Ninja Clan Wars

    Ach te moje kocie ruchy. Nikt nie zauważył jak bardzo zbliżyłem się do obozu w tak krótkim czasie. Obrona jaka stacjonowała wewnątrz wnioskuje na podstawie mojego słuchu, że nie jest w stanie w żaden sposób mi zagrozić. No bo przecież co może być niebezpiecznego w pijanej grupie mężczyzn, którzy w tym stanie potrafią jedynie myśleć o gołych panienkach z wielkimi cyckami? Dodatkowo szczęście po raz kolejny się do mnie uśmiechnęło gdyż mężczyzna, który pilnował mego namiotu patrzył się cały czas w zachmurzone niebo więc prawdopodobnie nie będzie w stanie mnie zauważyć nawet jakbym się przeczołgał obok niego. Gdy już miałem ruszać nagle wydarzyło się coś niespodziewanego. Jeden z żołnierzy stanął dokładnie obok mnie, możecie sobie to wyobrazić? Ja leże sobie na trawę a ten prawie nadepnął mi na rękę. Jakby tego było mało, zachciało mu się lać a skoro jest na polanie to co za różnica czy zrobi to tu czy gdzie indziej. Tylko do jasnej cholery ja znajduje się na ziemi. Nie zamawiałem żadnej kąpieli w szczynach od jakiegoś młokosa w zbroi. Te chwilę kiedy wyjął swojego członka i zaczął nim lać prosto przed siebie były najgorsze w moim życiu. Modliłem się aby przypadkiem kropelka nie kapnęła mi na twarz albo dłoń, wycofać się nie miałem jak gdyż by mnie od razu zauważył. Cholera, dlaczego akurat ja?!
    Na szczęście nic na mnie nie kapnęło więc mogłem ruszać dalej, no prawie. Problem w tym, że ten pijany cwel nie potrafi chodzić i poleciał na namiot znajdujący się obok mnie budząc tym samym tych, którzy znajdowali się w środku. Gorszej ofermy w życiu nie widziałem lecz trzeba mu pogratulować. Prawdopodobnie przez jego pijackie zachowanie zostanę w bardzo krótkim czasie złapany gdyż wydarzenie to zrobiło nie małą aferę w całym obozie. Albo odwrócę ich uwagę albo najszybciej jak potrafię przeturlam się bliżej mojego celu. Poczekałem aż najbliższy strażnik nie będzie w ogóle spoglądał na moją pozycję po czym badając raz jeszcze czy ktoś bardziej trzeźwy się nie zbliża przeturlałem się najszybciej jak potrafiłem (szybkość: 100) w prawą stronę chowając się za kolejny namiot. W tej pozycji nie powinienem być widziany przez nikogo, pozostało teraz jedynie zająć się gościem, który pilnował cały czas wejścia do mojego namiotu. Wcześniej słyszałem drobne śmiechy na lewo od jego pozycji dlatego tam też wystawiłem głowę aby upewnić się czy nadal ktoś tam się znajduje. Było to ważne gdyż od tego zależały moje kolejne ruchy a musiałem się śpieszyć gdyż ryzyko złapania mężczyzny, który mnie tu przyprowadził było bardzo wysokie. A skoro wymówił posłuszeństwo wojsku to może mnie sprzedać w każdej chwili.

    Nosz kurdę, ile można się zakradać do jednego namiotu. Mimo słów mężczyzny zadanie jest o wiele trudniejsze niż wydawało się na początku. Zamiast pustego obozu podczas nocy robi się jakieś targowisko pełne specjalnych ofert na które przyszedł każdy kto chciał, czyli wszyscy. Na szczęście zauważyłem, że mężczyzna opuścił swój posterunek więc droga była wolna. Mogłem śmiało ruszać dalej lecz nagle zauważyłem jak ten sam strażnik zmienił kierunek do którego dążył i obrał sobie nowy cel. Namiot za którym się chowam. Na pierwszy rzut oka nie robi to dużej różnicy, gdy wejdzie do środka ja szybko wybiegnę i udam się do miejsca w którym zacznę przeszukiwanie w celu znalezienia tego wisiorka. Jednak ponownie coś musi pójść nie tak jak chciałbym, okazało się, że inny strażnik będący troche dalej zmierza w kierunku namiotu do którego mam się dostać. Cholera jasna, więcej ich matka nie miała? Nie może pójść zainteresować się pijaną bandą, która hałasuje przy wcześniejszym namiocie? Bardzo by mi to ułatwiło zadanie.
    W chwili gdy dowiedziałem się, że strażnik szuka światła od razu skierowałem głowe do góry aby sprawdzić gdzie powinienem się udać. Czasu było mało dlatego pod wpływem presji ruszyłem od razu na prawo oddalając się od namiotu w którym przebywał strażnik (szybkość: 100). Tym samym podbiegłem do kolejnego (o ile był) a następnie na tyły tego o którym mówił mężczyzna. Wychyliłem się z lewej strony aby ocenić sytuację i móc podjąć jakiekolwiek decyzję. Czasu było mało a zabawa w ninja była zbyt czasochłonna.

