Ninja Clan Wars

Tym razem szedłem spacerem, który doprowadził mnie do miasta kolejnej prowincji na mojej drodze, czyli Kakan. Prawdę powiedziawszy, to byłem tu pierwszy raz w moim życiu. I to z każdą chwilą stawało się co raz bardziej fajne. Dlaczego? Poznawałem teraz nowe miejsca, horyzont stał się moim celem, do którego ciągle zmierzałem. Czułem się jak młody wilk, który nie ma żadnych zobowiązań. No prócz treningu, który prędzej czy później musiałem odbyć. Mimo wszystko, miasto nie było najlepszym miejscem do tych spraw, ze względu na jego zaludnienie. Nie miałem również zamiaru uciekać stąd od razu, zważywszy na mój postrzępiony ubiór. Postanowiłem więc zaszaleć.
Prócz luźnego ubrania, zakupiłem również paczkę papierosów... waniliowy tytoń, mniam...
Ruszamy w dalszą drogę!

z/t Ame no Kuni / Tereny

Kiedy Miri tak sobie leżała, dostrzegła, że jej rana jest opatrzona. W końcu tajemnicza postać wstała i odwróciła się do Miri. Był to mistrz Hayato. - Witaj, obudziłaś się już, to dobrze. Martwiłem się, że może się wam nie udać. - Powiedział, po czym podszedł do dziewczyny. - Zdobyłaś maskę, dodatkowo przyjęła cię, co oznacza, że jesteś Shiro. Ja jako przywódca aktualnych Kuro jestem zmuszony ci pomagać, niestety sługę straciłaś, zginął byś mogła zdobyć maskę... - Powiedział o swoim uczniu jak o jakimś psie, po czym odsunął się nieco podchodząc do okna. - Niestety... Nawet Shiro muszą się nauczyć kontroli maksi, a teraz nie ma na to czasu... Wytłumaczę ci teraz o co w tym wszystkim chodzi. Zapewne Hayato opowiedział ci, że Kuro służyli Shiro, jednak powiedział dlaczego? - Zapytał, po czym zamknął oczy i zaczął mówić. - Maski Kuro posiadają dużą moc, dodatkowo noszenie ich niesie ze sobą pewne ryzyko, po założeniu maski użytkownik jest karmiony negatywnymi emocjami. Niekontrolowany może stać się szaleńcem z wyprawnym mózgiem, który szaleje i zabija każdego. Maski Shiro są o wiele silniejsze, jednak osoby mogące je kontrolować potrafią również "oczyszczać" ciało z tych negatywnych emocji. Właśnie dlatego Kuro służyli Shiro, w zamian za swoje usługi ci oczyszczali ich ciała by nie popadli w ciemność. Jednak jest coś jeszcze... - Tutaj spojrzał na maskę leżącą na stoliku. -... Kiedy maska Shiro będzie niedaleko Kuro zacznie przejmować na pewien czas jego energię, przez co stanie się silniejsza. W ten sposób również pomagano w treningu opanowania maski Shiro... To tyle... - W końcu skończył opowiadać, jednak nie zakończył wszystkiego co miał do powiedzenia. - Od teraz jesteś jedną z Kuro... Dlatego musisz nam pomóc... Naszymi wrogami są potomkowie wrogiego klanu, który walczył z Yama. Chcą przejąć wszystkie pozostałe maski, byśmy nie mogli ich używać. Odkryliśmy ich kryjówkę, gdzie aktualnie trzymają członków naszego klanu, trzeba ich uwolnić, lecz potrzebujemy do tego mocy Shiro. Wiem, że nie potrafisz jeszcze używać maski całkowicie, jednak kiedy cię znalazłem w jaskini byłaś w ostatnim stadium przemiany... Możliwe, że nie będziesz potrzebowała treningu, by móc ją kontrolować, ale nie polegaj tylko na jej mocy... Pamiętaj o swojej własnej... Jeśli się zgadzasz to przejdę od razu do konkretów... - Po tym czekał na odpowiedź Miri.

Starzec zablokował jedną ręką nadciągający cios, po czym delikatnie ją puścił. - Odnalazłem go, wyleczyłem i wychowywałem. Nauczyłem go wszystkiego co miał robi w przyszłości, dałem mu nowy cel w życiu... Myślisz, że od ta pogodziłem się z jego śmiercią?. - Powiedział, po czym dalej czekał na odpowiedź Miri odnośnie zadania. - Więc... Jaka jest twoja decyzja? - Zapytał jeszcze, po czym odwrócił się w stronę okna. Na jego twarzy było widać smutek, którego wcześniej Miri nie dostrzegła. Na zewnątrz zaczęło podać, niebo zakryły ciemne chmury wprowadzając ponurą atmosferę.

Kiedy mistrz Hayato wysłuchał Miri odpowiedział szybko i stanowczo. - Nie mogłem znaleźć ciała... - Po tym spojrzał na dziewczynę. - Nic oprócz krwi nie było... - Dodał, po czym przeszył spojrzeniem Uchihę. - Skoro dał ci cel powinnaś kontynuować... Zapewne chciałby abyś pomogła nam... Przemyśl to... Będę na zewnątrz... - Po tym wyszedł na zewnątrz. Usiadł na ławce przed budynkiem i czekał na przybycie Miri i jej odpowiedź. Siedział pod daszkiem, więc lekki deszcz z silnym wiatrem nie przeszkadzały mu.

