Ninja Clan Wars

     Zmierzałem w kierunku Siedziby Wyrzutków, jednak coś przyciągnęło mój wzrok. Prawda jest taka, że nie podróżuję tymi terenami zbyt często. Niemniej jednak nie przypominałem sobie by budynek taki jak ten znajdował się tutaj. Zszedłem z białego konia i podszedłem nieco bliżej, by się mu przyjrzeć. Na tle pozostałych, mizernych oraz bambusowych budynków wyglądał na prawdę nieźle. Szczególnie teraz, porą wieczorową. To światło z lampionów przyciągnęło mnie w tym kierunku. Zatrzymał zaś zapach przepięknych kadzideł. Nie powstrzymując się, sięgnąłem za płaskie drzwi i rozsunąłem je. Moim oczom ukazało się przepiękne oraz bogate wnętrze. Teraz to już nawet nie było mowy o zawracaniu. Spokojnym krokiem wszedłem do środka, zasuwając za sobą drzwi. Rozejrzałem się dokoła, znajdowałem się w dość wąskim holu. Po mej prawej stronie znajdowało się miejsce na zrzucenie ubrań. Dopiero wtedy zauważyłem w jakim miejscu się znajduję. Na górze, nad jednym z parawanów widniał napis "Dom Gejsz". Przymrużyłem na to oko i rzuciłem swój płaszcz we wskazane miejsce. Wiedziałem, że nie jestem odpowiednio ubrany do tego miejsca, jednak nie robiło mi to różnicy. Podwinąłem rękawy i ruszyłem holem dalej, przed siebie.

     Przeszedłem do części bankietowej. Gdy jedna z gejsz podeszła do mnie poczułem lekkie zawstydzenie. Wszedłem sobie tak bez żadnego pozwolenia, poszedłem na samowolkę, jak tutaj się nie krępować. Zauważyłem jednak, że nie zwróciła na to uwagi, więc zachowałem się kulturalnie, jak gość. Doprowadziła mnie ona do jednego z wolnych, malutkich stoliczków. Zasiadłem na kwadratowej, kolorowej poduszce. Do mych dłoni podany został kubek z herbatą, nie ukrywam, zajebistą herbatą. Czułem się jak w zupełnie daleko położonym miejscu. A choć kultura ich była mi dobrze znana, to nigdy nie zasmakowałem takiego stylu. Uśmiechnąłem się w stronę jednej z nich, kubek odkładając na bambusowy stolik. Chciałem wstać, by zobaczyć co mieści się w dalszej części pomieszczenia, jednak ponownie zostałem zatrzymany. Tym razem jedna z nich pokazała mi butelkę z alkoholem. No ja bym nie odmówił! Z radością przytaknąłem, a na mojej twarzy pojawił się jeszcze większy uśmiech.

     Im więcej piłem, tym szybciej zapominałem o czasie. Wkrótce nie orientowałem się już nawet, która jest godzina. Roześmiany, rozbawiony, z rumieńcem na policzkach dotrzymywałem towarzystwa dwóm kobietom. Nie czułem się odpowiednio, to nie mój typ rozrywki, jednak pokusa dała górę. Nie mogłem oderwać się od zabawy, nie jestem człowiekiem silnym psychicznie. Właściwie to moja wola jest słabsza od ucznia akademii. Kołysząc się na boki, pomyślałem, czy nie mógłbym tutaj zamieszkać. Przechlałbym jednak cały swój majątek w dwa, a może trzy dni. Zastanowiłem się nawet, czy mój kochany mistrz nie chciałby wykupić mi tutaj apartamentu. Nie, to było głupie, musiałem się jakoś oderwać od przyjemności. Zatrzymując swe ciało w miejscu, przeprosiłem drogie panie i powstałem. Nie chciałem opuszczać tego budynku, jednak kto wie co by się stało jakbym wypił jeszcze więcej.

     Zwróciłem się więc w kolejną stronę, czując lekkie burczenie w żołądku. Nie napełnię się tutaj do syta, lecz może na przekąskę coś dostanę. Na sąsiednim, opuszczonym już stoliku zobaczyłem kilka Dango. Wyglądały na prawdę przepysznie, a ja ponownie nie potrafiłem się powstrzymać. Przechodząc obok niego, wyciągnąłem dłoń i zawinąłem kilka patyczków z kulkami. Idąc przez pomieszczenie do kolejnego, wcinałem jak szybko mogłem, by chociaż tymczasowo pozbyć się głodu. Nie dość, że syte, to do tego jakie słodkie. Takim sposobem dotarłem do dość szerokich schodów. Wspinanie się po nich zajęło mi kilka minut, a co jakiś czas mijała mnie umalowana na biało gejsza, śmiejąc się pod nosem. Nie wiedziałem o co im chodzi, dopóki nie spojrzałem na swój strój. Upierdoliłem się! Z jednej z przekąsek musiał spłynąć karmel prosto na moją koszulę. No nie było to zbyt atrakcyjne, ale w prawdzie wisiało mi to. Dotarłem do części balowej, gdzie znajdowało się najwięcej osób. Nad moją głową unosił się dym papierosów rozpalanych przez pozostałych klientów. To był mój przełomowy moment! Nienawidziłem osób palących, a choć byłem podcięty, to nie rzuciłem się w bójkę, szok.

