Ninja Clan Wars

Już w Debiruyaa. Za chwilę Kanketsu. Takashi wyraził swą prośbę, na którą odpowiedziałem "Tajest!", po czym zadał pytanie, na które również odpowiedziałem.
- Podobno ten szczyt ma na celu zjednoczenie klanów na ten czas pod wspólnym sztandarem, aby w pokojowy sposób rozwiązać problem Kraju Ognia. Sądzę jednak, że to po prostu niemożliwe, aby obeszło się bez walki.
Po mojej odpowiedzi zamilkłem i tak trwałem do końca podróży do Kanketsu.
- Spokój, cisza, dobre zachowanie... Oby nic we mnie nie wybuchło wtedy...
z/t -> Kanketsu/Wielki pałac

Takimi słowami, przywitali się z nowa krainą, która jak nie gdzie, nie różniła się znacznie atmosferą czy klimatem. Ówczesnie była już nam znana, więc przedostanie się przez nią nie będzie trudne. Jakby nie patrzeć, już trochę podróży mamy za sobą, szczęście nam dopisuje, ale bez opadnięcia sił się nie obędzie, nikt przecież nie ma niewypracowanych do cna mięśni. Męczymy się.

- Może i jeszcze kawał drogi przed nami, lecz spójrz tam - Pokazał ręką przed siebie - Za horyzontem tych drzew, jest kolejna granica, tam dotrzemy do Kanketsu. Ostatnia prowincja w kraju Ognia. Dalej już będzie przez zwykłą drogę, aż do kraju błyskawic. Powinno zlecieć szybko, nie śpieszmy się, jesteśmy opadnięci.

Ówczesne słowa, powinny podnieść trochę na duchu, już mają kilka dni za sobą, lecz zarazem i przed sobą. Spokojnymi krokami doszli do kolejnej granicy, tym razem na tereny Kanketsu.

[z/t Oboje -> Tereny Kanketsu]

Znudziłem się strasznie tą podróżą. Dreszcz ekscytacji dawno minął, a ja miałem ochotę na dobrą walkę. W końcu po to przyszedłem na tą wojnę, kiedy tymczasem nie stoczyłem żadnego pojedynku. Krew Kaguya zaczęła buzować wewnątrz mnie, by w końcu eksplodować. Kto wie, może uda mi się kogoś zabić? Już dawno, naprawdę dawno, nie walczyłem tak na serio. Nie miałem z kim...

Przemierzałem powoli cały teren. Oddaliłem się nieco od całej grupki, dlatego pozwoliłem sobie przyspieszyć. Szczerze powiedziawszy, to nie wiedziałem gdzie będzie ten cały szczyt, toteż musiałem trzymać się innych, by przypadkiem się nie zgubić.

z/t Kanketsu/Wielki pałac

Chłopak spokojnie znajdował się coraz bliżej celu. Niestety, ciągle pozostawał w tyle. Był zmęczony tamtymi podróżami. Mimo wszystko, chciał dotrzeć w najbliższym czasie do celu.
-Szkoda, że jak na razie tylko biegam. ja i Rokutaro nie mogliśmy nic zrobić z Samurajami. Przykry jest to, że gdyby ktokolwiek z naszej drużyny znałby ich choć trochę, albo w przeszłości nawiązywał podobne kontakty byłoby bardziej możliwe. Cholera! Biegając przez świat nic nei zrobię! Rokutaro został, a ja jestem sam, otoczony przez innych i lepszych ninja. Muszę nadgonić tą odległość, która dzieli ich poziom i mój, choć to naprawdę trudne zadanie.-myślał.

[z/t -> Kanketsu/Wielki pałac]

Młody Ninja po zdanej Akademii chciał przenieść się na tereny Debiruiyaa, pomyślał, że nie pójdzie od razu do swojej siedziby, ani też do swojego kraju, Debiruiyaa była pierwszą krainą jaka przyszła mu do głowy, wiedział, że nie ma tu czego szukać, ale musiał od wszystkiego zdecydowanie odpocząć. Szeroko rozwinięta flora pozwala na zaczerpnięcie świeżego powietrza i zrelaksowania się na łonie natury. Opierałem się o jakieś drzewo, ale nie czułem tego, co chciałem, więc rozglądnąłem się i poszukałem miejsca w cieniu, z którego jednocześnie wygodnie będzie się obserwowało niebo, bo właśnie do takiego miejsca trafiłem i oparłem się o drzewo.
Nie powiem, że nie podoba mi się siedziba organizacji, ale w lasach Ariando nie czułem jeszcze takiego przypływu świeżości, a jednocześnie takiej odmienności jaką spotkać można tutaj. I te elastyczne drzewa... - Rozmyślał Samotnik lekko przymrużając oczy i głęboko wdychając powietrze.

Po krótkim odpoczynku i ukojeniu nerwów postanowiłem pójść na małą przechadzkę, było przyjemnie i nie obchodziły mnie również plotki na temat klątwy w owym lesie. Z pewnością nie pierwsza i nie ostatnia legenda, a takich wiadomo nie należy brać zbyt poważnie. Po krótkiej przechadzce mocno się rozciągnąłem i nie tracąc więcej czasu ruszyłem przed siebie. Miałem zamiar dotrzeć do swojej siedziby, ponoć mają przedstawić mi zwój dotyczący mojego nazwiska Aburame, wiązać ma się z nim wielka moc, która być może niedługo będę wstanie okiełznać. Skierowałem się więc najpierw w stronę Dokuza.

