Ninja Clan Wars

Przed stopniowo większymi obrażeniami Masujiro obronił się, używając klona. Następnie dołożył ich jeszcze parę, aby mieć jakiś plan na przeciwnika. Dobrze znał właściwości techniki Kage Bunshin no Jutsu, wiedział, że klony po zniknięciu dostarczają ich twórcy cennych informacji o przeciwniku, na przykład informacji o jego położeniu. Ale czy to przyda się teraz młodemu wojownikowi cienia?
-Z chęcią oderwę tą śliczną główkę od reszty twojego ciała. - powiedział przerośnięty brzydal, najwidoczniej zazdrościł Narze jego urody, sam nie mógł się nią pochwalić.
Mężczyzna znowu zniknął, pojawił się niedaleko zgromadzenia podobizn Masujiro. Trzeba przyznać, wszystko działo się w ułamkach sekundy, gość jest naprawdę szybki. Normalnie nasz bohater nie miałby żadnych szans ze swoim przeciwnikiem, ale Nara mają zawsze jakąś przewagę w walce, bez względu na to z kim walczą. Tuż po tym, kiedy stał się znowu widoczny, to jest kiedy się przybliżył, złożył kilka błyskawicznych pieczęci, po czym przyłożył dłonie do ziemi. Technika żywiołu Doton spowodowała trzęsienie ziemi na niewielkim terenie naprzeciw osoby, która jej użyła. Jutsu było na tyle efektywne, że klony zniknęły, a ich twórca stracił równowagę. Mięśniak jednak nie atakował, powodem czego był senbon sprytnie wbity w jego prawe ramie, dodatkowo igła była zatruta. To sprawka nikogo innego, jak aktualnie uwięzionej dziewczyny, która najwidoczniej zna się na sztuczkach ninja. To kupiło Narze trochę czasu.

Jeżeli chodzi o mięśniaka i wcześniejszy rzut kunai'em ze strony Masujiro, został on zwyczajnie uniknięty, mięśniak przechylił się, a nóż ninja go minął. Mógł sobie pozwolić na taki manewr, ale na nic większego raczej nie. Sprytnie zatruty senbon spełniał swoje zadanie, uniemożliwił brzydalowi poważniejsze ruchy, teraz Nara miał go jak na widelcu.
-Cholera. - powiedział głośno mięśniak.
-Zabiję szmatę! - krzyczał zdenerwowany.
Teraz próbował naprężyć każdy mięsień swojego ciała, zmuszając organizm do ruchów. Początkowo nic to nie dawało, ale za jakiś czas może przynieść to jakieś efekty. Lepiej, żeby nasz Nara się pospieszył i coś zrobił, inaczej szansa zostanie zmarnowana. Jeżeli chodzi o jego przeciwnika, mógł już wykonywać swobodniejsze ruchy, pozbył się igły ze swojego ramienia.

Gisaku szedł tuż za Mei. Chłopak nie mówił zbyt dużo. Młodzieniec myślał bowiem o jednym, o swoim ostatnim treningu. Gisaku na reszcie tego dokonał. Trening ten odblokował mu wiele możliwości, z których młody Uchiha na pewno skorzysta. Chłopak był zmęczony codziennymi treningami. Młodzieńcowi przydałaby się jakaś odskocznia. Misja, w której młodzieniec mógłby się wykazać jest dobrym rozwiązaniem. Chłopak ma jednak inne zadanie. Gisaku musi znaleźć członków do swojej organizacji.
Ehhh tyle planów a czasu tak mało powiedział sobie w myślach Uchiha podróżując do Boin/
[z/t => Boin]