       - Takich ruchów to nawet ja na piątej bramie nie potrafię zrobić! - Rzekłem głośno sam do siebie widząc tańczące gejsze. Zrobiło to na mnie pozytywne wrażenie, choć szkoda, że nie widziałem ich twarzy. Nie piłem zbyt często, więc ta jedna butelka wystarczyła, by oraz mi się podwajał, a nawet potrajał. Wypadałoby znaleźć jakieś dogodne towarzystwo, a przynajmniej zapoznać się z kimś. Docierając, aż tutaj wstyd mi minął. Nie byłem jedyną osobą tak dziwnie ubraną, do tego domu przychodzili różni klienci. Niektórzy byli zbyt zboczeni, przynajmniej tyle potrafiłem zaobserwować. Nie chcę nawet myśleć jakie są inne usługi tych kobiet. Przyprawiałoby mnie to o mdłości, jednak zabawiać to one potrafią. Postałem chwilkę pod ścianą i poczekałem, aż zacznie się coś ciekawego. Minęło kilka minutek, aż tancerki zeszły ze sceny, a na ich miejsce weszła jedna z dziwną rzeczą w rękach. Ni to harfa, ni to kij wie co, ważne, że grało. Delikatnie swymi palcami przeskakiwała na poszczególne struny, ze swego instrumentu wydobywając kojący dźwięk. Rozmarzyłem się, a me ciało osunęło się o ścianę. Upadłem tyłkiem o posadzkę, jednak będąc w 'tym' stanie nie poczułem bólu. Przypatrywałem się kobiecym wdziękom, a choć nie pociągały mnie, to wywoływały pozytywne wrażenie.

     No i minęło kilka godzin, powoli nadchodził ranek. Zasiedziałem się tak długo, że mam nadzieję, że koń, którego zdobyłem nie zdechł z głodu. Mój organizm zdołał przez ten czas wytrzeźwieć, a występy artystyczne kończyć. Wszyscy klienci zaczęli opuszczać budynek, więc i na mnie była pora. Zatrzymała mnie jednak jedna z gejsz, która przedstawiła mi rachuneczek za wszystkie usługi. Cena wliczała sobie także Dango, które myślałem, że ukradłem. Widocznie ich przepięknym oczom nic nie jest w stanie umknąć. Złapałem się jednak za głowę widząc pięciocyfrową liczbę. W tym momencie chciałem sobie przyrzec, że nigdy tutaj nie wrócę, jednak nie potrafiłem. Przy samym wyjściu ukłoniłem się lekko, tak samo jak mieszkające tutaj dziewczyny. Nie żałowałem, że nie skorzystałem z jeszcze jednej atrakcji, była mi zbędna. Jak czułem się po całej nocy w tym domu? Nie ma takich słów, by określić mojego humoru. Było to najlepszą rzeczą jaka mogła mi się przytrafić po długiej podróży. Teraz zrelaksowany wrócić mogłem do swych rodzinnych stron. Wyszedłem więc przed budynek gdzie znajdowało się moje zwierze. Dosiadłem konia sprawnie i wolno ruszyłem przed siebie. Kierunek Siedziba Wyrzutków.

