Ninja Clan Wars

#7

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
    Widocznie nie byli aż tak silni psychicznie, jakby się z początku wydawało. Widocznie śmierć kompana i natknięcie się na użytkownika sharingana to było dla nich za dużo.
    Gdy dotarłeś do źródła krzyków, zobaczyłeś kobietę w towarzystwie spanikowanego mężczyzny. To był ten sam, który wcześniej naciął skórę na jej szyi. Obecnie klęczał, cały załzawiony i był trzymany za włosy przez fioletowooką kobietę. Miała zmarszczone brwi i wpatrywała się w łkającego porywacza. Widok był żałosny.
    Po krótkiej chwili, nadal trzymając go za włosy wyciągnęła z rękawa kimona kunaia. Przycisnęła ostrze do szyi swojej ofiary. Teraz role się odwróciły i wyglądało, jakby zamierzała go zabić. Torturowany psychicznie biedak ponownie zaczął się drzeć wniebogłosy.
    Powstrzymasz ją? A może będziesz się przyglądać?

Ostatnio edytowany przez Straznik 7 (2014-06-01 00:06:03)

#8

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
    Kruki wywołały u niej reakcję odwrotną do tej, którą chciałeś otrzymać. Dłoń zadrgała jej nerwowo. Jednym szybkim ruchem przeciągnęła ostrzem po gardle mężczyzny. Zrobiła to specjalnie, zupełnie jakby nie chciała, żebyś go przesłuchał. Zignorowała dziabiące ją ptaki.
    Przez chwilę wpatrywała się w swoje zakrwawione dłonie, jakby była w szoku. Przełknęła głośno ślinę i zamknęła na chwilę oczy. Wytarła ręce o kimono i odwróciła się w Twoją stronę, uchylając powieki. Wpatrywała się w Twoje stopy, unikając bezpośredniego kontaktu wzrokowego. Jej twarz wyrażała zmartwienie.
  - Dlaczego tu jesteś? Co z trzecim mężczyzną? - zapytała zmęczonym, melodyjnym głosem, który lekko drżał. Zacisnęła dłoń na zabrudzonym kunaiu. To wyglądało jakby się Ciebie obawiała, tylko dlaczego?

Ostatnio edytowany przez Straznik 7 (2014-06-01 00:55:05)

#9

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
    Kiedy zacząłeś do niej podchodzić, ona zrobiła kilka kroków w tył. Zatrzymała się dopiero na drzewie, które było jakieś trzy metry za nią. Uniosła dłonie gotowa do złożenia pieczęci, jednak nic się nie stało. Nic jej nie zrobiłeś, ale obserwowała Cię bacznie.
  - Nie każdemu z życiem do twarzy... - wyszeptała, wpatrując się w Twoje plecy.
  - On nie wiedział nic ponad to, co ja wiem. - dodała po chwili drżącym głosem.
  - Wyłącz sharingana. Nie zrobię nic, co by mogło zaszkodzić "Twojemu" klanowi. - dodała po chwili, akcentując jedno ze słów. Nie utożsamiała się z klanem Uchiha, więc to tylko mogło utwierdzić Cię w przekonaniu, że nie należy do tego klanu.
  - Co z trzecim mężczyzną? - ponowiła pytanie.
    Co zrobisz z kobietą? Mogła Cię zaatakować, mogła także uciec, ale nie zrobiła tego. Dlaczego? Wygląda na tajemniczą i prawdopodobniej mówi mniej niż wie i niż powinna. Możliwe, że jest lepszym źródłem informacji, niż którykolwiek ze strachliwych bandziorów. Tylko jak ją przekonasz do mówienia?

