Ninja Clan Wars

Genki jednak postanowił dotrzymać kroku swojemu mistrzowi, tak więc teraz obydwoje mogli ruszyć razem przeszukiwać teren. We dwóch to raczej nieodpowiednie określenie, był jeszcze Ichaza, klon Gamatta no i mniej więcej Matsuo. Było kilka spraw, które teraz droczyły myśli młodego Futago i jak najszybciej starał się ich pozbyć.  Znajdowali się właśnie w miejscu, gdzie jak można ujrzeć pełno jest fabryk, ot miejsce codziennych użytków. Także tutaj warto było się rozejrzeć, pełno domów czyni wiele miejsc do przeszukania. Jeżeli będziemy trzymać się razem, możemy nie zdążyć na czas, jeżeli chodzi oczywiście o pomoc ludziom.

- Musimy się rozdzielić – Rzekł uważnie, spoglądając na klona i Genkiego – Nie powinno stanowić to większego problemu, Genki weźmiesz ze sobą czerwonookiego i skierujesz się bardziej w lewą stronę. Dużo, aż tak tego nie mamy, no ale zawsze praca się usprawni. Jest tutaj pełno budynków, dlatego łatwo się zgubić – Swój wzrok Ichuza po wypowiedzianych słowach skierował na klona – Widziałem, że potrafisz tworzyć różne rzeczy, więc jeżeli coś was zaskoczy, bez znaczenia co to by nie było, od razu wypuść coś w stronę nieba. Jakiś sygnał czy może technikę, będę wiedział o co chodzi i natychmiast skieruję się w waszą stronę.

Dobrym rozwiązaniem byłoby dać im po prostu Katsuyu, ale  przy sobie miał tylko jedną małą, druga mała znajduje się przy zwłokach osoby w centrum. Nie warto byłoby więc marnować chakrę na przyzwanie całej. Trzeba było wybrać tylko taki sposób zabezpieczenia, się przed ewentualnym atakiem. W końcu jest z nami ten interesujący chłopak, powinniśmy być w miarę bezpieczni, wygląda na dość silny charakter. Jeszcze po tym zadaniu, chciałbym zamienić z nim kilka zdań. Teraz jednak pozostało nam przeszukiwanie budynków.

Ichuza jak i Ichaza, nadal pozostawali czujni w odniesieniu do ewentualnych wydarzeń. Nasłuchiwali choćby najmniejszych krzyków pomocy. Starali się zignorować płacze, czy może inne odgłosy paniki czy ucieczki. Teraz chodziło o pomoc innym, czyli to w czym się specjalizuje owy charakter. Trzeba szukać czegoś, co odróżnia się od otoczenia, będąc przy okazji czujnym na każdy atak. W końcu znajdowali się na terytorium, [teraz] wroga. Przeszukiwanie budynków, wraz z śledzeniem niebezpiecznych ruchów. A co jeżeli jako pierwsze, napotkają się na wroga.

Ichuza zarządził, że samotnie będzie przeczesywał okolicę , a jego uczeń oraz mój klon zajmował się sprawdzaniem pozostałej okolicy. Nie uważałem tego za rozsądne, jednak nie mogłem nic na to poradzić.
Moja replika posłusznie ruszyła za chłopakiem i starała się dać jak najwięcej z siebie, jednocześnie zachowując dużą dozę bezpieczeństwa. Dokładnie nasłuchiwała jakichkolwiek odgłosów, które mogłyby zwrócić jej uwagę. Starał się poruszać tuż obok swojego towarzysza, by w razie jakiegokolwiek niebezpieczeństwa nie zostać rozdzielonym i móc oddzielić sobie nawzajem pomocy w jak najszybciej.

Statek podpłynął do Kanki od zachodu. Akami zwabiony w te strony przez interesującą notkę z tablicy informacyjnej w Hidari, właśnie wyszedł na brzeg. Jest na tej wyspie po raz pierwszy w życiu, przez co czuł się mocno zagubiony. Nie wiedział czy ktoś już przybył tutaj przed nim, więc nie pozostało mu nic innego, jak tylko przeszukać miasto. Poprawił kosę na plecach, ścisnął pas przy którym trzymał katanę, a następnie skierował się wgłąb miejscowości. Ku jego zdiwieniu, okolica nie wyglądała tak strasznie jak sobie to wyobrażał. To jednak nie zmienia faktu, że w oczach wielu mieszkańców widział strach, smutek, a także nieufność...

Nagle, po spędzeniu bardzo długiego czasu na przeszukiwaniu okolicy, cisza jaka tutaj panowała została przerwana przez niepokojące krzyki i bezsilne zawodzenia o pomoc. Samotnik natychmiast odwrócił wzrok w stronę wielkiej fabryki, będącej źródłem tych dźwięków. Był to największy, widoczny z tego miejsca punkt w tej dzielnicy. Zmrużył nerwowo powieki, po czym ruszył w kierunku głównego wejścia.
- Czyżby wciąż byli tam ci... ""tajemniczy ludzie"?... - zastanawiał się.

Po niespełna piętnastu minutach, znalazł się nieopodal wejścia do fabryki. Uznał, że nie będzie narazie tam wchodzić. Jeżeli przybył tutaj jeszcze ktoś oprócz niego, to najprawdopodobniej również ruszy teraz w tę stronę, a jeżeli nie, to Akami i tak nie będzie miał większego wyboru, albo zrezygnuje, albo sam będzie musiał się tym wszystkim zająć.