Wyglądało na to, że dziewczyna znacznie ułatwiła mi robotę.. Na początku nie zrozumiałem, że senbon zaczął zatruwać go na dobre, jednak widziałem że efekt trucizny nie będzie długo trwał.. Jeszcze przed wylądowaniem skleiłem pieczęć szczura..
- Kage Mane no jutsu!
Od razu po opadnięciu na ziemię posłałem mój cień z pełną prędkością w stronę mięśniaka. Na mojej głowie pojawiły się pojedyncze żyły, chyba wszyscy dookoła wiedzieli, że skoncentrowałem się na myśleniu na maksa.. Jednak ten głos w głowie..
* Masujiro! Nie baw się w ten zasrany cień i rozwal mu głowę pięściami! Potrafisz przecież, najwyżej on cię zabije! No proszę, zrób to dla mnie! Chcę zobaczyć jego krew! *
Moje skupienie, koncentracja w tym momencie wynosiły 110%. Ratowanie dziewczyny, obalanie przeciwnika, analiza sytuacji, taktyki, na dodatek ten idiota stara się opanować ciało.. Pot zalewał mnie z każdej strony, jednak nie zwykły - zimny pot.. Jeszcze moment i kompletnie bym oszalał.. Musiałem jak najszybciej dopaść gnoja.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

* Gnój przyśpiesza te swoje ruchy chakrą.. Kiedy trzaskał pieczęcie, czułem to.. W dodatku ta jego otoczka na ręce.. Mam na sobie pieczęć.. Szlag by to trafił! *
Zacisnąłem obie pięści, po czym ignorując ból i dziewczynę biegnącą w moją stronę, zacząłem składać pieczęcie.. Na moich ustach był przeraźliwy, ogłuszający krzyk, a jedna z moich tęczówek zrobiła się mikroskopijna (niczym u jakichś morderców z anime). Obie jaźnie miały teraz kontrolę nad ciałem, jednak Masujiro był pogrążony w takim chaosie, że zachowywał się niczym Murai, atakując frontalnie.
*Gnój nie ma chakry, teraz mam szansę go rozpierdolić! Muszę szybko go zabić, bo przeciwko większej ilości przeciwników już chyba nie dam rady!!*
Dystans ciągle był przeze mnie skracany, dodatkowo w zastraszającym tempie. Mimo iż biegłem pogrążony w gniewie, ciemności i chaosie, ciągle w mojej głowie iskrzyła się krzta inteligencji.. Ciągle potrafiłem czysto, klarownie myśleć i nie miałem zamiaru zostać wykiwanym przez tego gościa.. Chciałem zakończyć to teraz, jednym atakiem.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Kiedy facet wyrzucił pierwszą broń pokroju shurikena, zatrzymałem się i zacząłem uskakiwać do tyłu, w kierunku kobiety.. Ciągle trzymałem się za głowę, a raczej za oko, które niemal przed chwilą uległo transformacji pod wpływem mojego rozdwojenia.. Naprawdę dziwny odłam tej choroby.
* To nic nie da.. Ale jak do cholery mam go trafić?! Jak go cholery mam mu w ogóle coś zrobić?! Muszę się zastanowić, może zapytam jej.. *
Kiedy byłem już wystarczająco blisko dziewczyny, spojrzałem na nią i zapytałem;
- Wybacz za moje zachowanie.. Po prostu.. Jestem trochę chory. Walczyłaś wcześniej z tym typkiem.. Masz jakieś pomysły co do walki z nim? Nasza sytuacja nie wygląda najlepiej.. Na początku kazałem ci słuchać moich poleceń. A może ty masz mi coś do powiedzenia? Zrobię wszystko, byle tylko załatwić tego kolesia..
Bronie raczej nie miały szans dolecieć, zwłaszcza że uciekaliśmy w odwrotnych kierunkach. Ciągle miałem na oku jego i całe otoczenie. Wytężałem wszystkie myśli, jednak nadal nie wiedziałem co robić.. Na szczęście Murai dał na razie spokój, a Masujuro znów zawędrował do portu wiedzy i logicznego myślenia.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Sesja zaawansowana dla Takashi'ego. Prowadzi Seiki.