Ostatnio edytowany przez Straznik 7 (2014-06-01 11:50:08)

#10

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
    Wygląd twarzy kobiety zmienił się. Zupełnie jakby się czegoś od Ciebie dowiedziała. Uśmiechnęła się delikatnie, może nawet trochę kpiąco. Cała jej postawa i reakcje zmieniły się o sto osiemdziesiąt stopni. Tylko skąd ta zmiana?
  - Ta Twoja czerwona patrzała nie robi na mnie wrażenia, więc ani mnie nie poderwiesz, ani nie przestraszysz. - powiedziała łagodnie.
  - I nie. Nie jestem nic winna Uchiha i nie chcę mieć nic wspólnego z żadnym z nich. - dodała po chwili. Uniosła oczy, krzyżując wzrok z Twoim. Błyskawicznie wykonała serię pieczęci [składanie pieczęci 200]. Rozpłynęła się w powietrzu. Wtedy poczułeś jak pojawia się za Tobą drzewo i krępuje Twoje ruchy [umysł 100]. Z drzewa wyłoniła się kobieta, której długaśne włosy zaczęły łaskotać Cię w twarz.
  - Może się pochwalisz, co Ci się stało w zabandażowane oko? - zapytała z powagą. Czy stanowi dla Ciebie prawdziwe zagrożenie? A może chciała Cię sprawdzić? I znowu pytanie: dlaczego?

Ostatnio edytowany przez Straznik 7 (2014-06-01 11:50:17)

#11

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
    Zaniepokoiła się, gdy tak po prostu zasnąłeś. Kto normalny by spał w takiej sytuacji? Westchnęła i anulowała technikę. Ostrożnie Cię złapała, chroniąc przed upadkiem. Przez chwilę myślała, że może stało Ci się coś, ale Ty tylko spałeś.
  - Nie rań osoby, której nie możesz zabić... co za dziwny typ. - mruknęła do siebie.

    Obudziłeś się. Czułeś ciepło i było Ci średnio wygodnie. Przede wszystkim byłeś do czegoś mocno przyciśnięty. Do czegoś ciepłego i miękkiego. Oddychającego. Znajdywałeś się w ramionach kobiety, która opierała się o drzewo. Twoja skroń opierała się o bark kobiety, a jej piersi stanowiły podporę dla Twojej szyi. Swoją brodę miała opartą na czubku Twojej głowy, a rękami mocno przyciskała Cię do siebie. Wyglądało to tak, jakby trzymała przerośnięte dziecko.
    Dookoła Was panowała całkowita cisza i było już ciemno. Jak długo tu leżałeś? Godzinę? Dwie? Może dłużej. Tylko dlaczego ona nadal tu była i robiła za Twoją poduszkę?

#12

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
    Kobieta powoli podniosła się i otrzepała. Jej twarz wyrażała spokój i zmęczenie. Musiała nie spać przez ten cały czas. Utrzymała z Tobą kontakt wzrokowy, nie odrywając spojrzenia ani na chwilę.
  - Im mniej o mnie wiesz, tym lepiej dla Ciebie. - powiedziała po chwili ciszy. Na jej twarzy pojawił się delikatny, smutny uśmiech. Zamilkła, jakby nie wiedziała co jeszcze powinna powiedzieć.
  - To samo pytanie mogę zadać Tobie. Dlaczego członek klanu Uchiha ma inny herb na plecach? - zapytała, jednak po chwili pokiwała głową na boki. - Wolę jednak nie wiedzieć. Tak będzie dla nas najlepiej. Chcesz znaleźć ich szefa, ja również i wiem gdzie on jest. Trzeba go zabić, jednak najpierw chcę się dowiedzieć skąd o mnie wiedział. Spełnisz moją prośbę? - zapytała. Ryzykowała, że dowiesz się o niej więcej niż powinieneś, jednak prawdopodobnie jej już tu nie będzie. Jednak to była również okazja dla Ciebie by dowiedzieć się więcej o kobiecie, no chyba, że teraz ją jakoś zmusisz do powiedzenia Ci prawdy.

