Ninja Clan Wars

O jakże ucieszyłem się, kiedy Shinsaku od razu wyszedł z inicjatywą przeprowadzenia jakiejś walki, omalże nie podskoczyłem z radości. Oczywistym jest, że miałem ogromne obawy, nie wiedziałem w końcu na co się porywam, a moja ostatnia walka ukazała mi, że z różnymi osobami może przyjść mi się mierzyć. Mimo wszystko bardziej od osoby, którą ostatnio spotkałem, ciekawił mnie ten tutaj, nawet nie ma porównania. Shinsaku zaintrygował mnie tak bardzo, że to wręcz nie do zrozumienia, poznałem go dosłownie kilka chwil temu, a czuję, jakbym dość długo go znał, bardzo swobodnie mi się z nim rozmawia. Oby i przyjemnie mi się z nim walczyło, chodzi przecież o piękno i grację.
-Z ust wyjąłeś mi to pytanie, dosłownie. Bardzo chętnie z tobą zawalczę. Niech to będzie prawdziwa walka na normalnych warunkach, sprawdzimy się tym sposobem w całej okazałości niemalże, ale nie pozabijamy się - przecież to logiczne. Jako, iż wyszedłeś z inicjatywą rozpoczęcia pojedynku, tobie oddaję pierwszy ruch. - mówiłem z uśmiechem, który w ostatnim momencie zniknął.
Jak zwykle przy tego typu sytuacjach oddaliłem się na mniej więcej 10 metrów, tworząc między nami dystans. Przyjąłem odpowiednią pozycję, będąc gotowym do jakichkolwiek ruchów. Prawą rękę miałem skierowaną w przód z dłonią swobodnie wystającą w stronę Wyrzutka. Teraz już zachowywałem się bardzo poważnie, walka to przecież walka...

Zgodnie z oczekiwaniami i swojego rodzaju prośbą Shinsaku zaczął pojedynek, tworząc dwa klony, z którymi postanowił zaatakować. Dobrze, że walka zaczęła się w otwarty sposób, dzięki temu mogę mieć go przed oczami i nic mi nie umknie. Moje zmysły obserwacji są bardzo wyostrzone, jestem wnikliwym obserwatorem, bardzo ostrożnym człowiekiem, wolałem walczyć ostrożnie, aniżeli nierozsądnie, taki mam już sposób działania. Zaniepokoiło mnie to, iż chłopak włożył wcześniej dłoń do torby, ale nic z niej nie wyciągnął, powinienem uważać. Przede wszystkim muszę sprawdzić co potrafi, a to najlepiej będzie osiągnąć z wysokości.
-Hyouton... - powiedziałem spokojnie, ówcześnie składając jedną, bazową pieczęć bawoła.
Wtem mój przeciwnik mógł poczuć na swojej skórze delikatny powiew mrozu, wokół mojego ciała pojawiła się biała poświata delikatnej mgły, tak bowiem wyglądała moja chakra, "lodowa chakra". Natychmiastowo zostałem wybity z ziemi pod pewnym kątem do tyłu za pośrednictwem lodowej bryły, która pojawiła się na ziemi, powiększając stopniowo swoje rozmiary wzdłuż, dzięki czemu otrzymałem efekt wybicia. Skacząc, wykonałem obrót w tył, podczas którego widowiskowo i pięknie moje ręce gładkimi wymachami spowodowały, iż wcześniej stworzony podest zaczął porastać lodem w specjalny sposób - kiedy przeciwnik był blisko niego, dwa lodowe szpikulce dosłownie wystrzeliły z niego, celując w klony. Wylądowałem kilka metrów z tyłu, obserwując dalsze poczynania oponenta. Stanąłem pewnie na ziemi, rozkładając ręce na bok, a wokół moich dłoni pojawiła się delikatna chmura zwykłego chłodu.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Widać przeciwnik wolał mnie na razie sprawdzić w jak najłagodniejszy sposób, nie korzystał jak dotąd z żadnej widowiskowej techniki, oszczędzał chakrę. Ja nie zamierzałem tego robić, mimo, że korzystanie z Kekkei Genkai sporo mnie kosztuje, to jednak przyzwyczaiłem się do niego, właśnie na Limicie krwi opiera się mój styl walki, nie mam zamiaru z niego rezygnować. Na razie musiałem po prostu unikać ciosów i cięć, które wymierzał mi Wyrzutek, z moimi umiejętnościami nie było to wcale takie trudne. Co jakiś czas odskakiwałem, nie pozwalając mu się do mnie zbliżyć, ciągle znajdowałem się przodem do niego, toteż, cofając się, musiałem co chwila zerkać za siebie, stały ruch w tych okolicznościach nie był łatwy, zwłaszcza w lesie. Kiedy odległość zmniejszyła się niebezpiecznie, po prostu machnąłem dłonią od dołu, do góry - zwiewny ruch spowodował powstanie lodowego bloku, który stale się powiększał, w zasadzie wydłużał. Pojawił się pod Shinsaku, toteż chłopak został z dużą siłą wypchnięty w powietrze. Jednocześnie lewą dłonią wykonałem ten sam, lecz bardziej zamaszysty ruch, w jego skutku pojawił się za mną kolejny lodowy twór, kolejny "pal". Powędrował on ze sporą szybkością we wcześniej wybitego w powietrze oponenta, chciałem go po prostu pogruchotać, gniotąc, uważałem mimo wszystko, by nie przesadzić z siłą, nie mogłem go przecież zabić.
-Hyouton... - powiedziałem, w którymś momencie atakowania.
Bez względu na to, czy moje posunięcie było skuteczne, czy też nie, lód rozpadł się widowiskowo i pięknie po wcześniej wskazanych manewrach, które miał do wykonania.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Hiyoki (2012-12-15 17:35:07)