[z/t -> Ronin no Kuni - Główny Budynek Organizacji

     Podróż mijała mi długo i nudno, przez co mój nastrój nie był powalający. Tak, należałem do nielicznej grupy osób, które podróże morskie traktowały z przymrużeniem oka. Bo czymże było zwyczajne żeglowanie, w bezchmurne dni? No cóż, zwyczajnym przemieszczaniem się, porównywalnym do przeciętnego biegu, ewentualnie sprintu. A przecież jako ninja miałem takich wrażeń na pęczki, o ile nie więcej. Reprezentowałem przecież dumny fach, któremu nie mógł zagrozić byle kto, o nie. Obawialiśmy się jedynie własnych pobratymców, czy też innych klanów. W końcu ninja ponosił zazwyczaj śmierć z osoby, która reprezentowała ten sam fach. Zabicie wyszkolonego i zdolnego młodzieńca z dobrym uzbrojeniem nie wchodziło w grę, dla przeciętnej hołoty, czy też wojska. No, chyba że by go otoczyć, a następnie wziąć większością. Ale i wtedy trzeba było liczyć się z ogromną liczbą ofiar, bo przecież ktoś taki jak ja, albo nawet silniejszy ode mnie nie mógł paść bez powodu. Cóż, pozbycie się członka klanu już na przeciętnym poziomie było beznadziejne. A co dopiero, gdy miało się do czynienia z liderem, albo innym dowódcą wojsk. Przecież takie jednostki należały do najlepiej wyszkolonych, znały masę technik, a ich ciała wykonywały takie rzeczy, o jakich nie śniły nawet najbardziej przerażone dziewczynki w swoich koszmarach. Tak, zawód ninja dawał wiele możliwości, ale w zamian niósł poważne znamię - nienawiść reszty świata, że jest się od nich "innym".
     Kraj Uciekiniera był mi dobrze znany, bo przecież tutaj dorastałem. Byłem chyba jedynym Uchihą, który został wychowany bez wiedzy o własnym klanie i z dala od Hidari. Doprawdy, podziwiałem sam siebie, za to, że udało mi się nadgonić rówieśników, a nawet ich prześcignąć. Zarówno w umiejętnościach, jak i w wiedzy historycznej o klanie, czy jego odłamach. W końcu mój własny dziad prowadził organizację, która zbierała najlepszych z naszego rodu. Szkoda, że już nie istniała, bo bardzo chętnie zobaczyłbym ją teraz w akcji...
     Gdy znalazłem się w porcie, usłyszałem przypadkiem rozmowę dwóch mieszczuchów. Prawili oni o domu gejsz, miejscu praktycznie legendarnym, ze względu na to, co działo się w środku. Oczywiście było ono poza ich zasięgiem, bo nie opowiadaliby takich głupot. Nawet ja doskonale wiedziałem o jakie miejsce chodzi, chociaż Ronin no Kuni przestało być moją ojczyzną dawno temu. Okiya, czyli nazywana potocznie domem gejsz placówka, mieściła się nie tak daleko od mojej obecnej lokacji. Gdy byłem młodszy zawsze chciałem się tam dostać, jednakże brakowało mi funduszy. Lecz teraz, byłem poważny, szanowany, nazywano mnie nawet panem. Moje umiejętności wzrosły, fundusze z nimi również, czyli mogłem pozwolić sobie na takie balety. Raz na jakiś czas przyda się miła odskocznia od zwyczajnego bytu, zważywszy na fakt, iż nie miałem planów na tę część mamony, która mi pozostała. Ruszyłem wiec pewnym krokiem ku budynkowi, aby odnaleźć w nim trochę spokoju i szczęścia. Miałem przecież zszargane nerwy, przez tą całą wojnę, która rozdzierała serca każdego Uchihy na pół.
     Do miejsca dostałem się bez jakichkolwiek problemów, przecież byłem tutejszym. Ludność od dawna przestała mnie rozpoznawać, jednak ja miałem w pamięci część starych twarzy. Pozdrawiałem nawet niektóre jednostki, będąc zarazem ciekawy, czy widzą we mnie syna miejscowego medyka, czy też dziwnego ninję, który przybył tutaj bez celu. Zresztą kogo to obchodziło, skoro znajdowałem się w domu gejsz, to nie powinienem był zaprzątać mojego umysłu problemami ludności, lecz odpocząć. W końcu po to tutaj przybyłem, prawda? Naprawić moje zszargane nerwy, uwolnić się, krótko mówiąc, odetchnąć.
     Szybko skierowałem się do przebieralni, gdzie zostawiłem cały mój ekwipunek, a ubrałem się w kimono. Nie chciałem psuć sobie dnia na jakiekolwiek inne zajęcia, bo pragnąłem jedynie oddać się wypoczynkowi. W końcu, gotowy, czysty i odpowiednio ubrany, ruszyłem do sali bankietowej. Tam miałem znaleźć te kilka wybranych osób, z którymi spędziłbym ten wieczór.