#13

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
    Mierzyła Cię przez chwilę zamyślonym spojrzeniem. Zastanawiała się czy powinna Ci ufać. Trochę wydało jej się podejrzane to, co powiedziałeś. Zmarszczyła brwi, jednak odpowiedziała na Twoje pytanie.
  - Kiedyś byłam Uchiha Miyuki. Teraz jestem kimś zupełnie innym. - powiedziała gorzko. W jej oczach była złość, że zmusiłeś ją do powiedzenia tego.
  - Nie należysz do klanu? Jesteś zdrajcą czy zbiegiem? - zapytała sucho. - Nie mam pewności co zrobisz z wiedzą o mnie. Jesteś drugą osobą, która wie kim jestem... - urwała i jej oczy rozszerzyły się w szoku, jakby właśnie sobie coś uświadomiła.
  - Chyba już wiem, skąd o mnie wiedział. Obym się myliła... Zaprowadzę Cię. - Odwróciła się i zaczęła iść w las.
  - "Świat cierpi na brak mężczyzn, szczególnie tych, którzy są cokolwiek warci." - wymamrotała sama do siebie. Ile było prawdy w słowach kobiety - tego nie mogłeś wiedzieć. Czy jej zaufasz? Czy zdradzisz komuś jej tajemnicę?

#14

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

    Uśmiechnęła się delikatnie, słysząc określenie, które wymyśliłeś mężczyźnie. Nie mogłeś jednak widzieć, gdyż nadal odwrócona była do Ciebie tyłem. Prowadziła Cię dalej w głąb lasu, nie zatrzymując isę ani na chwilę.
  - Już nieda... - zaczęła mówić kobieta, ale nie dokończyła. Fioletowooka osunęła się nagle na ziemię. Z jej ramienia wystawał senbon. Nie było jednak nikogo widać.
  - Gdybym wiedział, że przyprowadzi towarzystwo, to przygotowałbym więcej środka usypiającego. - usłyszałeś męski głos. Po chwili przy kobiecie pojawił się jakiś typek, który wyglądał zwyczajnie. Jedno oko było zasłonięte przepaską, podobnie jak u Ciebie. Miał nawet ciemne włosy i oczy, co mogło go trochę upodobnić do Uchiha, ale poza tym nic go z Wami nie łączyło. No może prócz gonitwy za potęgą sharingana.
  - Szkoda, że przerywasz nam naszą zabawę. Nie mogę tracić więcej czasu, bo widzisz, mój plan jest wieloletni. Zanim wyhoduję więcej małych Uchiha to minie trochę czasu, ale dobrą zabawą nigdy nie pogardzę. - uśmiechnął się do Ciebie kpiąco. Zachowywał się, jakby miał pewność, że to on wygra.
    Bez ostrzeżenia wybił się w górę [szybkość/skoczność 110/262]. Będąc 10 metrów nad ziemią zaczął się szybko obracać, lecąc w Twoją stronę niczym wirująca piłka. W końcu tuż przed Tobą przygotował pięść, celując w Twoją głowę [siła/szybkość techniki 162/139].

#15

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

    Mężczyzna uśmiechnął się paskudnie widząc, jaką szykujesz technikę. W ostatnim momencie zrezygnował z ciosu TaiJutsu by wykonać dobrze znaną Ci pieczęć. tuż przed nim pojawił się jego klon, od którego się odbił, dzięki czemu o włos minął Twoją technikę. Klon zniknął od razu po zetknięciu z ogniem, a Twój przeciwnik wylądował zgrabnie na pobliskim drzewie.
  - Tak chcesz się bawić? Proszę bardzo! Ryūka no Jutsu! - krzyknął, wykonując kilka pieczęci [siła techniki 120]. W twoim kierunku poszybował leniwie nieskoncentrowany płomień. Gdyby mężczyzna posiadał odpowiedni przewodnik, to technika mogłaby dotrzeć do Ciebie o wiele szybciej i zadać poważne obrażenia. W tym momencie powinieneś dziękować, że przeciwnik nie bierze Cię za poważne zagrożenie, a przynajmniej sprawiał takie wrażenie.