Starzec spojrzał na dziewczynę, po czym odpowiedział. - Dobrze... Jednak najpierw musisz mi udowodnić swoje intencje... Shiro i Kuro prawie nigdy nie wybierali złej drogi, zawsze woleli pokojowe rozwiązania. Nasi przodkowie byli bardzo pokojowi... Chcę abyś udowodniła mi, że w twoich żyłach płynie taka sama krew Shiro jak u twych przodków... Uwolnij naszych braci... - Powiedział wstając i spoglądając na dziewczynę. Deszcz powoli przestawał padać, a przez chmury promienie słoneczne zaczęły się przebijać. -... Więc co ty na to? - Zapytał na koniec i czekał na odpowiedź.

- Zabijali, kiedy to było konieczne, w ostateczności...- Dodał, po czym spojrzał w niebo. - Kryjówka wroga znajduje się w Ta no Kuni. Gdzieś na terenach tej prowincji znajduje się ich kryjówka... Wyruszysz, kiedy będziesz gotowa, a teraz muszę wracać... Kiedy skończysz zadanie, udaj się do Kawa no Kuni... - Po ty mężczyzna zniknął. Deszcz już przestał całkowicie padać, a jak na ten czas Miri miała walną rękę. Mogła zrobić co chciała, nikt jej nie kazał udawać się od razu na misję. Miri została sama, przy sobie jedynie miała nowo zdobyty przedmiot.

Część pierwsza zakończona. Następna sesja - kontynuacja.
Uwaga: Maska jest przedmiotem sesji, tak więc jej używanie w fabule jest niemożliwe, aczkolwiek, można uwzględniać jej obecność w postach ;)

Ostatnio edytowany przez Straznik 1 (2012-05-26 10:47:34)

Miri w poświacie ciągnących się wzdłuż uliczek latarni zmierzała do hoteliku o nieco strzelistych kształtach ,  znacznie wyższego od wszechobecnych skalnych domków , Miri idąc mijała domy w których szczęśliwe rodziny witały swych mężów i ojców powracających z całodziennej pracy w kopalniach , doszła do hoteliku w którym miała nadzieję przeczekać dzisiejszą jeszcze dość młodą noc , zapłaciła bogato ubranemu właścicielowi , po czym bez zbędnego mitrężenia skierowała się do swojego pokoju , gdy przekroczyła próg ujrzała wnętrze wyposażone identyczne jak pokój w Ame no kuni - gdybym wiedziała że tak to się potoczy nie broniłabym się Hayato .

Do miasta dzieliła mnie jeszcze spora odległość jednak już tu było widać sporą działalność człowieka. Mimo wszystko pobliski lasek wydawał się być całkiem miłym miejscem, zwłaszcza biorąc pod uwagę że to jeden z nielicznych zielonych terenów w okolicy. Najwyraźniej ziemia nie była w tym rejonie najżyzniejsza.
Postanowiłam wykorzystać okazję i spędzić chwile na świeżym powietrzu przed wstąpieniem do miasta.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Basai

Najwyższy czas zjeść coś porządnego i spędzić noc w ciepłym łóżku. Nie zastanawiałam się zbytnio nad wyborem lokalu do spania większośc i tak wyglądała tak samo proste budynki z kamienia. Nie miałam też zbytnio sił i ochoty wybierać się na targowisko zwłaszcza że była już późna pora a ja nie miałam ochoty nanieświeże produkty,

Ostatnio edytowany przez Basai (2012-06-30 15:52:37)

Długo szedłem drugą. Wprawdzie znałem ją już z mojej podróży do akademii ninja. Jednak dopiero tym razem pozwoliłem sobie na jej poznanie. Wcześniej byłem zaślepiony celem swej podróży, teraz nie wiedząc dokąd tak naprawdę zmierzałem, obserwowałem wszystko wyraźnie.
W końcu dotarłem do miasta. Zapadło mi ono w pamięci ze względu na duży ruch, który w nim panował. Dało się tu dostrzec ludzi wszelkiej maści, niestety nie udało mi się dostrzec żadnego ninja, choć mocno ich wypatrywałem. Wszędzie przewijali się wyłącznie turyści i kupcy. Kilkakrotnie przyłapałem sam siebie na tym, że sięgałem po sakiewkę z pieniędzmi, by wydać je na jakiś bezwartościowy bubel. Na szczęście nic takiego nie miało miejsca, dzięki czemu nie bałem się o dalszy los mojej wędrówki.
Nie mając nic lepszego do roboty, poszedłem nieco się rozejrzeć, opuszczając targowisko. Widziałem szeregi niemal identycznych domów z kamienia, ale wśród budynków mieszkalnych niektóre z nich wyraźnie się wyróżniały. Ludzie mówili, że należały one do najbogatszych ludzi w mieście. Ból w nogach spowodowany długą drogą przebytą na pieszo zaczął mi wyraźnie doskwierać, dlatego usiadłem na pierwszej ławce, którą napotkałem, nie dbając, czy ktoś już na niej siedzi.