Ninja Clan Wars

    Moim kolejnym celem było zwiedzenie tajemniczej wyspy handlowej, która słynie z różnej maści kupców a także ogromnych możliwości wzbogacenia się po przez wymianę towarów sprowadzanych z ojczystej ziemi bądź wytwarzanych na miejscu. Jeżeli chce odbudować rodzinną posiadłość potrzebuje ogromnych zasobów pieniężnych a jak na razie to praca zbytnio nie klei mi się do rąk. Po zakupie odpowiednich przedmiotów ponownie udałem się do portu w Baigai i zatrudniłem się jako tymczasowy majtek na jednym z transportowców, który zmierzał w kierunku tej wyspy. Jakby się mogło wydawać moją jedyną wypłatą było dotarcie tutaj więc... nie za wiele. Odległość była znacznie większa niż ostatnio tak więc podróż analogicznie trwała dłużej, jednak nie uważam, że czas jaki spędziłem jako tymczasowy pracownik był najgorszym w moim życiu. Poznałem wielu ciekawych ludzi, zamieniłem z nimi kilka zdań a także otrzymałem propozycję stałej pracy. Niestety raczej idiotycznie wyglądałoby w CV w części z doświadczeniem tuż pod wpisem o tym, że jestem ninja informacja, że pracuje bądź pracowałem na statku handlowym jako majtek. Bądźmy poważni.
    Na stały ląd zameldowałem się w chwili gdy było jeszcze jasno na niebie. Wprawdzie słońce nie grzało swoimi promieniami, ptaszki nie śpiewały a tłum gorących panienek nie przywitał mnie tuż po przybyciu, ale i tak było lepiej niż przypuszczałem. Od samego początku poczułem jak uderzyła we mnie fala różnych kultur, które spotykają się na tym kawałku ziemi. Przybyłem tu w jednym celu. Aby zdobyć bogactwo umożliwiające spełnienie jednego z moich celów a raczej lepszego miejsca niż to nie ma. Ostatnim razem moja przygoda w Kraju Gorących Źródeł zakończyła się sukcesem i do kieszeni wpadła nie mała sumka ryo, mam nadzieje że tym razem również będzie podobnie. Chociaż liczę na to, że nie trafię ponownie na kogoś irytującego, tak jak Tsukuyomi ostatnim razem. Nie dość, że zachował się dość niekulturalnie podsłuchując moją rozmowę to jeszcze potem czepił się mnie jak... tutaj powinno być jakieś porównanie, ale aktualnie nie jestem w stanie nic wymyślić. Tak czy siak udałem się wgłąb kraju aby rozejrzeć się za interesującymi rzeczami tudzież sprawami, które umożliwią mi szybkie wzbogacenie się.