Kage Bunshin to na pewno jedno z tych jutsu, które do skomplikowanych nie należy, ale ma wiele zastosowań i na pewno niejednokrotnie może uratować cztery litery osobie, która je wykonuje. Tak właśnie Shinsaku wydostał się teraz z tarapatów, wykorzystując do pomocy bunshin'a, który skutecznie wypchnął go poza centrum, w którym miały się zderzyć dwa lodowe bale. I tuż po zderzeniu zostały one oczywiście zniszczone, uprzednio pozbywając się jednakowoż klona, który został stworzony chwilę temu. Nagle obrazy z mojego dzieciństwa przysłoniły mi całą akcję, mimowolnie pojawiły się przed moimi oczami, przez co mój wzrok stał się nieobecny i na kilka sekund dosłownie odpłynąłem, zatrzymując się w miejscu.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Masaru.

Z zamyślenia, stanu swoistego transu wyrwał mnie przeszywający dźwięk błyskawic. Automatycznie niemalże potrząsłem głową, wracając do normalnego stanu. W pewnej odległości przede mną znajdował się Shinsaku, który, jeszcze szybując w powietrzu, wykonał technikę Raiton'u. Od razu zacząłem poruszać się do tyłu, jednocześnie odskakując, jednak po chwili zacząłem wykonywać takie same ruchy dłońmi jak wcześniej, jednak wskazując nimi w różne miejsca na ziemi. Dzięki temu pojawiły się na niej lodowe filary, które pochłonęły wyładowania elektryczne, technika dosłownie zniknęła.
-Używanie technik Raiton'u przeciwko użytkownikowi Kekkei Genkai bazującego na wodzie? Czysta strata chakry... - powiedziałem z niewielkim uśmiechem tak, by Wyrzutek usłyszał tą uwagę.
Na razie nie atakowałem, ciągle poruszałem się w tył, w pewnej odległości za sobą zacząłem słyszeć już rzekę, czyli zbliżaliśmy się do linii granicznej między poszczególnymi częściami lasu.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Masaru (2012-12-15 19:41:20)