Słońce widniało na niebie, podczas gdy Takashi zastanawiał się nad sobą. Niby odezwał się słowem do Ichuzy, ale miał poczucie, iż jest sam... Pustka w głowie, tyle samo w okół. Nagle jego ciało odmówiło kontroli, upadł na kolana, a jego ręce zacisnęły się w pięści i kierowały się ku twarzy... Jego własnej. Po pierwszym na prawdę mocnym strzale, niezbyt podeszły wiekiem chłopak, ocknął się. Jednakże jego ciało nie przestawało owej sielanki i przyszło mu walczyć, walczyć ze samym sobą. Niby dysponował siłą swoich mięśni na tyle, aby obie te się równoważyły, ale coś było nie tak... Czasami odczuwał słabości, mdłości i to właśnie wtedy otrzymywał strzały na własne policzki. Cała ta sytuacja wyglądała niemal dziwnie, a Takashi nie wiedział co jego ciało wyprawia. Nagle padł na ziemię, zasłabł, jego oczy się zamknęły...

Po przebudzeniu - Lodowe jaskinie

Gdy oczy Takashi'ego się otworzyły, panował on już nad własnym ciałem, aczkolwiek ciągle czuł mdłości, co czasem doprowadzało go do zwyczajnego zwrócenia zawartości jego żołądka. Jego strój niezbyt nadawał się na klimaty śnieżne co dawało we znaki... Na jego skórze pojawiła się tzw. "gęsia skórka", jednoznacznie się telepał, a jego zęby uderzały jeden o drugiego. Ponownie w jego oczach pojawiał się "rozmazany" obraz, ale było to tylko i wyłącznie przejściowo, przy okazji mdłości i słabości. Nie miałeś wystarczająco sił, aby podnieść się z ziemi... Jeżeli o tej już mowa - była cała pokryta lodem, zero śniegu, zaś ty leżałeś na skórzanym kocu, który był bardzo miły w dotyku i trochę podgrzewał Twoje ciało od dołu. Nagle przed Tobą pojawiły się dwie osoby, ubrane w stroje z takiej samej skóry, na której wylegiwało twe ciało. I także takim samym płaszczem, który oni mieli na sobie, zostałeś okryty. Wnet jeden z nich przemówił, a po głosie okazało się, że była to kobieta. -Jestem Kasumi. Wraz z moją siostrą znalazłyśmy Cię zakopanego w zaspie śnieżnej. Byłeś całkowicie przykryty śniegiem i gdyby nie nasz pies to pewnie byś spoczął tam pod postacią kości. - gdy skończyła mówić jedna, zaraz odezwała się druga. -Zaś ja jestem Ayako. Miło mi Cię poznać, nieznajomy. - po tych słowach, uśmiechnęła się, wcześniej odkrywając chustę, która zakrywała twarz. Podobnie postąpiła Kasumi. Usiadły koło Ciebie i czekały, aż coś powiesz...

Nagle w mojej głowie pojawiła się krzta pomysłu.. A gdyby tak zastosować podstęp? Koleś nie wyglądał na myśliciela, może by się tak udało..
- Zaufaj mi..
Rzekłem tylko do dziewczyny, po czym wolnym, niedokładnym krokiem rozpocząłem bieg w stronę mięśniaka. Po chwili biegu upadłem na ziemię, zakaszlałem ciężko, a następnie słabym, jednak donośnym krzykiem powiedziałem do oponenta;
- Hej, ty! Obaj nie mamy już chakry, jednak ty jesteś dużo szybszy i sprawniejszy..! Proszę, chodź tu i weź nas.. Nie mamy szans, zwyciężyłeś..
Miałem skrytą nadzieję że wszystko wypali.. Jednak nie miałem nic do stracenia, to chyba było najlepsze, co mogłem w tej chwili zdziałać.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

No i nastał kolejny dzień - dla mnie, jak i dla innych. Z tym wyjątkiem, że ja pewnie znowu spędzę go w tym lesie, odcięty od reszty świata. Znów siedziałem między drzewami, zastanawiając się nad swoim losem, który na razie był zależny ode mnie, na szczęście... Byłem jeszcze młody i trenowanie dzień w dzień nie sprawiało większych problemów... Dlatego nie widziałem żadnych przeciwwskazań, aby takowy teraz zacząć.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Basai

Po męczącym treningu, który był znacznie dłuższy od poprzednich, usiadłem jeszcze raz pod tym samym drzewem, zastanawiając się nad kolejnym dniem. Wszystko szło jak w zegarku, a ja najwyraźniej byłem jego nieodłączną częścią...

