Ninja Clan Wars

Akuma doszedł do bujnie porośniętych trawą terenów Boin. Była to wielka górzysta zielona przestrzeń. Chciał tu stoczyć swoją pierwszą walkę. Miał nadzieję, że spotka jakiegoś Senju. Nienawidził ich, zresztą tak jak cały klan. Chciał mu pokazać na co go stać. Musiał to wygrać. Chciał się czegoś nauczyć. - Dobra. Teraz muszę znaleźć przeciwnika, który będzie niedoświadczonym Senju. Na pewno go pokonam. - powiedział po czym wytężył wzrok i przeczesywał polanę w poszukiwaniu jakiejkolwiek formy życia. Niczego nie zobaczył. W przeciągu kilkuset metrów nie było nikogo. Postanowił położyć się na trawie i zdrzemnąć się na chwilę. Niestety, gdy się obudził dalej nikogo nie było. Postanowił wyruszyć do Kawa no Kuni.
[z/t >>Tereny Kawa no Kuni]

Ostatnio edytowany przez Akuma (2012-03-27 18:09:46)

Ach, tak... panował tutaj taki błogi spokój. Po ostatnich wydarzeniach było to dla mnie idealne miejsce. Odszedłem od miasteczek na tyle daleko, że mogłem tylko zobaczyć ich niewyraźny zarys. Łąki i niewielkie góry, które znajdowały się na tym terenie świetnie pasowały do niewielkich strumyków. Tutaj było tak blisko Hidari, w którym odbył się ten wielki chaos... Matsuo Uchiha wyciął w pień pół swoich pobratymców.
- Zostanę sobie tutaj dłużej... A przynajmniej tak mi się wydaje... - powiedziałem do siebie, idąc przed siebie do niewielkiego strumyka. Zastanawiałem się co w ogóle chcę tutaj robić prócz treningów. Oczywiście w Hidari poszukam jakiś Uchiha jednak nie sądzę, że Ci warci mojej uwagi zostali w wiosce. Wykonują pewnie najróżniejsze misje i są poza granicami swoich rodzinnych ziemi. A ja ? Ja uznałem, że położę się przy płynącej wodzie, wsłucham się w jej rytm i przymknę oczy w ramach odpoczynku.

Stało się oczywiście to, czego się obawiałem. Ktoś przechodził, a ja oczywiście musiałem usnąć. Osoba ta była już za daleko żeby ją gonić więc... Uznałem, że lepiej będzie wziąć się za trening. To było jednak ważniejsze, niż walka z Uchiha.




[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Basai

Byłem zmęczony, cholernie zmęczony. Padałem wręcz na twarz. Mimo, że nie był to szczególnie ciężki trening dał mi się we znaki. A teraz musiałem ruszyć do Hidari...
- A może ich tak na początku pomęczyć w ramach mojego wielkiego planu ? - pomyślałem, uśmiechając się szyderczo. Mieli swoje problemy, a ja będę mógł ich od tego uwolnić.... w różny sposób.

[zt -> Hidari]

Ostatnio edytowany przez Basai (2012-04-05 13:13:16)

Boin, co oznacza, że jestem już mniej więcej  połowie drogi, którą mam do przebycia. Jeszcze chwila, a znajdę się na terenie Hidari, prowincji przynależącej do klanu Uchiha. Z tymi zawsze kojarzy mi się jedna osoba, a mianowicie Uchiha Matsuo, mój przyjaciel. Zawsze go za takiego miałem, był mi najbliższy z wszystkich ludzi, nie waham się tego mówić, nawet pomimo tego jak on traktował mnie, zawsze starałem się o naszą przyjaźń, niestety nie przetrwała, moje starania poszły na marne, a to dlatego, ze jestem taki słaby. Wszystko tak naprawdę to moja wina, Matsuo chciał dobrze, ale nie mógł mi darować i nie dziwie mu się. Zresztą, już za późno na takie gadanie, Matsuo jest prawdopodobnie martwy, zabił go własny mistrz. Właśnie, nie jest pewnym, czy go zabił i to ja muszę się o tym przekonać, jednak najpierw rozwinąć nieco swoje umiejętności, Gamatt Kiyoshi to potężny wojownik i, cokolwiek, ale nie mam z nim żadnych szans, jednak muszę być gotowy na wszystko, nawet na ewentualną ucieczkę. Przerwałem na chwilę rozmyślenia, by podziwiać widoki, bowiem wkraczałem już na tereny Hidari.

[zt -> Hidari, Wymarły las]

Gdy wreszcie dotarłem na miejsce, zauważyłem, że powoli zaczynamy się zbierać. Na razie nie widziałem niczego, co mogłoby nam przeszkodzić.
- Akcja z biegu może być nieco kłopotliwa... No, ale skoro sytuacja tego wymaga... - Powiedziałem sam do siebie. Sprawdziłem jak z płynnością wyciągania broni. Wszystko było okej. Nie było ich zbyt wiele, ale zazwyczaj polegałem na technikach niż na żelastwie.
- Wątpię, aby Legioniści szybko zorientowali się co do naszego przybycia. O ile ten oddział, który spotkaliśmy "przy okazji" cokolwiek doniósł, to zapewne nie będzie to szybko rozpatrzone. Zasady działania wojsk bez względu na charakter działania zawsze są takie same... Dobrze będzie wykorzystać element zaskoczenia do dywersji. Jeśli nie przeszkodzi nam nikt z przyszłości to dywersja powinna się powieść. - Rzuciłem do Rokutaro, po czym dodałem ciszej, do ucha - Miej oko jakby coś na Gisaku. Jakby zaczął wykazywać nienaturalne zachowanie, to postaraj się go w jakiś sposób unieruchomić. Starszy na pewno zrozumie.