[z/t-->Dokuza]

Ostatnio edytowany przez Ryuichi (2012-07-08 23:04:13)

Znalazłem się na terenach następnej prowincji. Był to ostatni punkt przed Kanketsu. Mój krok był bardzo szybki, niektórzy musieliby już biec. Tym marszem pokonywałem kolejne metry, a nawet kilometry. Kraj Ognia kolejny raz zmuszał mnie do podróży. Nie przeszkadzało mi to. Nie przeszkadzała mi samodzielna wędrówka. Miałem czas by pomyśleć i uspokoić się. Z reguły podróżowałem sam, nawet jeśli zmierzałem w tym samym kierunku co inni. Pewnie wkrótce to się zmieni. Na wojnie nie liczą się nasze zachcianki, rozumiałem to doskonale. Pogrążony w myślach dostałem się do Kanketsu. Przemaszerowałem do pałacu gdzie znajdował się mój cel.
[zt----->Kanketsu Pałac]

Bujne lasy, świeże powietrze, to jest właśnie to, czego oczekiwałem po Debiruiyaa. Przybyłem tu, by poznać wiedzę na temat mojego klanu i posiąść jego potęgę. Wiedziałem, że nie będzie to proste i że ważne będą sprzyjające warunki, w których właśnie się znalazłem. Było już ciemno, a niebo lekko nieraz prześwitywało pomiędzy drzewami, ja natomiast miałem na sobie maskę i przechadzając się po lesie szukałem czegoś długiego i twardego. Gdy znalazłem odpowiedni kij usiadłem pod jakimś drzewem i patrząc na kawałek drewna rozmyślałem:
-Jak tamta małpa mogła... jak ona mogła połamać tamten kij... był na tyle mocny co ten, a wspólnym pociągnięciem razem złamaliśmy kij, który sam mógłbym połamać jeszcze prędzej. Czy jestem na tyle nędzny, że siłą dorównuje tylko małpą? - Użalając się nad sobą przypominałem sobie o przykrych zdarzeniach, jakie mnie ostatnio spotkały.

Rozmyślałem nad swoją żałosnością i nad tym, że może najzwyczajniej tamten kij nie był taki wytrzymały, nie miałem okazji sprawdzić go, a to w końcu małpa używała go. To, że zabolał mnie wtedy jej cios jedynie świadczyło o tym, jak niska jest moja wytrzymałość i odporność na ciosy. Powoli ktoś się do mnie zbliżał, nawet mimo liści pozwoliło mu to bezszelestnie się do mnie podkraść, a wcześniej wykryć za pomocą niezauważonych przeze mnie owadów. Nie wiedziałem jeszcze na czym polega potęga klanowa Aburame, nigdy nie słyszałem o tym zbyt wiele, więc zamierzałem właśnie zapoznać się ze zwojem, lecz zanim go wyciągnąłem ktoś zechciał mnie wystraszyć. Odruchowo, gdy trzymałem "kij", będący jedynie twardym kawałkiem drewna, cofnąłem go za głowę, jakbym chciał się zamachnąć i obronić przed nadchodzącym niebezpieczeństwem. Stało się to, gdy postać skradająca się za Ryuichiego wyłoniła się zza drzewa i przestraszyła go, zdaje się nie na żarty. Poprzez ruch z wycofaniem kija w tył nieznajomy osobnik mógł dostać ową "bronią" w twarz, nie zdążając wcześniej zareagować i jednocześnie upadając, gdyż na kucaka nie mogła odpowiednio utrzymać równowagi. Wiedząc, że kij zderzył się z czymś co nie było drzewem obróciłem twarz i przeprosiłem, nie znając jednak wciąż zamiarów Ryutaro i mogąc być w niebezpieczeństwie. Wstałem i wciąż pewnie trzymałem kij skierowany do dołu.

Nie najadłem się strachu, gdyż wiedziałem, że mam przy sobie potężny kawałek drewna, który nie połamał się po jednym uderzeniu. Choć to był tylko pozór, w rzeczywistości bardzo się obawiałem owej osoby, a gdy okazało się, że jest to klon, to "bu" w porównaniu z tym, gdy pojawił się nagle przede mną było niczym. Mój szok na tym się nie zakończył, gdy usłyszałem nazwisko chłopaka zdziwiłem się. Byłem z wymarłej linii krwi i nie przypominam sobie, żebym widział go w przeciągu ostatnich lat. Ale jednak, przede mną był żywy posiadacz klanu Aburame, a przynajmniej człowiek z owym nazwiskiem.
-A...aa...Aburamee? - Mówiłem lekko roztrzęsiony opadając na ziemię i osuwając się o drzewie, aby nie być blisko z lekka przerażającej twarzy Ryutaro. Szerokie uśmiechy z wystawionymi zębami nie zawsze wróżą coś dobrego, a nieraz potrafią człowieka istnie przerazić, tak jak w tej sytuacji.
-Ryu...ichi... Aburame. - Więcej nie potrafiłem wykrztusić. Plan chłopaka powiódł się, zwłaszcza, że ja sam nie byłem silny i wolałem nikomu nie podpadać.

Ostatnio edytowany przez Ryuichi (2012-07-11 01:06:06)