Sesja normalna Suoh i Keisuke #1

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

     W Tsuki no Kuni od wielu tygodni na ustach mieszkańców było tylko jedno wydarzenie i o nim jedynie dyskutowano. Jednak nasi świeżo przybyli podróżnicy nie mogli mieć pojęcia o organizowanym przez obrzydliwie bogatego kupca, Okane Kazuko turnieju. Na tętniącej handlem wysepce mogłoby się wydawać, że atrakcji nie brakuje jednak nic bardziej mylnego. Sielankowe życie, które wiedli miejscowi wyjątkowo ich nudziło, a Okane dobrze o tym wiedział. Jak na kupca przystało - zobaczył w nim okazję do niemałego zarobku, ale także do wzmocnienia swojej pozycji w mieście. Najwyraźniej zamieszkiwanie wielkiego pałacu w centrum miasteczka nie było dostateczną insygnią władzy. Tak się złożyło, że istny kwiatuszek, tętniąca młodością i urodą Izuna Kazuko dorosła do wieku odpowiedniego dla panny do zamążpójścia, zaś jej ojciec pragnął jak najlepszego kandydata. Poza jej jakże uroczą ręką oferował zwycięzcy połowę swego majątku jako posag swej jedynej córeczki. Chętnych nie brakowało, a termin był coraz bliższy.
     W sklepie, jak i na ulicach było dość tłumnie. Ludziom można było odmówić takich rzeczy jak kultura osobista, czy takt jednak jednego nie sposób - różnorodności. Znalezienie dwóch osób choćby podobnie do siebie ubranych graniczyło z cudem. Miało to swój nieopisany urok. Krocząc ulicami wśród zapachów niekoniecznie kojarzących się najprzyjemniejszymi chwilami w życiu oczy można było ucieszyć pełną gamą kolorów wyzierających z każdego kąta. Z witryn sklepowych, stoisk handlowych, ubrań miejscowych, czy nawet ich włosów, twarzy i zębów. Z pewnością był to widok niezapomniany 
- Ty masz zamiar startować? Dobre sobie! - rozległ się kpiący głos z drugiego końca sklepu.
- A dlaczego nie? - odezwał się drugi jegomość, jawnie urażonym tonem - Głupim ten, kto widział choćby zarys cycuszków Izuny i nie zechciał ich dla siebie. Poza tym tatusiek oferuje spory majątek. Połowę dorobku swojego życia! Wyobraź sobie, ile to musi być Ryo! Gość przecież mieszka w pałacu!
     Panowie z pewnością nie prowadzili swoich dyskusji w sposób dyskretny, czy taktowny. Dlatego nie dziwnym było, że zwrócili na siebie uwagę wszystkich obecnych. Zaczęli dość żywiołowo szeptać między sobą, jednak jeden wydawał się być wyjątkowo rozbawiony.
- Hej, chuderlaku! - zawołał - Ja bym na twoim miejscu nawet nie odważył się nawet pojawić na eliminacjach. Chociaż nie... Może załapałbyś się na ciepłą posadkę pałacowego błazna.
      Tutaj nazwany chuderlakiem mężczyzna poczuł się wysoce urażony tą wypowiedzią i nie zamierzał pozostać dłużny. Nie miał jednak zamiaru wdawać się w pyskówki, ale postanowił jakże rozważnie dać pokaz swojej siły. Jego twarz wykrzywiła się w grymasie złości, podszedł do - co tu dużo mówić - o wiele lepiej od siebie zbudowanego jegomościa i pchnął go z całej siły. Poskutkowało to jedynie tym, że facet musiał zrobić krok do tyłu. Na jego twarzy pojawił się złośliwy uśmieszek i nie minęła sekunda jak lutnął chuderlaczka z zaciśniętej pięści prosto w żuchwę. W sklepie rozległo się charakterystyczne dla łamanej kości chrupnięcie, a biedaczek poleciał na ścianę będąc na pograniczu utraty przytomności.
- Panowie! - wykrzyknął wyraźnie rozzłoszczony właściciel przybytku - Takie rzeczy proszę załatwiać na zewnątrz!
     Tak jak już wcześniej zostało wspomniane - turniej z pewnością wywoływał bardzo duże poruszenie. Przyciągał zarówno mieszkańców jak i zagranicznych przybyszy. A silne emocje z nim związane... Cóż... Prowadziły własnie do takich sytuacji.

Załatwiłem wszystko co chciałem dzięki czemu miałem trochę czasu dla siebie. Obserwowałem i nasłuchiwałem wszystkich dookoła i muszę przyznać, że dowiedziałem się kilku ciekawych rzeczy. Po pierwsze na ustach wielu osobników można było usłyszeć coś o jakimś wielkim turnieju. Jedni mówili o wielkich bogactwach dla osoby która wygra turniej, a inni o piękności która także ma być nagrodą dla najsilniejszego. Nie powiem, bogactwo brzmi dość interesująco. Choć nie wyglądam, chętnie wezmę udział w takim przedsięwzięciu. Przyda mi się trochę grosza. Gdy miałem tylko okazję podszedłem do jakiegoś baru. Tam mym oczom ukazała się mała bójka.