Nastał moment, w którym prawdopodobnie sytuacja miała się diametralnie zmienić, albowiem Wyrzutek skorzystał z niesamowitej zdolności, tworząc sporej wielkości smoka z gliny, dzięki któremu wzbił się w powietrze. Chwilę potem wykorzystał owego smoka do stworzenia innego, mniejszego, który ruszył w moim kierunku. Nie miałem zielonego pojęcia do czego zdolne są te stworzenia i co jeszcze potrafi mój oponent, dlatego musiałem uważać. Zacząłem od wypowiedzenia nazwy mojego Kekkei Genkai, co zapoczątkowało fazę mojej obrony i przejścia do ataku.
-Hyouton... - zacząłem odskakiwać w tył, poruszając dłońmi, a lodowy smok pędzący w moim kierunku zaczął pokrywać się lodem, aż w końcu nie mógł się ruszać i skończył w lodowej bryle, która skutecznie opadła na ziemię kilka metrów przede mną.
Nie zamierzałem poprzestać na tym, skupiłem się maksymalnie i stworzyłem jednego klona, któremu przekazałem sporą część mojej chakry. Klon stanął obok mnie i przyjął pozycję obronną, zaś ja sam wyciągnąłem ręce w stronę gigantycznego smoka, na którym znajdował się Shinsaku.
-Hyouton... - tym razem to wielki smok zaczął stopniowo pokrywać się lodem, tracąc swobodę poruszania się, niestety tutaj zajmie to nieco więcej czasu, jednak nie na tyle, bym musiał się tym martwić, bardzo skutecznie posługuję się moim Limitem krwi, nie mam się naprawdę czego bać.
Mój bunshin zarówno obserwował otoczenie, bo może coś innego się na nas szykowało, jak i przeciwnika, na nim jednak skupiał się mniej, bowiem ja skupiałem na nim całą moją uwagę, był mimo wszystko ciągle gotowy do obrony.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Tak jak myślałem, zabawa dopiero się zaczyna. Musiałem uporać się z wieloma przeciwnościami nałożonymi przeze mnie przez przeciwnika, ale miałem dobre przeczucia, nie musiałem się niczego obawiać, tak sądzę. Najpierw wybuch smoka, który jeszcze wcześniej leciał w moim kierunku - na szczęście znajdowałem się od niego na tyle daleko, iż wybuch mi nie szkodził. Jeżeli chodzi o odłamki lodu, to większość wbiła się w drzewa znajdujące się wszędzie wokół, nie robiło to jednak żadnej różnicy, wystarczył drobny zamach ręką, a cały wcześniej stworzony lód rozpadł się widowiskowo na malutkie elementy połyskujące w promieniach słońca.
-Smok po prostu wybuchł, to nie mogła być wybuchowa notka, bo ta do spalenia potrzebowałaby tlenu, a pod warstwą lodu by go nie znalazła. Muszę poczekać... - przeanalizowałem sobie krótko w głowie, obserwując ciągle smoka.
Nagle z jego paszczy wyłoniły się jakieś kule, które zostały rozsypane po całym polu naszej walki, szans na ucieczkę nie było. Jeśli i te kule mogą eksplodować, to nie skończy się to dla mnie w dobry sposób... Sam ciągle pozostawałem w niezmienionej pozycji, skupiając się na smoku, który został już na pewno całkowicie pokryty lodem. Natomiast klon stworzył coś w rodzaju bariery na kształt stożka, miała ona sporą grubość, prawie metra, oraz duże rozmiary, które ciągle się powiększały niemalże na równi z kolumną, która unosiła mnie i klona w górę, było to konieczne do tego, by bariera powstała w pełnej formie. Skoro nie musiałem koncentrować się już na smoku, mogłem swobodnie przejąć obserwację, skupiając swój wzrok na Shinsaku, którego zauważyłem w którymś momencie, gdy spadał ze smoka. Wcześniej stworzona bryła w kształcie stożka miała za zadanie po prostu zmienić tor spadania kul, które ześlizgnęły się z lodu i opadły na ziemię. Bez względu na wszystko określiłem dobrze odległości, znajdowałem się w punkcie zarówno najdalszym od ziemi oraz ścian bryły.
-Hyouton... - dodał klon w którymś momencie, na wszelki wypadek wzmacniając lodowe ściany.
Na szczęście mogłem dzięki temu obserwować otoczenie, lód nie utrudniał widoczności. Wcześniej mojemu klonowi udało się także dostrzec drugą sylwetkę Shinsaku, czyli któryś z tej dwójki musiał być klonem.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]