Ostatnio edytowany przez Basai (2012-02-15 23:35:12)

Mimo iż miałem już jakiś plan, dziewczyna mi przerwała.. A może to i dobrze, może tak było dla mnie lepiej.. Po całej akcji, zacząłem ponownie myśleć. Logiczne było, że musiałem się zbliżyć, jednak nie mogłem po prostu podbiec.. Należało wykorzystać podstęp, Kage Bunshiny!
* Mam pełną chakrę i moc.. Mogę teraz okazać zniszczenie w pełnej odsłonie. Zróbmy to.. Zniszczmy ich.. Wierzę, że tym razem się uda.  Taa.. *
Po chwili biegłem już w kierunku przeciwnika, w obstawie dwóch klonów. Każda kopia włącznie ze mną robiła uskoki w bok, salta, gwiazdy i tym podobne. Dekoncentracja przeciwnika może osłabić jego szanse. A obserwacja tylu celów na pewno może rozkojarzyć skupioną osobę. Byłem czujny.. W razie ataku, klony jeden po drugim zasłaniają moje ciało, więc jak na razie mogę czuć się bezpieczny.. Kiedy dystans zaczyna się skracać, próbuję składać pieczęcie do jednej z technik, w ciągłym skupieniu..
* Czuję moc.. Czuję moc!! *

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Nim się zdążyłem obejrzeć, był już kolejny dzień. Zobowiązywało to mnie to wypełniania dalej swojego planu, który znałem tylko ja i nikt więcej. Była to bowiem sprawa indywidualna, która nie powinna interesować nikogo z zewnątrz mojego umysłu. Nie był on spisany na papierze, po prostu zapisany był w moich myślach i niejednokrotnie został poddany korektom, aby go udoskonalić. Tymczasem miałem coś do zrobienia...

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

__________________________

Akcept by Katsuro

Po zakończonym treningu, odstąpiłem od pola ćwiczebnego, po raz kolejny zasiadając przy tym samym drzewie i odprężając się. Był to dopiero początek tych wszystkich zmagań, które prowadziłem od ponad tygodnia... Czekało mnie jeszcze bardzo wiele pracy, a to była dopiero namiastka całości.

Ostatnio edytowany przez Katsuro (2012-02-18 21:14:18)

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

I nastał kolejny dzień, który wymagał ode mnie treningu. Nie wiedziałem jeszcze, z czym będę się zmagać, ale wiedziałem, że będzie mnie to czekać. Musiałem czym prędzej brać się do roboty, ponieważ dzisiaj ostro się zależałem i dzień powoli dobiegał końca...

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

__________________________

Akcept by Katsuro

Trening był już skończony i mogłem spokojnie wrócić do ponownego odpoczynku, który niedawno przerwałem. Czułem się wciąż zmęczony po wczorajszym treningu, który niezmiernie mnie wyczerpał i niestety nie udało mi się odpocząć w tak krótkim czasie. Zasiadłem jeszcze raz pod tym samym drzewem, odprężając się i zasypiając...

Ostatnio edytowany przez Katsuro (2012-02-19 18:58:03)

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Nim się obejrzałem, był drugi, a raczej następny dzień. Największą ciekawostką było to, że wciąż czułem się dziwnie, bo tamtym treningu przedwczoraj... Nie wiedziałem co o tym sądzić, dlatego starałem się tym nie przejmować i nie zwracać na to uwagi. Dlatego wnet podniosłem się spod drzewa, przy którym spędziłem niejedną noc i wyszedłem na to samo pole, co zawsze. Miało one służyć treningom...