#16

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

    Przeciwnik obserwował Twoje poczynania. Uniknąłeś techniki i od razu przeszedłeś do kontrataku. Rzuciłeś Kage Bunshinem w oponenta, któremu nie schodził z twarzy paskudny uśmiech. Facet był jakiś psychiczny. Wyglądało to tak, jakby miał z tego niezły ubaw. A może jego dobry humor był związany z tym, że udało mu się pojmać kobietę z Uchiha - kto go tam wie.
    Twój klon leciał wprost na psychola, chcąc odtworzyć tą samą technikę, którą wcześniej użył na Tobie. Przeciwnik jednak nie czekał spokojnie aż cios go dosięgnie. Odbił się od gałęzi z pełną szybkością, lecąc w stronę klona [szybkość 110]. W locie ustawił się, jakby chciał powalić klona całym ciałem. Twój Klon zdążył zadać cios w głowę zanim zniknął zmiażdżony przez technikę Rakanken [siła 186], ale na przeciwniku nie wywarło to żadnego wrażenia. Zupełnie jakby nie poczuł ciosu [wytrzymałość 140].
    Gdy przeciwnik opadł na jedną z gałęzi po udanym ataku, od razu ruszył w Twoją stronę [szybkość 110], w mig przebywając 4 metry, które Was teraz dzieliły. Wylądował tuż przed Tobą odbił się i obrócił, chcąc wykonać kopnięcie w głowę [siła/szybkość 116/162].

Ostatnio edytowany przez Straznik 7 (2014-06-01 19:00:53)

#17

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

    Sharingan. Obecnie tylko on chronił Cię przed byciem zmiażdżonym. ( ) Dawał Ci ogromną przewagę, pozwalając na kopiowanie i przewidywanie ruchów przeciwnika. W tej walce liczył się każdy ułamek sekundy. Wszystko musiałeś doskonale zsynchronizować. Swój cios odpowiednio dostosować do prędkości przeciwnika.
    W końcu jego noga przeleciała tuż koło Twojej twarzy, by następnie poczuć siłę Twojego kopnięcia. Kość nie wytrzymała siły ciosy i pękła. Oczy mężczyzny rozszerzyły się w szoku, a twarz wygięła z bólu. Wylądował na ziemi i uśmiechnął do Ciebie paskudnie.
  - Chyba zbyt łagodnie Cię potraktowałem. - wysapał i uśmiechnął się paskudnie. Podniósł ręce, by wykonać kolejną technikę. Teraz możesz być pewny, że to nie będzie nic przyjemnego. Musisz zareagować, nim będzie za późno.

Przeciwnik: pęknięcie kości nogi: -30% do szybkości i reakcji

Ostatnio edytowany przez Straznik 7 (2014-06-01 20:11:34)

#18

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

    Twój ruch był szybki, cios zdecydowany. Przeciwnik nie miał szans na reakcję. Jego tors przyjął pełną siłę ciosu, nawet nie zdążył się zasłonić. Coś nieprzyjemnie chrupnęło. Znowu. Oto co otrzymał za lekceważenie Ciebie i sharingana. Sam się prosił o ten los.
    Przeciwnik przeleciał cztery metry i z krzykiem uderzył w drzewo. Osunął się po nim bezwładnie. Ból był zbyt wielki, by mógł teraz cokolwiek zdziałać. Jednak jeszcze się nie poddał.
  - Wystraczy. Podzielę się z Tobą wiedzą. Nawet sharinganem! Tylko oszczędź mnie. - wyharczał i zaczął ciężko dyszeć. Próbował podnieść sięz ziemi, co tylko pogorszyło jego stan.
    Wyglądało na to, że miałeś teraz wszystko pod kontrolą. Przeciwnik był zdany na Twoją łaskę. Mogłeś go po prostu zabić, albo wziąć na przesłuchanie. Miyuki niestety jeszcze się nie obudziła i również była zdana na Ciebie.