Drużyna druga - dywersyjna.
A wiec cała drużyna dywersyjna już się zebrała. Oprócz Gisak'ów, Ichitsu i Rokutaro było z nimi kilkudziesięciu wojowników uzbrojonych w zwyczajne bronie i kilku wyglądających na ninja. Jeden z nich stał blisko Gisaku, który widząc wszystkich zebranych złożył pieczęcie i wystrzelił w powietrze kulę ognia, która po chwili zmieniła się w ptaka szybującego po niebie, był wystarczająco wielki, aby wszyscy mogli go dostrzec w dość dużej odległości. - Hisato... - Odezwał się do mężczyzny obok ,a ten aktywował Byakugan'a. - Informuj o nadciągających osobach, my przygotujemy się do walki. - Ten tylko kiwnął i zaczął obserwować teren wokół. Starszy Gisaku podszedł do trójki, po czym zaczął mówić. - Oddziały zapewne zaraz się tu zjawią, bądźcie gotowi, musimy zając się tutaj walką aby dać czas Takashi'm aby pojmali dowódcę... Oby jakiś tam został... - Dodał na koniec, po czym zaczął obserwować wszystko. - Rokutaro, wbij się na smoku, będziesz mógł obserwować wszystko, daj znać, jak będziesz coś widział, obserwuj miasto.- Wskazał oddalone daleko miasto. - Znajduje się tam obóz legionu, liczę na ciebie. Reszta niech się przygotuje do walki. - Po tych słowach wszyscy czekali na odpowiedź legionu, którego jak na razie nie było widać. Chodź ognistego ptaka, na pewno wszyscy mogli już dostrzec.

Kiwnąłem głową na słowa starszego Gisaku, odpowiedź Rokutaro też przyjąłem do wiadomości. Wielki feniks ciągle szybował po niebie. Wyczytałem, że jest to po prostu technika mająca na celu wywabienie Legionistów z obozu. Nie widziałem jeszcze nikogo, jednakże wiedziałem, że trzeba będzie przytrzymać oddziały na tyle, aby wyciągnąć dowódcę z kryjówki, to tak zrobię. Przynajmniej się postaram. Pamiętałem też radę Takashiego odnośnie łatwości walki z wrogimi żołnierzami.
- Zwykłe mięso armatnie, hm? Zobaczymy. Ale skoro i Kazunariemu się udało ich pokonać w pojedynkę, to ja nie powinienem być gorszy... - Pomyślałem. Wokół oprócz starszego Gisaku i naszej trójki było w pogotowiu kilkunastu wojowników. Nie wyglądali na słabych, wręcz przeciwnie - feniks uświadomił mnie w przekonaniu, że mam do czynienia z doświadczonymi ludźmi.
- Przynajmniej nie będę musiał ratować tyłka każdemu kto sobie nie radzi... - Po tej myśli uśmiechnąłem się lekko.

- Bramy zostały otwarte, a kości rzucone... Nie ma odwrotu... - Powiedziałem sam do siebie, po czym wyciągnąłem katanę. Legioniści niemal jak plaga rozprzestrzeniali się po polu bitwy, gotowi umrzeć za swoje ziemie. To spojrzenie widoczne było również u partyzantów, jednakże było ono o wiele silniejsze, prawdopodobnie było to jedyne uczucie, które prowadziło ich do walki i pozwalało przeżyć kolejne dni.
- Zgodziliśmy się pomóc. Przeszłość jest teraz częścią przyszłości... - Pomyślałem. Żołnierze Legionu byli coraz bliżej, ja jednak czekałem. Gdy zbliżyli się na niebezpiecznie bliską odległość, zaczęła się rzeź. Po aktywacji Sharingana wpadłem w szeregi wroga, ciąłem, rąbałem, waliłem z pięści, nogi i główki wszystko co tylko nie przypominało wyglądem partyzanckich płaszczy. Mój miecz po raz kolejny nurzał się w tętniczej krwi i smakował ludzkiego mięsa. Była jedna zasada... Jeśli miecz już raz skosztował owej czerwonej zawiesiny, będzie dążył do tego, aby posmakować jej więcej.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

- Niech rozpocznie się zabawa - powiedziałem sam do siebie i zniknąłem. Byłem niezauważalny dla przeciwników. Z Aktywny Sharinganem zacząłem prawdziwą rzeź. Zabijałem prostym mieczem, który nie był kataną. Ostrzem posługiwałem się niezwykle sprawnie. Wokół mnie wręcz lała się krew moich opponentów. Na ziemi walały się ich poodcinane kończyny. Krew była praktycznie wszędzie. A ja.. Ja z uśmiechem na ustach ciąłem coraz to kolejnych przeciwników.
- Uwielbiam czynić rozpierdol - pomyślałem, a uśmiech jaki mi towarzyszył tylko się pogłębiał.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Gisaku (2012-05-18 19:48:44)