     Moja persona wzbudziła pewne zainteresowanie, wśród obecnych tu młodych panien. Przede wszystkim, nie byłem starym zgredem, który za pieniądze chciał kupić sobie trochę szczęścia. Nie wyglądałem też na zwyczajnego chama, czy też wsiura, który dziwnym trafem wszedł w posiadanie odpowiedniej kwoty do spędzenia tutaj nocy. Ba, moim wyglądem mogłem wzbudzać jedynie respekt i szacunek, bo mimo młodego wieku dało się dostrzec wszelkie cechy, że nie jestem łagodnym chłopcem. Na twarzy ten dziwny uśmieszek, włosy zmierzwione jak to zwykle, będące w nieładzie, a do tego czarne oczy mówiące jedno. "Chodź do mnie, a nie pożałujesz, bo nawet zwyczajna rozmowa da ci więcej satysfakcji, niż portfel Lorda Feudalnego". Szedłem pewny siebie, aczkolwiek spokojnie i dostojnie. Mięśnie, których dochowałem się jako ninja, nie sposób dało się ukryć, przez dziwne zrządzenie losu. Czy to przez złość, pecha, albo inny przypadek otrzymałem po prostu idealnie dopasowane kimono, które opinało moje ciało. Nie mówiąc już o tak banalnych mięśniach jak biceps, czy triceps, lecz odpowiednio wyrzeźbione plecy i klatka piersiowa z tarką na brzuchu zdawały się być otoczone, jakby lnianym czy jedwabnym szalem. Wszystko to sprowadzało się do tego, że mój ubiór nie dość, że ładnie wyglądał, ale i tak naprawdę ukazywał moją mocną stronę - doskonałe ciało, na które pracowałem tak długo, bo przecież cały rok.
     Zbliżyłem się do stojących nieopodal panien, aby spędzić z nimi miło czas. Najmłodsza była pewnie w moim wieku, lecz czy to źle? Stałem otoczony pięknymi damami, które co prawda na pewno nie robiły tego za darmo, jednakże byłem traktowany lepiej, niż niejeden magnat. Zostałem poproszony o spoczęcie w fotelu, który zdawał się być zdecydowanie za wielki. Zrobiłem to, nie podejrzewając fortelu, taki był ze mnie ninja, ha! Kiedy tylko spocząłem, dwie panny natychmiast wpakowały się do mnie, zajmując miejsca z obu stron, a potem ściskając mnie swoimi ciałami. Czułem na sobie dotyk ich nóg, rąk, a także piersi, ponieważ nie krepowały się one z wtulaniem się w mój tors. Nie powiem, podobała mi się taka zabawa.
      Szybko przeszliśmy do jeszcze lepszych czynności. Dwie gejsze, które siedziały obok mnie, wyciągnęły alkohol. Sake, zmieszane z karmelem, smakowało mi niezmiernie. Nie potrafiłem orzec, jak na mnie działało, jednak ilość wypitego przeze mnie trunku była wręcz horrendalna. Po niespełna godzinie czułem, że w mojej głowie był mętlik. Rękami łapczywie objąłem moje towarzyszki. Te, uraczone napojem, najwidoczniej nie chciały mi przerywać. Tak więc ja, w domu gejsz, zamiast spędzać czas na rozmowie, czy zabawnych historiach, zwyczajnie się upiłem. Stan ten trwał dosyć długo, ponieważ widziałem różnych przyjezdnych, którzy odwiedzali lokal przez całą noc. Jednakże moje dwie towarzyszki nie chciały odejść do nich, a nawet wbrew moim komunikatom o ograniczonej liczbie funduszy, zasłoniły mi usta palcami. Jedna wymknęła się niespodzianie, natomiast druga objęła mnie ręką. Jej usta szybko dotknęły moich, a po krótkim pocałunku usłyszałem szept.
     - Teraz jesteś w naszej mocy...
     Ruszyłem za moją panią, która uczyniła to jeszcze przede mną. Chwiejnym krokiem dotarłem na górę, gdzie, o zgrozo, dostrzegłem wielkie łoże. Z pewnością małżeńskie. Spocząłem na nim, a chwilkę później opadłem, przygnieciony ciałem mojej lubej. Ale nie, to nie była ona! To Sayuri, wcześniejsza kobieta, będąca w moim wieku. Czułem jej dotyk na moim torsie. Spity nie potrafiłem dobrze odwzajemnić czucia, jednakże nie musiałem tego robić. Nikusai, czyli moja pierwsza przyjaciółka, nagle ucalowala moje podbrzusze. Powtarzała to, aż do momentu, kiedy Sayuri ściągnęła moje kimono. Podniecony, a zarazem pijany i obezwładniany czekałem. Bo miałem doświadczyć cudownej nocy, w towarzystwie dwóch gejsz...

* * *

     Obudziłem się wieczorem, następnego dnia. Czyżby stosunek z Sayuri i Nikusai trwał znacznie dłużej niż noc? Możliwe. Moje przyjaciółki postanowiły pomoc mi się umyć i ubrać.
     Zszedłem na dół, a one obiecały, że zaraz przyjdą. Miałem zająć im miejsce przy dużym stoliku. W okolicy miało toczyć się jakieś przedstawienie...

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
Koszt: 12k [20 x 600ryo = 12k ryo] - 60 zdań

Ostatnio edytowany przez Ikkyo (2015-07-16 13:51:56)