Uśmiechnąłem się delikatnie widząc mały rozlew krwi. Nie powiem, rajcowało mnie coś takiego, ale bez przesadyzmu. Po prostu ceniłem sobie dobrą walkę, czego nie mogłem powiedzieć o tej tu szarpaninie. Chudy mężczyzna po prostu dał się ponieść emocją i zaczepił niepotrzebnie silniejszego od siebie. Podszedłem do baru i od razu zapytałem: - Widzę, że wszyscy są poruszeni tym całym turniejem... Gdzie można się zapisać? - Byłem przygotowany, że ktoś mnie zaraz wyśmieje ze względu na mój wiek, jednakże wtedy może się niemiło zaskoczyć. Tak czy siak nie chciałem jakoś zbytnio zwracac na siebie uwagi. Im mniej osób zna moje możliwości tym lepiej.

Ostatnio edytowany przez Keisuke (2016-10-18 12:13:18)

    Rozbawiony całą sytuacją braman od razu wydał mi się typem człowieka, z którym będę mógł na spokojnie porozmawiać. Swobodna wymiana informacji to jedna z niewielu rzeczy jaką cenie wśród moich rozmówców. Wchodząc do baru nawet nie zauważyłem, że równo ze mną próg tego budynku przekroczył nie co młodszy o kilka lat osobnik, który prawdopodobnie tak jak ja został przyciągnięty tutaj wzmianką o bogactwie. Chociaż z drugiej strony jak On może wykorzystać ten majątek o ile trafiłby w jego ręce? Jak wspomniałem wcześniej mam postawiony przed sobą cel więc motywacji mi nie brak, nie wiem jak w jego przypadku. Odsunąłem się na bok gdy pijane towarzystwo pozbyło się zbędnego towarzysza do kieliszka po czym czekałem na reakcję barmana. Był wielce uradowany więc miałem przeczucie, że rozmowa będzie dość przyjazna.
    Mimo, że o nic nie prosiłem to mężczyzna postanowił nalać mi do kufla jeden ze swoich specyfików, które sprzedaje lokalnym mieszkańcom. Ze względu na szacunek i kulturę osobistą nie mogę mu odmówić w chwili gdy kufel wylądował przed moimi oczami. Gdy tylko mężczyzna zaczął opowiadać złapałem drewniane naczynie po czym skosztowałem odrobinę trunku, nie ukrywam byłem spragniony a darmowego alkoholu nie dostaje się wszędzie. Wsłuchiwałem się w każde jego słowo chcąc wychwycić i zapamiętać jak najwięcej. Okazało się, że organizowany jest tutaj turniej, który stanowi jedno albo i jedyne najważniejsze wydarzenie na tej wyspie. Pierwsze o tym słyszę, ale to pewnie dlatego, że pochodzę z zupełnie innej części świata i nigdy wcześniej nie słyszałem o takim ważnym wydarzeniu jak to. Jednak gdy tylko padły słowa dotyczące połowy majątku należącego do organizatora nagle zrobiło mi się ciepło. Przez krótką chwilę odpłynąłem gdzieś do krainy marzeń przez co straciłem kontakt z rzeczywistością zatrzymując mój wzrok a raczej jedno oko na twarzy barmana.
    Ogarnąłem się szybko i powróciłem. Ostatnimi czasy wszelkie zmiany o jakimkolwiek majątku powodują u mnie błogostan, muszę nad tym popracować. Mężczyzna kontynuował swoją wypowiedzieć dodając w międzyczasie złośliwy komentarz w kierunku młodego zielonowłosego. Mnie również rozbawił dlatego nie powstrzymywałem się od śmiechu aczkolwiek starałem się go kontrolować w takim stopniu aby młody nie odbierał tego jako obrazę choć w tym przypadku o innej interpretacji raczej nie było mowy. Gdy tylko zakończył podając nam niezbędne informacje na temat zapisu od razu do niego przemówiłem chcąc wyciągnąć jeszcze jedną rzecz. - Nie pochodzę stąd więc nie miałem pojęcia jak ważny jest ten turniej, ale powiedz mi drogi przyjacielu, który serwuje wyśmienite trunki, gdzie dokładnie znajduje sie punkt rejestracyjny? Nie znam jeszcze dokładnie całej wyspy a trzeba przyznać, że do wyludnionych to ona nie należy i ciężko jest mi ogarnąć wszystko na raz. - Wysłałem w jego kierunku moim zdaniem miły komplement po czym oczekiwałem odpowiedzi.