Akami w milczeniu przyglądał się budynkowi, analizując spokojnie całą sytuację. Rozmyślał nad ewentualną strategią wdarcia się do środka. Niestety, nie dysponował dostateczną ilością informacji, by obmyśleć bardziej szczegółowy plan. Musiał polegać na intuicji i swoich zdolnościach. Wiedział jednak, że pomimo dużych postępów jakie poczynił ostatnimi czasy, nie jest jeszcze dostatecznie potężny, aby móc brawurowo, bez jakiegokolwiek przygotowania wykonać sam to zadanie. Jakby nie patrzeć, nie bez powodu zwabiło ono lub dopiero zwabi, silnych reprezentantów czołowych klanów.

Kiedy tak przyglądał się fabryce, nieoczekiwanie zjawił się osobnik, który prawdopodobnie również przybył by wziąć udział w tej misji. Nieznacznie odwrócił głowę w jego kierunku i od razu spostrzegł wojownika wyposażonego w Sanjin no Ogamę oraz noszącego Amulet Jashina. Swoim opanowanym, monotonnym wzrokiem penetrował Genkiego na wylot. Przez dobre pół minuty po przywitaniu się przez nowoprzybyłego, panowała głucha cisza, podczas której Akami starał się utworzyć w głowie obraz nieznajomego Samotnika.
- Wypadałoby się najpierw przedstawić młodzieńcze, nazywam się Akami i jak to ująłeś, wyznaję Jashina. - odpowiedział niespotykanie niskim tonem.
Odwrócił się w stronę chłopaka, sprawiając, że mógł zobaczyć jego amulet.
- Nie obchodzi mnie los tych ludzi, przybyłem tutaj z własnych powodów, których nie zamierzam póki co zdradzać... - dodał, w odpowiedzi na kolejne pytanie.

Cwilę później, grupa była już prawdopodobnie w komplecie. Jak przypuszczał, na Kankę zdążyło przybyć już wielu wojowników. Genkiego nie znał zbyt dobrze, ale domyślał się mniej więcej, czego może się spodziewać po kimś z tego samego klanu. Jednego z nich - Ichuzę - widział pierwszy raz w życiu, przez co nie miał bladego pojęcia o jego zdolnościach i charakterze.
- Witaj, nazywam się Akami. Tak, przybyłem tutaj by wykonać to zlecenie i nie widzę żadnych przeciwskazań, które miałyby uniemożliwić nam współpracę. - odpowiedział Ichuzie.

Następnie z nieco poważniejszym wzrokiem, spojrzał się na Gamatta, którego poznał niestety w mniej przyjemnych okolicznościach. Był to pierwszy przeciwnik, który zmusił go do odwrotu i jak narazie jedyny, który dał radę pokonać go w walce. Samotnik zdaje sobie sprawę z tego, że jest to potężny wojownik, więc zaczął zastanawiać się, jak trudne musi być to zadanie, skoro przybyło na nie tylu utalentowanych ninja...
- Witaj Gamacie Kiyoshi, wygląda na to, że tym razem będziemy mieli okazję walczyć po tej samej stronie. Liczę, że dobrze będzie nam się współpracowało, pomimo burzliwej przeszłości. - przywitał się uprzejmie.

Niemal od razu, grupa ruszyła do fabryki. Akami natomiast, ostatecznie postanowił ruszyć z nimi. W końcu również przybył tutaj wykonać tą misję. Co więcej, jest na tyle trzeźwy umysłowo, by móc odpowiednio ocenić swoje możliwości i doskonale wiedział, że nie dysponuje jeszcze dostateczna mocą do wykonywania takich prac samemu.

- Ja bym nie ufał Gamattowi, Akami - pomyślałem o czym zerknąłem na mistrza.
- Dobrze, że nic Ci się nie stało. Co teraz robimy ? - spytałem go. Była to jedyna osoba godna tutaj zaufania, Gamattowi z powodu przeszłości nie wierzyłem, natomiast Akami był tutaj nowy. Nie wiadomo jakie miał zamiary, jednak ja byłem wciąż w gotowości. Rozejrzałem się i pokazałem na źródło jęków. Rozejrzałem się uważnie chcąc dokonać oględzin terenu. W zanadrzu miałem swoją kosę, skorpiona, który w razie czego poinformowałby mnie o zagrożeniu oraz kilka ukrytych orzełków z gliny. Mimo wszystko to ciągłe czekanie potęgowało napięcie, a wiadomo, jestem niedoświadczonym wojownikiem więc znosiłem to troszkę gorzej.
I wspomnienia powróciły, nie moje, ale Gisaku. Nie wiem czy to wina skorpiona, który przed chwilą wbił swój kolec w mój bark, czy z innego powodu. Wszystko trwało sekundę czasu rzeczywistego, a ja byłem Gisaku przez dość długo. Widziałem jak zdobywa swojego Eternal Mangekyou Sharingana, jak walczy z przeciwnikami, jak ginie za przyjaciół. Był wielkim wojownikiem. Myślę, że przez te wizje chce mi coś przekazać. Dać coś od siebie. Widziałem jego cierpliwość i doświadczenie. Teraz jestem już pewien, muszę go ożywić!
  Wróciłem do świata realnego, nikt nie zauważył tego co się stało, kolec skorpiona został wyjęty z mojego barku. A ja, ja byłem już spokojniejszy. Obrałem pewien cel w swoim życiu i mam zamiar do niego dążyć.
Jesteście gotowi ? - spytałem spokojnie.