Przeciwnik:
- pęknięcie kości nogi: -30% do szybkości i reakcji
- pęknięcie kości torsu: szybkość, reakcje i wytrzymałość -20%

Ostatnio edytowany przez Straznik 7 (2014-06-02 20:13:05)

#19

    Pierwszy raz mężczyzna wyglądał na zdenerwowanego. Zdawał sobie doskonale sprawę ze swojej sytuacji. Jedna zła odpowiedź i mógł się pożegnać z życiem, dlatego ostrożnie dobierał słowa. Chociaż ból mógł trochę utrudniać myślenie.
  - Ja pracuję nad pewną miksturą. Ma ona powodować niekontrolowany przepływ chakry w ciele. Niestety nie skończyłem jeszcze badań. Chciałem ją przetestować na kimś z sharinganem. Możliwe, że ta mikstura mogłaby kogoś zmusić do użycia Doujutsu. Nie chciałem nikogo skrzywdzić. - mówił zdenerwowany. Na jego twarzy pojawił się pot. Czekał na Twoją reakcję.
    Czy to było dla Ciebie wystarczająco użyteczne, by zachować mężczyznę przy życiu? Ciekawe tylko do czego była mu ta mikstura. O ile w ogóle uwierzyłeś w jego słowa, nie miałeś pewności czy powiedział całą prawdę. Chcesz ryzykować i zostawić go przy życiu, czy jego "badania" są jednak zbyt niebezpieczne? Wszystko w Twoich rękach.
    Nim podjąłeś decyzję usłyszałeś cichy jęk i zauważyłeś kątem oka ruch. Kobieta poruszyła się. Wygląda na to, że się wybudzała. Cokolwiek chciałeś uczynić, nie zostało Ci wiele czasu.

Ostatnio edytowany przez Straznik 7 (2014-06-02 21:05:41)

#20

    Postanowiłeś dalej wypytywać mężczyznę, z nadzieją, że dowiesz się czegoś ciekawego. Pokonany przeciwnik milczał. Trochę zbyt długo, zupełnie jakby zastanawiał się co powiedzieć. A może to ból utrudniał mu myślenie, albo mówienie.
  - Może działać jak tylko sobie tego zażyczysz. - powiedział w końcu. Bardzo możliwe, że się tym tylko bronił. Jego twarz ponownie wykrzywiła się w bólu. Widać było, że ma problemy z oddychaniem.
  - Słyszałam co innego... - Usłyszałeś głos kobiety, która powoli próbowała się podnieść. Ranny spojrzał na nią złowrogo i ze strachem, jakby przeczuwał co się święci.
  - Jeden z Twoich najemników był osobą bardzo ciekawską. Dzięki niemu i sake dowiedziałam się o Twoim planie. Powiedz mi tylko, kto Cię ostrzegł? - pytała, kołysząc się na nogach. Podpierała się o drzewo niedaleko Ciebie.
  - Ale... ja mogę być przydatny... - próbował się bronić. Wtedy kobieta zwróciła się bezpośrednio do Ciebie.
  - Chce stworzyć miksturę, która zmusza do używania sharingana. Nie można go w żaden sposób dezaktywować. Dla nas nie jest to najlepsze rozwiązanie. W najlepszym przypadku śmierć, albo ślepota... ewentualnie utrata oczu. Bardzo przydatny specyfik dla kogoś, kto chce kraść Doujutsu. - Wypowiadając ostatnie zdanie spojrzała na rannego. - Jeżeli Ty go nie zabijesz - ja to zrobię. Jego badania muszą zostać zniszczone. Udałoby mi się, gdyby ktoś go nie ostrzegł... - mówiła gorzko i coś na wzór powstrzymywanego płaczu wydobyło się z jej ust, które teraz miała mocno zaciśnięte. Zamknęła oczy, próbując się uspokoić. Teraz toczyła ze sobą ciężką walkę.