Ostatnio edytowany przez Suoh (2016-10-18 15:51:51)

Sesja normalna Suoh i Keisuke #3

Barman na słowa Keisuke uniósł ręce w poddańczym geście i zrobił krok w tył z rozbawieniem wymalowanym na twarzy.
- Spokojnie, mistrzu! - zawołał - Jeszcze będziesz miał w życiu czas, żeby się siłować z kim ci się żywnie będzie podobało. Tyle, że no cóż... Dla mnie tutaj to żaden interes. Jeśli przegrasz to dla mnie nie ma satysfakcji z tego, że udało mi się pokonać jakiegoś dzieciaka. Z kolei jak wygrasz - będę pośmiewiskiem przez następne kilka tygodni.
     Puścił mu oczko po czym sięgnął pod ladę i wyciągnął wyciśnięty wcześniej sok pomarańczowy. Nalał go do szklanki i postawił przed Keisuke.
- Proszę, mały wojowniku. To jedyny trunek, który mogę ci podać w tym przybytku.
      Schował dzbanek z powrotem pod ladę po czym jeszcze zmierzwił chłopcu włosy, by wrócić do nieco poważniejszej i konkretnej rozmowy z Suohem.
- Na dobrą sprawę nie musisz się w tym momencie nigdzie rejestrować. Wystarczy, że jutro o 10 zjawisz się w parku przed pałacem. Tam odbędą się eliminację. Podejść do nich może każdy, jednak pan Kazuko wybierze spośród wszystkich ośmioro kandydatów, którzy staną naprzeciw siebie dnia następnego. Wtedy dopiero zacznie się prawdziwy turniej. Nie chcę cię zniechęcać kolego, ale przyjechało tutaj kilku naprawdę znakomitych wojowników łasych na obiecane skarby, czy to w postaci Izuny czy to w postaci złota jej ojca. Będziesz miał nie lada konkurencję, jeśli zdecydujesz się wziąć udział.
     Jednooki przybysz wzbudził nie lada ciekawość u barmana i jeśli uda mu się zakwalifikować to z pewnością będzie mu kibicował. Widać, że młody chłopak, któremu bogactwa w głowie ale miał w sobie coś, co odróżniało go od pozostałych kandydatów marzących tylko o tym, by dobrać się pod spódniczkę córki kupca popijając przy tym najdroższe wino i zajadając się specjalnie sprowadzonymi z egzotycznych krajów winogronami.
     W tym momencie do baru podszedł młody chłopak, niezbyt wysoki, niezbyt dobrze zbudowany. Z gęstym zarostem i rozczochraną czupryną mysich włosów. Nieco podłamanym tonem zamówił trunek, który barman mu niezwłocznie podał. Wracając do rozmówcy westchnął cicho i wskazał głową na młodzieńca.
- Biedaczek... Do szaleństwa zakochany w tej pannie do wzięcia. Szans najmniejszych nie ma. Był czas, że mówiło się dość głośno o ich romansie, jednak dziwnym trafem te plotki bardzo szybko ucichły. A zresztą... Nie mnie tam oceniać. Nawet jeśli to z góry było skazane na niepowodzenie. Niestety nie jesteśmy w środku romantycznej opowiastki tkanej przez najlepszych poetów i tutaj dziewczyny z dobrych domów wychodzą za mężczyzn odpowiadających im pozycją społeczną.

Jak tylko będziecie chcieli możecie dać zt do pałacu i tam będziemy kontynuować już przechodząc do eliminacji.