Ninja Clan Wars

Chłopak nieco wkurzony wcześniejszą sytuacją z namiocie zapisów ruszył zdecydowanym krokiem wraz z Batsu ku szatni dla uczestników. Lokum w jakim po chwili znaleźli się Uchiha jak i Kaguya było dosyć spore. Wszędzie łóżka, a na końcu sali można było iść do pielęgniarki. Ruszył zdechdowanie ku końcową część sali i zajął sobie miejsce spania. Ręką pokazywał by i Batsu wybrał sobie łóżko. Po krótkiej chwili, jego towarzysz zapytał, a ten zaraz mu odpowiedział:
- W klanie ostatnio bardzo niespokojnie się dzieje, jednakże nie jest tak źle. Poza tym, fakt. Kraj błyskawic nie jest zbyt duży, ale na tych ziemiach zamieszkują dwa bardzo.potężne klany. Mój jak i klan Nara. Mi to nie przeszkadza.
Potem chłopak zamyslił się nieco kończąc swoją wypowiedź:
- A jak u Samotników? Poza tym powiedz mi co z Ayatane i Gishim. Dawno ich nie widziałem
Po tych słowach oparł się na rękach patrząc na twarz kolegi wyczekując odpowiedzi.

Weszłam do szatni, postanowiłam się najpierw  przejść po niej. Dwadzieścia pięć łóżek odgrodzonych parawanami, ciekawe rozwiązanie. Podeszłam do stołu i wzięłam jedną wodę. Wypiłam dosyć szybko, klimat panujący w danym kraju mi nie służy. Chociaż w pomieszczeniu nie słyszę żadnych odgłosów, nie jest tak gorąco oraz nie ma okien. Podeszłam do jednego łóżka i usiadłam na nim. Ściągnęłam torbę i położyłam ją na ziemii postanowiłam się na chwile położyć.
- Chyba się uda. - Powiedziałam sama do siebie i zamknęłam oczy. Przeczekam to..

     Hiroshi najwidoczniej podchodził do sytuacji bardziej optymistycznie niż ja. Marzyciel, przemknęło mi przez głowę. Znałem jako tako ten świat i skoro Starszyzna z Airando była załamana to co dopiero Hidari, leżące obok Chuu. Czułem, że Uchiha może mnie wrabiać, ale z pewnością postąpiłbym tak samo. Jak żyć z naszymi wadami, jak żyć?
     Zauważyłem przyjście kolejnego Uchihy, Pamiętałem go z recepcji. Swojego rodzaju hardkor, który pierwszy załapał się do czarnej kategorii. Czułem przed nim swego rodzaju respekt, a gdy jego spojrzenie zatrzymało się na mnie i Hiroshim pojąłem jego zamiary. Jak widać Uchiha mieli więcej tajemnic niż ja.
     - Nie spotkałem ich od Krwawego Brzasku. A Samotnicy dają sobie radę. W sumie to jak każdy. Najgorzej jest w Chuu.

     Niespodziewanie mój towarzysz ujawnił mi swoje czerwone oko. Doskonale je zapamiętałem z Doma Gorizu. Hiroshi, ty cwaniaku. Twój Sharingan rozwinął się, bo wyglądał na większy i z dużą ilością kropeczek. Ja pamiętałem twoją zdolność klanową, ale ty mojej nigdy nie poznałeś. Tak, chciałbyś zobaczyć to, jak wyciągam miecz z mojego szpiku. I ujrzysz to, ale nie teraz przyjacielu. Siedziałem pełen spokoju udając poruszenie na widok czerwonego oka. Pamiętałem do czego jest zdolne. Z pewnością pomagało w walce, a i chakrę widziało często. Niezła umiejętność.
     - Och Hiroshi, chyba Ichitsu nie byłby zadowolony widząc twoje postępki. Widziałem już Sharingana, a nie chcę ujawniać mojej mocy przy wszystkich, jest dosyć widowiskowa. Jeśli zobaczysz mnie podczas walki to poczekaj do bezpośredniego starcia Hirosiu. Dostrzeżesz wtedy, że potrafię nieźle kombinować z brońmi.

Spojrzałam na wszystkie osoby, które się  zebrały w szatni, przyjrzałam się wszystkim po kolei i sprawdzałam opaski, postanowiłam, że nie będę sprawdzać z kim bd walczyć niech będzie to dla mnie niespodzianka. Choćby miało to być moje życiowe zaskoczenie. Wyciągnęłam katanę z pochwy na plecach co wydało charakterystyczny dźwięk po czym położyłam ją na łóżku i podeszłam do stołu po butelkę wody. Wróciłam do łóżka usiadłam na nim po turecku, przodem do ściany przy łóżku. Zaczęłam ostrzyć katanę i przecierać lekko nasączoną wodą chusteczką byle żeby przetrzeć, bo była brudna. Zauważyłam, że powinnam ją w końcu wymienić lub iść do kowala aby coś zrobił z moją ukochaną bronią. Po skończonej robocie z kataną wyjęłam wszystkie kunaie i shurikeny by również zrobić z nimi porządek.

    Wszedłem zaraz za Akemi'm do szatni dla uczestników. Moje zdziwienie było sporo kiedy zobaczyłem jak naprawdę wygląda to miejsce. Muszę przyznać, że klan Namikaze pozytywnie mnie zaskoczył tym przyjemnym akcentem. Widząc, że mój przyjaciel już wybrał sobie miejsce spania, zdjąłem mój płaszcz i położyłem go na łóżku obok. Kolejny raz jednak moje oczy spoczęły na nadgarstku na którym znajdowała się czarna opaska. Nie sądziłem, że jest to jakiś dobry znak, ludzie chyba mnie przeceniali i najlepszym dowodem na to była reakcja Haru.
     Pokiwałem jednak głową dając ujście negatywnym myślą. Znajdował się już tutaj - prócz mnie i Akemi'ego - jeden osobnik z tą samą opaską co my. Reszta była zwykłymi białymi wojownikami. Widząc, że mój przyjaciel chciał już kłaść się spać, kiwnąłem na niego ręką żeby podszedł do stołu. Kolejka w namiocie była długa, dlatego chciałem jeszcze coś zjeść przed pojedynkiem. Usiadłem więc przy stole i wziąłem sobie po trzy kawałki Maki i Nigiri z łososia. Do popicia tego posiłku nalałem sobie ciepłej herbaty, a widząc jak Akemi się dosiada zacząłem odpowiadać:
     - W sumie nic ciekawego ale udało mi się w końcu zobaczyć z moim liderem. Czuję jednak, że pokłada on we mnie za dużo nadziei, chyba jeszcze nie jestem gotowy na to czego on się po mnie spodziewa. Niemniej jednak stoczyliśmy ze sobą pojedynek i nauczyłem się kilku przydatnych rzecz - tutaj zrobiłem sobie przerwę na zjedzenie jednego Nigiri i popicia go łykiem herbaty. Po chwili westchnąłem i zacząłem mówić dalej - Zastanawiam się czy nie poprosić go o to żeby został moim nauczycielem. Problem tkwi w jego pozycji, w końcu nie ma on tyle wolnego czasu co przeciętny ninja, prawda? I mów co działo się z Tobą przez ten czas. - skończyłem mówić i pochłonąłem jedną porcję Maki. Popiłem ją powoli herbatą i czekałem na opowieść Akemi'ego. W końcu może on robił coś ciekawszego od czasu tego politykowania w Kraju Ziemi.

Ostatnio edytowany przez Tamotsu (2013-08-12 00:39:05)