Ostatnio edytowany przez Straznik 7 (2014-06-02 23:19:23)

#21

    Przeciwnik nie miał szans na ucieczkę, czy nawet obronę. Nie uwierzyłeś mu, co skończyło się dla niego bolesną śmiercią. Przez kilka sekund słyszeliście jego krzyk, a potem był tylko popiół i smród spalonego ciała.
  - Dziękuję. Za uratowanie i za pomoc. - powiedziała towarzysząca Ci kobieta, gdy technika wygasła. Ukłoniła się delikatnie z elegancją, pomimo zaistniałej sytuacji. Zupełnie jakbyś właśnie nie spalił człowieka żywcem. Podeszła do Ciebie powoli, sięgając do rękawa kimona. Wyciągnęła z niego niewielki mieszek z pieniędzmi. Była teraz na wyciągnięcie ręki, ale jej jakby nie przeszkadzała ta bliskość.
  - Znalazłam to przy zwłokach dwóch najemników. Przyjmij to w ramach nagrody za pomoc klanowi. - uśmiechnęła się. - Chociaż nie powinni się o tym dowiedzieć. Nikt nie powinien. Tak będzie najlepiej. Jakbyśmy wyglądali, gdyby ktoś się dowiedział, że mieli wroga na własnym terenie. - mówiła łagodnie, jakby chcąc odwrócić uwagę swojego umysłu. Oboje jednak wiedzieliście, że chodzi tutaj o ukrycie Waszego zaangażowania w tą sprawę. Żadnemu z Was nie wyszłoby na dobre, gdyby ktoś się dowiedział o Waszym istnieniu.
  - Chyba zostanę tu na trochę. Muszę się upewnić, że trzeci najemnik będzie milczał. Nie znalazłam jego ciała, więc zakładam, że nadal żyje. Chcę także upewnić się, że jeżeli zostawił po sobie jakiekolwiek notatki, to zostaną one zniszczone. - mówiła powoli, patrząc na Ciebie.
  - W ramach wdzięczności mogę coś dla Ciebie zrobić. Na przykład udzielić informacji. Jeżeli jest coś, co Cię interesuje, może będę mogła Ci pomóc w znalezieniu tego. - dodała na koniec, poważniejąc. Po tym wszystkim wiedziałeś, że możesz jej choć trochę zaufać. Czy skorzystasz z pomocy?

Koniec sesji. Widzimy się w podsumowaniu.

Ostatnio edytowany przez Straznik 7 (2014-06-03 00:13:35)

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

   Lider Yugure ledwo co skończył jedną przygodę, a było mu już spieszno do następnej. Widocznie chęć posiadania potęgi jaką daje Przeklęta Pieczęć była silniejsza od zdrowego rozsądku i Uchiha zapragnął dowiedzieć się czegoś o tej umiejętności. Jednak czy rozsądnie było pytać o to ledwo poznaną osobę? W końcu mężczyzna nie mógł być pewien tego czy kobieta mimo wszystko nie miała wobec niego złych zamiarów. Na jego szczęście tak się nie stało jednak nie będzie mu dane otrzymać także jasnej odpowiedzi na swoje pytanie.

   - Ja... Ja nie powinnam. Wiem o co pytasz ale nie mogę od tak mówić o tym na lewo i prawo. To nie jest taka prosta sprawa jak myślisz... Po prostu zapytaj o coś innego, poproś o coś innego - wszystko tylko nie przeklęta pieczęć. Po prostu nie mogę, zrozum... - powiedziała przerażonym głosem biedna kobieta. Widać było, że coś jest nie tak w końcu Kazunari nie pierwszy raz miał styczność z ludźmi, którzy coś wiedzieli i to ukrywali. Widocznie będzie trzeba zastosować jakieś metody perswazji i wytłumaczyć jej, że jednak lepiej by było gdyby coś powiedziała.