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Basai

Po przypięciu torby ponownie do pasa, na prawym pośladku, poszedłem pod to samo drzewo i jeszcze raz zrobiłem to samo - usiadłem i odprężyłem się przy nim. Zachód słońca z tego miejsca był nie bywały... Te promienie słoneczne przebijające się przez liście - wrażenie nie do opisania....

Ostatnio edytowany przez Basai (2012-02-20 22:26:27)

Góry były naprawdę strome. Wspinanie się na nie kosztowało mnie bardzo sporo siły. Nie raz chciałem wręcz cofnąć, ale taka podróż to również trening własnej upartości i dążenia do celu. Klimat się całkiem mocno zmienił. Padała teraz mżawka, rosząc moje włosy, oraz maskę dzięki której woda nie leciała mi na twarz. Choć czasem się zdarzało powspominać o przyjaciołach, których zostawiłem w kraju ognia, to jednak starałem się na ten moment o nich nie myśleć. Na to przyjdzie czas, a ja będę się przeklinał w myślał, że zmarnowałem wolne chwile. Również Gisaku potrzebował trochę więcej luzu, aby pobyć z Mei. Dziewczyna z pewnością się nie długo przełamię i wybaczy swojej dawnej miłości. Jakby do nie było, Ayane trochę napsuła krwi grupie, z czego ja zaczerpnąłem same korzyści. Reszta mnie doceniła, a ja nareszcie mogłem pokazać swoje prawdziwe oblicze. Mam nadzieję, że do powrotu nie zapomną o mnie, ani też nie skreślą z listy członków. Zależało mi bowiem, aby żyć razem z nimi, mimo, że miałem również inne plany. Między innymi reaktywować klan Kaguya, zapomniane, tak wspaniałe Kekkei-Genkai.
Moje rozmyślania zostały przerwany, gdy ujrzałem jakiegoś chłopaka. Spał sobie smacznie, rozkoszując się swoją egzystencją. Cóż.. odrobina towarzystwa przecież mi nie zaszkodzi. Może poznam ciekawą osobowość? Nie wyglądał przecież na niebezpiecznego, więc chyba nie ma czego się bać.
- Hej, nieznajomy, sam jestes? - zapytałem, kucnąwszy przy nim.

Ostatnio edytowany przez Senti (2012-02-20 16:52:28)

Kiedy nieznajomy podniósł się zirytowany, Senti szybko odskoczył odruchowo do tyłu. Jakby to nie było, ten koleś przez moment stał się przerażający. Aż strach pomyśleć co mu się śniło, skoro tak zdenerwowała go pobudka. Chłopak sam z chęcią by się zdrzemnął, aczkolwiek ma teraz więcej na głowię niżby się zdawało. Musi koniecznie wznowić trening. Ten jest najważniejszy póki co. Tylko niestety nie ma jak. A może to po prostu lenistwo? Senti sam się często gubił w swoich zamiarach. Teraz jednak liczy się tu i teraz. Widząc, iż atosmfera zelżała, chłopak ponownie podszedł do nieznajomego, a gdy był blisko zapytał.
- Nie jesteś samotnikiem prawda? Nie wyglądasz na takiego. Twoja osobowość przypomina mi bardziej kogoś z poczetu żywych klanów. - po pytaniu usiadł na kamieniu obok, chrupiąc głośno karkiem. Od kiedy roziwinął Kekkei-Genkai, polubił to niezmiernie. A czy to mogło wyrządzić uszczerbek na zdrowiu? Tego nie wiedział i raczej nie chciał wiedzieć.