    Moje kocie ruchy umożliwiły mi przedostanie się pod sam namiot, który był pierwotnie moim celem. Ku mojemu zdziwieniu nie napotkałem się na nikogo więcej więc teoretycznie trudniejsze było dostanie się wgłąb obozu niż poruszanie się wewnątrz niego. Rozejrzałem się czy nikogo nie ma przed wejściem do namiotu, na wszelki wypadek sprawdziłem obie strony aby nie mięć przykrych niespodzianek. Ujrzałem strażnika, który szedł w moim kierunku i mówiąc szczerze omal nie narobiłem gdy przechodził obok mnie, zdaje sobie sprawę, że jakbym go zabił w chwili zrównania się ze mną w linii prostej to inni obozowicze mogli by to zobaczyć, dodatkowo nie chciało mi się taskać tego cielska zakutego w żelazną zbroję gdzieś poza ich obszar obserwacji. Na szczęście tylko przeszedł i nawet nie zwrócił na mnie uwagi czyli droga wolna.
    Tak więc ruszyłem w kierunku wejścia do namiotu unikając jakichkolwiek straży. Na początku co ujrzałem to ciemność. Była ona dosłownie wszędzie, ale z racji tego, że działam w nocy oraz słabe, choć jedyne światło dostarczane było przez ognisko na środku obozu, to moja widoczność tego co było w środku nie należała do najgorszych. Lecz zanim dokładnie rozejrzałem się po pomieszczeniu przygotowałem pewną pułapkę na wypadek gdyby któryś ze strażników wszedł do środka a ja nie zdążyłbym się schować. Wyciągnąłem z torby kolejne dwa kunaie oraz stalową linkę. Podchodząc do wejścia a dokładnie do prawej krawędzi tak abym był niewidoczny z zewnątrz wbiłem jeden z żelaznych noży w ziemie obręczą do góry i przepuściłem przez nią stalową nitkę robiąc podwójny węzeł na jej końcu. To samo zrobiłem z drugiej strony tworząc w ten sposób pułapkę na poziomie dziecka w przedszkolu. Lina znajdowała się na wysokości około dziesięciu centymetrów więc teoretycznie każdy powinien o nią zahaczyć i polecieć na ziemie. Jednak to nie koniec. Na podstawie mojego wzrostu wbiłem kolejny kunai ten, który trzymałem wcześniej w dłoni, w ziemie lecz ostrzejszą krawędzią do góry. Ulokowałem go w takim miejscu aby ktoś kto potknie się o linkę nadział się swoją twarzą na wystający kawałek żelastwa.
    Tak więc zacznijmy przeszukiwanie. Nie wiem ile dokładnie zajęło mi to czasu, ale od razu zacząłem przeszukiwanie. Na początku zainteresował mnie plecak znajdujący się na środku namiotu lecz obawiałem się tego, że jak zacznę w nim grzebać konstrukcja namiotu może się lekko telepać co zwróci uwagę strażników, w końcu nie bez powodu był przywiązany do słupa, prawda? Tak więc zacząłem od tego co jest dookoła. Sztućce i garnki nie za bardzo mnie interesowały i nie wyglądały na takie, które mogłyby coś skrywać dlatego jedynie rzuciłem na nie okiem. Następnie skierowałem się w stronę miejsca do spania. Łóżkiem tego nazwać można więc ciężko użyć innego określenia. Rozglądałem sie dookoła aby sprawdzić czy przypadkiem wisiorek o który toczy się gra nie leży gdzieś obok. Niestety nigdzie go nie było. Gdy już miałem zacząć przeszukiwać plecak ujrzałem jak coś błysnęło mi przy poduszce na jednej z mat. Było to jakiś przedmiot, który częściowo wystawał. Serce zaczęło mi bić coraz szybciej bo wiadomo, jak to ten wisiorek to zadanie wykonane i mogę opuścić ten obóz z dymem ale jak nie to oznacza, że nigdzie go nie ma i albo będę musiał wrócić z pustymi rękoma albo przeszukać pozostałe namioty. Obserwując swoje plecy uniosłem wyżej poduszkę aby upewnić się czy to aby na pewno to czego szukam.