   Nagle dało usłyszeć się dziwny szmer między liśćmi drzew. Nie było to nic dziwnego, nagle z jednego tworu natury zerwało się kilka ptaków i ruszyły w swoją drogę. Niemniej jednak zaczynała powstawać napięta atmosfera - kobieta nie chce nic powiedzieć i naszą dwójkę otacza teraz zupełna cisza przerywana przez szum drzew. Co zrobi już nie tak młody Uchiha? Rozwój sytuacji zależał teraz właśnie od podjętej przez niego decyzji.

   Kobieta spokojnie słuchała słów Kazunariego jednak dalej wyglądała na nieprzekonaną. Widocznie nie chodziło tutaj o to jakie są efekty uboczne przeklętej pieczęci. Wiadome było, że z takimi rzeczami musi się liczyć każda osoba, która chce zdobyć tak chorą moc jaką dawała ta klątwa. Miyuki nadal wyglądał na przestraszoną, jakby nie była sobą po zadanym przez Uchiha pytaniu. Cały czas rozglądała się na boki, wyglądało to tak jakby czegoś się bała lub szukała drogi ucieczki.

   - Uwierz mi, że bardzo chciałbym Ci pomóc ale tutaj nie chodzi już o Ciebie... Próbujesz ze mnie wydusić emocje i nawet to rozumiem, sama nie chciałabym by Koncert Zmarłych znowu się powtórzył. Ale takim kosztem? Rozumiem, że klan jest najważniejszy ale to chyba wykracza ponad moje możliwości... - mówiła przerażonym głosem. Kobieta usiadła na ziemi i spoglądała cały czas w dół próbując przemyśleć wszystkie za i przeciw oraz sytuację w której się znalazła. Tutaj już nic nie było proste tak jakby się mogło wydawać.

   Kolejne ptaki odleciały z drzewa. Sytuacja dla naszej dwójki robiła się coraz bardziej patowa - Kazunari potrzebował informacji od kobiety, która nic nie chciała powiedzieć. Miyuki natomiast bała się, że jeżeli nie wyjawi mu tajemnicy to skończy smutną śmiercią w lasach starego Boin. Widać było jednak, że kobieta pod taką presją zaczyna się łamać, z minuty na minutę wyglądała coraz słabiej i już kilka razy podnosiła głowę chcąc coś powiedzieć Uchiha ale zaraz po chwili znów opuszczała ją w dół.

   Miyuki nie była jednak tak przekonana do udzielenia pomocy Kazunariemu. Owszem, wcześniej zgodziła się i wypowiedziała pewne słowa, które w tym momencie zobowiązywały ją do wyjawienia prawdy o przeklętej pieczęci. Dopiero teraz Uchiha dowiedziała się jaką siłę mogą mieć słowa i jaką katastrofę może przynieść ich nierozważne i nieprzemyślane wypowiadanie. Kobieta westchnęła kiedy kolejna fala myśli przybyła do jej głowy na toczącą się już od kilku minut bitwę.

   Szum wydawany przez liście był coraz częstszy, a ptaki zrywały się do lotu co pewną chwilę. Teraz Kazunari pozostawał sam na sam z Miyuki i miał spore szanse na dyplomatyczne rozwiązanie sprawy. Byli otoczeni jedynie przez drzewa i trawę, teoretycznie nic nie mogło zakłócić ich rozmowy. Należało ją przeprowadzić w sposób spokojny, widać było że kobieta powoli zaczyna rozważać wyjawienie informacji na temat przeklętej pieczęci.

   - Jeżeli nie ja to ktoś inny, to masz na myśli? Nie rozumiesz po prostu jak to działa... Za wyjawienie tych informacji od tak jest tylko jedna kara - śmierć. Nie zrozum mnie źle, bardzo chętnie Ci pomogę ale wolałabym przy tym również zachować swoje życie. - wyjawiła ostatecznie z wielkim trudem i strachem kobieta. W tym momencie karty były odkryte i Kazunari mógł zrozumieć dlaczego kobiecie tak ciężko było wyjawić informacje o które tak usilnie prosił.