Takashi, bo tak miał na imię nieznajomy, był bardzo ciekawym człowiekiem. Senti pierwszy raz widział kogoś z tego klanu. Z tego co pamiętał jeszcze z akademii, to właśnie na pierwszym etapie spotkał członka klanu Nara. Z jego obserwacji wynikało, że są bardzo inteligentni i spostrzegawczy. Czy, aby na pewno? Cóż, jego pobudka rzeczywiście była nietypowa, ale kto do cholery ocenia człowieka po pobudce? To przecież nie dorzeczne. Liczy się wnętrze, a te mógł mieć ciekawe. Znając umiejętności tegoż klanu, to pewnie posługuje się cieniami. We właściwych rękach, mogą być wręcz śmiertelnym narzędziem. Trzeba powiedzieć, że dało się zauważyć w jego oczach doświadczenie. Z pewnością miał kilka pojedynków za sobą.
- Nazywam się Senti Kaguya. Mam nadzieję, że kojarzysz ten klan, a raczej były klan... - dodał ze smutkiem. - w każdym razie do czasu. Nie długo zmartwychwstanie i szybko dogoni inne. - rozpromienił się i czekał na reakcję Takashiego Nary.

Czuł się naprawdę dobrze w towarzystwie członka klanu Nara. Niestety nie miał czasu na pogaduszki i musiał wziąć się do roboty. Niedługo będzie trzeba wracać do organizacji. Na pewno się martwią o Sentiego, a jeżeli nie, to on martwi się o nich. Ciekawe czy wszystko u nich w porządku. Z chęcią by ich zobaczył, choćby na chwilę. Trzeba przyznać, że choć na ten krótki okres, to przyzwyczaił się do nich. Ale cóż. Najwyższa pora, aby wznowić trening. Nowa technika jest już wybrana. Młody Kaguya potrzebował dość sprytnego supportu, dla tego wpadł na to, aby nauczyć się przyzywania zwierząt. Jednak, aby to zrobić trzeba znać odpowiednie jutsu i podpisać pakt, który wcześniej należy odnaleźć. Szczerze powiedziawszy to kupa roboty, no ale cóż. Nie chciał wracać z pustymi rękoma. Obiecał, że będzie silniejszy, więc dotrzyma słowa i zaskoczy wszystkich. Senti z tego co przestudiował w bibliotece za czasów akademii, to wiedział, iż jest kilka gatunków zwierząt, z którymi można podpisać pakt. Wybrał już odpowiednie dla jego wymagań. Psy Ninken. Podobno jeszcze nikt z nim nie podpisał paktu, toteż jeżeli będzie pierwszy, na pewno na tym zyska. Trzeba jednak odnaleźć zaginiony zwój. Nikomu to się jeszcze w tym przypadku nie udało, no ale cóż, pora wrócić myślami do teraźniejszości.
- Wybacz, ale udam się na trening, wolę to robić w samotności, więc jeżeli nie masz nic przeciwko... - nie czekając udałem się w najbliższe miejsce, gdzie mogłem w spokoju nauczyć się techniki i zrobić krok do przodu w planach.

=================================================================

Kuchiyose no jutsu - trening przyspieszony.

