Ninja Clan Wars

Wystarczająco wiele czasu zmarnowałam w tym miejscu pogodzona z tym że ninja od żab prędko tu nie powróci postanowiłam odpuścić śledzenie jego towarzyszy. Przez  tą całą sytuację zapomniałam nawet po co przybyłam na wyspę. Wędrując bez celu po ulicach miasta, za wszelką cenę starałam sobie przypomnieć. Czas znaleźć statek i opuścić wyspę. Na samą myśl o kolejnej podróży morskiej robiło mi się nie dobrze, pocieszające jednak że tym razem cel mojej podróży jest znacznie bliżej. Statek nie wyglądał zbyt imponująco, ale w końcu nie ma znaczenia czy będę spędzać czas przewieszona przez burtę jakiejś łodzi rybackiej czy luksusowej łodzi.

[z/t---> Yu no Kuni   ]

Ostatnio edytowany przez Arisa (2012-03-19 19:59:13)

Tak jak Mei mnie poprosiła PODSZEDŁEM (zeskoczyłem z dachu dwa posty temu ) bliżej niej i małej Nany. Słysząc, że Namikaze mnie przedstawia pomachałem w kierunku nowej znajomej i wyrwało mi się krótkie:
- Yo - natomiast kilka chwil później przybył Uchiha, którego nie zdążyłem poznać. Jego słowa lekko mnie rozbawiły, co dało się zauważyć.
- Przedstawię się sam, spokojnie. Rokutaro Fujimaki, Wyrzutek. To nie tak, że uciekam... Chciałem by Mei miała spokój przy rozmowie... - usprawiedliwiłem się. Cóż, może wyglądało to jak ucieczka ale takiego zamiaru nigdy nie miałem. Między czasie poprawiłem swój zwój na plecach, zastanawiając się jak będzie wyglądało pierwsze przywołanie małpy.

Mei spoglądała na odchodzącą Nanę, po czym zbliżyła się do Ichitsu.
- Zanim wytrenuje się w FuuinJutsu, może trochę zlecieć... Takashi wie o wszystkim, pomoże nam... Kiedy wróci poproszę go, żeby pomógł w pierwszym etapie. Spotkajmy się za siedem dni w Enko. Szukaj mnie przy bramie do wioski, będę czekała. - Powiedziała najważniejsze co miała do powiedzenia. Po chwili ciszy dodała.
- Jest kilka nowych rzeczy, które chcę ustalić, ale to już przy Takashi'm. Tymczasem ja wracam do Enko. Pilnuj Nanę i przeproś ją ode mnie, że nie pożegnałam się znowu. - Powiedziała ostatnie zdania idąc w stronę portu. Po czym zwróciła się do Rokutaro.
- Idziesz ze mną?... -Po tym bez czekania na przyjaciela udała się na statek.
[z/t --> Yu no Kuni/Miasto portowe]

Spojrzałem na odchodzącą Mei i Rokutaro. Nie zdążyłem sam się przedstawić. Nie wiem czy to dobrze czy niedobrze. Ważne, że teraz mam chwilę spokoju. Nana jeszcze nie wróciła ze swoich zakupów.
- Ta, cukierki... - Pomyślałem, po czym wskoczyłem na dach jednego z budynków. Tutaj miałem całkowity spokój i mogłem przygotować się do kolejnego poważnego i dającego całkowicie nowe możliwości - treningu.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Basai

Po wszystkim zeskoczyłem na ulicę i zacząłem wyczekiwać Nany. Chciałem już wyruszyć w drogę, jednakże jej nieobecność mi to uniemożliwiała. Nie mogłem iść bez niej. Usiadłem na jednej z ławek, po czym się wyciszyłem. Czekałem ciągle na małą.