    Przedmiotem, który wzbudzał moją ciekawość była nie mała szkatułka, którą albo ktoś zapomniał zabrać albo ktoś umieścił ja celowo pod poduszką. Choć gdyby to drugie to raczej bardziej by ją ukrył a nie tak, że fragment przedmiotu wystawał z pod materiału. Jako, że mam lepkie łapki a czas nie jest moim sprzymierzeńcem w tym przypadku i chyba nawet nigdy nim nie był, to otworzyłem przedmiot, który trzymałem w rękach aby przekonać się co skrywa w środku. Miałem nadzieję, że dźwięk otwieranego wieka nie narobi głośnego hałasu i nie przyprowadzi tu zgrai żołnierzy. Ku mojemu zaskoczeniu w pojemniku znajdował się jakiś nie wielki worek oraz kartki, bardzo dużo kartek. Oczywiście bez zastanowienia woreczek wsadziłem do drugiej torby a tuż po nim również karteczki bądź dokumenty. Aby przekonać się bardziej co znajduje się na papierze to zerknąłem jedynie na na chwilkę na treść a następnie upchałem je do tej samej torby co poprzedni przedmiot. Okazało się, że na samym dnie leżał jakiś wisiorek. Oczy zrobiły mi się większe a na mojej twarzy pojawił się niewielki uśmieszek. Czyżbym znalazł właśnie to czego chciał ten mężczyzna? Otworzyłem delikatnie aby nie uszkodzić konstrukcji po czym przyjrzałem się temu co było w środku. To jest dokładnie to czego szukam! Na reszcie.
    Pozostało jednie wydostać się z tego obozu i to jak najszybciej. Sytuacja w lesie może nie być korzystna dla mnie oraz nie mogę zapomnieć o tych osobach, które przysporzyły mi najwięcej problemów. Tak więc stanąłem przy prawej granicy wyjścia z namiotu i uchyliłem lekko głowę aby sprawdzić jak wygląda sytuacja na zewnątrz. Na pierwszy rzut oka nic się nie zmieniło więc postanowiłem zaryzykować. Czy słusznie? Zobaczy się później. Jeżeli chodzi o pułapkę to zostawiłem ją tak jak jest, można to potraktować jako prezent ode mnie. Nie miałem czasu aby posprzątać po sobie. Tak więc skoro sytuacja wygląda tak samo jak przed moim wejściem do środka to postanowiłem wrócić tą samą drogą robiąc dokładnie to samo. Wybiegłem z namiotu (szybkość: 100) po czym stanąłem za jego tyłem tak jak wcześniej. Lecz tutaj postąpiłem zupełnie inaczej. Pamiętając o tym, że strażnik w namiocie poszukiwał czegoś i wysoce prawdopodobne jest to, że było to źródło światło postanowiłem wrócić zupełnie inną drogą, trochę dłuższą. Zamiast skręcić w prawo czyli tam gdzie wcześniej to pobiegłem w lewo stronę przedzierając się między namiotami i tym samym kierując się w stronę polany, która otaczała obóz.

    Ha! Jeden do zera lamusy. Moje kocie ruchy, które były podstawą u każdego ninja tym razem mnie nie zawiodły i nie wpadłem w żadne kłopoty. Prawdopodobnie jakby wykonywał podobne zadanie ale w przeszłości, około rok albo dwa lata temu, to od razu pod wpływem emocji wpadłbym na jakieś większe kłopoty i kto wie czy nie zakończyłoby to się jakimś sądem wojskowym o ile te żelazne puszki mają coś takiego. Gdyby nie fakt, że jestem jeszcze na terenie wroga to z radości bym krzyknął z całych sił. Lecz nie mogę jeszcze świętować przedwcześnie. Większość mego głównego zadania wykonałem, ale to jeszcze nie koniec. Musiałem się jakoś wydostać z tego obozowiska więc mimo chwilowego stanu euforii starałem się pozostać czujny. Z obserwacji jakie dokonałem wywnioskowałem, że zwiad, który udał się wcześniej do lasu właśnie z niego powrócił i skierował się w stronę drogi jaką podążałem wcześniej. Przewidziałem to. Jako przyszły lider klanu a także najpotężniejszy ninja, który będzie przewodził nie tylko jednemu klanowi, ale wszystkim ninja, muszę umieć ocenić jaka jest aktualna sytuacja i jak może się zmienić w najbliższej przyszłości.
    Niektóry mogą mnie posądzić o jakiś ukryty zmysł, coś w rodzaju jasnowidzenia, ale to nie to. To tylko rozum, którego niektórym brakuje no i oczywiście talent, ale tylko troszkę. Wyglądało na to, że droga do pozycji mężczyzny, który po prosił mnie w sposób pośredni o pomoc jest czysta i mógłbym śmiało ruszać przed siebie, ale postanowiłem raz jeszcze ogarnąć sytuacje wokół mnie. Gdy tylko teren był czysty ruszyłem przed siebie na zgiętych kolanach w skulonej pozycji aby ograniczyć moją widoczność. Tworzyłem większy półokrąg aby utrzymywać odpowiedni dystans od obozu i tym samym jak najszybciej dostać się do pozycji dezertera, który penie czeka na swój wisiorek. Gdy już dotrę do lasu powinno być jak z górki, nie przewiduje żadnych utrudnień chyba, że jest jeszcze jeden patrol o którym nic nie wiem.