Kiedy znalazł się w miejscu, które przeznaczył na trening, rozpoczął przygotowania. Najpierw zdjął z siebie kamizelkę, oraz ochraniacz na czoło. Gdy to zrobił, rozpoczął króciutką rozgrzewkę, która miała na celu rozruszać stawy i przygotować mięśnie do wysiłku. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie przypomniał sobie, że przy tej technice nie trzeba się wcale dużo ruszać. Wystarczy... ah tak! Ugryźć się w kciuk i złożyć pieczęcie. Błahostka dla kogoś takiego! No, ale wpierw należy opanować i przygotować chakrę do tego, a to zawsze zabierało masę czasu.
- No to zaczynamy! - rzekł na głos, wykonując ostatnie ruchy rozgrzewające. Rozpoczął od dokładnego przypomnienia kolejności składania pieczęci. Choć może na to nie wyglądało, to był to jeden z ważnych aspektów...
- Ale zaraz! - łupnął się otwartą dłonią w czoło. - Kuchiyose no jutsu, należy do jutsu rangi C. Przecież ja umiem wykonywać techniki do tej rangi, bez składania pieczęci... Matoł ze mnie! - kucnął z poirytowania wykonując klasyczny facepalm. No nic, nie warto tracić jeszcze więcej czasu, trzeba iść dalej... czyli ugryźć w palec...jednak...
- Chwileczkę, jeżeli biblioteki nie kłamią, to jeśli nie podpisałem paku, a wykonam tą technikę, to wyląduje w psiej krainie. To trochę się nie trzyma kupy, więc... będę musiał cofać jutsu, gdy zobaczę charakterystyczną czarną pieczęć pod dłonią. To chyba jedyne, rozważne rozwiązanie. Będę musiał  uważać.
Ugryzł się w palec, a jego układ nerwowy, aż krzyknął. Niby tak błaha rana, a piecze jak cholera... kciuk natychmiast wylądował w ustach Kaguya...
Korzystając z tego, że rana wciąż krwawiła, przytknął dłoń do podłoża.
- Kuchiyose no Jutsu! - krzyknął, a prócz echa roznoszącego się w okolicy, nie dało się nic innego zauważyć. Tym razem zawiodła kontrola chakry. Zostało jej użyte zbyt mało, czy może zbyt dużo? Skoro nie można stwierdzić, należy raz użyć jej więcej, a raz mniej. W ten sposób, zauważając efekt jaki nastąpi, uregulować ją, według obserwacji. To może się udać!
Używając tym razem dużo więcej chakry, chłopak ugryzł się w palec i ponownie przyłożył dłoń do podłoża.
- Kuchiyose no Jutsu! - tym razem ciszej wypowiedział formę, aby nie robić zbędnego zamieszania. Wnet poznał, że użyta ilość chakry jest o wiele zbyt duża. Ręka podbiła do góry jak szalona, omal nie wywracając biednego Sentiego. Tym razem zredukował ją o połowę. Efekt choć był zadowalający. Ręka nie podbiła, ale wciąż nie pojawiła się charakterystyczna pieczęć. Oznaczało to, że zostało użyte zbyt mało chakry. Połowa tej, którą użył za pierwszym razem okazała się niewystarczająca. Morał jest jedny. Ilość jaka jest potrzebna  to mniej więcej środek między tymi wartościami. Powinno się udać, taaak... powinno...
Zebrał się w sobie, przypomniał dokładnie ile chakry jest tu potrzebne, ugryzł się głęboko w palec, a następnie zrobił to co dzisiaj planował.
- KUCHIYOSE NO JUTSU! - pieczęć choć leniwie, to jednak pojawiła się pod dłonią młodego Kaguyi. Zanim całkowicie się rozbiegła, chłopak próbował natychmiast oderwać rękę. Czuł, że coś go wsysa gdzieś... jakby w inny wymiar? Ciągnął rękę do góry, a grawitacja wydawała się jakby sto razy większa.
- Cholera... nie mogę... się przecież przenieść... do krainy... psów!!! - ryknął, odrywając nareszcie dłoń z takim impetem, że z ogromną siłą wylądował na ziemi, tracąc przytomność. Może i wyglądało to niezdarnie, lecz satysfakcja przysłaniała o wiele bardziej, to co jest i tak nieistotne. Teraz odpłynął do krainy marzeń, leżąc z uśmiechem na twarzy. Zupełnie tak jakby widział z innej perspektywy ostatnie zdarzenie. Udało się! Trening zakończony sukcesem!

KONIEC TRENINGU

=================================================================

Akcept by Basai

Po jakimś czasie się obudził... W głowie wciąż mu szumiało. Co to w ogóle było...
Podniósł się o własnych siłach i wrócił do Takashiego. Ten ciągle przebywał w tym samym miejscu, tak jakby zupełnie nie zaważył, że Kaguya zniknął na jakiś czas, a biorąc pod uwagę obecną wysokość słońca, nie było go naprawdę długo.
- Wróciłem - zwrócił się do Nary, trzymając w jednym ręku kamizelkę, a w drugiej ochraniacz na czoło. Ciekawe czy ma coś ciekawego do powiedzenia.