Ostatnio edytowany przez Basai (2012-03-21 20:17:04)

Gdy tylko zobaczyłem Nanę, która obładowała się wszelkiej maści sprzętem, ta od razu posmutniała. Wiedziałem co jest tego powodem. Dziewczynka podeszła do mnie i się wtuliła. Nigdy nie doświadczyłem takiego zachowania ze strony ogólnie przedstawicielek płci przeciwnej, nie w moim przypadku. Nie byłem jednak zaskoczony jej zachowaniem.
- Oj... Mei powiedziała, że musiała już wracać do domu i że przeprasza za brak pożegnania. - Powiedziałem, ale po chwili dodałem. - Widzę, że fajne "cukierki" sobie kupiłaś. - Przy czym się zaśmiałem. Dawno nie czułem takiej bliskości ze swoimi znajomymi.
- Czemu wciąż myślę o treningach z tobą, Matsuo-sensei? Czemu mimo tego, że niemal wyprałeś mnie z emocji nadal chcę trenować u twego boku...? - Pomyślałem, po czym wziąłem Nanę na barana.
- Wracamy do Kraju Ognia. Zaczepimy o Tanechigai, dawno mnie tam nie było. - Powiedziałem do małej, po czym ruszyłem do portu i razem z małą wsiedliśmy na prom do Uzu no Kuni.
z/t obojga -> Yu no Kuni/Miasto portowe

Ostatnio edytowany przez Ichitsu (2012-03-20 19:45:03)

- W końcu... - powiedziałem, tocząc się po mieście. Było to miejsce do którego nie chciałem już wracać przez dłuższy czas - niestety, widocznie nie było to możliwe. Nagle usłyszałem Mei nawołującą Takashiego. Podszedłem do niej i z miną której pozazdrościłby nie jeden psychopata powiedziałem:
- Nie poczekałaś na mnie... - a chwilę później wylądowałem na ziemi. Nie miałem nawet wystarczająco siły by stać. Nadal jednak kontaktowałem ze światem zewnętrznym. Wyrwało mi się nawet "Jaki ten chodnik jest... miękki..."

"Byłeś taki wolny" cóż... Nie była to moja wina, że to Mei urodziła się w klanie Namikaze. Ja w sumie nie potrzebowałem tego do szczęścia. Ot, było dobrze tak jak było.
- Statki były właśnie najlepszą częścią... Nie rozumiem, jak możesz nie lubić nimi pływać. - odpowiedziałem Mei, siadając i przyglądając się Mei. Zastanawiałem się co takiego chciała stworzyć dziewczyna, próbując wezwać Wielkich Sage. Zwój miała trochę dłużej ode mnie, a chciała wezwać już najsilniejsze Żaby. Pokiwałem tylko głową i westchnąłem. Widać Mei naprawdę nie mogła się doczekać spotkania z Takashim. Takie zachowanie, moim skromnym zdaniem, wychodziły poza relację mistrz-uczeń. Ale mnie mało to obchodziło. Położyłem się na jednym z dachów i zacząłem się wygrzewać czekać na jakiś efekt. Kiedy usłyszałem znajomy dźwięk pojawiania się summona, odwróciłem się w stronę dziewczyny. Zauważyłem, że na jej barkach znajdują się już Żabi Sage. Machnąłem tylko w ich kierunku ręką, na nic więcej po prostu nie miałem siły.

Ostatnio edytowany przez Rokutaro (2012-03-23 19:43:04)

Kiedy dym opadł Takashi od razu rzucił się na Mei. Shima zdążyła zeskoczyć z jej ramienia. Kiedy mistrz przytulił  Mei, tak również to zrobiła, jednak nic nie powiedziała, zrobiła się tylko czerwona, po czym puściła go, kiedy ten ruszył w stronę Rokutaro.
- A więc to jest twoja uczennica... Cóż, muszę przyznać, że zrobiła kawał dobrej roboty przywołując nas bez twojej pomocy, jeszcze pierwszy raz... Jestem Fukusaku, a to Shima. - Powiedział wskazując na swoja żonę, po czym ta uśmiechnęła się tylko.
- Dziękuję, będę mogła liczyć na waszą pomoc w przyszłości? - Zapytała, po czym żaby kiwnęły głową i wskoczył na ramiona dziewczyny. Tym razem Namikaze spojrzała na mistrza.
- A więc już jesteś... Nie mogłam się doczekać, było trochę nudno, zdążyliśmy odwiedzić Enko i nauczyłam się techniki. A odkryłam jeszcze, że Rokutaro wlecze się jak żółw. - Powiedziała posyłając oczko przyjacielowi, lekko żartując z niego.