Mlody Uchiha nie przystał na ich propozycję, choć zanim to przyznał na głos, przemyślał swoją sytuację. Dopiero wtedy zażądał potwierdzenia dobrych zamiarów kupców. Odpowiedziało mu milczenie, chociaż nieważne co powiedziałby brodaty jegomość - Narokishi i tak chciał uciec. Jak postanowił - tak zrobił. Chłopak odbił się od drzewa, które... skrzypnęło. Zeschnięta kora zsunęła się z pnia, o który uderzył ciałem Narokishi. Wydało to dość charakterystyczny szmer.
     Uchiha po odbiciu wyleciał przed siebie, jednak drogę przysłoniła mu sylwetka człowieka. Narokishi musiał zatrzymać się przed brodaczem, to on bowiem zagrodził drogę czarnowłosemu. Nie wyglądał na zadowolonego, chociaż trudno było też powiedzieć, że jest wściekły. Bardziej irytowała go cała ta sytuacja.
     Mógłbyś zachowywać się jak normalny człowiek, popierdoleńcu? Strzelasz do mnie kulą ognia, a potem bawisz się w skaczącego w ludzi? O co ci w ogóle chodzi? - spytał sycząc.

Ostatnio edytowany przez Straznik 4 (2017-05-16 07:16:54)

Sesja normalna
Narokishi
Post piąty

     Chłopak gwałtownie wyhamował. Znajdował się teraz na wprost od niespodziewanego gościa. Narokishi nie mógł w zasadzie zareagować w jakiekolwiek sposób, w końcu każde jego posunięcie byłoby widoczne jak na dłoni. Ninja czuł się spięty i niekomfortowo w danym momencie. Jeśli tak dłużej pójdzie, zaliczy zaraz kolejną wpadkę i pewnie przez przypadek wpadnie na faceta. Albo wyłoży się na glebę i zacznie bić ją pięściami. Bo znając talent do głupich zachowań i ogólną nietuzinkowość Uchihy, było to całkiem możliwe.
     Słowa Narokishiego wywołały u mężczyzny pokraczny uśmiech. Wyglądał jakby patrzył na idiotę, szaleńca, któremu nie można było ufać. Brodacz zdawał się być zarazem zdziwiony, wkurzony, ale i zarazem rozbawiony całą tą sytuacją. W końcu przypominała ona akcję rodem z pokracznej komedii, nic nie miało tu sensu.
     Uratowałeś mi życie? Kiedy? - wypalił zaskoczony. Następnie rozmyślił się, machnął ręką i zwrócił do ninjy po raz kolejny. - Słuchaj dzieciaku, jesteś dziwny. Może podamy sobie dłonie i się rozejdziemy, żebyśmy nie musieli już siebie więcej widzieć? Oaza jest wystarczająco obszerna, żeby nas pomieścić z dala od siebie/
     Brodaty nieco się uśmiechnął i rozluźnił mięśnie twarzy. Narokishi miał dobrą okazję, żeby go teraz obejrzeć. Był rosły, bo o ponad 20cm wyższy od niego, ponadto dość umięśniony, jeśli chodzi o obręcz barkową. Korpus i nogi mężczyzny wyglądały przeciętnie. Włosy miał średniej długości, brodę długą, obie zaś brązowe. Mężczyzna ubrany był w przeciętny strój m