Ostatnio edytowany przez Basai (2012-02-21 17:41:12)

Dziwne. Mówi, że cały czas tu leżał, a tymczasem widzę pot na jego czole. Kogo on chce oszukać... po klanie Nara spodziewałem się czegoś lepszego no, ale cóż.
- Wiesz, Takashi... nie długo będę musiał udać się po zwój i podpisać pakt. Jest to niezbędne do techniki Kuchiyose no Jutsu. Dlatego pewnie będziemy musieli się rozstać. - dość smutnym tonem rzekł Senti. Takashi zapowiadał się na ciekawego człowieka. Pewnie nie będzie dane poznać go lepiej. No, ale cóż. Decyzja zapadła już dawno temu. Gisaku przecież wiecznie nie będzie czekał, a tym bardziej reszta. Jego ścieżka już dawno została wybrana, a szlaki przetarte.
Widząc nowego przyjaciela, Kaguya wahał się jeszcze trochę, ale niestety. Czas podróży powoli się kończył i nic na to nie da się zrobić.
- Nie pogniewam się, jeśli wyda ci się to błahe. Przyjmij coś, co dałem już jednej osobie. Pozwoli Ci, zapamiętać mnie lepiej. - podgiął rękaw, odsłaniając przedramię. Powoli, starannie, wyjął z niej kość, w której wyrzeźbiony był napis: Yūjin. Symboliczny gest znaczył więcej, niż mógł dać najdroższy prezent.
- Do zobaczenia, Takashi Nara. - rzekł, stojąc już tyłem do towarzysza.

Senti w pewnym momencie wstał, mówiąc coś o tym, że musi podpisać pakt, a więc także odejść. Trochę mnie to sfrustrowało, dopiero się poznaliśmy, ledwo co porozmawialiśmy, a on już idzie. Cóż, trudno, bywa przecież i tak.
-Dobrze, rozumiem. - odpowiedziałem mu od razu.
-Nie, to nie jest błahe, wszystko ma swoją wartość. - wziąłem od nowego znajomego prezent w postaci kości.
-Do zobaczenia, Senti Kaguya. - pożegnałem się ciepłym uśmiechem.
A ponieważ nie miałem teraz nic do roboty, mogłem zrobić tylko jedno, a mianowicie udać się na trening.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Basai

Wróciłem bardzo szybko, nie minęło nawet kilka godzin. Widziałem w okolicy tego samego kolesia, z którym walczył Masujiro, wtedy, dawno. Postanowiłem zagadać, zapoznać się czy coś. Udałem się w jego stronę, już z daleka machając ręką.
-Cześć. - odpowiedziałem krótko, oczekując reakcji.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Basai (2012-02-22 20:16:34)

Kiedy już byłem centralnie przy znajomym, wystawiłem rękę, by się przywitać, chciałem być miły, zwłaszcza, że to ktoś z mojego klanu. Wyglądał, jakby mnie poznawał, to znaczy badał wzrokiem, może po prostu zastanawiał się kim jestem.
-Tak, oglądałem waszą walkę, była nawet ciekawa. - podrapałem się w tył głowy, szczerząc białe ząbki i przymykając oczy.
-Ja jestem Takashi, również z klanu Nara, na pewno o mnie słyszałeś. - na moich policzkach pojawił się lekkie rumieńce.
Miałem nadzieję, że w przeciwieństwie do Masujiro, on wie, kim jestem. Przecież każdy zna moje imię, a już na pewno każdy z klanu Nara, no proszę, przecież to oczywiste. Ja jestem tym bohaterem klanowym, któremu klan zawdzięcza sławę... Chyba...
-Uznałem, że skoro poznałem Masujiro, poznam i ciebie, zwłaszcza, że pochodzimy z jednego klanu. To wystarczający argument do tego, byśmy trzymali się razem, przyjaźnili. - byłem bezpośredni, ale to zawsze u mnie przodowało, takim jestem i raczej się nie zmienię, sądzę, ze szczerość to podstawa.