Ostatnio edytowany przez Straznik 7 (2014-06-16 19:57:45)

   Kazunari wydawał się nieugięty w swojej decyzji w zdobyciu mocy jaką może dać mu przeklętą pieczęć. Niestety, na jego drodze stanęła bardzo ciężka decyzja, której chciał uniknąć w jakiś sposób. Czy jednak było to możliwe by ocalić życie dziewczyny, a jednocześnie dowiedzieć się gdzie znajduje się Świątynia Przeklętej Pieczęci? Młody Uchiha jednak nie chciał się poddać i miał już jakiś pomysł na pozyskanie przynajmniej części informacji.

   Kobieta była teraz bardzo zamyślona. W jej głowie wybuchła kolejna bitwa myśli, musiała teraz przypomnieć o czym ostrzegała ją ta jedna osoba, która jednocześnie zagroziła jej śmiercią. Tutaj wybór nie był tak prosty, dziewczyna nie do końca wiedziała jak miała zrozumieć słowa, którymi obdarował ją zamaskowany mężczyzna z przeszłości. Nagle zacisnęła swoje dłonie i opuściła głowę tak, że wpatrywała się teraz w ziemię. W końcu wzięła głęboki wdech i spojrzała się na Kazunariego.

   - N... No dobrze. Mogę Ci chyba powiedzieć gdzie masz się kierować. Powinieneś iść w stron... - zanim Miyuki dała radę dokończyć zdanie z drzew z których ostatnio uciekły ptaki poleciało kilka senbon'ów, które przebiły niektóre części ciała kobiety, a ta w chwilę po tym wyłożył się jak kłoda na ziemi. Dosłownie sekundę po tym z drzew wyskoczył osobnik za to wszystko odpowiedzialny.

   Twarz mężczyzny ukryta była pod maską, która otacza całą jego głowę jak hełm. Jest biała i posiada poziomy wizjer na oczy. Od jego wąskich końcówek pociągnięte są czerwone paski, które kończą się dopiero przy samej szyi. Ma na sobie również czarny płaszcz z kapturem, który również posiada czerwone akcenty na samym kołnierzu. Na jego dłoniach znajdują się rękawiczki. Spojrzał się po chwili na Kazunariego ale nic nie zrobił. Wyglądało to tak jakby czekał na jego reakcję.

   Pytanie, które zadał Uchiha wyraźnie rozbawiło jego przeciwnika. Zza maski dało się usłyszeć cichy śmiech, który odbijał się głuchym echem po lesie w którym znajdowała się trójka osób. Jednak prócz tego nieznajomy wykonał jeszcze jedną reakcję na słowa, który wylały się z ust Kazunariego. Mężczyzna spojrzał się na niego i wzruszył ramionami pokazując, że nie zrobiło to na nim żadnego wrażenia.

   I pewnie dalej by tak próbował wyprowadzić Uchiha z równowagi gdyby nie fakt, że ten już takowej nie posiadał. Śmierć kogoś z klanu na jego oczach pozbawiła go logicznego myślenia. Nie znając umiejętności swojego przeciwnika, Kazunari rzucił się na niego próbując w jakiś sposób zadać mu obrażenia. Niestety, tym razem jego pojedynczy atak to za mało by zrobić wrażenie na nieznajomym. Kiedy zobaczył, że Uchiha szykuje się do ataku jego reakcje wystarczyły by ten uniknął kopnięcia w bark. Poczuł się jednak zagrożony bo wycofał się o trzy metry w tył.

   - No wiesz? Atakować ludzi tak bez powodu? Przecież byłeś świadomy tego co czekają kiedy chociaż spróbuje powiedzieć Ci cokolwiek o przeklętej pieczęci... Nie jestem pewny czy Twój mózg to pojął ale to Ty stałeś się jej katem, ja byłem tylko narzędziem. - takie oto padły słowa z ust zamaskowanego człowieka, a głos jego był zimny i ochrypły co w pewien sposób mogło wywołać strach